Julian Assange
631 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
631 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
De vraag was eenvoudig: « welke democratische legitimiteit is er om bepaalde besluiten te nemen wanneer de meeste leden die beslissen en denken deel uitmaken van de multinationals en de financiële wereld ? Het was 15 april, op de persconferentie na de Nationale Veiligheidsraad, midden in de Coronavirus crisis. SHoewel deze vraag geen bijzonder talent vereiste om te begrijpen, verwachtten wij niet echt een antwoord, omdat wij wisten dat dit voor hen onmogelijk was: men kan het algemeen welzijn en het rendement van investeringen niet samen verzekeren, misschien nog meer op het gebied van de gezondheid. Het ging er dus om, op een moment waarop het publiek op zijn hoogtepunt was — wat ons als vrije media nooit gegeven is — te bewijzen dat hun discours niets anders is dan spectaculaire gesticulatie, een soort komplan om te verhullen wat zij zijn en wie zij werkelijk dienen.
Als je een minister vraagt met een diploma communicatie van het IHECS, optie reclame, een speciaal diploma financieel beheer, minister van Begroting in de regering Michel, voormalig adviseur van een advocatenkantoor uit de zakenwereld, uit een familie dicht bij de politieke en financiële wereld(1)wiens vader een stichtend lid was van de Cercle de Lorraine(2)in het hart van de macht(3)Wanneer haar gevraagd wordt naar deze incestueuze mengeling van de openbare en de privé-wereld, wordt dus niet van haar verwacht dat zij boete doet en haar collega’s terstond ontslaat wegens belangenverstrengeling. Er kan geen antwoord, geen aanvaardbare motivatie en geen rechtvaardiging zijn, en dit verklaart waarom onze aanwezigheid niet langer gewenst is op een persconferentie van de regering. Onze vraag van 15 april heeft de lijnen voldoende door elkaar geschud. Ook de reactie spreekt voor zich, want de minister is verbaasd en verrast, alsof haar het dessert vóór het voorgerecht wordt opgediend. Na het lezen van dit artikel zult u voor uzelf kunnen uitmaken of zij die ons leiden het algemeen welzijn dienen of slechts zichzelf en hun vrienden, de bazen en bankiers, vertegenwoordigen.
« Belangenconflict? Dit begrip is onbestaande voor iemand die meent dat de politiek de belangen van het kapitaal dient. Zij maakte dit duidelijk toen Sophie Wilmès mij tijdens mijn verhoor op 15 april onderbrak: » Meneer, ik ben niet van plan u te onderbreken (sic)maar als je de CV’s gaat uitdelen van alle mensen die werken en recht hebben op een beetje privacy, Ik moedig u aan uw vraag af te maken en ik zal hem beantwoorden « . Een beetje privacy betekent dus dat zij van mening is dat het kennen van de mogelijke persoonlijke beweegredenen van degenen die ons leiden bij het nemen van politieke beslissingen, tot het domein van het privé-leven behoort: een fantastische omkering van het begrip algemeen belang.
In deze dramatisering van de werkelijkheid, « de grote mediaspelers in het Belgische landschap(4) « De ’ waarborgen’ die politici beschermen tegen zaken die hun representatiespel zouden kunnen doorbreken, zijn de ‘waarborgen’ die politici beschermen tegen zaken die hun representatiespel zouden kunnen doorbreken. Er was dus slechts één poging van onze kant op 15 april, en de koortsachtige zoektocht van Sophie Wilmès om te voorkomen dat ik het een tweede keer zou proberen, d.w.z. een tweede vraag zou stellen(5)Dit is een perfect voorbeeld van het op elkaar afstemmen van politiek en media-denken binnen een welomschreven kader om ervoor te zorgen dat de luisteraar, de kijker, niet in beweging komt — hij mag zijn ketenen niet voelen. Even tekenend voor deze stilzwijgende afspraken tussen de media en de politiek is de weigering van minister-president Jeholet om mijn vraag op de avond van 24 april te beantwoorden(6)Het stilzwijgen van het persbureau van minister Wilmès tegenover onze talrijke e‑mails en telefoongesprekken, en haar stilzwijgen tegenover brieven van burgers waarin zij wordt verzocht haar weigering om ons toe te laten tot een persconferentie toe te lichten. Maar, zoals een van onze lezers zei: « Ze kondigt op haar website aan dat ze « luistert »… ». Aankondigingen zijn precies dat… communicatieprocessen, waarbij we zien dat hoe meer we zeggen dat we luisteren, hoe minder we horen.
