Julian Assange
622 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
622 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
In dit artikel geeft Annes Bouria, die sinds het begin van de gezondheidscrisis de ontwikkelingen op de voet volgt, 10 punten om(1) te ontkrachten over het officiële verhaal van de gezondheidscrisis en de overtuigingen van het grote publiek over covid.
Coronavirussen zijn een familie van virussen waartoe Sars-cov2, de verwekker van de ziekte die covid19 wordt genoemd, behoort. Dit laatste is een potentieel gevaarlijke atypische longontsteking voor bepaalde categorieën van de bevolking, net als andere infecties van de luchtwegen… Anders, niet zo veel. Tenminste, niet zo veel als we eerst dachten. Het werkelijke sterftecijfer (aantal sterfgevallen per besmette persoon) wordt geschat tussen 0,27 en 0,65%(2). Dit is 5 tot 15 maal minder dan de 3% die aan het begin van de pandemie werd gegeven. Dit is van dezelfde orde van grootte als het sterftecijfer van de seizoensgriep (0,1–0,5%) en ver verwijderd van het sterftecijfer van de dodelijkste virussen, zoals ebola of pokken, dat ver boven de 20% ligt.
Bovendien spreekt het sterftecijfer per leeftijdsgroep voor zich(3): helaas betalen alleen ouderen een zware prijs voor deze ziekte. In de Belgische statistische gegevens is er geen oversterfte in de leeftijdsgroepen onder 65 jaar voor het jaar 2020. In België(4) vond bijna de helft van de sterfgevallen onder coviden plaats in verpleeghuizen(5).
Feit is dat een zeer grote meerderheid van de « covid-doden », 92% volgens een Sciensano-rapport (6), sterfgevallen zijn van patiënten met één of meer risicofactoren, comorbiditeiten genaamd. Veel slachtoffers waren dus helaas al erg verzwakt toen zij werden besmet. Men kan zich dus afvragen in hoeverre het virus een rol heeft gespeeld bij de dood van deze mensen.
Ernstige gevallen bij gezonde mensen onder de 45 zijn bijna anekdotisch! Over het algemeen is er een groot deel asymptomatische of minimaal symptomatische(7) (vergelijkbaar met een verkoudheid of griep), minder dan 5% van de « covida-gevallen » ziekenhuisopname vereisen, met ongeveer 1% van de ernstige gevallen waarvoor intensieve verzorging nodig is(8) die grotendeels bejaard en/of zwak zijn.
De nawerkingen van covid zijn moeilijk te beoordelen, maar lijken omkeerbaar te zijn en hebben vooral betrekking op vermoeidheid of reukverlies. Slechts 20 tot 30% van de gehospitaliseerde patiënten (op zich een zeer kleine minderheid) zou 60 dagen na de remissie nog belangrijke sequelae hebben(9).
Met tot 75% asymptomatische gevallen, een ziekte die vrijwel geen kinderen treft en een mediane leeftijd van overlijden van meer dan 80 jaar(10)…Zonder de pijn of het lijden van de slachtoffers en hun families te minimaliseren, zijn er objectief gezien ergere aandoeningen.
Nogmaals, er is niets uitzonderlijks aan. De besmettelijkheid van Sars-cov2 is vergelijkbaar met die van de meeste virale infecties van de luchtwegen, iets besmettelijker dan influenza, maar niet besmettelijker.
De besmettelijkheid van een ziekte kan theoretisch worden berekend met een wiskundige formule die R0 of « voortplantingssnelheid » wordt genoemd. Volgens de literatuur varieert covid19 tussen 2 en 4(11). De R0 voor seizoensgriep is ongeveer 2, bof is 4–7, rodehond 5–7, difterie 6–7, waterpokken 10–12, kinkhoest 12–17, en mazelen 12–18…(12)
In tegenstelling tot wat men ons wil doen geloven, is Sars-cov2 dus niet besmettelijker dan zijn neven, de andere coronavirussen, die verantwoordelijk zijn voor verkoudheid en die ook een R0 van ongeveer 3 hebben.
