Julian Assange
617 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
617 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
Nicolas Ullens de Schooten, een voormalig agent van de Staatsveiligheid, heeft onlangs verklaard dat de benoeming van Didier Reynders tot Europees commissaris voor Justitie hetzelfde is als Al Capone de leiding geven over de politie in Chicago. Heeft hij niet overdreven? Van wat we ontdekken tijdens ons onderzoek, lijkt het van niet.
We zouden een onderzoek kunnen doen zoals we deden in « Politici en hun pagina: hoe aan het geld te komen zonder gepakt te worden « . Ons onderzoek begint met een kort bezoek aan de website van Cumuleo(1), op zoek naar de verschillende mandaten van Didier Matray. Daaruit blijkt dat laatstgenoemde, advocaat van Didier Reynders, in 2017 elf mandaten bezat, waarvan er drie werden betaald. Vreemd?
We vernemen dat Didier Reynders, die al 8 jaar geen minister van Financiën meer is, een advocaat heeft die twee bezoldigde mandaten heeft bij de Nationale Bank, waar hij voorzitter is van het Remuneratie- en Benoemingscomité en lid van de Regentenraad(2). De Regentenraad is een belangrijk orgaan dat « van gedachten wisselt over algemene vraagstukken in verband met de Nationale Bank, het monetair beleid en de economische toestand van het land en van de Europese Gemeenschap « (3). De Raad van Bewind heeft een aanzienlijke macht binnen de Nationale Bank: hij stelt de boekhoudkundige regels vast, keurt de uitgavenbegroting en de jaarrekeningen goed en neemt de eindbeslissing over de winstverdeling die door het Directiecomité wordt voorgesteld. Didier Matray werd op 29 maart 2005 lid van de Regentenraad.
Hier wordt het lastig: de Regentenraad bestaat uit de gouverneur, de directeuren en tien regenten. De regenten worden door de algemene vergadering gekozen voor een hernieuwbare termijn van drie jaar: twee regenten worden gekozen op voordracht van de meest representatieve werknemersorganisaties; drie regenten worden gekozen op voordracht van de meest representatieve organisaties van de industrie en de handel, de landbouw en de middenstand. En de laatste vijf worden gekozen « op voorstel van de minister van Financiën « :
» De gewone algemene vergadering van 29 maart 2005 heeft het mandaat van de heer Jacques Forest verlengd. Hij verkoos als Regenten de heren. Rudi Thomaes, Christian Van Thillo, André Mordant en Didier Matray. « Voetnoot 5 bij de naam van Didier Matray luidt: « op voorstel van de minister van Financiën « (4)…
Het is ook interessant vast te stellen dat de bazen van persgroepen (Persgroep: Het Laatste Nieuws, De Morgen, VTM, enz.), zoals Christian Van Thillo, regenten zijn bij de Nationale Bank.Het is ook interessant vast te stellen dat de hoofden van persgroepen (Persgroep: Het Laatste Nieuws, De Morgen, VTM, enz.), zoals Christian Van Thillo, regent zijn bij de Nationale Bank, of dat mensen zoals Jacques Forest, destijds CEO van de verzekeringsmaatschappij P&V, in de raad van bestuur waarvan Jean-Paul Phillipot, algemeen directeur van de RTBF, zetelt, ook zetelen in het auditcomité, het remuneratiecomité, het risicocomité en het benoemingscomité van P&V verzekeringen.
Dit verhaal van een politieke benoeming doet denken aan het recente verhaal van de halfbroer van Olivier Chastel, die werd geparachuteerd als hoofd van een intercommunale voor gezondheidszorg in Charleroi. De lezer zal na de Samu Social-affaire, Kazakhgate, de verhuizing van de federale politie in het bijzonder, of zelfs onlangs Publifin/Nethys, begrepen hebben dat deze schandalen niet de uitdrukking zijn van disfuncties in een systeem, maar integendeel terugkerende bewijselementen die licht werpen op de werking ervan. De primeur, op dit niveau, is slechts de status van een bestaand feit dat zojuist publiekelijk is geopenbaard. Gezien de vervallen staat van de media in de westerse landen, met name in België, « bestaan » veel zaken niet, alleen omdat zij niet door de media worden behandeld.
