Julian Assange
618 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
618 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
Op 15 april, tijdens de op televisie uitgezonden persconferentie over de gezondheidscrisis, heeft een enigszins atypische journalist die door sommige van haar « collega’s » als een « onruststoker » werd beschouwd, vroeg de premier naar de zeer vergelijkbare profielen van degenen die belast zijn met het vinden van de beste oplossingen voor de pandemie. Het meldde dat de staatssecretaris voor proeven en de aankoop van maskers, Open-VLD Philippe De Backer, actief was geweest in particuliere ondernemingen in de biomedische sector, waaronder het in Luxemburg gevestigde Vesalius Biocapital. De beller suggereerde dat deze geschiedenis de beleidskeuzes van een centrale Covid-19 ambtenaar zou kunnen beïnvloeden. Mevrouw Sophie Wilmès wuifde de opmerking weg met een handbeweging: « …mensen zijn vrij om van loopbaan te veranderen, mensen zijn vrij om zich in te zetten voor het algemeen welzijn, ongeacht wat ze eerder hebben gedaan en ik kan u garanderen dat het niet het bedrijf waar je werkt is dat bepaalt wat voor man of vrouw je bent… » En toch…
En maar, op 27 april, Le Soir een carte blanche gepubliceerd die mede ondertekend is door een groep artsen openbare laboratoria van de Brusselse ziekenhuizen« geschokt » door de manier waarop de regering de tests zij begrepen niet waarom universitaire laboratoria werden uitgesloten van de testketen, ten voordele van grote farmaceutische bedrijven .
Hoewel de laboratoria van het land worden geraadpleegd over hun testcapaciteit, was de Task Force Testen van mening dat » De laboratoria voor klinische biologie kunnen niet aan de behoeften voldoen en hebben besloten een beroep te doen op een oude methode die door UNamur aan het licht is gebracht. Vrij van de beperkingen van de commerciële reagentiavoorziening, maar met weinig automatisering, wordt deze techniek — met moeite — toegepast op verschillende academische platforms vol goede wil, maar zonder ervaring in de massale laboratoriumgeneeskunde. Het is voorspelbaar dat deze laboratoria nooit de testcapaciteit zullen bereiken die in de persberichten wordt beloofd. » Maar de universitaire laboratoria waren nog niet aan het einde van hun verrassingen: » …begin april vernemen we, terloops maar met ontzetting, dat de grote farmaceutische industrieën van het land betrokken zullen zijn bij de diagnose. Leveranciers vertellen hun klanten — medische en onderzoekslaboratoria — dat hun PCR-apparatuur(1) zal worden gevorderd en beschikbaar gesteld voor een nieuwe massale screening faciliteit. In de pers kondigde u indrukwekkende cijfers aan: 10.000, 20.000, 100.000 tests per dag uit te voeren door dit consortium bestaande uit 2 universitaire laboratoria (UZ Leuven en ULiège) en 4 industriële partners (Biogazelle, GSK, J&J en UCB).
Aldus daarom zijn de keuzes van de staatssecretaris en zijn Task Force, en betreurd door artsen in de diensten de publieke sector, hebben geleid tot een duidelijke inefficiëntie die alle waarnemers betreuren. Terwijl men overal zegt dat de successen van Duitsland zijn grotendeels te wijten aan het grote aantal tests (500.000 per week), terwijl in België het cijfer een schamele 7.000 is met 9.000 testen per dag gedurende meer dan twee weken.
De artsen in openbare dienst duidelijk vraagtekens zetten bij de keuzes van de Als we hun aanbod van samenwerking hadden geaccepteerd, » …de de zeefcapaciteit in België zou dit ver overschrijden 10.000 per dag doel voor een lange tijd. Inderdaad, volgens onze De huidige dagelijkse capaciteit wordt geschat op 14.000 testen. Je kunt je voorstellen dat het vertienvoudigd zou zijn als je steun was daar geplaatst in plaats van in de bouw van novo van een parallelle structuur.
Als dubieuze keuzes werden gemaakt door de staatssecretaris en zijn adviseurs, wordt er niet gezegd dat het voor redenen van vriendjespolitiek met degenen die ze hebben bezocht in hun verleden. In feite worden ze ondergedompeld in omgevingen waar neoliberale dogma’s de ronde doen die de werkelijkheid logenstraft constant. Efficiëntie zou het voorrecht zijn van de particuliere sector en de publiek zou kostbaar en achterhaald zijn. De oplossingen zouden zijn technologisch en nooit door mensen gedragen. Dus, in de de klinische biologie sector, gedurende vele jaren, de worden laboranten geleidelijk vervangen door grote geautomatiseerde machines die duizenden tests kunnen uitvoeren in een korte tijd, met weinig menselijke tussenkomst. Hier ook, kan veel kapitaal worden geïnvesteerd om mannen te vervangen en vrouwen door middel van geavanceerde technologieën. En het is juist dit de « grote vervanging » die de bedrijfsnaam is van Vesalius Biocapital die » risicokapitaal biedt aan innovatieve Europese startende ondernemingen op het gebied van de biowetenschappen. »
Wanneer je omringd bent door dit soort omgeving, zul je van nature denken dat de oplossing voor de gezondheidscrisis ligt bij de particuliere hightechindustrieën, startende ondernemingen of big pharma. Geen behoefte aan egoïstische connecties, geen behoefte aan winst om slechte keuzes te maken, het is een ideologie die dwingt je om fouten te maken.