Fout! De methodologische orthodoxie van de academische wereld, die in bed ligt met de farmaceutische industrie, richt zich op gerandomiseerde dubbelblinde klinische proeven als het enige bewijs. Maar wetenschap noch geneeskunde kunnen tot dit soort statistische metingen worden herleid. Geneeskunde is mensen behandelen, en wetenschap is vooral observeren… En op dit gebied hebben observaties van praktijkmensen over de hele wereld verschillende therapieën aan het licht gebracht die goede resultaten geven(13). Wij zullen niet terugkomen op de controverse over Hydroxychloroquine, maar het wordt in veel landen gebruikt met bevredigende resultaten volgens hun gezondheidsautoriteiten, Marokko, Griekenland, India… Om er maar een paar te noemen(14). Azitromycine, een antibioticum dat vaak wordt gebruikt bij infecties van de luchtwegen, wordt ook door veel huisartsen geprefereerd omdat het ernstige vormen van de ziekte lijkt te voorkomen, mits het in een vroeg stadium van de infectie wordt toegediend. Artemisia annua wordt in Afrika gebruikt en blijkt ook doeltreffend te zijn tegen covidae(15). Om nog maar te zwijgen van Ivermectine, een antiparasiet waarvan de doeltreffendheid ruimschoots is aangetoond.
Als profylaxe (preventie) zouden zink en vitamine D de incidentie van ernstige gevallen drastisch kunnen verminderen. In verder gevorderde stadia kunnen corticosteroïden zoals dexamethason, anticoagulantia om trombose te voorkomen, of zuurstoftherapie worden gebruikt.
Intubatie van intensive care-patiënten is vooral te wijten aan het feit dat zij in het ziekenhuis aankomen in een zeer vergevorderd stadium van de ziekte. Iets wat logisch is als je mensen niet behandelt door ze te zeggen thuis te blijven en alleen paracetamol te nemen…
Het concept van een « golf » is niet gebaseerd op een epidemiologisch model van virale infecties. Dit is angstwekkende nieuwetaalterminologie die in het geheel niet de dynamiek van virale epidemieën weergeeft.
Virale epidemiologische modellen vertonen patronen(16): een epidemiepiek waarbij de infectie zeer virulent is, en daarna een afname. Daarna verdwijnt de ziekteverwekker of muteert hij, past zich aan zijn gastheer aan en wordt cyclisch/seizoensgebonden (zoals in het geval van influenza en andere endemische virussen). Het lijkt erop dat dit de tweede weg is die Sars-cov2 is ingeslagen.
Vandaag wordt ons verteld over een 3e golf, alsof de hypothetische komende covidenpiek en de herfstepisode het resultaat zijn van hetzelfde epidemische verschijnsel als de eerste episode in maart 2020. Dit is niet het geval, aangezien verschillende varianten van het virus zich hebben verspreid(17). De « tweede golf » was een andere epidemie dan de eerste, en was geen « opleving » van de eerste, noch was het een voorspelbaar of onverbiddelijk verschijnsel. Waarom was er anders geen « tweede golf » in het Verre Oosten…?
Wij kunnen alleen maar waarnemingen doen, want wij weten niet hoe de toekomst eruit zal zien, maar er wordt volop gespeculeerd over catastrofes!
Ook dit is een wijdverbreide misvatting die door de sensatiebeluste media wordt gepromoot. Alle micro-organismen muteren, vooral virussen. En de categorie waartoe Sars-cov2 behoort, de RNA-virussen, muteert enorm(18). Griepvirussen muteren ook. Elk jaar veroorzaken andere mutanten van vorig jaar de winterepidemieën. Het doel van een virus is niet zijn gastheren te doden, maar zich aan hen aan te passen om te overleven en zich te vermenigvuldigen. Daarom kan een gemuteerd virus over het algemeen besmettelijker zijn zonder dodelijker te zijn.
Sinds het begin van de pandemie zijn 12.000 mutaties van dit Sars-cov2 geïdentificeerd, waarvan slechts enkele van invloed zijn geweest op de dynamiek van de pandemie(19). Dit zet dingen in perspectief!
