PCR ONNODIG INDIEN ASYMPTOMATISCH

Fact-checking de fact-checkers — De Bron (4 april 2021)

Prof. dr. Martin Zizi, voormalig voorzitter van het Ethisch Comité en van de Commissie voor Medische Ethiek binnen het Belgische Ministerie van Defensie, belast met de betrekkingen met de Orde van Geneesheren tussen 1997 en 2004, voormalig wetenschappelijk directeur en hoofd van de afdeling Epidemiologie en Biostatistiek, onderzoeker in Moleculaire Biologie en Biofysica; hij was adviseur/deskundige voor de Belgische autoriteiten, de EU en de VN.

Dit artikel is een reactie op de publicatie « Do PCR tests overestimate Covid-19 cases? — gepubliceerd in de nieuwe rubriek « fact checking » van La Libre Belgique.

In een democratie moet de pers de machthebbers controleren, niet de burgers. De oplossing: een echt testbeleid dat inclusief is en gebaseerd op de realiteit, niet op een « elastiekje » dat ons allen in angst houdt en ons alles laat beslissen.

Onlangs werd ik in een artikel genoemd in een rubriek over feitencontrole (De Bron, een nieuwe rubriek in La Libre) over PCR’s en het misbruik ervan tijdens deze SARS2-crisis. Ik vind de intentie prijzenswaardig en ik deel de wens van de hoofdredacteur en de journalist. Als ik het artikel lees, denk ik echter dat het resultaat bij lange na niet informatief genoeg is, aangezien de conclusie is dat men gerust moet zijn over het gebruik van PCR en dit in contrast moet brengen met andere soorten tests. Zoals aangekondigd in een eerder artikel, moeten we werken aan oplossingen, en deze lichte feitenpublicatie geeft mij de gelegenheid om niet alleen het probleem uit te leggen aan het grote publiek, maar ook de oplossing voor dit probleem te schetsen. Ik moet dus op dit onderwerp terugkomen, want het is veel te belangrijk om zelfs met briljantheid te worden afgezwakt. Er zij op gewezen dat ik mij tweemaal in de pers over dit onderwerp heb uitgelaten, en dat ik nooit heb gezegd of geschreven dat de RCP’s geen rol te spelen hadden, zoals in het artikel wordt beschreven ((1), (2), alsook talrijke uitwisselingen tussen La Libre en mijzelf). Ik maak ook elke keer onderscheid tussen symptomatisch en asymptomatisch.

Wat is het probleem met de PCR-tests die tot hoeksteen van dit gezondheids‑, sociaal en economisch debacle zijn gemaakt? In feite is er niet één, maar zijn er twee volkomen verschillende problemen, en die moeten duidelijk van elkaar worden onderscheiden.

Probleem #1. PCR ≠ Infecties.

Dit betekent dat een positieve PCR niet automatisch gelijkstaat met een infectie (een voor de hand liggend feit voor alle moleculaire biologen). Bacteriën leven gewoon onder ons. Zo heeft bijna ieder van ons wel eens stafylokokken op zijn of haar huid. De frequentie ligt tussen 20 en 30% op elk moment(3), en 66% van de mensen heeft deze kiem met tussenpozen, maar herhaaldelijkop de huid(4). Als we morgen PCR’s zouden doen op duizenden mensen, zouden we bijna altijd tussen 30% en 66% van de « positieve gevallen » in de hele willekeurige populatie hebben. Hoeveel van ons hebben een stafylokokken huidinfectie? Bijna niemand! Begrijp je het probleem nu? Dus een ziekte is niet hetzelfde als een positieve PCR test. Aan de andere kant, als we een huidziekte hebben, dan kan PCR in dat geval de clinicus helpen om aan te tonen dat het stafylokokken zijn, om te weten of ze resistent zijn of niet, en om te weten of het een andere kiem is, en in Inalle gevallen zal het de arts helpen de juiste behandeling voor te schrijven. De context van de test is dus absoluut doorslaggevend.

Ziek zijn van een virus, het meten van een dozijn of miljoenen virussen per meting — en PCR doet dit — betekent niets als men niet begrijpt wat het begrip  drempel van infectie . Elk virus heeft immers een andere drempel om ziek te worden; voor hepatitis B is deze drempel zeer laag, maar voor HIV ligt hij hoger. Voor SARS2 hebben we ongeveer een miljoen deeltjes per milliliter in onze bronchiën nodig om besmet en ziek te worden(5) (referenties zelfs geciteerd door Sciensano).