Zij zullen(7) dus niet opgeven, zeker niet datgene wat hun macht schraagt: dat wij op onze knieën blijven zitten. De ijver van de mediapolitieke kaste om zich op te werpen als patentbeambten van de certificering van de authenticiteit van informatie, en dus te bepalen wat wel en wat geen nepnieuws is, maakt deel uit van dit spel. Wij zouden er misschien om kunnen lachen als de situatie niet zo ernstig was, terwijl wij weten dat degenen die beweren toonbeelden van deugdzaamheid te zijn en informatie van gecontroleerde oorsprong te stampen, dezelfde zijn die alles in hun eendje censureren.(8)Zij vergeten ons te vertellen over het gif dat zij dagelijks in onze geest distilleren, en bijten wanneer wij mensen ander informatief voedsel proberen te geven. Dus Dorian de Meeûs, de « onarticuleuze » hoofdredacteur van La Libre, haalt zijn hoektanden uit en neemt aanstoot aan het feit dat mensen niet « de juiste vragen » stellen? Hij heeft het niet gehad over de episode waarin zijn redactie van mening was dat« wij niet kunnen aanvaarden, vooral in de brieven aan de redactie waarin wij het hebben over ongelijkheden, dat iemand zegt dat hij walgt van de kloof tussen de inkomens van de bazen en die van de arbeiders »(9)? « Verkeerde vraag « , richting bak. Het is inderdaad nauwelijks gepast om de afkeer van de burgers voor de ongelijkheid aan te halen wanneer de familie die eigenaar is van de krant waarin wij schrijven, de familie Le Hodey, over een fortuin van 41.071.000 euro beschikt en de 431e rijkste familie van België is(10). Realiteit en « goede vragen » gaan niet altijd samen, en degenen die het voordeel hebben ons te vertellen wat belangrijk is of niet, zullen ook het voordeel hebben zichzelf voor te doen als nepnieuws.(11)Dit zal ervoor zorgen dat zij niet degenen zijn die het doen. Zoals Guy Debord zei over het concept van desinformatie: « Het wordt altijd in hoge mate gebruikt door een macht, of in het verlengde daarvan door mensen die een fragment van economisch of politiek gezag bezitten, om in stand te houden wat is vastgesteld; en altijd door aan dit gebruik een tegenoffensieve functie toe te schrijven « (12).
Sommigen zouden ongetwijfeld dromen van wat meer politiek autoritarisme om mij te straffen voor mijn zonden, en tegenover mijn journalistieke houding « een perskaart onwaardig », dat die mij gemakkelijker zou kunnen worden afgenomen, zodat niemand hun circus meer komt verstoren.
Anderen probeerden met ingewikkelde retoriek te rechtvaardigen dat de vraag van 15 april goed was, maar irrelevant, en daarom slecht, omdat zij op de verkeerde plaats was gesteld(13). Een journalist kwam uiteindelijk in een onbegrijpelijk artikel tot de conclusie dat ik Wilmès’ « stroman » was, waardoor hij « een stelling kon weerleggen die door niemand wordt gesteund « (14). Stroman, definitie: » Klaar naam. Politiek leider zonder echte macht, want gemanipuleerd in de schaduw door anderen « . De persoon die mij zag als een indirecte dienaar van de Eerste Minister schreef voor Le Vif l’Express, een « merk » van de Groupe Roularta, eigendom van de familie De Nolf-Claeys. De eerste, die de groep De Nolf beheert, bezit samen met de laatste: Cennini Holding(15), 50% van Belgian Business Television, dat zelf eigenaar is van RMG (Roularta Media Group, 100%) en Mediafin (50%). Mediafin, die voor 50% eigenaar is van de Rossel-groep, die het dagblad Le Soir uitgeeft. Roularta heeft ook aandelen in: Koinon (holdingmaatschappij), West Investement Holding S.A. (in Luxemburg gevestigde naamloze vennootschap), Bestinver gestion (investeringsmaatschappij, Spanje). De groep Roularta wordt voorgezeten door Xavier Bouckaert, lid van de Cercle de Lorraine.
De nabijheid van investeringsfondsen en andere geldmachines is een duidelijke aanwijzing dat de redacteuren van Le Vif niet overal hun neus in kunnen steken. Natuurlijk zullen er altijd diehards zijn die ons zullen vertellen dat « het feit dat een krant behoort tot een groep die in handen is van een rijke familie niet betekent dat zij niet kan zeggen wat zij wil « . Dit getuigt van naïviteit of kwade trouw, want wij weten dat deze gezinnen er niet zijn om het algemeen welzijn en de rechtvaardigheid te waarborgen, maar dat zij als eersten profiteren van de structurele ellende van onze samenlevingen: hoe meer armen er zijn, hoe rijker zij zijn.
Nog paradoxaler is het feit dat sommige van deze mediakanalen het snelst de autoriteiten lijken te prikkelen. Maar dit is slechts schijn: onschadelijk jeukpoeder, dat de lezer niet in staat zal stellen conclusies te trekken ten aanzien van de structurele werking van onze samenlevingen, machines voor het produceren van de « schandalen » die de stock in trade zullen zijn van dit soort media. De rest: reclame (veel), wind, leegte en lof voor politici. Zo verscheen in Le Vif van 23 april 2020 een dossier gewijd aan Sophie Wilmès, getiteld « Le syndrome de la première de classe « , waarvan de inleiding alleen al verraadt in welk hof we ons bevinden: » Ambitieus? Niemand bestuurt een land zonder er een te zijn. Maar Sophie Wilmès is eerst en vooral een eersteklas studente. Ze is geobsedeerd door detail en perfectie en werkt haar teams tot uitputting. Een levendige vrouw ook, die blij is weer wijn te drinken Wit op het strand in Knokke « … Wij zijn gediend, dank u, de gedachte heeft een grote stap voorwaarts gezet in het begrijpen van de wereld. Daarnaast vermeldde de krant « de journalist agitator van de Kairos media « (16). Dubbele normen.
Anderen zullen schaamteloos live in de uitzending over een « samenzweringszaak » praten, zoals RTL-TVI(17).