Maar laten we teruggaan naar ons aas. Maître Matray heeft een derde mandaat bij de Nationale Bank van België, als lid van de Commissie voor het Bijzonder Fonds, die tot taak heeft « de toewijzing van het Bijzonder Fonds voor het beschermheerschap van de Bank te onderzoeken « . Op de vraag of deze drie functies van de advocaat van de politicus een invloed hebben gehad op de vrijgave van de Libische fondsen, Kazachgate of andere zaken waarbij Didier Reynders betrokken is, is men geneigd bevestigend te antwoorden, gezien de bevoegdheden van de Nationale Bank van België op het gebied van fiscale fraude en terrorisme: » de NBB is met name belast met het toezicht op de naleving door de financiële instellingen van hun Europese en nationale verplichtingen inzake de bestrijding van het witwassen van geld en de financiering van terrorisme (AML/CFT), alsook van hun verplichtingen inzake het bevriezen van activa en geldovermakingen « (5).
Wanneer men zich de affaire herinnert van Belgisch overheidsgeld dat werd geïnvesteerd in een offshore structuur, opgeborgen in de archieven van de « oude schandalen », in de vergetelheid van het geheugen om te beletten dat de doorsnee burger, het mikpunt van de grap, zou begrijpen dat deze affaire deel uitmaakt van het systeem en dat het systeem wordt geleid door een politiek-financiële maffia, wanneer men zich deze affaire en onze huidige onthullingen herinnert, zullen onvermijdelijk synaptische verbanden worden gelegd: De Belgische Investeringsmaatschappij (BMI), voor 64% in handen van de Belgische staat, duikt op in de « Paradise papers », via een vennootschap « Infra Asia Development », die gevestigd is in Vietnam en geregistreerd is op de Britse Maagdeneilanden, een berucht belastingparadijs. En wie vinden we terug als voorzitter van de BMI — en trouwens van de raad van bestuur van de NMBS: Jean-Claude Fontinoy, Reynders’ « topman(6) « .
Als directeur? Koen Van Loo, voormalig kabinetschef van Reynders. De tweede aandeelhouder van « Infra Asia Development » is niemand minder dan Ackermans & van Haaren, een vennootschap waarvan Luc Bertrand de eigenaar is en waarvan de dochter, Alexia Bertrand, tevens directeur is van AvH, stafchef van de… Didier Reynders. Van 2006 tot 2016 was Hans D’Hondt lid van de raad van bestuur van BMI-SBI, maar hij is ook voorzitter van het directiecomité van de Federale Overheidsdienst Financiën en vertegenwoordiger van de minister van Financiën bij de Nationale Bank, waarvan hij de verrichtingen moet overzien(7). Als je weet dat hij geacht werd belastingfraude te bestrijden op het Ministerie van Financiën, kun je je voorstellen dat een aanwerving in Luxemburg efficiënter zou zijn.
We hebben al laten zien hoe adellijke titels vrienden in staat stellen elkaar te beschermen(8). Dus, » Op voorstel van vice-eerste minister en minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders heeft de Koning bij koninklijk besluit van 13 juli 2012 de volgende adellijke gunsten verleend « Dit was het geval met Didier Matray, die gezelschap kreeg van Jef Colruyt, uit een van de rijkste families van België (4.213.066.000 euro(9)) of Olivier de Schutter(10)… De nieuwe Baron Matray zal relatief snel stijgen in de rangen, want vanaf september 2017 zal hij » Voorzitter van de « Commission d’avis sur les concessions de faveurs nobiliaires et sur l’octroi de distinctions honorifiques de grade élevé « , een bureau dat samen met de Conseil de noblesse verantwoordelijk is voor » advies uit te brengen aan de minister van Buitenlandse Zaken, die verslag moet uitbrengen aan de koning.
Als je depublicaties van Kairosop de voet volgtU zult zich herinneren dat de meest prestigieuze contactpersoon van Didier Matray, Didier Reynders, zijn vrienden naar behoren heeft bedankt, met name Olivier Theunissen, antiquair en kunstkenner, die hij tot Ridder in de Kroonorde zal benoemen, en Ernest de Laminne de Bex, voorzitter van de Cercle internationale diplomatique consulaire (CIDIC), voor wie hij de Koning zal voorstellen de titel van Baron te verlenen, deezelfdedag dat George Forrest de titel van Grootofficier in de Orde van de Kroon(11) krijgt. Veredeld worden is deel uitmaken van een grote familie en, zoals de maffiaclans, de wet van de stilte respecteren. Wij hebben begrepen dat sommige getuigen die bereid zijn bij de federale politie klacht in te dienen over elementen die verband houden met corruptie bij overheidsopdrachten die beheerd worden door de heer Fontinoy, en dus onrechtstreeks door Didier Reynders, weigeren zich in de openbaarheid te begeven, onder meer omwille van hun statuut van edelman.