Ter herinnering: PCR’s amplificeren het te meten genetisch materiaal per cyclus, waarbij elke cyclus een verdubbeling van de massa van het te meten materiaal inhoudt. Maar zoals met elk instrument, of het nu in de wetenschap of elders (muziek, bouw, enz.) wordt gebruikt, moet men beginnen met het te gebruiken instrument te ijken. Voor PCR betekent dit het opsporen van een reeks virusoplossingen met een bekend aantal deeltjes (10 virussen/ml, 100 virussen/ml, 1000 virussen per ml, enzovoort). Het is dan mogelijk om deze verschillende virusconcentraties te koppelen aan PCR-cycli: 2, 3, 4 … 20, 30, 40 cycli. Dit bepaalt het aantal cycli dat nodig is (de Ct of Cycle Treshold) om de beroemde drempel van één miljoen virussen per ml te bereiken (waaronder geen infectie optreedt). Het is belangrijk dat deze ijking voor alle laboratoria wordt uitgevoerd, aangezien er verschillen tussen de machines bestaan. Er zij echter op gewezen dat elk instrument na een zeer groot aantal cycli onvermijdelijk buiten het gebruiksbereik van de PCR zal vallen. De WHO had aanvankelijk gestandaardiseerde protocollen voor 35 cycli gepubliceerd — en heeft er toen meer recentelijk in een addendum op gewezen dat elk laboratorium inderdaad zijn machines moet ijken (de verwijzing staat in het bijvoegsel). En in België? Wij deden gelukkig 35 cycli, waarbij het miljoen per ml volgens onze eigen normen wordt bereikt bij ongeveer 23 cycli (dit cijfer schommelt slechts enkele eenheden, afhankelijk van de gebruikte machine)!

Ook mag niet worden vergeten dat de PCR een test is die omgekeerd werkt — hoe langer je de reactie laat lopen, hoe minder je meet waarnaar je op zoek bent. 23 cycli geven ons de drempel van één miljoen virussen per milliliter — wat nodig is om te zeggen dat we een infectierisico lopen — wat nog steeds geen infectie is omdat ieder van ons meer of minder vatbaar kan zijn voor het virus (een ander probleem maar datvalt buiten het bestek van dit artikel). 33 cycli betekent dat we 1000 keer minder virus meten (omdat 2 exponent 10 = 1024, d.w.z. het verschil in cycli tussen 33 en 23), dus in plaats van een miljoen virussen bevat het monster er slechts 1000! Boven deze drempel (in de PCR-resultaten « Ct » genoemd) van 23, kan worden geconcludeerd dat : Dit is geen infectie! Als deze tests met te veel cycli worden herhaald, worden de resultaten willekeurig en niet-specifiek en zijn helemaal niet meer betrouwbaar: d.w.z. hetzelfde monster kan één keer positief zijn en één keer negatief… zodat de test geen geldige informatie geeft.

Figuur 1.
Het probleem is dat PCR’s door Sciensano als positief worden beschouwd vanaf 100 kopieën, wat veel lager is dan de drempel die nodig is om als een geval (een besmette patiënt) te worden geteld. Wat de conclusies over besmettelijkheid betreft, helpt de term « potentieel » niet. Een arts die deze antwoorden krijgt, kan ze niet juist interpreteren omdat hij geen PCR-specialist is — maar hij weet of zijn patiënt symptomen heeft of niet, en DAT zou zijn criterium moeten zijn.

Kan een NIET besmette patiënt besmettelijk zijn? Natuurlijk niet. Dit zou absolute NONSENSE zijn. De laatste kolom (rechts) is wat ik uitleg als ik zeg dat PCR ≠ Infectie.
Boven de 25 is het duidelijk dat de persoon NIET besmet is — en dus geen « geval » kan zijn — op basis van deze foutieve PCR’s hebben de meeste regeringen verkeerd gehandeld… helaas, de kosten voor onze samenlevingen zijn enorm.

[Tabel met het aantal virale kopieën in een ijking, het aantal cycli voor een gen X, de aanbevelingen van Sciensano en RAG en vooral de realiteit van een infectie volgens de drempel].

(RAG — Risicobeoordelingsgroep)

Laten we nog verder gaan: als ik u uitleg dat op de ICU (Intensive Care Unit) in België sommige van deze patiënten die geen COVID hebben opgelopen, toch het etiket « COVID » krijgen opgeplakt omdat de test « positief » is. En dat zelfs als er soms geen klinisch beeld van een infectie van de luchtwegen is! Dit kan niet gebeuren in ons goede koninkrijk? Geloof je me niet, praat dan met de ICU verpleegsters en dokters. Dus het probleem van CRP strekt zich zelfs uit gedeeltelijk in ziekenhuisbedden…

En als we weten dat in Frankrijk en Duitsland PCR’s worden uitgevoerd met 38 of zelfs meer dan 40 cycli, en in Ierland met 45 cycli (bepaalde protocollen en normen werden gedeeld, zodat vergelijkingen mogelijk zijn), kunnen we alleen maar concluderen dat het probleem verder reikt dan onze grenzen. Begrijpt u nu waarom dit debat over PCR-cycli en ijking zo belangrijk is?