Als hoeders van de macht kunnen zij zich door hun anti-complotistische houding onttrekken aan de werkelijke gang van zaken in een maffiastaat waarvan zij de vurige verdedigers zijn. De RTBF of de krant Le Soir zullen de reactie hebben gehad dat ze er geen hebben. De eerste, die de Minister ontvangt juist na de persconferentie, toen de gewoonten waren geschokt door een vraag die, in een fatsoenlijke wereld, toch in het rijk der banalen had moeten blijven, zal er geen woord over zeggen. De anderen zullen geen regel schrijven over de « politiek bevooroordeelde kwestie « . Deze soorten reacties op de « gebeurtenis » van 15 april worden onthuld in het licht van het algemene functioneren van deze verschillende media: verschillende manifestaties van een identieke wijze van mediaproductie. De verschillen hier zijn meer details die de gemeenschappelijke kern versluieren die hen drijft, namelijk de sociale functie die zij in hun geheel vervullen: het fabriceren van instemming, waarbij wordt gedaan alsof het de burgers zijn die beslissen en dat wij ons om hun mening bekommeren(18).
Sinds de persconferentie van 15 april en onze vraag die « onbehagen » teweegbracht, hebben de media zich dan ook vooral geconcentreerd op details, oppervlakkige opmerkingen over waar wij wel en waar wij niet het woord mogen voeren, ons van samenzwering beschuldigen en de strekking van de vraag, namelijk die van belangenconflicten, met één hand terzijde schuiven. Dit alles is om niet over de inhoud te hoeven praten. De honden blaffen, de caravan passeert…
Tegenover dit medialeger dat de werkelijkheid naar zijn hand zet, krijgen we, wanneer we erin slagen vragen te stellen die belangrijk zijn voor het collectief, het antwoord van Sophie Wilmès van 15 april: « VU hebt zojuist in deze redactiekamer de politiek bevooroordeelde vraag geïntroduceerd, wat gewoonlijk niet de gewoonte is van journalisten. Dat zegt alles. Er zal dus niets gezegd worden, omdat we niet mogen weten wat niet geweten mag worden. De kwestie van de belangenconflicten was echter van groot belang.
De groep van deskundigen belast met de voorbereiding van de deconfinement
De CV’s van de meeste leden van de GEES, de Groep van Deskundigen belast met deExit-Strategie, geven de algemene kleur en richting aan van dit orgaan dat belast is met het nemen van nationale beslissingen die een beslissende invloed zullen hebben op het leven van 11 miljoen Belgen. Na Covid-19, niets nieuws, of hetzelfde erger, zoals Sophie Wilmès ons op 7 mei in het Parlement zal vertellen: » Doen alsof de wet van vraag en aanbod niet bestaat (op maskers) is liegen tegen het publiek. Dit is louter retoriek, want als men hem werkelijk zou voorliegen, zou men hem doen geloven dat de Staat er alleen is om de werking van de markt te verzekeren, terwijl hij voorrang had kunnen geven aan het collectieve belang. De minister van Buitenlandse Zaken zal maskers kopen van twee ondernemingen, waarvan één, Avrox, een in Luxemburg gevestigde naamloze vennootschap is, waarover weinig bekend is.
Erika Vlieghe
Aangesteld als hoofd van de groep deskundigen die de deconfinitie moet voorbereiden, is zij, zoals de meeste van haar collega’s die politici adviseren, opgeleid aan de universiteit van Leuven. Zij is hoofd van de afdeling algemene interne geneeskunde, infectieziekten en tropische geneeskunde in Antwerpen. Het Instituut voor Tropische Geneeskunde (ITM) wordt gefinancierd door de Bill & Melinda Gates Foundation(19). Op 2 mei anticipeert Erika Vlieghe in Le soir: « We zijn al bezig met een herdefiniëringsplan « (20); op 4 mei in La DH: « Erika Vlieghe waarschuwt de Belgen: « We mogen niet te enthousiast zijn »(21). Werkend voor een organisatie die gedeeltelijk wordt gefinancierd door een particuliere stichting die uit duidelijk financieel gewin vaccinatie promoot, klinken de zekerheden en aanbevelingen van Erika Vlieghe vreemd in de oren wanneer zij zegt « ons leven zal anders zijn zolang er geen vaccin is gevonden « .(22)
Emmanuel André
Hij werd benoemd tot interfederaal woordvoerder voor de Covid-19-crisis en is, samen met Marc Van Ranst, arts en hoofd van het diagnostisch laboratorium van de eenheid Infectieziekten van het UZ Leuven. Het UZ Leuven ziekenhuis geniet van grote schenkingen van de Bill & Melinda Gates Foundation. De laatst bekende, $713.372 om « de Reframe bibliotheek te filteren tegen Covid-19 « (23). Het team, onder leiding van Marc Van Ranst en Johan Neyts, werkt hand in hand met de particuliere stichting: » In opdracht van de Bill & Melinda Gates Foundation zal het team van professor Neyts ook 15.000 actieve bestanddelen in bestaande en in ontwikkeling zijnde geneesmiddelen testen op hun doeltreffendheid tegen SARS-CoV‑2. CD3 (Center for Drug, Design & Development) en Johnson & Johnson stellen ook duizenden van deze componenten ter beschikking van het laboratorium « (24).
