BRICS 11: strategische krachttoer

De Chinese president Xi Jinping heeft alle belangrijke beslissingen op de 15e BRICS-top in Zuid-Afrika als « historisch » bestempeld. Dat is een understatement. 

Het zal tijd kosten voor het Mondiale Zuiden, of de Mondiale Meerderheid, of de ‘Mondiale Bol’ (copyright president Loekasjenko), om nog maar te zwijgen van het verbijsterde collectieve Westen, om de enormiteit van de nieuwe strategische uitdagingen volledig te begrijpen. 

President Poetin van zijn kant omschreef de onderhandelingen over de uitbreiding van de BRICS als zeer moeilijk. We beginnen een vrij duidelijk beeld te krijgen van wat er echt is gebeurd op de tafel in Johannesburg. 

India wilde drie nieuwe leden. China wilde er maximaal 10. Uiteindelijk werd een compromis bereikt met 6 leden: Egypte, Iran, Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten (VAE), Argentinië en Ethiopië. 

Dus het is nu BRICS 11. En dit is nog maar het begin. Vanaf het roulerende voorzitterschap van Rusland van de BRICS op 1 januari 2024 zullen geleidelijk andere partners worden opgenomen, en een nieuwe reeks volwaardige leden zal vrijwel zeker worden aangekondigd op de BRICS 11-top in Kazan in oktober volgend jaar.

We kunnen dus binnenkort de BRICS 20 bereiken — op weg naar BRICS 40. De G7 glijdt in alle opzichten af naar de vergetelheid. 

Over het creëren van een Nieuwe Wereldorde door de BRICS : 

De BRICS-diplomaten kijken soms naar de uitdagingen die voor hen liggen en zeggen: « Kunnen we het doen? Het is zo ingewikkeld, zo complex.… als je ze meer en nauwer laat samenwerken, dan kunnen ze de uitdagingen aangaan, maar in een sfeer van samenwerking, wederzijds respect en respect voor elkaars soevereiniteit, wat het absolute tegenovergestelde is van een op regels gebaseerde internationale orde, » vertelde geopolitiek analist en schrijver Pepe Escobar aan Sputnik..

Maar eerst dit. Aan de noodlottige tafel in Johannesburg steunde Rusland Egypte. China heeft alles ingezet op de magie van de Perzische Golf: Iran, de Verenigde Arabische Emiraten en de Saoediërs. Dit spreekt voor zich: Iran en China hebben al een strategisch partnerschap en Riyad stemt er al mee in om voor energie in yuan te betalen. 

Brazilië en China hebben steun verleend aan Argentinië, het problematische buurland van Brazilië, dat het risico loopt dat zijn economie volledig gedollariseerd wordt en dat ook een belangrijke grondstoffenleverancier is voor Peking. Zuid-Afrika steunde Ethiopië. India voelde zich om een reeks zeer complexe redenen niet echt op zijn gemak met drie Arabische/moslimleden (Saoedi-Arabië, Verenigde Arabische Emiraten, Egypte). Rusland heeft de vrees van New Delhi weggenomen. 

Al het bovenstaande respecteert geografische principes en weerspiegelt het idee dat de BRICS het mondiale Zuiden vertegenwoordigen. Maar het gaat veel verder dan dat en combineert sluwe strategie met koelbloedige realpolitik. 

India was gerustgesteld omdat de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov, die namens president Poetin aanwezig was aan de onderhandelingstafel in Johannesburg en zeer gerespecteerd werd door New Delhi, heel goed begreep dat een nieuwe eenheidsmunt voor de BRICS-landen nog lang geen realiteit is. Wat echt telt, op de korte en middellange termijn, is de uitbreiding van de handel binnen de BRICS in hun nationale valuta. 

Dit werd benadrukt door de president van de Nieuwe Ontwikkelingsbank (NDB), Dilma Rousseff, in haar verslag aan de gastheren van de Zuid-Afrikaanse top, terwijl de Braziliaanse president Lula nogmaals het belang benadrukte van het opzetten van een werkgroep om te praten over een BRICS-valuta. 