Probleem #2. PCR ≠ Contagiousness.

Een positieve PCR betekent niet dat je besmettelijk bent. Dit is de « staart » van de infecties. Het artikel in de Bron doet dit beter — en ik dank de journalisten voor hun informatieve duidelijkheid, want zij zijn geen wetenschappers.

Fig. 2. Als we NIET-symptomatische mensen testen, is de kans dus zes keer groter dat we een positieve maar niet-besmettelijke PCR-test vinden dan een positieve en besmettelijke. Zelfs als we een veiligheidsmarge van een factor twee nemen (de periode van mogelijke besmetting is acht dagen), is de kans dat we een positieve PCR-test hebben maar niet besmettelijk nog steeds vier keer zo groot. In dit geval kunnen we zeggen dat slechts 25% van de tests correct aangeven dat er een besmettingsrisico bestaat.

Het SARS-CoV 2‑virus blijft nog weken nadat de ziekte voorbij is in ons lichaam aanwezig — we zijn dan dus niet meer besmettelijk. Er zijn veel publicaties over dit onderwerp (dit punt is helemaal niet meer omstreden). Wat in het artikel niet wordt benadrukt, is dat deze niet-contagionperiode 4 tot 6 keer langer is dan de contagionperiode! Als het « venster » voor de conclusie dat iemand « gevaarlijk voor anderen » is een paar dagen is, dan is de kans dat men het mis heeft — d.w.z. dat men een positieve test heeft terwijl men niet besmettelijk is — natuurlijk veel groter.

Verder vermeldt de fact-checking niet dat ik hen voorzag van de Lancet die werd gebruikt om het onderwerp te introduceren(6)en ook een ander artikel(7) van New England Journal of Medicine waarin dit onderwerp wordt behandeld en wordt geprobeerd uit te leggen hoe het beter kan — om intelligent gebruik te maken van de tests. Dat is ook mijn doel. Het Source-artikel vermeldt een wetenschappelijke referentie waarin, na dit probleem te hebben bestudeerd en toegelicht, wordt geconcludeerd dat tussen 50% en 75% van de PCR-tests vals-positief zijn om deze « infectiestaart » reden, maar wijst erop dat zonder enige gegevens dat het cijfer van 75% zeker onjuist is omdat, en ik citeer: « Wij testen niet willekeurig […] mensen die ervan verdacht worden COVID te hebben omdat zij symptomen hebben of hun contacten ». Dit citaat is helemaal verkeerd, zoals we later zullen zien. Heeft de wetenschapper die door de journalist van La Libre Belgique werd ondervraagd, een tabel met statistische gegevens voorgelegd? Op welke basis worden de symptomen geschat? Na een klinisch medisch consult of na een verklaring op erewoord — zoals is toegestaan? Heeft de journalist alleen het aantal cycli gecontroleerd dat in de Belgische laboratoria is uitgevoerd?

Achteraf gezien is het moeilijk om het aandeel correcte versus incorrecte tests in te schatten, aangezien daarvoor een systematische correlatie tussen PCR, symptomen en serologische tests [qui sont des tests qui mesurent les anticorps dans le sang des personnes réellement infectées] nodig zou zijn geweest — iets wat blijkbaar niet is gedaan. We kunnen dus alleen maar een schatting maken op basis van de huidige wetenschappelijke kennis. Maar als de verblijfsduur van het virus in het lichaam 4 tot 6 maal korter is dan de besmettingsduur, zou men kunnen concluderen dat een aanzienlijk deel van deze tests geen enkel besmettingsgevaar inhoudt. Het is dus de hoogste tijd om een einde te maken aan de cijferoorlog over dit onderwerp — vooral wanneer mensen zonder symptomen massaal worden getest — en te erkennen dat we het niet weten… maar waarom dan deze tests presenteren als de enige mogelijkheid tot meting? Dit roept vragen op.

Er is een 3rd probleem met deze PCR tests: de enorme financiële belangen.

Dit was een van de punten die de journalisten mij vertelden dat zij in deze fact-check aan de orde zouden stellen en die zij in hun opus niet eens aanroeren. Waarom niet? Het zou goed zijn als de mogelijke belangenconflicten van sommige raadsleden in dit verband werden onderzocht. Zoek op de verschillende websites van universiteiten naar startende ondernemingen of bedrijven die deze dure dienst verlenen (teststatistieken worden gepubliceerd op de website van La Libre Belgique) en controleer of er links zijn naar deskundigen of adviseurs. Controleaandeelhouder overeenkomsten. Met een snelheid van 600‑2000 tests per dag op piekuren voor een klein lab [données contrôlées indépendamment par téléphone], en voor een prijs van 47 euro, is dat veel. Hoeveel? Hoe zit het met een groot universiteitslab of particuliere bedrijven? Hoeveel? Een en ander zou natuurlijk moeten worden geanalyseerd, maar het zou niet verbazen dat alleen al voor het kleine België en voor de RCP’s bedragen van enkele honderden miljoenen euro’s zouden kunnen worden gevonden. Al dat geld voor tests die ons zo weinig helpen en een ad hoc rechtvaardiging vormen voor deze medische, sociale en economische zelfmoord?

