Ik schrijf aan mijn tijdgenoten over een wereld die nog niet de onze is. Ik handel in mijn dagelijks leven in een wereld die nog niet ons dagelijks leven is. Het is in dit getouwtrek dat ik nog steeds de kranten lees, zoals men het nieuws leest van een dode ster. Een dode planeet. Geen van de parameters volgens welke wij nog steeds aandringen op het behandelen van « lopende zaken » zal lang standhouden. De markt, groei, overheidsbeleid… De opsluiting van zijn samenleving in het oude paradigma grenst aan een verrassende onverschilligheid ertegenover. In de politiek klampen sommigen zich vast aan deze ster om de laatste illusies te redden, een stofje van licht. De droevigste mensen verplaatsen en verdichten hun angst op factitieve objecten van haat, dat wil zeggen op mensen die worden voorgesteld volgens absolutistische verschillen, en aan wie al het kwaad waanzinnig wordt toegeschreven… De anderen vallen terug op wat zij nog denken te kunnen controleren, hun seksuele geaardheid, hun e …
Vous devez être abonné pour visualiser cette page.
Si vous êtes déjà abonné, veuillez-vous connecter.
Dans le cas contraire, abonnez-vous dès à présent.
VRIJE JOURNALISTIEK IS DUUR.
Om artikels, reportages, interviews, video's te maken... Help ons: abonneer, abonneer familie, vrienden, praat over ons, doe een donatie.