Lavrov begreep dat New Delhi absoluut doodsbang was om door de Verenigde Staten aan secundaire sancties te worden onderworpen, mocht zijn rol binnen de BRICS te ambitieus worden. Premier Modi legt in wezen de link tussen de BRICS en de volstrekt kunstmatige imperiale obsessie in de terminologie « Indo-Pacific », die een nieuwe inperking van China verhult. De neocon Straussiaanse psychopaten die de leiding hebben over het buitenlands beleid van de VS zijn al woedend dat India tonnen Russische olie koopt tegen gereduceerde prijzen.

New Delhi’s steun voor een nieuwe BRICS-valuta zou in Washington worden geïnterpreteerd als een totale handelsoorlog — en de waanzin van sancties zou volgen. De minister van Buitenlandse Zaken van Saoedi-Arabië kan het daarentegen niets schelen: hij is een belangrijke energieproducent, geen consument zoals India, en een van zijn prioriteiten is om zijn belangrijkste energieklant, Peking, volledig het hof te maken en de weg vrij te maken voor de petroyuan. 

Eén strategische zet is alles wat nodig is 

Laten we verder gaan met de strategische kwesties. In Euraziatische termen zijn de BRICS 11 nu klaar om te heersen over de Arctische Zeeroute, de Internationale Noord-Zuid Transportcorridor (INSTC), de Oost-West Corridors van de BIS, de Perzische Golf, de Rode Zee en het Suezkanaal. 

Dit maakt het mogelijk om verschillende landcorridors te combineren met verschillende knooppunten op de maritieme zijderoutes. De integratie is bijna voltooid in het Heartland en Rimland. Allemaal in één strategische zet op het geopolitieke/geo-economische schaakbord. 

Veel meer dan de toename van het gezamenlijke BBP van de BRICS 11 tot 36% van het wereldtotaal (dat al groter is dan dat van de G7), waarbij de groep nu 47% van de wereldbevolking omvat, is de belangrijkste geopolitieke en geo-economische doorbraak de manier waarop de BRICS 11 op het punt staan om letterlijk de bank te breken op de energie- en grondstoffenmarkt. 

Met Iran, Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten erbij vestigen de BRICS 11 zich meteen als olie- en gasmacht. Volgens InfoTEK controleren de 11 BRICS-landen momenteel 39% van de wereldexport van olie, 45,9% van de bewezen reserves en minstens 47,6% van alle olie die in de wereld wordt geproduceerd. 

Met de BRICS 11, die vanaf 2024 Venezuela, Algerije en Kazachstan als nieuwe leden kunnen omvatten, zouden ze tot 90% van alle olie en gas die wereldwijd worden verhandeld, kunnen controleren. 

Het onvermijdelijke gevolg hiervan is dat transacties in lokale valuta’s zullen worden afgewikkeld, zonder gebruik te maken van de Amerikaanse dollar. De onvermijdelijke conclusie: de oliedollar in coma. Het Rijk van chaos en plundering zal zijn gratis lunch verliezen: controle over de wereldolieprijzen en de middelen om ‘diplomatie’ toe te passen door middel van een tsunami van unilaterale sancties. 

De directe BRICS 11-OPEC+ symbiose ligt al in het verschiet. OPEC+ wordt in feite geleid door Rusland en Saoedi-Arabië. 

Er staat een wereldschokkende geo-economische heroriëntatie voor de deur, die alles omvat van de routes die door wereldwijde toeleveringsketens worden genomen en de nieuwe BRICS-routes tot de geleidelijke interconnectie van de BIS, Saudi Vision 2030 en de enorme havenuitbreiding in de Verenigde Arabische Emiraten.

Door voor Ethiopië te kiezen, breiden de BRICS hun Afrikaanse reikwijdte uit naar mijnbouw, mineralen en metalen. Ethiopië is rijk aan goud, platina, tantaal, koper en niobium en biedt een enorm potentieel voor olie- en gasexploratie. Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten zijn ook betrokken bij mijnbouw. 

Dit alles wijst op een snelle en geleidelijke integratie van Noord-Afrika en West-Azië. 

Diplomatie, een belangrijke troef 

De nieuwe BRICS-energieschok is een historisch tegenwicht voor de olieschok van 1973, waarna Riyad zich begon te wentelen in oliedollars. Vandaag de dag ondergaat Saoedi-Arabië, onder leiding van MbS, een tektonische verschuiving en stemt het zich strategisch af op Rusland, China, India en Iran. 