Bovendien, je weet dit waarschijnlijk niet… maar we hebben dit al meegemaakt. Na 9/11 werd mijn telefoon voortdurend overspoeld met bedrijven die me wilden « helpen de crisis te beheersen  » en dus was de druk om de aankoop van PCR-machines aan te bevelen (tussen 80 en 100 machines) en om een antraxvaccin aan te prijzen enorm. En ik heb nooit PCR’s (of dit vaccin) aanbevolen in mijn hoedanigheid van adviseur van het kabinet van Defensie, maar ook van het kabinet van de premier en van Volksgezondheid (via het Intercab). Het meten van anthrax met PCR was duur en onnodig omdat anthrax onder ons leeft. Als deskundigen — en vooral in crisissituaties — zijn de commerciële druk en verleidingen enorm…

Er is ook een verwant probleem: valse tegenstellingen. Er zijn inderdaad mensen die zich verzetten tegen PCR-tests in plaats van antigene en serologische tests — om redenen van belangenverstrengeling, en zij verbergen die goed. En ik vrees dat de pers niet begrijpt dat ze in de maling wordt genomen. Mijn mededelingen vallen PCR niet aan en willen geen voorkeur uitspreken voor andere soorten tests. Ik heb niets te verkopen, geen test, geen medicijn, en al helemaal niet — in tegenstelling tot sommige van onze deskundigen en journalisten — wind — en ik ben uit de biotechbusiness gestapt die bijna 40 jaar mijn dagelijks leven is geweest! Ik leg alleen uit, en dit is volledig in overeenstemming met de WHO, dat PCR een krachtig hulpmiddel is voor diagnostische bevestiging als u ziek bent met symptomen. Maar — zoals de WHO opmerkt — we moeten heel voorzichtig zijn met het trekken van conclusies als we mensen testen die niet ziek zijn of geen symptomen hebben. Ik zeg dit minder beleefd dan WHO, ik ga akkoord. Het is een hoognodige wake-up call — geen gefluister van ongemak! Ik heb de pers persoonlijk aangeschreven en de journalist uitgelegd dat een teststrategie nodig was en ik nodig de lezers van al mijn LinkedIn-posts uit om het zelf te controleren door hen trefwoorden voor hun zoekopdracht te geven. Ik geef geen meningen, maar probeer het niveau van het debat te verhogen.

Wat de andere tests betreft — en dit maakt me verdrietig omdat ze levens zouden redden — zou het goed zijn als anderen erover zouden praten. Nogmaals, het Bron-artikel geeft ons gesprek helemaal niet weer. Ik heb de journalist nooit verteld dat deze antigenische testen allemaal gekalibreerd waren voor dit doel. Integendeel, ik heb de journalist uitgelegd dat deze tests perfect gekalibreerd kunnen worden om alleen positief te zijn(8) gedurende de periode dat de geteste persoon besmettelijk is. Dit is een probleem van de massa chemische reagentia die in de testkits moet worden gedaan. Ik betreur dus het « verdrinken » van vissen met deze percentages ware of valse positieven en vergelijkingen die worden gemaakt op basis van tests die nooit zijn geoptimaliseerd voor deze periode van besmetting.

Tenslotte, als we weten dat een test om meerdere redenen foutieve resultaten geeft ((9) en (10)) en opgelegd werd in een financiële waas(11), en dient om elk debat te blokkeren en alles te breken(12), is het niet alleen legitiem, maar zelfs onze plicht om dat te zeggen. Het is een beetje overdreven om te zeggen dat de PCR, ondanks zijn beperkingen, de enige screeningmogelijkheid is, gezien alles wat er is besloten en de NIET-COVID sterfgevallen die het heeft veroorzaakt. Laten we het noemen voor wat het is: de bungee tests, die alles rechtvaardigen. Dit debat over RCP’s is TE belangrijk om genegeerd te worden, want het is de basis waarop over lockdowns, groene of rode zones, of reiscontroles wordt beslist… Dit is ook de basis voor de berekening van COVID-bedden in ICU’s (intensive care units).