Wanneer de woordvoerder van de openbare biologen, Frédéric Cotton zegt wij we zijn werknemers, we gaan niet meer geld verdienen omdat we test meer. In feite is het tegendeel waar: het uitvoeren van een PCR test De totale kosten bedragen 56 euro, terwijl de terugbetaling 48 euro bedraagt, dus verliezen we geld! « , verliest hij uiteraard alle geloofwaardigheid bij degenen die ondergedompeld in het mercantiele denken van de durfkapitalisten van Vesalius Biocapital. Geen wonder dat De Backer de gefrustreerde » biologen, dat ze « graag hun deel van de taart » willen. Dit schokt natuurlijk mensen in de openbare diensten die slechts uren zouden verdienen werk en geen cent extra omdat ze werknemers die een ideaal hebben: de gezondheid van hun patiënten en de algemene bevolking. Zij zijn nog steeds nieuwsgierig (en wij ook) « om het budget en de kosten van de tests aan de zijde van de farmaceutische bedrijven te kennen ».
Op heeft hier een ander voorbeeld van deze managementziekte die alles binnendringt, inclusief de ziekenhuissector, die sommige mensen zijn het geleidelijk aan het vernietigen door zich alleen te richten op de en budgettaire besparingen, vergetend dat het de instrumenten voor de volksgezondheid.
Mevrouw. Wilmès zit er dus erg naast als ze pantouflage rechtvaardigt of draaiende deuren (heen en weer gaan tussen de particuliere sector georiënteerde winst en de publieke sector gericht service collectief). Onze samenlevingen sterven langzaam door deze invasie van alle sectoren, inclusief de gezondheidssector, door de prioriteiten van de kapitalisme. Nee, door het veranderen van verantwoordelijkheid, is men niet plotseling bedekt door deze « sluier van onwetendheid « . waar John Rawls van droomde om de besluitvormers in te wikkelen, zodat ze vergeten waar ze vandaan komen en handelen voor het algemeen welzijn, zonder beïnvloed worden door hun sociale achtergrond of gezindheid professioneel.
Philippe De Backer, en de meerderheid van degenen die de leiding hebben tijdens deze gezondheidscrisis, zijn pure producten van de ideologie neoliberaal. Zelfs als zij oprecht het welzijn van de bevolking die ze geacht worden te beschermen, zitten ze vol met een doctrine dat is die van hun klasse en hun professionele omgeving. Deze beïnvloedt onvermijdelijk hun keuzes, hier in termen van wie te zij zullen de tests toevertrouwen.
Maar de kwestie is veel breder. Zij die ons leiden leven niet zoals de gemiddelde persoon. Ze zijn nu al nauwelijks begrensd, hen, en wanneer zij toevlucht zoeken thuis, de avond of de weekend, het is niet in de 50m² van een stadsflat maar in villa’s. Zelfs in het aangezicht van het dodelijke virus, zijn we niet allemaal in hetzelfde schuitje. Het is zo lang als ik me kan herinneren, maar vandaag is het niet sociale onrechtvaardigheid, is het ook een kwestie van sociale onrechtvaardigheid. een zaak van leven en dood.
Na PCR-tests (die de aanwezigheid van het virus in uw naseaux), de staat zal de uitvoering van miljoenen tests moeten toevertrouwen serologische tests (die nagaan of u al dan niet immuun bent voor het virus) naar bepaalde labs of anderen. Zullen zij de voorkeur geven In de toekomst zal het nodig zijn een meer specifieke sector te ontwikkelen of een beroep te doen op alle vaardigheden van de sector, zelfs die van het publiek? Op Wat dit betreft, laten we de nogal weinig geruststellende conclusie aan de woordvoerder voor artsen die trouw zijn aan de eed van Hippocrates, geïnterviewd door Le Soir: » Deze lijkt een slechte start te hebben, want de eerste solicitaties van dit jaar zijn week van de autoriteiten (…) opnieuw gedestabiliseerd hebben. De instructies » kleine clear » komen van zonder voorafgaand overleg of eerbiediging van de gebruikelijke procedures. » Obscurantisme lijkt door te gaan op een dictatoriale manier.