Emmanuel André ligt aan de basis van een groep, de Bacteriologie-As(25), die nauwe banden heeft met de WGO en aan de basis ligt van de oprichting van een start-up, Savics genaamd. Hij wordt op de website voorgesteld als een « consultant ». De directeur en mede-oprichter van Savics, die tevens aandeelhouder is, is Xavier Morelle. Interessant is dat deze SPRL, gevestigd in Ukkel, op haar website verklaart dat zij « 3 hulpmiddelen die kunnen helpen in de strijd tegen het Covid-19 virus. Onze toepassingen worden al verscheidene jaren in vele landen gebruikt voor het toezicht op en de beheersing van besmettelijke ziekten, zoals tuberculose, HIV, Ebola en nu hebben wij onze technologie aangepast om ook de huidige situatie van Covid-19 aan te pakken. Wij kunnen landen helpen de uitdagingen van Covid-19-surveillance en ‑monitoring in deze veeleisende tijden aan te gaan, zodat gezondheidswerkers, laboratoria en specialisten zich kunnen concentreren op waar ze het hardst nodig zijn: de behandeling van patiënten « .
Kortom, Emmanuel André is adviseur van een privé-onderneming, Savics, opgericht door zijn onderzoeksgroep verbonden aan de universiteit van Leuven, Bacteriologie Axis, die tools aanbiedt om « de uitdagingen van het monitoren en traceren van Covid-19 te beheren »… Een beetje privacy.
Inge Bernaerts
Zij is licentiaat in de rechten aan de Katholieke Universiteit Leuven en master in Europees recht aan de Universität des Saarlandes, is lid van de Brusselse balie en heeft bij vooraanstaande internationale advocatenkantoren zoals Stibbe en Freshfields Bruckhaus Deringer het Europees mededingingsrecht uitgeoefend. Inge Bernaerts werkte voor de Europese Commissie in het Directoraat-generaal Concurrentie, op het gebied van telecommunicatie en omroep, en later als assistente van de Directeur-generaal Concurrentie. Zij trad in juli 2010 in dienst bij het directoraat-generaal Energie als hoofd van de eenheid Interne markt II: Groothandelsmarkten, elektriciteit en gas, en was verantwoordelijk voor de tenuitvoerlegging van de EU-wetgeving inzake de interne energiemarkt(26). Concurrentie, markt, concurrentievermogen. Amen.
Pierre Wunsch
Pierre Wunsch, gouverneur van de Nationale Bank van België, waar de vader van Sophie Wilmès, Philippe Wilmès, ook regent was, en die dicht bij de MR staat, was directeur van de strategische cel in het kabinet van minister van Financiën Didier Reynders (van 2008 tot 2011). Hij is goed geïntegreerd in de verschillende nationale en internationale financiële structuren (ECB, IMF, BIB, enz.), heeft functies bekleed bij Electrabel, Tractebel en het Federaal Planbureau, en is bestuurder geweest van Fluxys en lid van de raad van bestuur van KBC.
Mathias Dewatripont
Evenals Pierre Wunsch is ook hij afkomstig van de Nationale Bank van België, waar hij de functie van uitvoerend directeur bekleedde. Hij is gespecialiseerd op het gebied van contracttheorie, organisatie-economie, innovatie, bankwezen en financiën. Hij is uitvoerend lid van I3H, een organisatie die op het gebied van de gezondheid werkt « om doeltreffend bij te dragen tot de ontwikkeling van innovatieve technologieën en strategieën « .
Johnny Thijs
Op de website van de minister wordt hij voorgesteld als « bestuurder en voorzitter van ondernemingen zoals Electrabel, Recticel en Golazo « , waarbij wordt vergeten te vermelden dat hij ook voorzitter is van de raad van bestuur van Corealis en Hospital Logistics, en adviseur van Lazard Benelux en CVC. Enige interesses in financiën en gezondheid… Johnny Thijs was CEO van Bpost tussen 2002 en 2014.
Marius Gilbert
Gilbert Marius zal voorzichtig moeten zijn met deze « zaken » mannen en vrouwen. Wanneer een journalist hem vraagt: « Bent u niet bang dat u door uw bezoek aan de GEES, deze groep deskundigen, waarvan sommigen dichter bij de beurs staan dan bij het ziekenhuis, ten prooi zult vallen aan een vorm van Stockholm-syndroom ? « Ik denk dat de vraag een beetje bevooroordeeld is « , antwoordde hij. Maar tegenover Johnny, Mathias of Pierre — de economische macht — is het moeilijk te zien dat het algemeen belang het spel wint.
Marc Van Ranst, GSK, enz.
Professor Marc Van Ranst, voorzitter van de interministeriële commissie voor influenza, die een verslag publiceerde waarin hij zich uitsprak voor het vaccineren van zuigelingen tegen gastro-enteritis door het rotavirus, gaf destijds toe dat er sprake was van een belangenconflict: hij werd betaald door GlaxoSmithKline (GSK). Kort daarna, » was hij, samen met Patrick Goubau, viroloog aan de UCL en lid van het wetenschappelijk comité « Influenza », co-auteur van een artikel dat door GSK werd medegefinancierd. In de commissie hebben vier andere leden banden met de particuliere sector: subsidies voor onderzoekscentra, betaalde conferenties en consultancy, studiebeurzen… GSK en de vaccinlobby’s zijn overal « (27). Destijds had een derde van de wetenschappers die de regering hadden aanbevolen het H1N1-vaccin te kopen, banden met GSK, de multinationale farmaceutische onderneming die profiteerde van het overheidscontract. Zij zal 12,6 miljoen doses ontwikkelen, voor een markt van 110 miljoen euro, op advies van groepen deskundigen.