Op dit punt moet worden opgemerkt dat De Bron, naast de hierboven genoemde problemen, zichzelf tegenspreekt. Inderdaad, het meldt bij monde van Dr. G. B. B. dat L. Cornelissen dat « aangezien niet-symptomatische mensen niet worden getest, er geen problemen zijn ». Dit is onjuiste informatie omdat asymptomatische mensen in België goed en massaal worden getest. We hebben ze vanaf het begin getest, en de autoriteiten hebben publiekelijk verklaard dat ze tijdens de feestdagen van november 2020 zouden stoppen met testen. Deze tests zijn eind november officieel hervat. La Libre Belgique en ook andere kranten) kondigden deze belangrijke officiële beslissingen aan met belangrijke artikelen [zie Editie van 19 Oct. 2020, titel: De klok terugdraaien: mensen zonder symptomen zullen niet langer worden getest]. De hervatting op 23 november werd overal aangekondigd op [voir site de la RTBF en date du 14 Nov]. In dit artikel gaat het inderdaad over asymptomatische mensen die contact hebben gehad en ik citeer [ « En dan, dat we contacten kunnen opvolgen en de ketens van asymptomatische mensen kunnen traceren.  »]. Kettingen van asymptomatische mensen! Dit is geen seksueel overdraagbare ziekte, maar een zoönose! Tracering geeft dus geen juist beeld van de verspreiding van dit virus (en contact buitenshuis zal veilig zijn in vergelijking met contact in een gesloten omgeving), maar laat maar.

Bovendien, toen de PCR-tests op grote schaal werden hervat [zie La Libre Édition van 25 nov. 2020], zei commissaris Corona zelf: « […] snelle tests (hij verwijst naar PCR) betrouwbaar zijn bij mensen die asymptomatisch blijven met een hoge virale belasting en dus besmettelijk zijn » (sic). Wat is de verhouding van deze mensen? In het algemeen hebben niet-symptomatische mensen een lage of geen viral load(13). Bovendien worden reizigers (van wie de overgrote meerderheid geen symptomen heeft) en zelfs ouders van kinderen die met een geval in contact zijn geweest, steeds getest, zodat één patiënt plus twee andere mensen worden getest. Bovendien wordt het surrealistisch wanneer iedereen om een test kan vragen nadat hij/zij een verklaring van eer heeft ondertekend dat hij/zij de symptomen van COVID heeft. Zoals de fact-checking journalist het probleem van de drempel van detectie (probleem #1) verwart met het probleem van de persistentie (aanwezigheid) van het virus in onze luchtwegen lang nadat er geen besmettelijk risico meer is (probleem #2). Het verwarren van deze twee verschillende problemen is precies de oorzaak van dit misbruik van PCR’s.

De Bron vermeldt ook een ander onderwerp waarop ik moet ingaan: asymptomatische

Ik citeer The Source: « In een studie van april 2020 in het tijdschrift Nature wordt zelfs geschat dat 44% van de infecties in huishoudens plaatsvindt tijdens de fase vóór de besmetting, voordat de eerste symptomen optreden. Een trend die wordt gevolgd door de WHO, die stelt dat « vooral vlak voordat besmette mensen symptomen ontwikkelen (d.w.z. twee dagen ervoor) en helemaal aan het begin van de ziekte, zij het meest besmettelijk zijn ». Ik ga je verrassen, maar ik ben het er helemaal mee eens. De overgrote meerderheid van de besmettingenvindt immers plaats binnen familiekringetjes en gesloten omgevingen en niet daarbuiten.

We hebben te maken met mogelijke pre-symptomen en PCR heeft zijn plaats. Maar we moeten ophouden onzin uit te kramen en amalgaam te maken. Het merendeel van de mensen met COVID die asymptomatisch zijn, bevindt zich in de rest van de bevolking, niet rond de patiënten. Er zijn vele studies over dit onderwerp verricht die geen risico op besmettelijkheid hebben aangetoond. Een van de grootste studies ooit werd uitgevoerd in Wuhan, waarbij bijna 11 miljoen mensen betrokken waren(14). Uit deze studie blijkt — in tegenstelling tot eerdere studies — dat deze asymptomatische mensen — ook al zijn zij PCR-positief — weinig virus uitzenden (wat logisch is omdat zij niet ziek zijn en dus niet hoesten!) en dat hun besmettelijkheidsgraad bijna nul is. Waarom blijft dit onopgemerkt?

De problemen met PCR’s die ik in dit artikel uiteenzet, zijn niet nieuw en er zijn voorbeelden waarbij PCR’s hebben gefaald(15). De pers (dit betreft niet La Libre belgique) meldde dat het nepnieuws was, dus hier is nog een broodnodige fact-check. In British Columbia was er in 2003 een pseudo-epidemie van SARS1, gemeten met zogezegd perfecte PCR-tests. Uiteindelijk was deze « epidemie » — die resulteerde in acht sterfgevallen, waarvan zes aan bacteriële longontsteking — te wijten aan een andere volkomen banale en goedaardige corona. Voor de goede orde: er zijn zeven menselijke coronavirussen (vier die verkoudheid veroorzaken, alsmede SARS1, MERS en SARS2). Destijds waren de verantwoordelijken zo tegenwoordig om de antilichamen te testen en zo paniek en angst te voorkomen. In 2006 bleek in New Hampshire (VS) een uitbraak van pertussis(B. Pertussis) een creatie van PCR’s te zijn. Dit probleem van vals alarm is bekend en werd besproken in de Lancet in 2006(16).

