L’allée des anges

Faina Savenkova, onlangs 15 jaar geworden, een kind van Donbass, een kind van de oorlog, staat op de beruchte Mirotvorets-lijst, die al sinds haar 12e oproept tot haar moord. Ze houdt ervan verrast te worden door dingen, te schrijven en te interviewen. Ze heeft het gevoel dat ze samen met de andere kinderen vecht voor het recht op leven en geluk. Als auteur van verschillende essays spreekt zijn roman « Ceux derrière ton épaule » tot ons door de ogen van katten.

Faina Savenkova, onlangs 15 jaar geworden, een kind van Donbass, een kind van de oorlog, staat op de beruchte Mirotvorets-lijst, die al sinds haar 12e oproept tot haar moord. Ze houdt ervan verrast te worden door dingen, te schrijven en te interviewen. Ze heeft het gevoel dat ze samen met de andere kinderen vecht voor het recht op leven en geluk. Als auteur van verschillende essays spreekt zijn roman « Ceux derrière ton épaule » tot ons door de ogen van katten.

Ze heeft net met veel empathie een open brief geschreven aan Palestijnse kinderen, die te vinden is op haar telegramfeed « Birds of Donbass ». Met zijn toestemming wil ik het graag delen.

« Hallo, Palestina! Mijn naam is Faina. Ik heb het grootste deel van mijn korte leven in oorlog doorgebracht. Ik weet wat het embargo betekent. Ik weet hoe het is om onder vuur te liggen. Ik weet hoe het is om mensen in de buurt te zien sterven, om je uit alle macht te proberen vast te houden en om te zien dat je hele familie water nodig heeft. Ik weet hoe het is om te begrijpen dat oude mensen en kinderen zijn gestorven door wapens die door het Westen zijn geleverd, en dat ze nog steeds sterven, en dat er niets aan gedaan kan worden. Net als jij begraven we elke dag onze vaders, moeders en kinderen. Net als jullie vernietigen ze onze ziekenhuizen en tempels omdat we gewoon vrij en gelukkig willen zijn. Ik weet wat oorlog betekent. Ik weet wat het betekent om vrienden te verliezen en ik vraag jullie om standvastig te zijn en de hoop niet op te geven. Hoe moeilijk het ook wordt, we kunnen het overwinnen. Er is een « Boulevard of Angels » in Donetsk en Lugansk. Het is een plek die is opgedragen aan de kinderen die door Oekraïne zijn gedood. Ik ben me er pijnlijk van bewust dat er « engelenboulevards » zijn voor degenen die hun leven hebben verloren onder de ruïnes van moskeeën en kerken in Gaza, Libanon en Syrië. Want de wereld is oneerlijk, hij is wreed en de vijand is wreed. Maar dat ben ik; ik hoop dat de Donbass, Syrië en Palestina vrij zullen zijn en dat kinderen niet langer hun leven zullen verliezen door kogels. De zielen van de slachtoffers van deze oorlogen zullen vanuit de hemel op ons neerkijken en onze kwetsbare levens beschermen. Zo zal het zijn. Ik ben een gelovige. Ik weet niet wat er morgen met iemand van ons zal gebeuren omdat we allemaal in oorlog leven, maar er zal zeker vrede komen.

Met al mijn liefde, je vriendin Faina Savenkova, schrijfster en toneelschrijfster ».

Het ontbreekt ons in het Westen aan empathie en hoop. Ondertussen gaat de slachting van engelen aan alle kanten door en het is ondraaglijk (in de sterkste zin van het woord). Hier is mijn dubbele grafiek, bijgewerkt tot 31 oktober, omdat die voor zichzelf spreekt. Helaas blijft de sterftecurve voor kinderen (<18 jaar) in Gaza erg steil, de hoogste ooit, zonder dip. Integendeel, de kloof met de andere sterftecomponenten blijft groter worden, terwijl die voor de gewonden zachter wordt. Dit is een zeer pejoratieve term: het betekent waarschijnlijk dat door het gebrek aanadequateinfrastructuur (verwoest, beschadigd, zonder energie, zonder water, enz.) en het tekort aan medische apparatuur, het niet langer mogelijk is om een groot aantal mensen te redden die in « normale » tijden wel gered zouden zijn.

Grafieken gebaseerd op gegevens gepubliceerd door het Ministerie van Gezondheid van de Palestijnse Autoriteit en OCHA ( Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Aangelegenheden van de Verenigde Naties). Laten we duidelijk zijn, de mensen die deze cijfers produceren zeggen dat het « op zijn minst  » is, wat betekent dat ze alleen die cijfers kunnen tellen.

Christophe de Brouwer

Erehoogleraar en voormalig voorzitter van de School voor Volksgezondheid van de Vrije Universiteit Brussel. (1 november 2023)