Julian Assange
636 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
636 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
Onder het sympathieke mom van « de burgers de openbare ruimte opnieuw te laten toe-eigenen » werd de door veel Brusselaars bepleite voetgangerszone omgevormd tot een themaparkproject geflankeerd door een « parkeerroute ».
Met de plannen en aankondigingen die elkaar nu al meer dan een jaar opvolgen, worden de plannen van de stad Brussel voor de geboorte van een « nieuw stedelijk hart » (« BXL. Heart ») duidelijker. De centrale boulevards moeten« een aaneenschakeling van pleinen en pleinen » worden, met aan de ene kant het Place De Brouckère dat wordt omgevormd tot een « agora » (ook wel « Times Square » genoemd) en aan de andere kant het Fontainasplein dat wordt omgevormd tot een « tuin « . Daartussen: de ruimte voor het huidige Administratief Centrum zou worden omgevormd tot een « foyer « , het Beursplein tot een » stadstheater » en het Beursgebouw tot een « nieuwe Biertempel « . De toon is gezet: in de zelfbenoemde « grootste voetgangerszone van Europa » zal het het hele jaar door « Winterpret » zijn.
Het openbaar vervoer zal uit deze « comfortzone » worden weggeleid, maar een kleine elektrische trein zal toeristen in staat stellen erheen te reizen en taxi’s om het casino te bereiken.
Om dit plan ter bestrijding van « bronchiolitis, de kinderziekte nummer één in onze stad, als gevolg van de extreem hoge vervuilingsgraad in onze stad » te voltooien, willen Mayeur en zijn college vier nieuwe ondergrondse parkeergarages bouwen onder historische pleinen. Zij zullen voor een periode van 35 jaar worden toegewezen aan particuliere investeerders die verantwoordelijk zullen zijn voor het ontwerp en de uitvoering van de herinrichting van de openbare ruimte. Wie zich verbaast over dit project, dat in strijd is met het overaanbod aan parkeerplaatsen in de wijk en met het Gewestelijk Mobiliteitsplan (dat het gebruik van de personenwagen tegen 2018 met 20% wil doen dalen), mag niet vergeten dat de gewestelijke minister van Mobiliteit ook een verkozen vertegenwoordiger van de Stad Brussel is en deze maatregelen verdedigt, die tot stand zijn gekomen na onderhandelingen tussen de partijen in de gemeentelijke meerderheid. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het Gewest zijn stand op de MIPIM in Cannes (de internationale markt voor vastgoedontwikkeling) ter beschikking stelt van de Stad om haar project, voor de gelegenheid « BXL.Park » genaamd, te promoten.
Rond de « comfortzone « : een « service-lus » voor auto’s, die waarschijnlijk de bewoonde verkeersaders zal verzadigen, waarvan sommige in de spits al volledig overbelast zijn. Terwijl de burgemeester aanstoot neemt aan de term « miniring », aarzelt zijn locoburgemeester voor mobiliteit niet om te spreken van een« parkeerweg « . Zij vroeg « mensen die geen auto hebben solidair te zijn met degenen die dat wel hebben », en zei:« Wij proberen ervoor te zorgen dat automobilisten die het Pentagon binnenrijden, woonwijken zoveel mogelijk vermijden ». De bewoners van het Pentagon kunnen last hebben van de « discomfort zone » en zijn auto-vervuiling…
De loco-burgemeester van Economische Zaken ziet deze parkeergarages als een kans om « de aantrekkelijkheid van woningente vergroten , met als mogelijk gevolg de komst van inwoners met een grotere betalingscapaciteit », en de voetgangerszone als« een economisch herbestemmingsplan » waardoor « het stadscentrum een impuls kan krijgen ». Op de agenda: uitbreiding van de vergunning voor zondagopenstelling van winkels, » opwaardering van het commerciële aanbod « door het aantrekken van kwaliteitsborden » en het ontmoedigen van « Dit zal bijvoorbeeld gebeuren door bepaalde commerciële huurcontracten op benedenverdiepingen die eigendom zijn van de Stad niet te verlengen, of doordeuitbating van een horecazaak op bepaalde plaatsen te verbieden…
De Stad wil optreden omdat de winkels in het stadscentrum bedreigd worden door Neo, het enorme project om het Heizelplateau om te vormen tot een zaken‑, vrijetijds- en winkelcentrum, dat geïnitieerd werd… door de Stad, in de vorm van een hoogst ondoorzichtig publiek-privaat partnerschap. De komst van Neo, met zijn 70.000 m² winkelcentrum, kantoren en parkeergarages, zou leiden tot een verlies van 23% aan klanten voor de winkels in het centrum. Althans, dat is het resultaat van een studie die de stad heeft laten uitvoeren door een particuliere consultant die gespecialiseerd is ingeomarketing… die ook voor Neo heeft gewerkt.