Als journalisten hun werk als onderzoekende geesten zouden doen, zouden zij niet hoeven te bellen en te drinken op de onjuiste of ronduit leugenachtige woorden van sommige van mijn ex-collega’s. Het enige wat ze moeten doen is Sciensano’s notities lezen — online beschikbaar. Het is verbazingwekkend dat Sciensano het ene schrijft en het andere doet. Of het een leugen of domheid is, blijft voor mij de vraag, en ik hoop dat vele burgers de moeite zullen nemen om zich die te stellen. Deze is door iedereen te controleren, vereist geen gespecialiseerde kennis en brengt de volgende feiten aan het licht:

  • Op bladzijde 10 van hun SARS2 informatieblad, schrijft Sciensano zwart op wit dat de « Virale RNA ≠ infectie ». Ik citeer: « Een op tests gebaseerde strategie wordt gehinderd door de bekende langdurige uitscheiding van viraal RNA, wat niet gelijkstaat met besmettelijkheid. Het volledige citaat is te vinden op(17).
  • Het opsporen van contacten wordt slechts in 1% van de gevallen als een positief resultaat genoemd. 22 patiënten onder de 2761 contacten gekoppeld aan 100 bewezen gevallen. Wie houden we hier voor de gek? 1% kans om ziek te worden als je een contactpersoon bent?(18)

En de verrassingen houden daar niet op. Sciensano vermeldt in zijn aantekeningen over PCR(19) dat:

  • Hamsterinfecties correleren met celcultuurinfecties maar niet met PCR’s — en dat schokt niemand? Hamster of mens, dit toont de beperkingen aan van correlatie conclusies via PCR.
  • In Frankrijk werd aangetoond dat PCR’s boven een Ct van 34 geen aanwijzing voor infectie zijn. « Patiënten met monsters met Ct waarden ≥34 scheidden geen besmettelijke virusdeeltjes uit. » Waarom beschouwt de RAG ze dan als gevallen? Dit roept de vraag op.
  • Een Canadese studie vertelt ons dat als de Ct > 24 op menselijke monsters, deze monsters niet besmettelijk waren. Citaat (volledig in het aanhangsel) « De groei van de celcultuur nam aanzienlijk af wanneer de Ct-waarden van de RT-PCR groter waren dan 24 (primers gericht op het E‑gen) ».
  • In Duitsland werd aangetoond dat de infectiedrempel hoger ligt dan 1 miljoen virussen per ml in menselijke bronchiale sputummonsters. « De Duitse groep concludeerde, op basis van de virale ladingen van negen gehospitaliseerde patiënten, dat er onder een virale lading van 100.000 virale RNA-exemplaren per ml sputum weinig risico op infectiviteit overbleef.

Wie houden we voor de gek… Aan de ene kant zet Sciensano de juiste referenties met correcte informatie op hun website, en aan de andere kant negeren ze die volledig en creëren en handhaven ze een klimaat van paniekangst bij de besluitvormers en alle mensen in de EU op basis van metingen die niet correct worden geïnterpreteerd. Ik weet niet hoe het met u zit, beste lezers, maar ik ben diep geschokt door dit alles, en wordt het niet eens tijd dat de Pers eindelijk haar werk doet: de Macht controleren, lezen, begrijpen, zichzelf opvoeden om te informeren.

Wat is de oplossing?

Er moet een ‘testpad’ zijn — een algoritme. Ik zal me beperken tot de basis — een echt protocol/traject moet/zal worden vastgesteld door deskundigen en collega’s:

1. Zie patiënten persoonlijk, op basis van symptomen en kliniek — en bevestig de mogelijke diagnose van COVID door PCR. Voor dit doel zal PCR zeer doeltreffend zijn.

2. Voor contacten — dit zijn ofwel pre-symptomatische als ze uiteindelijk ziek worden, of degenen die perfect asymptomatisch blijven — vooral gerichtzijn op contact in gesloten omgevingen waar besmetting plaatsvindt (de bekende bubbels, het openbaar vervoer, centraal geventileerde gebouwen, enz., de beste plaatsen voor elk virus om zich te verspreiden). De anderen niet. De manie om alles altijd maar te doen is schadelijk.

