Talrijke aanwijzingen van corruptie en inmenging op het hoogste niveau van de Belgische staat

Kairos publiceerde op 20 oktober een artikel getiteld « De bijzondere belastinginspectie en de lekken ».⁽¹⁾ Hij wees op de volstrekt abnormale houding van Yannick Hulot, een van de belangrijkste ambtenaren van deze administratie die belast is met de bestrijding van belastingfraude. Deze keer zijn het De Morgen en Humo die de spijker erin duwen.⁽²⁾

In deze artikelen leggen zij uit hoe een van ‘s werelds bekendste klokkenluiders, Brad Birkenfeld, in juli 2019 honderd dossiers van Belgische belastingontduikers in belastingparadijzen voorlegde aan de directie van de ISI (Bijzondere Belastinginspectie). Dit was niet bedoeld om te worden betaald, maar gebeurde in ruil voor een Belgisch paspoort. Er zij op gewezen dat de Belgische staat in een dergelijke procedure voorziet voor personen die diensten aan ons land hebben bewezen. De bekendste gevallen zijn voetballers, maar er zijn vele andere voorbeelden.

Brad Birkenfeld had de Amerikaanse belastingdienst eerder 16,7 miljard dollar betaald. Het ondersteunt ook verschillende belastingautoriteiten over de hele wereld, waaronder Bercy in Frankrijk, dat 4,5 miljard euro eist van de Zwitserse bank UBS. Een bron schatte dat Birkenfeld’s stap de Belgische staat in eerste instantie tussen de 300 en 400 miljoen euro had kunnen opleveren, maar dat de dreiging een veel grotere golf van repatriëring van door Belgen in belastingparadijzen verborgen fondsen op gang zou hebben gebracht.

Birkenfeld stelde voor om in Brussel een instelling op te richten om klokkenluiders te steunen en te beschermen, zoals het National Whistleblower Center in Washington. Birkenfeld en zijn advocaat werden terzijde geschoven door de directie van het ISI, die de verantwoordelijkheid afschoof op de Dienst Vreemdelingenzaken en het Brusselse parket. Het was duidelijk dat de Belgische regering niet met Birkenfeld wilde samenwerken. Yannick Hulot was één van de verantwoordelijken van dit dossier voor de ISI, de verantwoordelijke minister was Alexander De Croo en de verantwoordelijke van het Brusselse parket was Jean-Marc Meilleur.

Waarom zouden de Belgische ambtenaren die belast zijn met de strijd tegen de belastingontwijking deze aanpak saboteren, in een logica die volledig in strijd is met hun opdracht? Wij zullen proberen u enkele sleutels te geven die met een paar klikken van de computer kunnen worden gecontroleerd.

De artikelen in de Vlaamse pers geven enkele aanwijzingen: tijdens de onderhandelingen moest Birkenfeld zijn bekwaamheid bewijzen door een dossier te overhandigen. Dit is de familie Verlinden, aandeelhouder van de verzekeringsmaatschappij Van Dessel Verzekeringen in Berlaar. Wanneer we echter kijken naar de foto’s op het net die aan deze makelaar gekoppeld zijn, zien we dat de vader van Alexander De Croo, Herman, het lint doorknipt bij de opening van het nieuwe hoofdkantoor van het bedrijf.⁽³⁾ Deze laatste woont niet in de regio en maakt geen deel uit van de politieke familie van de burgemeester.

Het is leuk! U zult zich herinneren dat wij in ons artikel van oktober hebben gewezen op de banden tussen Yannick Hulot, de ISI-ambtenaar die met het dossier is belast, en de familie Moorkens. Zijn vrouw behoort tot deze familie, die bekend staat als een van de rijkste van België. Gedurende vele jaren werd het geleid door Dominique Moorkens. Deze laatste heeft echter zeer lang deel uitgemaakt van de raad van bestuur van Texaf, samen met Herman De Croo. Men begint het gebrek aan interesse van de heer Hulot voor Birkenfelds aanpak beter te begrijpen…

In de artikelen in Le Morgen en Humo worden geen andere namen genoemd, met als opmerkelijke uitzondering Pathok Chodiev en Alijan Ibragimov. Deze twee leden van het Kazachstaanse Trio⁽⁴⁾ zijn welbekend. Zij werden vervolgd voor het ontvangen van smeergeld bij een overeenkomst over een elektriciteitscentrale in Kazachstan ten koste van Tractebel. Zij hebben echter geprofiteerd van een nieuwe wet inzake strafrechtelijke transacties waardoor zij aan een veroordeling kunnen ontsnappen door een eenvoudige boete te betalen. Deze wet werd aangenomen met de steun van Armand Dedecker en Didier Reynders.

Kairos had in zijn artikel van oktober echter melding gemaakt van de aanwezigheid van een Russische secretaris van Yannick Hulot. Deze laatste was zeer geïnteresseerd in de kwesties die haar landgenoten aangingen. Dit is Marina Kondratieva.⁽⁵⁾ Haar profiel intrigeerde de Staatsveiligheid, die een onderzoek begon om na te gaan of zij een spionne van de Russische diensten was. 

Helaas werd de met de zaak belaste inspecteur ervan weerhouden zijn onderzoek voort te zetten op verzoek van een van zijn bazen, commissaris Frank Jaumin. Hij was het die een van zijn inspecteurs, Nicolas Ullens de Schooten, opdracht gaf het werk aan het trio te staken toen een parlementaire onderzoekscommissie de medeplichtigheid van Chodiev en de anderen trachtte te doorgronden.⁽⁶⁾

Jaumin was parlementair assistent van de MR voor hij bij de Sûreté kwam en werkte voor Dedecker en Reynders. Er zij ook aan herinnerd dat de broer van Didier Reynders, Jean-Pierre, tweemaal de Russische ambassade heeft verbouwd.⁽⁷⁾ De sectiechef van de met het onderzoek belaste inspecteur die onder Jaumin’s bevel stond, nam ontslag, evenals Ullens de Schooten.

Ter afsluiting van deze kleine tour de table moet worden opgemerkt dat Jean-Marc Meilleur op 24 oktober 2021 ook zijn functie van procureur des Konings in Brussel heeft neergelegd. Hij werkt momenteel bij het communicatiebureau Gosselin & de Walque, dat dicht bij de socialistische partij staat.

Zijn woorden bij zijn vertrek hebben een vreemde weerklank: « De basis is vrijheid en hier sta ik op het punt een grote vrijheid te vinden « .⁽⁸⁾

Wat bedoelde hij?