De wethouder van Economische Zaken, die tegen Neo was toen ze in de oppositie zat, verdedigt het nu « uit politieke consequentheid « . In verlegenheid gebracht wil zij voorkomen dat« een succes wordt gebouwddat gebaseerd zou zijn op de ineenstorting van het stadscentrum « . Aanbevolen remedie: specialiseer de « commerciële centra » door ze « nieuwe identiteiten » te geven. Zo zou de Rue Neuve de » Belgian High Street No. 1 « bijzonder aantrekkelijk ». merkwinkelconcepten (b.v. Disney) »; het Place De Brouckère een « moderne creatieve hart van interconnectie » metpermanente pop up store gericht op innovaties », » augmented reality terminals » en « huisvesting voor de creatieve klasse »; de Adolphe Max Boulevard zou een « creatieve klasse » zijn.De boulevard Anspach zou onderdak bieden aan « eenaanbod van hoge kwaliteit dat is afgestemd op de clientèle van toeristen en congresgangers » . impulsaankoop winkels « , enz.
Afscheid van eenvoudige cafés, ambachtslieden, boekhandels, kruidenierswinkels, apotheken, nachtwinkels en andere buurtwinkels? Een plaats voor het « openlucht winkelcentrum « ? Degenen die vreesden voor een « disneylandificatie » van het stadscentrum hadden ongelijk.
Achter de herhaalde bewering dat men moet beschikken over » een » en » visie ambities » voor de stad, en dat deze « de basis moeten vormen voor de ten voordelevan de inwoners eerst », de » De« samenhang » die uit de stadsplannen naar voren komt, is veeleer die van een stedenbouw die bepaald wordt door het toerisme en de « verstedelijking van de stad ».internationale standaard ».
Het college heeft dus moeite om te rechtvaardigen dat voor zijn plannen geen enkele effectstudie of openbaar onderzoek is verricht, dat zijn administratieve diensten zo slecht zijn geraadpleegd en dat ze in tegenspraak zijn met andere plannen van de stad die nog in uitvoering zijn, zoals bepaalde wijkcontracten.
Wat het« inspraakproces » betreft, dat in het leven is geroepen, stelt zij zich tevreden met het « informeren om de steun » van de inwoners te garanderen.
» Ik weet dat dit plan eng is. Het is normaal, want het is nieuw en als het nieuw is, is het eng.Zij herhaalt dit keer op keer om de vele kritiek te verklaren waarmee zij te maken krijgt. Maar in termen van « moderniteit » en « innovatie » is het systeem dat deze projecten tot bloei laat komen een banale kopie van het neoliberale bestuursmodel, dat wordt aangeprezen als de ultieme horizon van lokale democratie.
Bij nader inzien is er ook iets middeleeuws aan dit systeem. Je hoeft maar een gemeenteraadsvergadering in Brussel-Stad bij te wonen om te zien hoe de burgemeester en zijn wethouders, gezeten in hun pluchen leunstoelen onder de vergulde lambrisering van de raadszaal, elke vorm van twijfel of kritiek op hun plannen verachten. « Macht is niet alle informatie delen en het voor jezelf houden.zei de burgemeester in antwoord op een vraag van oppositieleden… Gekozen vertegenwoordigers die soms pas enkele dagen voor de gemeenteraad de volledige agenda ontvangen, of zelfs belangrijke en ingewikkelde juridische documenten op de dag zelf waarop ze in stemming worden gebracht.
Je moet het zien om het te geloven. De Mayeur zien zwaaien met het resultaat van een studie die is toevertrouwd aan een particulier bureau dat alleen in naam « participatief » is, en onder het vuur van critici beweren dat hij op brede steun van de bevolking kan rekenen. De leden van zijn hofhouding zien somber de vragen van de gemeenteraadsleden bespreken, naar wie ze nauwelijks luisteren, te druk met surfen op hun smartphones of met gniffelen onder elkaar. Ongemakkelijke vragen zien afwijzen zonder ze te beantwoorden, terwijl ze beweren ze« al beantwoord » te hebben, of beweren dat studies openbaar zijn terwijl ze geheim zijn… of zelfs niet bestaan. Om de burgemeester te zien schreeuwen tegen de ontevreden burgers, opgesloten in een kleine ruimte achter in de zaal, dat ze gewoon het recht hebben om te zwijgen,« om zich verkiesbaar te stellen, om kandidaat te zijn, om gekozen te worden en zich vervolgens uitte spreken »! Een grappige zin voor een ongekozen burgemeester. Deze impopulaire ambtenaar dankt zijn benoeming slechts aan zijn zucht naar macht en aan de list van zijn partij, die hem in ruil voor een gouden pensioen in de stoel heeft gehesen ter vervanging van zijn voorganger, die te oud werd geacht. De laatste is opnieuw ingehuurd als hoofd van de… Neo(1).
Gwenaël Breës