3. Voor de niet-symptomatische — de algemene bevolking — is PCR geen geschikt instrument — antigenische tests zijn perfect gekalibreerdom het positieve resultaat in overeenstemming te brengen met de periode van besmetting. Het percentage vals-negatieve uitslagen wordt bepaald door het chemische ontwerp van dergelijke tests — ze zouden dus volkomen betrouwbaar kunnen zijn. In geval van twijfel moet u naar uw huisarts gaan en kan een PCR volgen. Ik heb ook niet gezegd dat deze tests al gekalibreerd waren, maar dat zij dat zouden moeten zijn en dat het niet lang zou duren. Ik geef u een relevante referentie en nodig u uit om de figuur in het onderstaande document eens goed te bekijken. Alleen met een test die minder gevoelig is dan PCR kan de besmettingsperiode doeltreffend worden vastgesteld en kunnen de besmettelijken worden geïdentificeerd.

4. Serologische tests (waarbij antilichamen in het bloed worden gemeten) moeten ook worden gebruikt. Want na meer dan 17 maanden is het tijd om een gerandomiseerd serologisch onderzoek onder de bevolking uit te voeren — zoals elke crisis vereist — aangezien dit de enige betrouwbare methode zal zijn om het percentage mensen te schatten dat besmet is maar drager blijft. — dus om een reëel IFR (Infection fatality rate) te berekenen. Dit zou de cyclus van angst doorbreken en de bevolking geruststellen in plaats van het CFR (case fatality rate) — dat alleen ons onvermogen meet om COVID-gevallen tijdig te behandelen. Hierover zijn talrijke rapporten opgesteld, waaronder een rapport dat door een veertigtal mensen is geschreven onder leiding van het Hoover Institute van Stanford(20). Bovendien heb ik dit verslag bij twee gelegenheden aan La Libre gegeven. Ik denk dus niet dat het intellectueel eerlijk is of een dienst aan het publiek om mezelf af te schilderen als een tegenstander van PCR’s, terwijl ik tussen 1993 en 2014 onafgebroken heb geoefend, deels op omgevingskiemen… Waarom? De vraag wordt gesteld.

Notes et références
  1. https://www.kairospresse.be/a‑propos-des-tests-par-pcr-lettre-ouverte-a-mes-collegues-qui-conseillent-nos-gouvernements/
  2. https://www.levif.be/actualite/international/covid-19-et-strategie-de-depistage-mensonges-ou-stupidite/article-opinion-1403483.html?cookie_check=1617737036
  3. Current Epidemiology, Etiology, and Burden of Acute Skin Infections in the United States. Khaye et al. Clinical Infectious Diseases, Volume 68, Issue Supplement_3, 1 April 2019, Pages S193–S199, https://doi.org/10.1093/cid/ciz002
  4. Does the nose know? An update on MRSA decolonization strategies 
Abad et al. Curr Infect Dis Rep 2013, 15:455– 64.
  5. Quelques sources concernant la charge virale nécessaire pour pénétrer les cellules et utilisées pour l’extrapolation d’un seuil de contamination :  — Wölfel R. et al. Virological assessment of hospitalized patients with COVID-2019. 
Nature. 2020 May;581(7809):465–469. doi : 10.1038/s41586-020‑2196‑x. Epub 2020 Apr 1. Erratum in : Nature. 2020 Dec;588(7839):E35. PMID : 32235945  — Qiu X, et al. Defining the role of asymptomatic and pre-symptomatic SARS-CoV‑2 transmission, a living systematic review. 2021 Jan 20. Clin Microbiol Infect. 2021;S1198-743X(21)00038–0. doi:10.1016/j.cmi.2021.01.011- La Scola B et al. Viral RNA load as determined by cell culture as a management tool for discharge of SARS-CoV‑2 patients from infectious disease wards. 
Eur J Clin Microbiol Infect Dis. 2020 Jun;39(6):1059–1061. doi : 10.1007/s10096-020–03913‑9. — RAG interpretation and reporting of SARS COV‑2 PCR results (Sciensano) https://covid-19.sciensano.be/sites/default/files/Covid19/20201208_Advice%20RAG%20Interpretation%20and%20reporting%20of%20COVID%20PCR%20results.pdf
  6. Article du Lancet qui rapporte les travaux d’un groupe de scientifique OFFICIELS en change d’évaluer les divers tests. Ils tentent de préciser la place de tests – 
La phrase-clé – voir la Figure 2 :
 “The short window of transmissibility contrasts with a median 22–33 days of PCR positivity (longer with severe infections and somewhat shorter among asymptomatic individuals). This suggests that 50–75% of the time an individual is PCR positive, they are likely to be post-infectious.” 
Mina et al.
https://www.thelancet.com/journals/lancet/article/PIIS0140-6736(21)00425–6/fulltext
  7. Article dans le New England Journal of Medicine, au départ de Harvard School of Public Health – qui explique que le CONTEXTE d’un test est important et explique qu’un test MOINS sensible peut être calibré pour cibler la période de contagion uniquement . — Rethinking COVID-19, a strategy for containment. Mina et al. https://www.nejm.org/doi/pdf/10.1056/NEJMp2025631?articleTools=true
  8. Idem.
  9. https://www.kairospresse.be/a‑propos-des-tests-par-pcr-lettre-ouverte-a-mes-collegues-qui-conseillent-nos-gouvernements/
  10. https://www.levif.be/actualite/international/covid-19-et-strategie-de-depistage-mensonges-ou-stupidite/article-opinion-1403483.html?cookie_check=1617737036
  11. Current Epidemiology, Etiology, and Burden of Acute Skin Infections in the United States. Khaye et al. Clinical Infectious Diseases, Volume 68, Issue Supplement_3, 1 April 2019, Pages S193–S199, https://doi.org/10.1093/cid/ciz002
  12. Does the nose know? An update on MRSA decolonization strategies 
Abad et al. Curr Infect Dis Rep 2013, 15:455– 64.
  13. Ancien article dans la Libre – les mêmes questions se sont posées au sujet des enveloppes à poudre blanche après le 11 Septembre. https://www.lalibre.be/debats/opinions/comment-vivre-avec-le-biologique-51b87dd2e4b0de6db9a89871
  14. Etude sur les asymptomatiques PCR-positifs à Wuhan. Cao et al, dans la revue Nature https://www.nature.com/articles/s41467-020–19802‑w
  15. 3 références à propos des pseudo-épidémies qui se révélèrent être des artéfacts des tests PCR
Colombie Britannique en 2003.
https://www.hindawi.com/journals/cjidmm/2006/152612/Outbreaks of Respiratory Illness Mistakenly Attributed to Pertussis — New Hampshire, Massachusetts, and Tennessee, 2004–2006
https://www.cdc.gov/mmwr/preview/mmwrhtml/mm5633a1.htm
 — Alerte du Lancet à ce sujet:
https://www.thelancet.com/journals/laninf/article/PIIS1473-3099(07)70044–0/fulltext
  16. Idem.
  17. From Sciensano, lire en p.10 de leur fact-sheet – 2 citations qui contredisent toute la communication officielle!
https://covid-19.sciensano.be/sites/default/files/Covid19/COVID-19_fact_sheet_ENG.pdf 

