Wij zijn de enige slachtoffers

 » De « dodelijke toepassingen » van Westers racisme, schrijft professor Xiang, zijn de angst voor verandering, de ontologie van het bivalente dualisme, de uitvinding van de « barbaar » als raciale Ander, de metafysica van het kolonialisme en de onverzadigbare aard van deze racistische psychologie. Al deze ‘toepassingen’ exploderen in real time in het Midden-Oosten. Het belangrijkste gevolg is dat het bouwwerk van westerse ‘waarden’ al is vergaan, begraven onder het puin van Gaza. « Pepe Escobar (24 november)

Absoluut verbazingwekkende beelden hebben ons bereikt vanuit Gaza. Zodra het staakt-het-vuren op 24 november inging, toonden video’s mensen die terugkeerden naar hun huizen: rijen arme mensen met hun bundels bezittingen keerden terug naar het noorden van Gaza, naar hun verwoeste huizen, ook al waren ze gemangeld door het Israëlische leger. Of andere rijen mensen, zogenaamd vluchtelingen in Egypte, steken de grens over naar het zuiden van Gaza.

Onbegrijpelijk. Dit is in strijd met het plan voor etnische zuivering dat momenteel gaande is in de Gazastrook, door middel van genocidale daden, zowel fysiek als cultureel. Wat een moed en zelfopoffering hebben deze Palestijnen getoond om op deze manier hun dood tegemoet te gaan! Dat is het romantische beeld, dat de « dodelijke toepassingen van westers racisme  » goedpraat. En misschien is daar een kruimel van. Maar bovenal zijn er simpele feiten: de blokkade van alles, van voedsel, water, brandstof, medicijnen en andere levensbehoeften ⎼ keizersneden worden nu zonder verdoving uitgevoerd ⎼ laat ons niets anders dan slechte keuzes: of opeengepropt zitten in het zuiden, in de meest verschrikkelijke promiscuïteit, stervend van de honger en ziektes, onder de bommen; of thuis in het noorden zitten, ook onder de bommen en in ellende. Het zijn deze wanhopige keuzes die mensen drijven, ook al is elke situatie anders. Of in Egypte zijn, geïsoleerd, waar ze je niet willen, dat is geen oplossing voor de toekomst, blijkbaar minder dan terugkomen. Er kan ook een diepgewortelde hoop zijn, zoals te zien is in deze korte scène met een kind uit Gaza dat zijn vreugde uit over het tijdelijke staakt-het-vuren en hoopt op een permanent staakt-het-vuren. De vreugde van een kind te midden van ruïnes… Samen met deze beweging bereikten ongeveer vijftig hulpvrachtwagens van de Rode Halve Maan voor het eerst sinds 7 oktober het noorden van Gaza. Dit was de reden voor de vertraging van de gevangenenruil op zaterdag, omdat het verzet tegen de overdracht moest worden overwonnen. Een druppel op een gloeiende plaat voor dit verwoeste deel van de strip, maar wel een symbolische druppel. Totdat, misschien/waarschijnlijk, de horror hervat.

Aan de andere kant hebben we in ons collectieve Westen moeite om dit te begrijpen. En zeggen wij, of in ieder geval veel van onze Europese « elites », niet dat de mensen daar zich moeten houden aan het plan dat voor hen is opgesteld en het noorden en vervolgens het zuiden van de Gazastrook moeten verlaten? Het is voor hun eigen bestwil, om hen te bevrijden van het afschuwelijke Hamas dat hen dwingt en zonder onderscheid doodt. Alles is de schuld van Hamas, net zoals alles de schuld van Rusland is: « deontologie van het bivalente dualisme « : de goeden en de barbaren. We zijn gevoed met de ideologie van onze zogenaamde westerse waarden, niet in staat om uit het patroon te breken en te begrijpen wat we waarnemen.

Laten we eens goed luisteren naar wat de beroemde Israëlische schrijver-journalist Gideon Levy een paar jaar geleden te zeggen had, in een conferentie (vertaling) : » JIk kan me geen alleen bezetting waarbij de bezetter presenteert zichzelf als het slachtoffer, niet alleen het slachtoffer, maar het enige slachtoffer levend. Ponze het beter zeggen, Ik citeer wijlen Golda Meir, die ik al genoemd, maar het citaat is zo krachtig dat ik ik moet van opnieuw gebruiken. Ze zei ooit dat we de Arabieren nooit zullen vergeven dat ze ons dwongen om hun kinderen te doden, wij zijn de slachtoffers, wij zijn gedwongen om de kinderen te doden, arme wij, en als slachtoffer en het enige slachtoffer in de geschiedenis, geeft ons dat het recht om te doen wat we willen en niemand zal ons vertellen wat we moeten doen omdat wij de enige slachtoffers zijn. »

Christophe de Brouwer

Erehoogleraar en voormalig voorzitter van de School of Public Health aan de Université libre de Bruxelles, 28 november 2023.