Het advies van de commissie Bio-ethiek over verplichte vaccinatie: een nieuwe stap naar de opheffing van de ethiek van de grondrechten

Deel 1
(zie deel 2)

De volgende tekst is een antwoord aan het Belgisch Raadgevend Comité voor Bio-ethiek naar aanleiding van zijn standpunt over verplichte vaccinatie⁽¹⁾. Een briljante weerlegging van deze zienswijze is te vinden op⁽²⁾. Onze tekst sluit zich bij dit antwoord aan en hekelt het gebrek aan neutraliteit en onafhankelijkheid van het comité voor bio-ethiek en de geraffineerdheid van de argumenten die het in zijn advies naar voren brengt.

Het « democratisch debat » over de vaccinatieplicht tegen runderen (mogelijk vermomd als vaccinpas) zal in de komende dagen door de regering worden opgelegd. De adviesorganen die de regering adviseren (⁽³⁾ ) hebben zich reeds over deze kwestie uitgesproken: geen van hen is tegen deze verplichting; sommigen zijn er zelfs voorstander van. Hun standpunten die het houden van een dergelijk debat rechtvaardigen, zijn echter gebaseerd op argumenten en vooronderstellingen die op zijn minst aanvechtbaar, vaak niet actueel, zo niet gewoon onjuist zijn, en deze tekortkomingen weerspiegelen een poging om de kwestie te forceren.

Wij zullen hier niet de twijfelachtige argumenten herhalen van het Federaal Instituut voor de Bescherming en de Bevordering van de Rechten van de Mens in zijn advies ten gunste van verplichte vaccinatie⁽⁴⁾ een uitstekende carte blanche weerlegde ze briljant⁽⁵⁾ We zullen niet stilstaan bij de twijfelachtige standpunten van de adviezen van de Hoge Raad voor de Volksgezondheid⁽⁶⁾ en de Federale Commissie voor Patiëntenrechten⁽⁷⁾ (een comité dat zich er niet tegen verzet vaccinatie als voorwaarde te stellen voor de toegang tot essentiële activiteiten, zoals toegang tot onderwijs of toegang tot een beroep!): multidisciplinaire groepen van wetenschappers en academici⁽⁸⁾ hebben een reeks ernstige bezwaren geuit tegen deze verschillende adviezen, nadat zij hadden vastgesteld dat deze gebaseerd zijn op onbewezen of zelfs onjuiste veronderstellingen en dat zij geen rekening hebben gehouden met « actuele veldgegevens, actuele wetenschappelijke kennis, geneesmiddelenbewaking, variaties in vaccingerelateerde risico’s of ernstige vormen van Covid-19 per leeftijds- en comorbiditeitsgroep, en de specificiteit van anti-covid-vaccins »⁽⁹⁾ Aangezien hun uitgangspunten onjuist zijn, zijn ook de conclusies en normatieve voorstellen ten gunste van verplichte vaccinatie die in deze adviezen worden gedaan, onjuist.

Hoe zit het met het advies van het Bioethisch Advies Comité? Er zij op gewezen dat het, evenals de andere genoemde adviesorganen, geen melding maakt van :

