Leven in de overblijfselen

Een vriend schrijft ons: « Met het oog op de voortdurende rampen vermeldt u aan het eind van uw Manifest de chimpansees van de toekomst(1), het toegenomen publiek van milieubewegingen wat « niet noodzakelijk een goed teken is. Er is geen rook zonder vuur ». Deze laatste, « sinds 1972 steeds dikker geworden, komt voort uit de door de industriëlen verschroeide aarde, zij signaleert het vuur maar blust het geenszins. Het is niet de reddende zondvloed ». Wat denk je dat de reddende vloed zou zijn? Hoe kunnen we beter onderzoek doen, de doelstellingen onthullen, collusie aan de kaak stellen? Hoe kunnen we kritisch denken en perspectieven aanmoedigen? Welke maatregelen moeten worden genomen? « . Ten eerste, wat valt er nog te redden? Het rijk van de vernietiging is zich sinds het Neolithicum blijven uitbreiden en heeft de wetenschappelijke en materiële (industriële) grondslagen van zijn macht voortdurend versterkt om bij het aanbreken van de 19e eeuw een algemeen (definitief?) offensief …
Notes et références
  1. Cf. Le Monde, 25 avril 2018 et l’article original de Science, en ligne sur www.piecesetmaindoeuvre.com
  2. Cf. Le Monde, 25 avril 2018 et l’article original de Science, en ligne sur www.piecesetmaindoeuvre.com
  3. Cf. Marshall Sahlins, Âge de pierre, âge d’abondance : l’économie des sociétés primitives (Gallimard, 1976).
  4. Cf. Stephen Greenblatt, Quattrocento, Flammarion, 2013.
  5. Dante, La vita nuova.

Espace membre

Leden