Gérard Lamarche, de filantroop

Toen wij lazen dat Gérard Lamarche verantwoordelijk zou worden voor de filantropische initiatieven van de familie de Pret, hadden wij onze twijfels over de kwaliteit van de headhunter die op het briljante idee voor deze selectie was gekomen!⁽¹⁾

Arnoud de Pret is een van de belangrijkste aandeelhouders van biergigant AB Inbev. Een filantroop is iemand die zich bezighoudt met de verbetering van de materiële en morele toestand van mensen. Wij denken dan ook dat er een kleine castingfout in deze selectie is geslopen, tenzij Gérard zich in de hemel wil verlossen…

Tot nu toe stond Gerard inderdaad niet bekend om zijn strijd op het gebied van altruïsme en bezorgdheid voor het welzijn van het menselijk ras. Gérard bleek vooral de ideale handlanger te zijn in de raden van bestuur van ondernemingen waarin Albert Frère (GBL) strategische deelnemingen bezat.

Twee van hen trekken de aandacht: de oliemaatschappij Total en de cementonderneming Lafarge Holcim. In het geval van Lafarge bedroeg de deelneming van Frère 20%. Het vlaggenschip van de onderneming was haar nieuwe fabriek in Syrië. 680 miljoen in 2010 en Lafarge was op dat ogenblik aan het fuseren met Holcim. Daarom leek het de directie van vitaal belang om de fabriek open te houden in de periode dat Daesh dat deel van Syrië bestuurde. Heeft tussen 2012 en 2014 zelfs verscheidene miljoenen dollars betaald aan Islamitische Staat en andere terroristische milities.

Het lijkt erop dat de houding van Gérard tijdens de bestuursvergaderingen van Lafarge de balans duidelijk heeft doen doorslaan ten gunste van het openhouden van de fabriek tegen elke prijs, inclusief de massale financiering van Daesh en dus van het terrorisme. Gérard was echter ook lid van de raad van bestuur van Total, dat had besloten zich in deze periode, gezien de omstandigheden, volledig uit Syrië terug te trekken.

Dit leverde Gérard in november 2017 ‘s ochtends vroeg een beleefdheidsbezoek van de Belgische politie op, evenals afluisterpraktijken. Wij hebben echter vernomen dat de Belgische justitie, die wereldwijd bekend staat om haar moed en zelfopoffering, aanstuurt op een seponering van de zaak⁽²⁾. Het is inderdaad veel gemakkelijker om de moeders van jonge Belgische jihadisten te vervolgen die naar Syrië zijn vertrokken om te vechten, dan om te proberen Gérard en zijn vrienden iets aan te doen.

De vergelijking is interessant omdat de moeders kleine geldbedragen op de rekeningen van hun kinderen zetten in de overtuiging dat dit hen zou helpen overleven. Lafarge heeft uit winstbejag miljoenen dollars gestort op de rekeningen van de Islamitische Staat en hun handlangers. 

Wij adviseren Gerard echter om niet te veel te reizen. De Franse en Amerikaanse rechtbanken schijnen zijn houding in deze periode inderdaad niet op prijs te hebben gesteld. Dit zal onze man ongetwijfeld in staat stellen om te genieten van zijn bescheiden huisje op de Baraque Fraiture. Gérard Lamarche is de eigenaar van het enorme kasteel van Bois St Jean en honderden hectaren in deze regio⁽³⁾.

Grapje terzijde, we kunnen ons opnieuw vragen stellen over de totaal verrotte en onrechtvaardige werking van ons rechtssysteem. Het is duidelijk dat er met twee maten wordt gemeten. Opnieuw lijkt de Franse justitie in betere doen te zijn. Ondanks de enorme druk heeft zij zojuist besloten door te gaan met de vervolging van de Lafarge-directeuren.

Wat Gérard betreft, wordt niemand voor de gek gehouden. Hij zal zich voornamelijk bezighouden met de fiscale engineering van de familie de Pret met als opdracht te voorkomen dat de dochters van Arnould de Pret te veel belasting betalen. Een rol waarin hij waarschijnlijk bekwaam is. Maar waarom riskeert Arnould de Pret zijn naam te bezoedelen door hem in verband te brengen met die van Gérard?

En wat met het gewicht van de doden. Het lijkt niet hetzelfde te zijn in Parijs, New York of Brussel. Die van Maelbeek en Zaventem, daar moet Gérard niet vaak aan denken!