De analyse van de mandaten van Matray op Cumuleo brengt een ander, buitengewoon element aan het licht: Didier Matray is voorzitter van de wetenschappelijke raad en vice-voorzitter van de raad van bestuur van het Centrum voor de studie en de praktijk van nationale en internationale arbitrage (CEPANI). In deze raad zetelt hij echter naast de advocaat van twee leden van het Kazachstaanse trio, Jean-François Tossens, die de belangen van Patokh Chodiev en Alexandre Machkevitch behartigt. Het moet een kwestie van toeval zijn. Didier Reynders treedt ook op bij CEPANI, bijvoorbeeld op de algemene vergadering van 6 juni 2019, waar hij een uiteenzetting gaf over « Arbitrage en bemiddeling: veranderende perspectieven « . À l’Associatie van Liégeois Twerken in Brussel (ALTB), geeft Didier Reynders lezingen, en ontmoet ook zijn kompaan Didier Matray, die één van de oprichters is. Dezelfde mensen, dezelfde perspectieven.
Wij zetten ons onderzoek voort en komen bij ICC België om te ontdekken dat Baron Matray directeur is van de VZW, evenals Jean-François Tossens. Uiteindelijk, volhardend, ontdekten we een derde ASBL, Francarbi genaamd, om de twee metgezellen te vinden. Francarbi is een « nationale arbitragevereniging » die op 2 december 2016 Didier Reynders heeft uitgenodigd voor een symposium met als titel « Regards croisés sur le principe du contradictoire « .
Wie is Jean-François Tossens en wat is zijn rol geweest? Dit laatste is in ieder geval de kern van Kazachgate. Wij schreven in april 2018: » De man die schandalen verzamelt, Nicolas Sarkozy, die op 20 maart 2018 in hechtenis werd genomen voor de verborgen financiering van zijn presidentiële campagne in 2007, gebruikt zijn connecties om het Belgische wetgevingsproces te versnellen en het Kazachse trio te laten profiteren van een « verlengde criminele transactie ». De druk verspreidt zich en wordt op relais uitgeoefend, waardoor de faciliteringsprocedures in gang worden gezet met als doel het proces te bespoedigen en tot de vrijlating te leiden: Damien Loras, adviseur van Sarkozy voor Centraal-Azië, bekend als de « behandelende officier » van Patoch Chodiev.(12)Jean-François Étienne des Rosaies werd gevraagd om een internationale bedrijfsadvocaat voor hem te vinden. Catherine Degoul zal worden gekozen. Loras en des Rosaies stelden daarom een technisch (juridisch en financieel) en politiek team samen, tussen Frankrijk en België. Naast Damien Loras, die met de zaak belast was, des Rosaies, de tussenpersoon, Catherine Degoul, de advocate belast met het gerechtelijk aspect, de toenmalige ondervoorzitter van de Belgische Senaat, Armand de Decker, en het advocatenkantoor Toosens(13) ». De heer Degoul getuigde destijds dat Jean-François Étienne des Rosaies « had gezegd dat voor de advocatenkantoren Tossens en Stibbe (noot van de redactie: de twee Brusselse advocatenkantoren die Chodiev verdedigden) ten minste 2 miljoen aan kosten nodig zou zijn en vervolgens hetzelfde voor De Decker ».(14)
Jean-François Tossens heeft verschillende ontmoetingen gehad met Catherine Degoul, de advocaat van het Kazachstaanse trio. Het is Patrick De Wolf die als openbaar aanklager het Kazachstaanse trio en de vier andere medebeklaagden zal « voorstellen », » het einde van alle openbare procedures in België — vijftien jaar gerechtelijk onderzoek in één klap uitgewist — in ruil voor de betaling van een geldboete (3.492.500 miljoen euro, bijna het wettelijk maximum), de terugbetaling van gerechtskosten (251.756,72 euro) en het afstand doen van de tegenwaarde van vijf gebouwen die zijn gekocht met middelen van vermoedelijk criminele oorsprong (18,45 miljoen euro)(15) « . Voor de armen, gevangenis. Voor de rijken, de boete, betaald met het geld dat ze gestolen hebben van de armen. De tijd verstrijkt, de onrechtvaardige regels blijven.
