Rommel en ander onheil

Dus, in de vroege avond van de tweede dag van augustus 2020, hadden we, en hebben we misschien nog steeds, als je begint met het lezen van deze column — neem hart, het gaat een knaller worden! — een virus genaamd Covid-19, een federale regering, een Vlaams Gewest, een Waals Gewest, een Brussels Hoofdstedelijk Gewest EN een Vlaamse Gemeenschap, een Franse Gemeenschap, een Duitstalige Gemeenschap, provincies en gemeenten. Het is goed en terecht om hieraan een Wetenschappelijk Comité voor het Coronavirus toe te voegen, bestaande uit deskundigen van allerlei pluimage — infectiologen, virologen, epidemiologen en andere specialisten — die tot taak hebben de gezondheidsautoriteiten (hier gaan wij voorbij aan de talrijke cellen van deze en gene die tot taak hadden en nog steeds hebben om alle waarnemingen en besluiten die werden, worden en zullen worden genomen te coördineren) te helpen bij de bestrijding van het coronavirus. Dit comité verstrekt wetenschappelijk advies over de evolutie van het virus en helpt ons land zich voor te bereiden op, en de strijd aan te binden met, het vervelende coronavirus. Goed. Maar dat is niet alles. Wij hadden ook — en hebben nog steeds — min of meer eminente persorganen, openbare en particuliere TV, radio, papieren en virtuele kranten, zonder welke wij zeer geërgerd zouden zijn en onwetend bovendien. Met dank aan de pers. Het is ook onmogelijk de beroemde en onmisbare sociale netwerken te negeren, die een formidabel klankbord zijn voor alles en nog wat. Kortom, uiteindelijk en gezien al het voorgaande: een vrij aangename cocktail en zelfs, durven wij het te zeggen, bij vlagen ronduit zot en zelfs jubelend. Daar komen we nog op.

De federale regering en alle andere « entiteiten » moeten goede mensen hebben die voor hen werken om hun best te doen, om te voldoen aan de goedkeuring van degenen — u, ik, vele anderen, ongeveer 11 miljoen mensen — voor wie zij verantwoordelijk zijn, nietwaar? Wij hebben een minister-president nodig voor de federale regering, voorzittende ministers hier en daar, assemblees die de keuze van de kiezers vertegenwoordigen, onderministers, allerhande adviseurs, kabinetsleden, secretarissen, communicatoren; kortom, een massa besluitvormers die min of meer gekwalificeerd zijn om de zaken te beheren die van invloed zijn op het leven van degenen die het goede volk vormen. En in dit geval, met de plotselinge verschijning en verspreiding van het virus waar we hier mee te maken hebben, was het noodzakelijk om in te grijpen en deze epidemie niet te groot te laten worden.

Alleen zal het niemand zijn ontgaan, behalve de eerste betrokkenen, dat de overvloed en zelfs de overmaat aan ministers, alle bevoegdheden inbegrepen, tot gevolg hadden dat, om het maar eens ronduit te zeggen, deze mensen op elkaars tenen gingen staan, hier het ene beslisten en even verder het tegenovergestelde, terwijl de wetenschappelijke deskundigen elkaar op televisie, in de kranten en op sociale netwerken de tent uitjoegen, grote gebaren maakten en de politieke besluitvormers op de vingers tikten omdat zij niet in staat waren de situatie waarin wij ons bevonden, die niets minder dan catastrofaal was, echt te begrijpen. Van opsluiting tot deconfiniëring in kleine stapjes, van openstelling van winkels tot allerlei verboden, van het aantal mensen dat al dan niet gezien moet worden in deze of gene context, van de aanwezigheid en de strengheid van de politie overal met af en toe een of andere blunder zonder al te veel gevolgen, van de ontstellende sterfgevallen in de verpleeghuizen van oude mensen die door iedereen opgesloten en aan hun lot overgelaten worden, van het groeiende aantal besmette mensen of mensen die ervan verdacht worden besmet te zijn, heeft de epidemie uiteindelijk het aanzien gekregen van een grote morbide pantalon.

Wat « de pers » betreft, het is duidelijk dat deze een belangrijke rol heeft gespeeld in de verbijsterende stortvloed van de meest verontrustende informatie, waardoor een algemeen klimaat van onevenredige paniek is ontstaan bij een groot deel van de bevolking, die niet meer weet waarheen te gaan om te ontsnappen aan het verschrikkelijke en onverbiddelijke:  » We gaan allemaal sterven! ». De opstandigen die zich verzetten tegen de bevelen van de autoriteiten kregen het leeuwendeel van de ruimte op de sociale netwerken, waar radicale standpunten, oproepen tot burgerlijke ongehoorzaamheid, goedmoedige jaloezie en de vreemdste theorieën doorspekt met samenzweringstheorieën elkaar de loef afstaken.

Maar je moet ze begrijpen, deze goede mensen. Zelden en gedurende lange tijd zijn er zoveel tegenstrijdige en vergezochte signalen geweest op alle gebieden die verband houden met deze « coronaviruscrisis ». Of het nu gaat om het dragen van maskers, die op hun beurt overbodig, ontoereikend en van geen enkel belang zijn om de verspreiding ervan tegen te gaan, of om de verplichting voor iedereen om ze op alle plaatsen te dragen op straffe van een fikse boete, wat betreft het reizen van vakantiegangers daar of elders in het buitenland, met oranje, groene en rode zones, onherbergzame plaatsen en andere die bereid zijn ons met open armen te ontvangen, naar gelang van de vermeende risicozones die van dag tot dag, zo niet van uur tot uur, veranderen, afhankelijk van wie er het woord voert; om nog maar te zwijgen van de tweede golf alarmen:  » Ze is hier, ze zal hier morgen of volgende zondag zijn… Nee, het zal in de herfst zijn… « Een paar woorden om deze betreurenswaardige saga samen te vatten: puinhoop, wanbeheer, incompetentie… En wel omdat een sociaal deksel moest worden opgeheven met het risico van een onwelkome explosie, maar ook vanwege de bevelen van de sociaal-economische kringen, die schreeuwden om de arbeidskrachten aan het werk te zetten in het belang van handel en industrie, zonder welke er, zoals iedereen weet, geen leven mogelijk is.

Jean-Pierre L. Collignon

PS: Op het moment dat ik deze kroniek naar de juiste persoon stuur, op 10 augustus, hadden we deze gevechten, aan de kust; een leuk volksfeest. Tegen de tijd dat u ons uitstekende tijdschrift in uw sierlijke handen en voor uw waakzame ogen houdt, kan er nog van alles gebeurd zijn…