Alles is goed in 2024, althans dat hopen we, het is nog vroeg… In werkelijkheid is er echter geen ruimte voor wishful thinking. Want terwijl wij hopen, zijn de mensen die actie ondernemen in Davos om de toekomst voor jullie voor te bereiden. En hun plannen zullen bloed en tranen vergieten. Sommigen zullen zeggen: wat een pessimisme, het laat de realiteit gebeuren die het voorspelt. Niet waar. Het is er al. Wat zou de madam van de Commissie in 2024 tegen zichzelf zeggen: « Nou, dit jaar heb ik besloten om anders te denken, om een vrouw van waarde te zijn en het algemeen belang te verdedigen, om mijn streken met Bourla te onthullen ». In 2024 zal VDB ook de inhoud van zijn e‑mails onthullen, wat ons kan helpen te begrijpen waarom het woord vaccin sinds 2020 herhaaldelijk is gebruikt. En tegelijkertijd, waarom niet dromen? Laten we positief zijn, 2024 wordt het jaar van de onthullingen over de Dutroux Affaire, de Brabantse moordenaars, etc., het jaar waarin degenen die tegen ons liegen, van ons stelen, ons een schuldgevoel aanpraten… al hun streken zullen opbiechten.
Ah, om te geloven! Het enige wat je hoeft te doen is weigeren te gehoorzamen aan al diegenen die toedekken, censureren en doden, en je bent vrij! Pessimisme is de hoop van de arme man; voor de intellectueel zonder academische ideologie is pessimisme verlicht optimisme. Dat is wat er overblijft als alles geblokkeerd is, als je het gevoel hebt dat je in de wildernis aan het schreeuwen bent, als je verteld wordt om het positieve te zien in een vuilnisbelt, terwijl degenen die profiteren van de verrotting maar één ding willen: dat jij je aandacht richt op deze kleine cosmetische maatregelen, terwijl zij doorgaan met hun massavernietiging. Bill Gates aan de bierpomp met De Croo in het Belgium House in Davos, terwijl achter de schermen DEME, Fluxys of Syensqo contracten tekenen en zich voorbereiden op het einde van contant geld, de volgende pandemie of sociaal krediet. En het enige wat ze willen is dat je Gates bij de biertap houdt, niet dat je je afvraagt wat er achter de schermen gebeurt.
Relativeren, zouden sommigen kunnen zeggen! Het is waar dat als ik in slaap val in een kamer van meer dan 15 graden, in schone lakens, met de troostende warmte van degenen van wie ik hou… het niet allemaal slecht is. Verdomde empathie, nietwaar, om je voor te stellen dat niet iedereen hetzelfde doormaakt, dat vrouwen, mannen en kinderen op dit moment sterven onder fascistische bommen in Gaza. Gelukkig verwelkomt Frankrijk twee Palestijnse kinderen. Sommigen zullen zeggen dat we positief moeten zijn, maar dat is niet genoeg, twee is meer dan nul of één. Maar in februari 2023 had Frankrijk meer dan 100.000 Oekraïense vluchtelingen op zijn grondgebied. « Oh oh oh, wat insinueer je? Wat een vergelijking », zou iemand kunnen zeggen? Duidelijk niet: regeringen zijn niet solidair, maar selecteren hun vluchtelingen op een bevooroordeelde manier, niet noodzakelijk diegenen die het meest in nood zijn, maar diegenen die de meeste politieke invloed hebben. Vraag de artsen of verpleegkundigen in een openbaar ziekenhuis in Brussel naar het verschil in sociaaleconomisch niveau tussen Syrische en Oekraïense vluchtelingen.
Het fascisme zit dus niet aan de rechterkant, maar in onze regeringen. Bestuur en lieg en je zult slagen in de politiek en ontvangen worden door de machtsmedia. Als je bovendien iedereen die niet zoals jij denkt een samenzweringstheoreticus noemt, dan kun je je hart ophalen. En je zult in staat zijn om tegen jezelf te liegen en elke avond als je in slaap valt te zeggen: « We zitten toch in de minst slechte van alle werelden ».
En de massa wordt dikker, dat is het principe. Ondertussen wachten sommige mensen op de redder: Trump… Trump… die alles op zijn kop zal zetten. De messias. Ze zagen niet dat de kracht in hen zat, dat het accepteren om een beetje van hun leven op te offeren voor hun ideeën anderen wakker kon schudden. Het potentieel voor echte verandering kan alleen worden afgemeten aan het vermogen van een voldoende aantal mensen om ervoor te kiezen om nee te zeggen, zelfs als ze denken dat ze de enigen zijn die dat zeggen.
Veel van degenen die voor het eerst « Kairos, Kairos, Kairos… » riepen tijdens de demonstraties, toen de gezondheidscoup tijdelijk voorbij was, zijn nu verder gegaan met hun leven. Dit is normaal. Maar vertel me dat je daar niet alleen was voor je rechten? Er was een gevoel van opstand, een verlangen om zich te verenigen tegen de waanzin van degenen die, onder het mom van ons te regeren, ons naar chaos leiden door hun gezichten vol te proppen. Er was een overlevingsinstinct, maar er was ook een altruïstisch instinct om iets anders dan zichzelf te redden, toch?
Degenen die de waarheid haten hebben ons extreemrechts, antisemitisch en transfoob genoemd. Ze hebben ons beroofd van het overheidsgeld waarmee we bijna twee fulltime medewerkers konden betalen om jullie op de hoogte te houden. Nu ze ons niets geven, hebben ze de envelop verhoogd voor de andere Wilfried, Médor, Imagine… Ze hebben ons YouTube-kanaal gesloten omdat we volgens hen de levens van gebruikers in gevaar brachten, terwijl ultra-gewelddadige kanalen en kanalen van grandioze domheid open bleven.
Je zou kunnen zeggen dat de beledigingen ons niet direct raakten, dat ik naar mezelf in de spiegel kon kijken, naar mijn kinderen, wetende dat ik goed bezig was. Natuurlijk weet ik wie ik ben en verafschuw ik racisme, intolerantie, onrecht en domheid, net als iedereen die bij Kairos werkt. Maar deze leugens blijven niet onweersproken: « Laster, laster, er blijft altijd wel iets over »… De proeflezers van Kairos stopten omdat we de 100e bijeenkomst van de Onafhankelijke Hoge Raad in Saintes gingen verslaan, en mensen vertelden hen dat het een extreem-rechtse bijeenkomst was. Hoe zit het dan met het effect van deze laster op de lezers van Kairos? Het is genoeg om te stigmatiseren, te liegen, te stigmatiseren, zelfs als het een leugen is, zodat mensen bang worden. Angst om gelijkgesteld te worden aan Kairos. Maar snap je het niet? Waarom denk je dat ze de term « samenzweringstheoreticus » gebruiken en misbruiken, als het niet is om de geloofwaardigheid van hun tegenstanders te ondermijnen?
En jij bent het die betaalt, met je belastingen, voor degenen die je elke dag verkeerd informeren en denigreren.
Natuurlijk gaat de mensheid door zonder Kairos, maar of het nu wij zijn of de andere ontkenners van de werkelijkheid die de media-politieke kaste ons oplegt, als dit zo doorgaat, zullen er op een dag geen kiezelstenen meer in hun schoen liggen. Dan zal zeker gebeuren wat Orwell in 1984 voorspelde: « Als je een beeld van de toekomst wilt, stel je dan een laars voor die een menselijk gezicht vertrapt… voor altijd ».