Julian Assange
618 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
618 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
In de Middeleeuwen was een page de rentmeester van een ridder… In 2019 is dat veranderd. Onze politici zijn PEP’s, politiek prominente personen. Dit betekent dat u op grond van de antiwitwas- en anticorruptiewetgeving geen euro aan een overheidsambtenaar kunt betalen zonder dat dit wordt gemeld aan de Cel voor Financiële Informatieverwerking (CTIF) en wordt bevroren.(1)
Verschrikking, ongeluk! U bent politicus, u hebt de mogelijkheid overheidsopdrachten te sturen en u vindt uw ambtenarensalaris belachelijk, wat kunt u doen? Neem een bladzijde…
Een hoge graad van nabijheid en wederzijds vertrouwen is vereist: u vertrouwt uw pagina iets toe om u gedurende tientallen jaren naar Lantin te sturen… op papier. Kies hem dus uit uw familie en vrienden, ongeacht leeftijd of geslacht: uw broer (biologische of loge…), uw seksuele partner, uw naaste medewerker, enz. Dit is een oude maffia methode. Je kunt nooit te voorzichtig zijn…
Uw pagina moet dan tussen twee wateren laveren: zakenlui die u willen omkopen moeten gemakkelijk weten wie ze moeten contacteren en tegelijkertijd mag het niet zichtbaar zijn op de officiële radar… Een man of vrouw in de schaduw, met enorme macht en bereid om buiten het licht te leven. Niettemin moet u uw pagina een discrete en comfortabele situatie bieden in geval van een harde klap en om te voorkomen dat hij te hard tegen de kassa slaat. Omdat het fonds veel voor jou is en een beetje voor het feest. Het logische gevolg van deze situatie is dat men zelden een pagina in de Belgische media ziet.
Enkele dagen geleden heeft de MR, in de persoon van Valérie De Bue, echter publiekelijk een pagina van de partij in de steek gelaten, de halfbroer van oud-voorzitter Olivier Chastel, een zekere Thomas Salden, van wie u tot vandaag nog nooit had gehoord. Dit is normaal.
Toch verklaart de man 14 mandaten in 2017. Niet slecht voor iemand die geen universitair diploma heeft en nog nooit verkozen is op(2). Dit is niet zijn eerste keer. In 2004 subsidieerde Olivier Chastel de VZW van zijn broer Thomas voor een bedrag van 120.000 euro, gespreid over 4 jaar. Het doel van deze vereniging, « Initiatives en Val de Sambre » genaamd, doet de vraag rijzen: » haar doel is met alle middelen te werken aan de totstandkoming van een samenleving die alle sociale componenten van het district Charleroi-Tuin harmonieus in tegreert…(3)… zo’n vaagheid laat veel speelruimte over.
Hij had een totaal nutteloze post gekregen van 200.000 euro per jaar bij de Intercommunale Volksgezondheid van het Pays de Charleroi(4). Dit is Salden in het openbaar. Wat dan nog. De zetpil ging er niet door. Is er een opvolgingsoorlog aan de gang?
Een andere pagina werd dit jaar ook blootgesteld aan publieke geruchten… en door de rechtbank. Dit is zo zeldzaam dat het vermeldenswaard is. Léon-François Deferm, de historische page van de familie Mathot, heeft problemen gehad met de zaak Intradel, de naam van het bedrijf dat in Luik een afvalopwerkingsfabriek exploiteert. In verband met de gunning van het contract van 193 miljoen euro voor de fabriek werd een steekpenning van ongeveer 12 miljoen euro betaald. Toch komt hij er, zoals zo vaak, te gemakkelijk van af: « Deferm, de vriend van de familie Mathot, krijgt volledig respijt van zijn eenjarige gevangenisstraf. (5)
Het is interessant hier de verschillende soorten « pagina’s » te vermelden.
1. De « broeders van
Ten eerste zijn er de biologische broers of halfbroers, waarvan hieronder enkele niet-uitputtende voorbeelden volgen:
- Jean-Pierre Reynders, architect.(6)
- Pierre Magnette, architect en directeur van Charleroi Tirou Promotion.(7)
Het beroep van architect is zeer verenigbaar met de functie van pagina. Volgens onze bronnen zijn de Russische inlichtingendiensten bijvoorbeeld begonnen met het omkopen van Didier Reynders via zijn broer, aan wie zij kostbare werkzaamheden toevertrouwden in de Russische ambassade, waarvan wij de plannen hadden gevonden in het gemeentehuis van Ukkel.(8)
Een goed voorbeeld van broederschap dat kan worden gebruikt is ook te vinden in de gelederen van de CDH:
- Roberto Di Antonio, bekend als Bob, stichter van de naamloze vennootschap Mar’Bob(9), die wanneer hij niet met zijn broer Carlo op het festival van Dour is, « zijn tijd besteedt aan het beheer van de onroerende goederen [son] « .(10)
2. De nauwe, zeer nauwe…
Dan heb je de categorie van zeer, zeer hechte mensen… zoals:
- Michèle Lempereur, de weduwe van Guy Mathot, die de metgezel werd van Willy Demeyer, de huidige burgemeester van Luik.(11)
- Luc Joris, een naaste medewerker van Elio Di Rupo.(12)
3. De grote professionals
Tenslotte heb je de profs:
- Koen Blijweert, CVP page die overging naar de NVA. De Vlamingen hebben een pragmatischer kant dan de Walen. Zowel de CVP, nu het CDNV, als de NVA gebruikten Blijweert als tussenpersoon.(13)
- Ludwig Van Der Veken, CDNV heeft de vorige vervangen. Pieter De Crem’s stafchef. Gezworen vijand van de volgende.
- En tenslotte de « koning » van de discipline, Jean-Claude Fontinoy. Hij wordt niet meer voorgesteld. Hij heeft net zijn 80ste verjaardag gevierd op een cocktailparty in zijn kasteeltje in Mozet. Hij nodigde de top van de antiekwereld uit, zo handig voor het witwassen. Laten we wedden dat als Reynders niet door het Europees Parlement wordt « afgewezen » en Europees Commissaris wordt, er een grote internationale carrière voor deze kampioen van het bedrog in België zal opengaan.
Het systeem van endemische corruptie dat verbonden is met de « pages » is zo invloedrijk dat zij de controle hebben over de CTIF, het centrale bureau voor corruptiebestrijding, de veiligheidsdienst, de SGRS(Service Général du Renseignement et de la Sécurité), enz. en vele magistraten, zonder natuurlijk de traditionele media te vergeten. Wil je een voorbeeld? Martin Buxant, een van de steunpilaren van de nieuwe nieuwszender LN24, schreef enkele jaren geleden een ode aan Didier Reynders.(14) Je zult hem waarschijnlijk niet de man achter Kazachgate en de bevroren Libische fondsen zien bekritiseren…
Onze politici zijn voor velen het tegenovergestelde van de ridders van weleer. Geen Roland’s liedje meer met hen. Hun houding is al lang niet meer ingegeven door het algemeen belang, maar door onbegrensde hebzucht. Slechts weinigen kennen de hierboven genoemde namen en zij vormen slechts het topje van een ijsberg, die door de Publifin-affaire in Luik aan het licht is gekomen. Velen van ons hebben een latent gevoel van onbehagen met de politieke wereld. De situatie is van dien aard dat zij legitiem geweld kan uitlokken. Ons systeem raakt op. Het is aan ons om het te veranderen…
Eric Arthur Parme