Bij de vorming van de werkgroep voor de ontwikkeling van een strategische visie voor deconfinement, of GEES, is Marc Van Ranst opnieuw onder de 9 verkozenen. Zijn vroegere liefdes waren vergeten, en hij zou nu alleen nog maar werken voor het algemeen welzijn.
GSK is overal. In februari 2020 zal de PTB het aftreden eisen van Pascal Lizin, zowel voorzitter van de Société fédérale de participations et d’investissement (SFPI) als directeur bij GSK als belangrijkste lobbyist. SFPI, die deze naam kreeg toen de Société fédérale d’investissement (SFI), waarvan Philippe Wilmès bestuurder was, de Société fédérale de participations (SFP) opslorpte. Wat doet het IFSC, een overheidsorgaan? Hoofdzakelijk twee dingen: het is zowel een beleggingsmaatschappij als een openbare holding. Bijzonder interessant: de SFPI breidt haar « strategische prioriteiten » in 2012 uit. Een van de « investeringsmogelijkheden waarnaar de SFPI op zoek is » is « Vesalius Biocapital I (investeringsfonds — medische innovaties) « , waar Philippe de Backer heeft gewerkt.
Vreemd toeval, is het niet? Pascal Lizin is nog steeds directeur van de SFPI(28). U moet dus begrijpen dat een hooggeplaatste lobbyist van GSK aan het hoofd staat van een overheidsorgaan dat moet beslissen over de richting waarin het geld van de belastingbetaler wordt geïnvesteerd, en dit midden in de crisis rond het Coronavirus en met een regering met speciale bevoegdheden. Pascal Lizin had al eerder aangegeven waar zijn belangen lagen toen hij zijn steun uitsprak voor de wet op de aftrek van octrooi-inkomsten, waardoor GSK slechts 0,1% belasting zal betalen.
Er is dus een verband tussen Philippe de Backer, die door Eerste Minister Sophie Wilmès zal worden benoemd tot hoofd van de task force die belast is met het onderzoek naar de materialen die nodig zijn voor de bestrijding van Corona(29), en de SFPI. Hij werkte bij Vesalius Bio Capital(30), dat zichzelf omschrijft als een onderneming die investeert « in de ontwikkeling van nieuwe producten en diensten. in aantrekkelijke, zich in de ontwikkelingsfase bevindende bedrijven op het gebied van geneesmiddelenontwikkeling, medische apparatuur en diagnostiek, en e‑gezondheid en geestelijke gezondheid, voornamelijk in Europa. Onze portefeuillebedrijven richten zich op onvervulde medische en commerciële behoeften en werken op basis van een sterke bescherming van intellectuele eigendom « . Voordat Philippe De Backer bij het Europees Parlement in dienst trad, werkte hij als manager technologieoverdracht en bedrijfsanalist in verschillende risicokapitaalbedrijven voor biowetenschappen ((31)), waaronder het Centre de Recherche Public de la Santé (CRP-Santé). De activiteiten van CRP-Santé omvatten het veiligstellen van intellectuele-eigendomsrechten, waaronder octrooien en copyrights, de commercialisering van intellectuele-eigendomsrechten en het onderhandelen over contracten met farmaceutische bedrijven. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Patrick Florent, directeur van GSK Vaccines in België, enthousiast de persartikels deelt over de akkoorden van de Belgische regering met GSK, en de ijver die Philippe De Backer aan de dag heeft gelegd om ervoor te zorgen dat dit ook gebeurt.
In de huidige situatie is het niet duidelijk welke waarborgen kunnen worden ingebouwd om de « fouten » van 2009 te vermijden, toen de Belgische staat een geheime overeenkomst met GSK sloot op aanbeveling van het Wetenschappelijk Comité voor de bestrijding van influenza (SCI), waarvan Mark Van Ranst voorzitter was. Destijds werd de opgave van belangenconflicten geweigerd op grond van « eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer ». Dit doet denken aan wat minister Wilmès op de persconferentie van 15 april zei: » Ik herinner u eraan dat mensen vrij zijn om te werken, van loopbaan te veranderen en zich in te zetten voor het algemeen welzijn, ongeacht wat zij eerder hebben gedaan. Ik kan je garanderen dat het niet het bedrijf is waarvoor je werkt dat je maakt tot de man of vrouw die je bent. In ieder geval, dit is de fundamentele vrijheid waar we nog steeds in geloven in ons land, gelukkig « .
Vesalius Biocapital Arkiv (VBA), dat nauw verbonden is met De Backer, is verbonden met ING, het Vlaams Gewest en Parthoens. Haar aandeelhouders zijn Vesalius Biocapital I SA Sicar (50,09%, Luxemburg), Arkimedes-Fonds (49,9%) en Vesalius Biocapital Partners SARL (0,01%).(32) VBA heeft deelnemingen in Biotechnological Enzymatic Catalyse, Ncardia (waarin de Belgische Staat en de Provincie Luik aandeelhouder zijn) en in Promethera Biosciences, waarin het Waals Gewest en de investerings- en financieringsmaatschappij van Waals-Brabant (SOWALFIN) aandeelhouder zijn; Sowalfin, dat op zijn beurt verbonden is met de groep Ackermans & Van Haaren (AVH). Ter informatie, Denis Pierrard, hoofd van IPM, zal ooit de groep verlaten die het dagblad uitgeeft La Libre Belgiqueom zich aan te sluiten bij Ackermans en Van Haaren (AvH), die zichzelf omschrijft als de schepper van « een nieuwe manier van leven ». aandeelhouderswaarde door op lange termijn te investeren in een beperkt aantal strategische holdings met internationaal groeipotentieel « . Luc Bertrand, stichtend lid van de Cercle de Lorraine, is voorzitter van AvH en zijn dochter, Alexia Bertrand, is een van de directeurs, evenals voormalig kabinetschef van vice-premier Didier Reynders. Destijds werden belangenconflicten gemeld.