- A test-based strategy is hindered by known prolonged shedding of viral RNA, which does not equate with infectiousness. Assesment of viral load might help in these cases but viral loads are usually semi-quantitatively expressed as cycle threshold-values, which differ according to technical lab circumstances and the gene target(s). (NB. Le verbe au conditionnel ‘might’ est utilisé) - Whilst viral culture studies are difficult to interpret and all studies have important methodological limitations, the contact tracing study of Chen et al (Taiwan) is of high quality. In the study, 100 confirmed cases (of which 6 severe) and their 2,761 close contacts are followed up. Only 22 secondary cases occurred. No secondary cases were observed in those exposed to the index case more than 5 days after onset of symptoms (SAR 22/1,818 = 1.0% [0.6%-1.6%] first 5d vs. 0/852 = 0% [0–0.4%]) (150).
  18. Idem
  19. From Sciensano, lire en p. 5 — explication sur les interpretations des tests PCR, notes collationnés par le Risk Assessment Group (RAG) 
https://covid19.sciensano.be/sites/default/files/Covid19/30300630_Advice_RAG_interpretation%20PCR.pdf - A Chinese study using a hamster model found that transmission of SARS-CoV‑2 correlated well with detection of infectious SARS-CoV‑2 from respiratory tract samples using in vitro Vero cell cultures, while not with detection of viral RNA. - A French study including 155 patients (183 samples) observed a strong correlation between Ct value of RT-PCR with primers targeting the E gene (samples of upper and lower respiratory tract) and sample infectivity in a cell culture model. Patients with samples with Ct values ≥34 did not excrete infectious viral particles. - A Canadian study looking at 90 RT-PCR SARS-CoV‑2 positive samples (endotracheal and nasopharyngeal) found that cell culture growth was significantly reduced when RT-PCR Ct values >24 (primers targeting the E gene). In a multivariable model they found that, for every 1 unit increase in Ct, the odds ratio for infectivity decreased by 32%. - A German group concluded, based on the viral loads of nine hospitalized patients, that little risk of infectivity remained below a viral load of 100,000 viral RNA copies per ml sputum. They also estimated the RNA concentration for <5% isolation success to be 5.40 log10 RNA copies per ml (95% confidence interval −4.11–6.51) (upper and lower respiratory tract). The primers used in this study targeted the E and RdPr genes. 
  20. Hoover Report – Preparing for the Next Pandemics. 
Un travail collectif, les tableaux en pages 7 et 45 (tests) sont pertinentes dans le cadre de cet article. Dr M. Zizi fut un des 40 scientifiques invités à la rédaction et au contrôle de cet ouvrage https://www.hoover.org/sites/default/files/research/docs/mcmaster_webready_revised.pdf

Espace membre

Leden