Dit zijn geen « gevallen » of « besmettingen » in de klinische zin. Wat er gebeurt is dat de autoriteiten, evenals de pers, een opsomming geven van protocol-PCR-tests waarbij wordt vastgesteld of een persoon drager is van het virus. Maar dit hoeft niet te betekenen dat de persoon ziek of besmettelijk is(20). Dit betekent in het slechtste geval dat zij zich in de incubatieperiode bevinden, of in het beste geval dat hun immuunsysteem met het virus heeft afgerekend en dat de patiënt mogelijk immuun is.
Bovendien zijn PCR-tests zeer gevoelig en geven ze vals-positieve uitslagen. Studies hebben aangetoond dat tot 90% van de positieve PCR-tests geen klinische betekenis hebben wanneer zij op een dergelijke grote populatie worden uitgevoerd(21).
Alleen indicatoren zoals ziekenhuisopnames, bezetting van intensive care-afdelingen en sterfte zijn significant voor de ernst van de epidemie-episode. En nogmaals, niet alles is 100% betrouwbaar, want deze indicatoren zijn ook gebaseerd op PCR testen…
Dit is de denkfout waarop het hele dwingende gezondheidsbeleid is gebaseerd als men de epidemiologische gegevens per leeftijdsgroep in aanmerking neemt.
Ja, ouderen en/of mensen met risicofactoren wordt aangeraden zich te beschermen. Maar de rest van de bevolking hoeft zich niet aan al deze gezondheidsvoorschriften te houden omdat het risico laag is en dus een potentiële voedingsbodem voor de opbouw van kudde-immuniteit. En deze kudde-immuniteit is echt de beste manier om mensen die risico lopen op middellange termijn te beschermen(22).
Bij het begin van de epidemie werden alle sanitaire maatregelen opgelegd omdat we nog geen collectieve immuniteit hadden; nu verhinderen de genomen maatregelen dat die er komt. Net als bij de maskers, die werden ontmoedigd en vervolgens verplicht werden gesteld, is het moeilijk om iets te begrijpen!
In de eerste plaats is vaccinatie een gezondheidsmiddel, geen « toverstokje ». Wij zijn echter letterlijk getuige van een ongekend vaccin-dogmatisme, dat meer een kwestie van geloof is dan van wetenschap! Deze strategie berust op kunstmatige immuniteit van de kudde door massale vaccinatie. Dit laatste is in werkelijkheid slechts een « imitatie » van de natuurlijke kudde-immuniteit, maar dan zonder de nadelen voor de gezondheid, zoals ernstige gevallen en sterfgevallen. Tenminste, in theorie…
Op dit moment zijn er slechts twee (binnenkort drie) vaccins beschikbaar in België. En bij deze eerste twee vaccins wordt gebruik gemaakt van een nieuwe boodschapper-RNA-technologie waarmee we nog geen ervaring hebben opgedaan bij mensen op zo’n grote schaal.
De enige gegevens waarover wij beschikken om de werkzaamheid en veiligheid van deze vaccins te beoordelen, zijn de publicaties van de farmaceutische bedrijven over hun klinische proeven van fase III, die in een ongekend lange periode zijn uitgevoerd. Met andere woorden, in tegenstelling tot wat deze gigantische vaccinpropaganda peremptorisch beweert, tasten wij in het duister. Er bestaat geen zekerheid over de reële risico’s op lange en middellange termijn, die onbekend blijven. Er bestaat geen zekerheid dat deze vaccinatiecampagne doeltreffend zal zijn om het aantal ernstige gevallen te verminderen. Vooral wanneer ons wordt verteld dat we niet weten of gevaccineerde mensen altijd besmettelijk zullen zijn, of hoe lang de hypothetische immuniteit die door vaccins wordt verleend zal duren, of vaccins effectief zullen zijn tegen nieuwe varianten(23).
Wat voor zin heeft het dan nog om een hele bevolking te vaccineren tegen een dergelijke niet-letale aandoening in de leeftijdsgroepen die overeenkomen met de beroepsbevolking?