De groep Parthoens is een in moeilijkheden verkerende structuur waarin Alain Pathoens aandeelhouder is. Deze voormalige Nestlé, Monsanto/Searle, PWC, is mede-oprichter van Newton Biocapital(33), een Belgische durfkapitaalonderneming. Het team van dit bedrijf, dat investeert in therapeutische, diagnostische, medische apparatuur, klinische voeding en digitale biotechnologiebedrijven, omvat « alumni » van Johnson & Johnson, Janssen, Monsanto, Pfizer, ATB Therapeutics, Bioxodes, Synergia Medical, investerings- en risicokapitaalfondsen (KBCPE, Capricorn Venture Partners, QBIC Venture Partners). Alain Parthoens werkt ook bij Vesalius Bio Capital, maar was ook investeringsmanager bij ING in Brussel, dat ook aan Vesalius gelieerd is.
Zoals we hebben gezien, heeft het Belgische overheidsbedrijf SFPI, via Pascal Lizin, Vesalius opgenomen in zijn strategische investeringen. Hij heeft ook geïnvesteerd in Newton Biocapital, dat « al verbintenissen voor tientallen miljoenen euro’s aan aandelen heeft van Belfius Insurance, de Société Fédérale de Participations et d’Investissement (SFPI, België) en Sambrinvest (de Waalse participatiemaatschappij) .(34) Als dat geen verduistering van overheidsgeld is, of hoe een lobbyist van GSK de particuliere sector bevoordeelt via een openbare structuur, de SFPI, die hij leidt.
Het meest merkwaardige is dat de Vesalius Biocapitale Arkiv gevestigd is in de Hertogstraat 67, tegenover de kanselarij van de Eerste Minister en de bunker waar wij sinds 24 april niet meer binnen mogen om onze vragen te stellen.
« De federale regering en de Belgische farmaceutische industrie hebben besloten hun inspanningen in de strijd tegen Covid-19 op te voeren « (35). Dit was op 26 maart. Ze zijn niet blijven hangen. In de plenaire vergadering van het Parlement op dezelfde dag hield de Eerste Minister de gebruikelijke toespraak, « met de mens in het middelpunt van onze bezorgdheid « . Terwijl zij het over mensen heeft, onderhandelt zij met de farmaceutische industrie: het coronavirus belooft immers veel geld, iets anders dan H1N1. Het vooruitzicht van een wereldwijd vaccin is niet iets wat elke dag gebeurt.
Op de website van de premier bedanken de CEO’s van farmaceutische bedrijven de federale regering onder meer voor het feit dat zij ermee hebben ingestemd de tijd die nodig is voor de lancering van klinische proeven met vaccins en nieuwe geneesmiddelen terug te brengen tot 4 dagen(36). Dit besluit werd genomen « uit een gevoel van urgentie ».In het kader van het O&O‑platform Biofarma: « Concreet betekent dit dat de procedures voor het starten van klinische proeven in ons land voor nieuwe vaccins en behandelingen tegen Covid-19 moeten worden versneld en dat de screeningcapaciteit moet worden vergroot door het testen van patiënten met het virus te laten plaatsvinden in de laboratoria van farmaceutische bedrijven.
» Wij zijn verheugd over de beslissing van het Federaal Agentschap voor Geneesmiddelen en Gezondheidsproducten (FAGG) om de lancering van klinische proeven zeer snel, in slechts 4 dagen (!), toe te staan. Dit is essentieel voor farmaceutische bedrijven « . De spreker, Catherine Rutten, is sinds 2013 CEO van pharma.be, « de vereniging van innoverende biofarmaceutische bedrijven in België « . Tot 2013 was zij lid van de Raad van het Belgisch Instituut voor postdiensten en telecommunicatie (BIPT), een organisatie die te midden van het coronavirus verklaarde: » Wat de invoering van de nieuwe 5G-technologie betreft, stelt het BIPT voor om, in afwachting van een politiek akkoord tussen de federale regering en de gefedereerde entiteiten, voorlopige gebruiksrechten toe te kennen « (37). Interessant als je bedenkt dat zij in 2013 is toegetreden tot de Raad van Bestuur van Proximus, naast Stefaan De Clerck en Karel De Gucht(38). Lid van Women on board, gesponsord door Proximus, Axa, Belfius, Delhaize, BNP Paribas, Capgemini, Banque de Luxembourg, Alstom…, een vereniging die » de toegang van vrouwen tot leidinggevende functies in Belgische (publieke en particuliere) ondernemingen bevordert « Met andere woorden, een platform voor het uitwisselen van goodwill, dat diepe sociale ongelijkheid maskeert onder de dekmantel van illusoire gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Weg is de schoonmaakster.