Een diplomatieke staatsgreep is niet eens het begin van een beschrijving. Dit is de tweede fase in de toenadering tussen Riyad en Teheran, geïnitieerd door Rusland en afgerond door China, die onlangs in Peking werd bezegeld. Het strategische leiderschap tussen Rusland en China, dat geduldig synchroon werkt, heeft de bal nooit uit het oog verloren. 

Vergelijk dat nu eens met de collectieve ‘strategieën’ van het Westen, zoals het door de G7 opgelegde plafond voor olieprijzen. De « coalitie van de bereidwilligen » van de G7 heeft zelf een prijsplafond opgelegd aan Russische ruwe olie die over zee wordt geïmporteerd. Het resultaat was dat ze veel meer olieproducten moesten gaan kopen van landen in het Zuiden, die het prijsplafond negeerden en hun aankopen van Russische ruwe olie verhoogden. 

Raad eens wie de eerste twee zijn: China en India, leden van de BRICS. 

Na het wentelen in verschillende ontkenningsfasen zal het collectieve Westen zich misschien — of misschien niet — realiseren dat het een dwaze droom is om te proberen het door het Westen gedomineerde deel van de wereldeconomie los te koppelen van China, ongeacht wat Washington zegt. 

De BRICS 11 laten nu grafisch zien hoe het « Mondiale Zuiden/de Mondiale Meerderheid/de Mondiale Globe » meer ongebonden is met het Westen dan ooit tevoren in de recente geschiedenis. 

Overigens was de voorzitter van de G77, de Cubaanse leider Diaz-Canel, aanwezig op de BRICS-top als vertegenwoordiger van de nieuwe de facto niet-gebonden beweging: de G77 bestaat in feite uit maar liefst 134 landen. De meesten van hen zijn Afrikaans. In Johannesburg ontmoette Xi Jinping de leiders van de meeste van deze landen persoonlijk. 

Het paniekerige Westen beschouwt ze allemaal als « gevaarlijk ». De laatste toevlucht is daarom, zoals je zou verwachten, retorisch: « ontkoppelen », « ont-risken » en andere dergelijke onzin.

Maar het kan ook gevaarlijk zijn vanuit praktisch oogpunt. Zoals tijdens de allereerste trilaterale top in Camp David op 18 augustus tussen het keizerrijk en twee Aziatische vazallen, Japan en Zuid-Korea. Dit kan worden geïnterpreteerd als de eerste stap in de richting van een Aziatische militair-politieke NAVO die nog giftiger is dan de Quad of de AUKUS, geobsedeerd om tegelijkertijd China, Rusland en de DVK in bedwang te houden. 

De collectieve overwinning van het globale Noorden 

De VN noemt 152 landen in de wereld als « ontwikkelingslanden ». Het is aan hen dat de BRICS 11-groep is gericht, omdat ze de landen van het Noorden in elk opzicht voorbijstreven, van demografische groei tot hun totale bijdrage aan de wereldwijde groei van het bbp gemeten in termen van koopkrachtpariteit. 

In de afgelopen tien jaar, sinds de aankondiging van de BIS in Astana en vervolgens Jakarta, hebben Chinese financiële instellingen bijna 1000 miljard dollar geleend voor infrastructuurprojecten in het Zuiden. Het komende BIS-forum in Beijing zal een verdere impuls geven. Dit is de BRI-BRICS symbiose. 

Tijdens de G20 van vorig jaar was China het eerste land dat aandrong op de opname van de 55 leden tellende Afrikaanse Unie (AU). Dit zou kunnen gebeuren op de G20-top volgende maand in New Delhi, in welk geval de vertegenwoordiging van het mondiale Zuiden bijna gelijk zal zijn aan die van het Noorden. 

Beweringen dat Beijing een kwaadaardige samenzwering organiseert om de BRICS te gebruiken als wapen tegen de G7 zijn kinderachtig. Realpolitik — en geo-economische indicatoren — dicteren de voorwaarden en geven vorm aan de schok van het nieuwe: de onomkeerbare insignificantie van de G7 met de opkomst van de BRICS 11.

Pepe Escobar

Bron : Sputnik Globe

Internationaal Vertaalnetwerk