Volgens het beginsel van de baten/risicoverhouding mogen deze vaccins alleen worden toegediend aan risicogroepen. Maar om het aan de hele bevolking op te leggen of te adviseren, in dit stadium, is het legitiem om te oordelen dat het een onbeholpenheid is!
Inperking en maskering zijn politieke, geen medische, maatregelen. Zij zijn niet gebaseerd op enig wetenschappelijk bewijs van doeltreffendheid, noch wat de epidemische dynamiek, noch wat de mortaliteit betreft. HELEMAAL NIETS! Dit is het resultaat van een wetenschappelijk onderzoek door ‘s werelds meest vooraanstaande epidemioloog, professor Ioannidis van de Stanford University, in een zorgvuldige studie die is gepubliceerd in het European Journal of Clinical Investigation(24).
Landen die geen van deze maatregelen hebben opgelegd (Zweden, Wit-Rusland, Estland) of dit plaatselijk of in beperkte mate hebben gedaan (Duitsland, Nederland, Kroatië), vertonen min of meer dezelfde epidemiecurven(25)In feite doen zij het beter dan de landen die deze regels op drastische wijze hebben opgelegd (België, Frankrijk, Italië, Spanje en het Verenigd Koninkrijk)(26) !
Vergeet niet waarom deeerste lockdown werd opgelegd: om de hospitalisatiecurve af te vlakken en de intensive care bedden niet te verzadigen. Deze afvlakking van de curve is NOOIT wetenschappelijk aangetoond, en het officiële verhaal verwart toeval met oorzakelijk verband wanneer het beweert dat sluitingen worden gevolgd door een daling van het aantal gevallen. De inperking zou hebben gediend om verzadiging te voorkomen van een ziekenhuissysteem dat al 20 jaar onder druk staat en vaak overbelast is tijdens griepepidemieën(27).
Laten we duidelijk zijn:
Er is een verschil tussen het screenen, isoleren en behandelen van besmettelijke patiënten (zoals altijd is gebeurd bij epidemieën), en het zonder onderscheid opsluiten van de gehele bevolking zonder enige plaatselijke verzorging. Uit sommige studies blijkt zelfs het tegenovergestelde effect dan verwacht(28), om nog maar te zwijgen van de secundaire sterfte (zelfmoorden, niet-opgespoorde ziekten) en de catastrofale sociale en economische gevolgen.
Er is ook een verschil tussen het CORRECTIEF dragen, op hygiënische wijze, van een FFP2 of chirurgisch masker, in gesloten en drukke plaatsen tijdens de piekfase van een epidemie, wanneer het besmettingsgevaar groot is, vooral als men een risicogroep is, en het opleggen van het dragen van slecht gebruikte stukken stof of chirurgische maskers, zonder voorafgaande hygiënische regels, ook buiten en buiten een piekperiode van een epidemie bovendien. Dat is een hoop onzin, sorry!
Nee, het is gerechtvaardigd te denken dat ongedifferentieerde insluiting en verplichte afscherming meer nadelen dan voordelen opleveren.
In sommige ongenuanceerde geesten heerst het idee dat de heersende klasse de macht heeft omdat zij die verdient of omdat zij het vermogen heeft te leiden. Niets is minder waar. Het politieke systeem en de hiërarchische macht van autoritaire organen in het algemeen, functioneren door middelmatigheid en coöptatie. Dat wil zeggen, de topleiders kiezen middelmatige, maar gehoorzame en dankbare personen voor lagere posities.
In deze context zijn mensen die posities van macht en verantwoordelijkheid willen innemen zelden competent, eerlijk of zorgzaam. Het zijn mensen die zelden hun fouten toegeven, volharden in hun misstappen en alleen hun carrièreambities als doel hebben. Om nog maar te zwijgen van hun technocratische adviseurs, die vaak belangenconflicten hebben, visies hebben die totaal losstaan van de realiteit en meer handelen uit ideologie dan uit pragmatisme. Nogal een cocktail!
Daarom moet, tot besluit, dringend een einde worden gemaakt aan deze hysterie van de politiek en de media en aan contraproductieve, ondemocratische en medisch en wetenschappelijk ongefundeerde gezondheidsmaatregelen.