Karel Van De Sompel, gedelegeerd bestuurder van Pfizer België en voorzitter van pharma.be: » Pfizer werkt momenteel hard aan een antiviraal middel en een vaccin voor Covid-19. Wij hopen dit jaar opnieuw resultaten te boeken. Wij doen ons uiterste best om ervoor te zorgen dat Belgische patiënten er zo snel mogelijk gebruik van kunnen maken « . Karel Van De Sompel is voorzitter van de raad van bestuur van Pharma.be(39), als opvolger van Sonja Willems (zie verder), gedelegeerd bestuurder van Janssen België en Nederland. Samen met de Raad van Bestuur zullen wij ons onvermoeibaar inzetten om de positie van de sector te versterken met als doel de innovatieve gezondheidssector tot een strategische pijler van de Belgische economie te maken. » Na de introductie zal Catherine Rutten de nieuwkomers bedanken. Een kleine kring van vrienden.
Sonja Willems, gedelegeerd bestuurder van Janssen België en Nederland: » Dankzij de uitgebreide en unieke samenwerking tussen de federale overheid, de administraties en ons personeel bereiden wij — van nul af aan — een operationeel en volledig geautomatiseerd hoogtechnologisch laboratorium voor moleculaire biologie voor; en dit in slechts 10 dagen. Dit laboratorium zal onze capaciteit om het Coronavirus in België op te sporen aanzienlijk vergroten. Dit is ongekend in de geschiedenis van Janssen « Nooit eerder gezien. Het coronavirus is goed voor Janssen. Zij is de voorganger van Karel Van De Sompel als Voorzitter van de Raad van Bestuur van Pharma.be en lid van Women on Boards.
Patrick Florent, algemeen directeur van GSK Vaccins, is niet minder enthousiast op de website van de minister: » De afgelopen weken heeft GSK uitgebreid met de federale autoriteiten samengewerkt om de screeningcapaciteit voor Covid-19 aanzienlijk te vergroten. Wij waren aangenaam verrast door de manier waarop de federale regering met deze situatie omgaat. Verhoging van het aantal screenings van 2.500 tot 10.000 per dag zou ons op hetzelfde niveau brengen als Duitsland per hoofdDit is het geval met de « beste in zijn klasse »-benadering. Daarnaast blijft GSK de mogelijkheid onderzoeken om de screeningcapaciteit zo nodig verder uit te breiden « .
Philippe De Backer, minister en voormalig medewerker van Vesalius Biocapital, is er blij mee: » Het is een enorm voordeel voor ons in België om te kunnen rekenen op GSK als een wereldleider in de gezondheidszorg die hier gevestigd is. Wij zijn zeer dankbaar voor deze gratis (sic) en cruciale hulp die ons, allen tezamen, zal helpen de pandemie het hoofd te bieden. « (40) Patrick Florent, opgeleid aan de Katholieke Universiteit Leuven, voormalig voorzitter van de European Vaccine Manufacturer, momenteel bestuurslid van Qualivax en Japan Vaccine Company, voorzitter van de Raad van Bestuur van Tianyuan… deelt op Linkedin de artikels en verklaringen van Philippe De Backer of Sophie Wilmès.
Baron Jean Stéphenne, een gevestigde waarde in academische en politieke kringen, net als zijn andere acolieten, voormalig vice-voorzitter en algemeen directeur van de farmaceutische multinational GSK, maar ook voorzitter van de raad van bestuur van Nanocyl, spin-off van de universiteiten van Luik en Namen, stuurde op 9 april een e‑mail met de titel « De Steun onderzoek aan de UCLouvain « . Hij had het onfatsoen de burgers te vragen de UCL financieel te steunen: » Om de impact van deze projecten verder te vergroten, heeft de UCLouvain uw hulp nodig. Dank u voor uw steun aan het onderzoek van de onderzoekers aan onze universiteit! « . Of hoe je de burger om geld vraagt om meer geld te verdienen.
Didier Malherbe, gedelegeerd bestuurder van UCB België, verklaarde: « Dankzij de uitstekende samenwerking tussen bedrijven en autoriteiten, het initiatief van zijn medewerkers en de kracht van zijn wetenschappelijke partnerschap, vermenigvuldigt UCB zijn initiatieven in de strijd tegen het coronavirus en de gevolgen ervan . De samenwerking is inderdaad uitstekend, des te meer wanneer men weet dat Bart Vermeulen, voorheen van UCB, eigendom van de drie vermogende families Boël-Janssen-Solvay, in het kabinet van Maggie De Block werkt als verantwoordelijke voor het geneesmiddelenbeleid. Bart Vermeulen, die ook hoofdeconoom was bij Pharma.be en econoom bij de Belgische mededingingsautoriteit, is, zoals de meesten, afgestudeerd aan de Katholieke Universiteit van Leuven.
Het lijkt nooit op te houden… Terwijl de Wereldgezondheidsorganisatie de afgelopen weken eindeloos is geciteerd, is vergeten dat zij vergeven is van lobbyisten wier financiering voornamelijk afkomstig is van particuliere donoren, waarvan Bill Gates en de farmaceutische industrie de belangrijkste zijn. In de jaren tachtig verklaarde de WHO, onder druk van de industrie, glyfosaat « veilig « . In 1994 stemde de organisatie in met een 200-voudige verhoging van het toegestane gehalte aan chemische residuen in genetisch gemodificeerde soja, wat Monsanto een enorme winst opleverde.
