Waar gaat het heen met de wereld?

Na lezing zou men wel honderd exemplaren van het 76 bladzijden tellende boekje ter beschikking willen hebben en het aan dezelfde honderd willekeurig gekozen personen willen voorleggen, om een idee te krijgen van de omvang van de reactie. Hoevelen zouden verrast zijn door de hoofdstelling van dit boek: wij stevenen langzaam af op de grote omwenteling. Het dobberende schip waar we allemaal in zitten wordt door sommige ‘meesters van betekenis’ omschreven als
— De media, politici en bankiers — die een monopolie op beschrijving hebben en niets te winnen hebben bij verandering — blijven het schip eruit laten zien als een glanzende lijnboot: « de groei zal terugkeren », vertellen zij ons. Zij zijn dus de catastrofisten, zoals François Partant zei:  » de ergste vorm van catastrofisme is niet het aankondigen van rampen wanneer we denken dat ze eraan komen, maar ze gewoon laten gebeuren omdat we ze niet hebben voorzien en, erger nog, onszelf hebben verboden ze te voorzien. Om ons hierop voor te bereiden, zullen we onze manier van denken over tijd fundamenteel moeten herzien, waarbij we denken aan het heden en projecteren in de toekomst om het hier en nu te verbinden met dit rampzalige moment dat komen gaat, om manieren te bedenken om de gevolgen te beperken (Jean-Pierre Dupuy), wat niet kan worden gedaan zonder de mens ondergeschikt te maken aan de natuur « zodat de planeet wordt erkend als de ‘opperste wet’  » (Susan George) (Susan George).

Het meest beangstigende is echter dat dit wijdverbreide bewustzijn, hoe moeilijk en onwaarschijnlijk ook, ons op zich niet in staat zou stellen de grote omwenteling te voorkomen, maar ons er op zijn minst op voor te bereiden, want het is « nog moeilijker voor te stellen dat diezelfde maatschappij haar gedrag snel en ingrijpend zou kunnen veranderen op gebieden die afhankelijk zijn van haar vitale relatie met de natuurlijke hulpbronnen » (Yves Cochet). Voorbereiden, wat niet overbodig is, want ondanks de overduidelijke decadentie van de neoliberale westerse orde, zullen alle vormen van afnemende ervaringen ons reeds in staat stellen « de onvermijdelijke transformaties in de goede richting om te buigen  » (Serge Latouche).

A.P

Waar gaat het heen met de wereld? 2012–2022: een decennium van rampspoed, Yves Cochet, Jean-Pierre Dupuy, Susan George en Serge Latouche, Editions Mille et une nuits, 2012

Espace membre

Leden