• nadelige effecten van vaccins ;
• beperkingen en/of verboden die reeds in verscheidene landen tegen sommige van hen zijn ingesteld;
• het gebrek aan ervaring met de vaccins die momenteel worden aangeboden;
• het niet beschikbaar zijn van bepaalde gegevens over deze vaccins;
• hun experimentele aard;
• de verhouding voordelen/risico’s varieert naar gelang van de leeftijd en de gezondheidstoestand van de betrokkene;
• het voorzorgsbeginsel, een beginsel met een duidelijk variabele geometrie, aangezien het wordt ingeroepen als een belangrijk ethisch beginsel dat de weigering rechtvaardigt van vroegtijdige behandelingsopties op basis van bewezen geneesmiddelen, en wordt verworpen als een immobilistisch beginsel dat de vooruitgang vijandig gezind is in het geval van experimentele vaccintechnologieën;
• van natuurlijke immuniteit ;
• de doeltreffendheid van vaccins, die van persoon tot persoon verschilt, onvoorspelbaar is en afhangt van varianten, en immuunontsnapping;
• de zoönotische aard van coronavirussen;
• het feit dat deze vaccins overdracht mogelijk maken, waardoor het idee van solidaire vaccinatie achterhaald is;
• het valse gevoel van bescherming dat door vaccinatie wordt geboden, een risicofactor voor de verspreiding van het virus;
• mogelijke neveneffecten van massavaccinatie in tijden van pandemie, zoals mogelijke selectieve druk op varianten;
• van de werkelijke — extreem lage — covid-gerelateerde sterfte;
• van de werkelijke oversterfte;
• twijfelachtige tel‑, statistische en modelleringsmethoden die sinds maart 2020 zijn gebruikt;
• het gebrek aan vroegtijdige behandeling van patiënten ondanks het bestaan van protocollen voor vroegtijdige behandeling;
• het herstructureringsbeleid dat al tientallen jaren in ziekenhuizen wordt gevoerd;
• het feit dat inenting tegen covid niet kan worden vergeleken met inenting tegen polio, pokken of gele koorts;
• het feit dat de sterk aanbevolen vaccinaties voor kinderen in België gericht zijn op de bescherming van het kind zelf tegen een reeks kinderziekten: met andere woorden, het gevaccineerde publiek wordt gevaccineerd voor zijn eigen bescherming, in tegenstelling tot de vaccinatie van miljoenen mensen die geen risico lopen in het geval van covid ;
• het feit dat de bestaande vaccinatievoorschriften in België voor bepaalde beroepen bedoeld zijn om blootgestelde werknemers te beschermen en niet degenen met wie zij in contact komen;
• het feit dat de verplichte vaccinatie tegen hepatitis B plaatsvond na 10 jaar gebruik van het vaccin en dat deze vaccinatie geen betrekking heeft op mensen die antilichamen hebben;
• etc

Zonder een volledige en bijgewerkte wetenschappelijke basis, en dus zonder correcte premissen, kunnen de ethische argumenten en conclusies van de commissie Bio-ethiek die een « democratisch » debat over een eventuele vaccinatieplicht tegen runderen voor volwassenen zouden moeten rechtvaardigen, niet als geldig worden beschouwd, en kan het houden van een dergelijk debat derhalve niet als legitiem worden beschouwd. Het advies van het Raadgevend Comité voor Bio-ethiek houdt niet alleen geen rekening met een hele reeks feitelijke en wetenschappelijke gegevens, maar ook niet met een aantal filosofische bezwaren die er al bijna twee jaar tegen worden ingebracht. Om het kort te houden (de details van het weerwoord op het advies worden in een tweede deel van deze tekst uiteengezet): volgens dit advies zouden de beginselen van geïnformeerde toestemming en eerbiediging van de lichamelijke integriteit op lange termijn kunnen worden geschonden onder het mom van het algemeen belang, dat door de besluitvormingsorganen wordt gedefinieerd. Het is dus, om het ronduit te zeggen, een advies dat de aanzet geeft tot de vernietiging van de ethiek van de grondrechten, die thans ondergeschikt zijn gemaakt aan een door de overheid opgelegde opvatting van het algemeen belang, van het algemeen belang en van de solidariteit. Eerbiediging van de grondrechten maakt deel uit van het algemeen belang. Grondrechten zijn een van onze kostbaarste gemeenschappelijke goederen. Het zijn geen egoïstische rechten, maar vrijwaringsclausules. In de loop der eeuwen zijn de grondrechten van het individu vastgesteld juist om ze tot bolwerken tegen de willekeur van de macht te maken. De ontwikkeling waar we het hier over hebben is in feite een stap terug. Wij moeten ons ervan bewust zijn dat er in een dergelijk regime geen waarborgen zullen zijn: het is de macht die over ons lichaam en dat van onze kinderen zal beschikken naar gelang van haar belangen. Zijn de auteurs van dit advies zich daar wel van bewust? Zouden wij een debat over de legitimiteit van verkrachting onder bepaalde voorwaarden aanvaarden onder het mom van het gemeenschappelijk belang?