Tijdens de H1N1-griepepidemie hebben de farmaceutische bedrijven miljoenen euro’s verdiend(41). In eigen land, in het midden van Covid-19, nam de Belgische Beroepsunie van Artsen aanstoot aan het feit dat de Belgische regering besliste « . dat de SARS-CoV-2-tests niet door erkende klinische laboratoria, maar door laboratoria van de farmaceutische industrie zouden worden uitgevoerd, onder het voorwendsel van capaciteitsuitbreiding (…) Deze geaccrediteerde laboratoria worden nu onaangekondigd ontslagen door industriële bedrijven en medewerkers die niet voldoen aan de eisen om deze tests uit te voeren « (42). Is dit verwonderlijk gezien de samenstelling van de politieke teams die geacht worden voor ons te werken?
Bill Gates verklaarde 2010 tot het decennium van de vaccins, en in 2011 zei hij tegen de Nationale Gezondheidsvergadering: « Wij zullen niet de enigen zijn die een vaccin zullen hebben. Donorlanden moeten hun investeringen in vaccins en immunisatie opvoeren, zelfs als zij met begrotingscrises worden geconfronteerd. (…) U, de 193 lidstaten, moet vaccins tot het kernpunt van uw gezondheidsstelsel maken. « (43) Ten koste van wat? Toen hij ontdekte dat een plant, artemisia, beter werkte tegen malaria dan dure industriële geneesmiddelen, schreef een Franse arts-onderzoeker zijn proefschrift over artemisia, » vertelt over de reactie van zijn superieuren toen zijn werk werd gepresenteerd: de jury merkte op dat de kruidenthee een beter resultaat gaf dan de gebruikelijke geneesmiddelen, en legde de promovendus uit dat de farmaceutische bedrijven het risico liepen hun financiële steun aan de onderzoekers stop te zetten « (44). De onderzoeker werd bedankt.
Op 30 maart 2020 stond op de webpagina van de Bill and Melinda Gates Foundation een artikel waarin werd aangekondigd dat » De Therapeutics Accelerator, een initiatief van de Bill & Melinda Gates Foundation, Wellcome en Mastercard om de reactie op de Covid-19-epidemie te versnellen door behandelingen te identificeren, evalueren, ontwikkelen en uit te breiden De Europese Commissie stelt in haar mededeling « De Europese Unie en haar Lid-Staten » een eerste subsidie van 20 miljoen dollar beschikbaar voor de financiering van klinische proeven. Het geld gaat officieel naar drie instellingen — de Universiteit van Washington, de Universiteit van Oxford en het Instituut voor Immunologie van La Jolla — « voor de financiering van klinische proeven om zeer krachtige immunotherapieën voor de Covid-19-pandemie te identificeren » .(45). De Bill and Melinda Gates Foundation, gevestigd in Seattle, wordt geleid door CEO Mark Suzman en co-voorzitter William H. Gates Sr. onder leiding van Bill en Melinda Gates en miljardair Warren Buffett. Met de Covid-19 vraagt de Stichting expliciet » een gezamenlijke financieringsinspanning van de particuliere sector, filantropische organisaties en regeringen « De particuliere sector zal niets kunnen doen zonder de staten.
In april 2020 heeft Le Vif/L’express de handen ineengeslagen met de UCLouvain om ons te informeren. De eerste, die eigendom is van de groep Roularta, met aan het hoofd Xavier Bouckaert, afgestudeerd notaris in de rechten aan… de UCL, lid van de Cercle de Lorraine, heeft zich aldus verbonden met de universiteit, die regelmatig giften ontvangt van de WGO en de Bill and Melinda Gates Foundation; deze laatste heeft de UCL in maart 2020 713.372 dollar betaald, nadat hij ook een belangrijke studie over het coronavirus had besteld.(46) Terwijl « de stichting van de miljardair-filantroop van plan is de massamarketing van coronavirusvaccins te versnellen « (47), vragen wij ons af welke redactionele keuzes degenen die zich in verbinding stellen met financiers zullen maken om ons te informeren…
Dezelfde politici die in België een « strategisch comité » in het leven hebben geroepen dat uitsluitend uit vertegenwoordigers van de werkgevers bestaat, zogenaamd « om de ontwikkeling van de economie te bevorderen ». ons land voorbereiden op het volgende decennium « door het maken van » een reeks dringende investeringen in de komende jaren ». bij een Nationaal Pact voor Strategische Investeringen, Zullen zij reageren op de uitdagingen waarvoor wij staan, sociale rechtvaardigheid eisen en een noodzakelijke uitweg uit een dodelijk productivistisch systeem, waarvan de toekomst van de mensheid afhangt? Zullen de reguliere media, wat de woordvoerder van de minister « de grote mediaspelers in het Belgische landschap » noemt, die in handen zijn van de grootste fortuinen, er belang bij hebben de mensen te informeren in het algemeen belang of in het belang van de aandeelhouders? Gezien het bovenstaande kunnen wij met zekerheid zeggen dat dit niet het geval is. De politieke autoriteiten zullen koste wat kost vermijden dat de waarheid aan het licht komt en zullen hun afkeuring verbergen onder het gewaad van bedrieglijke « democratische regels », zoals die van de zwembaden(48). Daarom moeten degenen die politieke samenspanning met de particuliere sector aan de kaak stellen als samenzweerders worden behandeld, in plaats van de informatie te verschaffen die ons in staat zou stellen te handelen en weer collectief controle te krijgen over ons lot.(49)
Er lijkt dus geen einde aan te komen. Tenzij we anders beslissen…