Patrick De Wolf zal dit strafrechtelijk transactie recht toepassen ondanks de instructies van het openbaar ministerie: » Op dit moment is het niet raadzaam strafrechtelijke schikkingen voor te stellen totdat de herstelwet in werking is getreden. Indien u echter in zeer uitzonderlijke omstandigheden meent een dergelijke regeling te moeten voorstellen, dient u mij een gedetailleerd verslag toe te zenden waarin deze bijzondere omstandigheden worden gerechtvaardigd en dient u mij vooraf om toestemming te vragen. » Wij zien dus dat dit zeer duidelijk is. We willen niet dat je het doet. Wij kunnen u dit niet verbieden omdat de wet van kracht is, maar als u het doet, moet ik ermee instemmen en vooral hebben wij een schriftelijk en gemotiveerd verslag nodig om te weten waarom u zo’n haast heeft om dit soort transactie te ondertekenen.(16) « . Jean-François Tossens zou ook een van degenen zijn die hebben meegewerkt aan het opstellen van de tenlastelegging. Catherine Degoul, ondervraagd door een Belgische politieagent en magistraat in Parijs, in aanwezigheid van Franse onderzoeksrechters, » legde tijdens de zitting uit dat het het advocatenteam van de heer Chodiev was, dat zij samen met haar collega’s Libotte en Tossens leidde, en dat de aanklacht tegen de heer De Wolf had opgesteld(17) ». Tossens zou een bedrag van zeven cijfers hebben ontvangen.
Maar er is meer aan de hand dan dat. De Franse onderzoeksrechter, Aude Buresi, stelde Patoch Chodiev onder toezicht wegens » witwassen van belastingfraude, in een zaak van enveloppen van 800 000 EUR en 5 miljoen EUR die respectievelijk in Parijs en in het Hyatt Hotel in Zürich werden gegeven aan de Franse advocate Catherine Degoul en haar kofferdrager Eric Lambert « . Een deel van dit geld zou zijn betaald aan Brusselse advocatenkantoren, waaronder dat van Jean-François Tossens. Het is nogal amusant dat Patoch Chodiev voor dezelfde feiten in Frankrijk wordt onderzocht, terwijl de gerechtelijke autoriteiten hun onderzoek in België hebben afgesloten. Het is moeilijk te geloven dat het niet de medeplichtige aflossers op politiek, gerechtelijk en veiligheidsniveau waren die dit in België hebben laten gebeuren.
Het zou zeer interessant zijn om Jean-François Tossens, naaste medewerker van Catherine Degoul en advocaat van twee leden van het Kazakstrio, en Didier Matray, advocaat van Didier Reynders, over dit alles te horen. Zouden ze geen enveloppen voorbij hebben zien komen? Het spreekt vanzelf dat de nabijheid van de twee advocaten in drie ASBL’s hen in staat stelt een uiterst discreet gesprekskanaal te hebben dat aan elke afluisterpoging ontsnapt.
Een laatste opmerking over Didier Matray: hij is directeur en voorzitter van de raad van bestuur van de Belgisch-Luxemburgs-Duitse kamer van koophandel, waar hij zich inzet voor de toenadering tussen deze drie landen. Onnodig te zeggen dat deze situatie gunstig moet zijn geweest voor de kandidatuur van Didier Reynders als Europees commissaris, waarvan Ursula von der Leyen, een Duitse, in november 2019 voorzitter zal worden…
De promiscuïteit tussen deze twee advocaten, de banden met verschillende instellingen en VZW’s, en de systematische gehechtheid aan Didier Reynders, vormen een kleine bom voor deze hyperbeschermde maffia. Het is aan ons om het te laten exploderen, evenals deze onherleidbare en structurele hebzucht die de toekomst van de mensheid ruïneert. Verwacht zonder dit in het bijzonder geen echte verandering.
Eric Arthur Parme
