Julian Assange
617 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
617 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
Illustré par :
Het is geen geheim meer dat de ultra-rijken bescherming zoeken tegen de komende ineenstorting. Zij zijn de eersten die worden ingelicht wanneer de financiën haperen, maar zij zijn ook de eersten die weglopen wanneer het fout gaat.
Twee werelden. De eerste groep bestaat uit een arrogante minderheid die rijkdom vergaart, een niet-duurzame levensstijl leidt en de wereld voor anderen verpest(1) De tweede is de vernederde — en zeer heterogene — meerderheid, die de ongelijkheden ziet toenemen en de kwaliteit van haar leefomgeving gevaarlijk ziet verslechteren.
Geconfronteerd met deze constatering lijkt de meerderheid echter enige tekenen van ontwaking te vertonen. De Arabische lente, Occupy Wall Street, los Indignados of Nuit Debout zijn de belangrijkste protestbewegingen van de laatste jaren. En de meest media-vriendelijke, want ver van de schijnwerpers, rommelt de bevolking… Volgens het rapport « World Protests », gepubliceerd door het Columbia University Policy Dialogue Initiative(2), leven wij in de meest turbulente periode van de moderne geschiedenis. Met meer dan 843 rellen tussen 2006 en 2013 is onze tijd meer « ontvlamd » dan de lentes van 1848 of 1968!
Dit alles is niet zonder zorgen voor de ultra-rijken. Het is al lang bekend dat steeds meer van hen zich opsluiten in « gated communities », de luxueuze en streng beveiligde woonenclaves die hen beschermen tegen « ongewenste personen »(3). Maar wat minder bekend is, is dat velen van hen de grote steden helemaal verlaten om het goede land in afgelegen gebieden over te nemen, of hun plaats reserveren in hoogtechnologische bunkers. Voor het geval dat…
Vorig jaar bijvoorbeeld verlieten 3.000 miljonairs Chicago, 7.000 ontvluchtten Parijs en 5.000 verkozen niet in Rome te gaan wonen. Het is waar dat sommigen van hen in de eerste plaats bezorgd zijn over belastingontduiking, maar anderen zijn oprecht bezorgd over spanningen tussen de gemeenschappen, terroristische aanslagen of de woede van een steeds onzekerder wordende bevolking(4).
In 2015 gaf Robert Johnson, ex-directeur van het Soros Fund (de beruchte miljardair), op het Economisch Forum van Davos publiekelijk toe dat veel hedgefondsbeheerders boerderijen opkochten in afgelegen landen als Nieuw-Zeeland, op zoek naar een « plan B »(5). Elk moment kunnen hun privé jets opstijgen en hen daarheen brengen! Je moet ze begrijpen, ongeluk gebeurt zo snel…
Een andere trend onder de rijken is de bouw van gigantische, luxueuze ondergrondse bunkers, vergelijkbaar met jachten, maar groter(6), weg van nieuwsgierige ogen op alle continenten. Deze schuilplaatsen zouden bestand zijn tegen de ergste rampen en voldoende middelen hebben om hele gezinnen gedurende vele jaren te huisvesten en te voeden.
Wij weten nu dat een bepaald deel van de economische elite een zeer goed idee heeft van wat er aan de hand is en de maatregelen neemt die passend lijken. Maar is dit de juiste houding? Is het niet juist het bouwen van muren dat spanningen verergert en ongelijkheden in de hand werkt? Misschien, maar hoe kunnen wij uit deze vicieuze cirkel breken en een verbeelding koesteren die niet op angst maar op vertrouwen en delen is gebaseerd? Kom op, op dit moment hebben we niet veel te verliezen, laten we het ‘samen-leven-de-ramp’ ding proberen, toch? Een ander einde van de wereld is mogelijk!
Pablo Servigne & Raphaël Stevens
