TOMORROWLAND: EEN TERUGBLIK OP EEN RAMP

De zomerperiode is een tijd van vrije tijd en ongeremd plezier, en het is ook een tijd van herhaalde muzikale bijeenkomsten. Men zou letterlijk kunnen spreken van festivalkoorts: elk jaar worden op Belgisch grondgebied honderden evenementen georganiseerd. Onder hen neemt Tomorrowland een bijzondere plaats in door zijn programmering, zijn installaties, zijn versieringen en zijn buitenproportionele karakter. De laatste editie trok bijna 400.000 bezoekers gedurende twee weekends…

Het onverholen enthousiasme waarmee de geassocieerde media (Plug RTL, Radio Contact, Studio Brussel) dit globalistische feestje opluisteren, ontgaat enkele fundamentele vragen. Het is waar dat dit evenement beelden oproept van « Brave New World », met deze menselijke gemeenschap die in vreugde en agressie samenkomt op een muziek die bestaat uit een basdrum, samples en wat vuurwerkgeluiden… Het is zo mooi, het glinstert en schittert overal!

Waarom zouden we het dan hebben over de intrinsieke armoede van het muziekaanbod? Laat de kenners van echte elektronische muziek praten… Waarom zouden we het moeten hebben over de enorme honoraria die deze sterdiscjockeys (Guetta, Vegas, Ganacci…) ten onrechte muzikanten noemen? Waarom zouden we dit evenement met klasse lezen, ook al spreekt het voor zich dat dit festival, met een dagkaart van 105 euro, gericht is op een « bevoorrecht » publiek? Deze aspecten opnoemen zou triviaal zijn… Hebben de organisatoren niet de nobele pretentie om een dagdroom aan te bieden aan hen die het zich kunnen veroorloven?

Toch voelen we ons verplicht om even stil te staan bij een belangrijk punt: is het, nu de milieuproblematiek ons geweten als nooit tevoren bezighoudt, niet tijd om terug te keren naar evenementen op menselijke schaal en om de organisatoren en festivalgangers enkele drastische regels op te leggen?

Tomorrowland is zeker een enorme winstmachine, en het is zeker niet voor niets dat Jupiler, Miele, Carrefour, ING en vele anderen zich profileren als officiële partners en zich inspannen om hun prints zichtbaar te maken. Het is ook waar dat dit festival gedurende het hele evenement enkele duizenden mensen aantrekt. Maar afgezien van de zeer gunstige economische indicatoren voor de organisatoren en de talrijke spin-offs voor de investeerders, is het milieueffect van dit megafestival zwaar, zeer zwaar.

EEN ECOLOGISCHE RAMP

Merk op dat de organisator de festivalgangers uitnodigt om « de heilige gronden van Tomorrowland en Dreamville te respecteren en Moeder Natuur te respect eren »(sic). Helaas is de boodschap te cryptisch om door het publiek volledig begrepen te worden. Dit bewustzijn wordt gemeten aan het eind van het festival. Als het terrein eenmaal ontvolkt is, bedekt een enorm tapijt van afval de uitgestrekte weiden van Boom. Het is niets meer en niets minder dan een gigantische vuilnisbelt van plastic flessen, lege en volle blikjes, voedselverpakkingen, blikjes, douchegels, mooie voorwerpen… Men kan alleen maar verbaasd zijn over het gebrek aan wilskracht van de organisatoren om dit natuurgebied in een aanvaardbare staat van netheid te houden. Terwijl ene David Guetta enkele honderdduizenden euro’s krijgt voor een podiumoptreden waar we liever geen commentaar op hebben, lijkt de organisator niet te willen betalen voor een geldige en efficiënte afvalscheiding tijdens het hele festival. Het land van Boom lijdt. Ongetwijfeld zal de natuur een jaar nodig hebben om van de gebeurtenis te herstellen. Dit leed is niet geheel de schuld van de organisator, ook de festivalgangers zijn verantwoordelijk. Wat doen ze anders dan een site die door hun unieke gebrek aan gezond verstand vervuild is geraakt, aan zijn trieste lot overlaten?

De festivalgangers zijn niet alleen slordig, ze zijn ook ongeïnteresseerd: honderden persoonlijke bezittingen worden letterlijk achtergelaten op het terrein: kleren, handdoeken, koelkastdozen, slaapzakken, tenten, vloermatten, opblaasbare matrassen, campingstoelen, voorwerpen die voor het grootste deel slechts één keer gebruikt zullen zijn… Ook hier geeft de organisator blijk van een zeldzame zelfgenoegzaamheid, want niemand is verplicht zijn spullen op te vouwen en in een verzamelpunt te deponeren. Het zuivert zijn naam door partnerschappen aan te gaan. Deze opruimingstaak zal worden uitgevoerd door vrijwilligers ter plaatse, die als nuttige taak zullen hebben de kampeermiddelen terug te halen en zo de schade te beperken. Maar ook hier is het systeem niet op zijn taak berekend. Wegens gebrek aan mankracht en vrijwilligers zal een aanzienlijke hoeveelheid materiaal met een schop worden opgeraapt en naar het afvalverwerkingscentrum worden gebracht.

Tomorrowland, bezorgd om zijn imago, vraagt deze vrijwilligers om geen foto’s van de site te verspreiden op sociale netwerken… We zijn ver verwijderd van de betovering van de lichten en de pyrotechnische show van de vorige dag. De volgende dag, heeft overdaad een andere kant.

Het zou interessant zijn om de volledige koolstofvoetafdruk van een dergelijk evenement te bepalen: 400.000 festivalgangers, waarvan meer dan tienduizend hun vaderland per vliegtuig hebben verlaten, een ongekend verbruik van water en elektriciteit, onbeperkte logistieke en materiële middelen voor de uitvoering van infrastructuren, Tomorrowland staat symbool voor de ecologische kosten van massa-amusement in het tijdperk van de globalisering.

Bodenghien Laurent