Wat voor omroep zouden we willen?

Beste lezer, laten we ons een beetje ontspannen, als je het niet erg vindt.
U weet dat in deze tijd, wanneer u doet alsof u de wereld en zijn elites geen schone lei geeft, u snel wordt beschuldigd van negativiteit en pessimisme, naast andere dingen. Dit is veel minder goed dan de positiviteit en het optimisme van de media-advertentie mentaliteit, die is geassimileerd door hele containers van kleine stappen en pleisterspecialisten. Als de Titanic dikkere verflagen had gehad, had hij de ijsberg zeker kunnen zien. Laten we er meer in geloven en alles zal beter worden in de beste van alle werelden. De deskundigen van dit supertop-denken, dat zowel aan liberaal links als aan liberaal rechts te vinden is — met een bijzondere overdaad aan de zijde van de liberalen — maken ons eigenlijk een beetje moe. Zij doen ons een beetje denken aan het soort doorgewinterde waarnemers dat de grote jagers waardig is, die op 250 meter afstand met hun scherpe pijlen een spreeuw in de lucht kunnen doorboren en trots hun bogen buigen zonder schijnbare inspanning. Zij zijn zo scherpzinnig dat zij zonder compromissen kunnen zeggen dat als het regent, het eigenlijk mooi weer is, dat als je een schoolbord ziet, het eigenlijk wit is, en dat als je vandaag naar de wereld kijkt, het eigenlijk wel goed is. Wees positief. Worden feiten niet noodzakelijk door iedereen anders geïnterpreteerd? De rest zal zegevieren. Het is niet zo dat wij tegen positief denken zijn als dat erin bestaat het mooie en het goede aan te grijpen om het lelijke en het slechte te overwinnen. Ook moeten we de invloed van de geest op de materie niet verwaarlozen. Maar laten we handdoeken en doeken niet door elkaar halen. Maieutiek is geen supermarkt marketing, Zen Boeddhisme is geen business coaching. Wat een tijd lieve lezers, alles gaat naar de hel, niets gaat meer werken, argh.

De autonome openbare onderneming RTBF bekritiseren zoals wij in deze eerste twee nummers van Kairos hebben gedaan (om ons te steunen, schrijf u in) is werkelijk een bewijs van onze onberouwelijke pessimistische negativiteit. En het project, alsjeblieft, waar is het? Hoe zit het met alternatieven? Welke oplossingen? Liever voorstellen dan bekritiseren, wat maakt het uit, zegt de marketing mantra waarvan de voornaamste vijanden het geweten en de kritiek zijn. Kortom, wij moeten voorstellen doen, geen kritiek leveren, en het spreekt vanzelf dat kritiek nooit een voorstel is.

Nou dan, laten we mea culpa en boetedoening doen. Laten we de radio en televisie van de toekomst voorstellen, of tenminste iets dat in de buurt zou kunnen komen, dat wil zeggen, in de echte wereld zoals die is, een fatsoenlijke radio en televisie. Zo cool.

Laten we om te beginnen zeggen dat het voor de TV niet goed gaat, aangezien de goede TV de TV is die niet bestaat, aangezien het kleine venster een schadelijk object is. Nu heeft ons anti-positivistisch pessimisme de overhand genomen, en daar moeten we tegen vechten.

Dus wat zou een fatsoenlijke televisie zijn, als er een nodig was? In de eerste plaats zou het openbare televisie zijn, d.w.z. dat zij het publiek zou dienen en niet de belangen van de reclame. Een televisie die geïnteresseerd is in mensen, in wat ze leven, in de manier waarop ze zich organiseren om goed te leven, in de moeilijkheden die ze tegenkomen, in de vragen die ze zichzelf stellen, in wat hen gelukkig of ongelukkig maakt, enz. Een televisie die opvoedt om te emanciperen, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen op te voeden, dat wil zeggen Televisie die opvoedt om te emanciperen, die op intelligente wijze vermaakt, die kritisch informeert (oh nooooooonnnn.…). Televisie die over mensen praat en met mensen praat.

Televisie die ook weet hoe naar mensen te luisteren en rekening te houden met hun mening. Daarvoor is er een eenvoudige, doeltreffende en goedkope oplossing die het aanzicht van uw schermen en radio’s zal veranderen: luisteren naar mensen. Phew! Het was een intense intellectuele inspanning. Laten we het een beetje verduidelijken voor de superpositieven. Nou, we kunnen het simpel houden:

1) het volk te vertegenwoordigen in de Raad van Bestuur van de RTBF. Bijvoorbeeld door aan de huidige partijvertegenwoordiging evenveel zetels toe te voegen voor bestuurders van verenigingen of burgergroeperingen die verschillende tendensen vertegenwoordigen, en laten we daaraan toevoegen dat dit groepen moeten zijn die niet door de overheid worden gesubsidieerd om de bijzondere belangenconflicten te vermijden die de Franse Gemeenschap zo na aan het hart liggen;

2) mensen te betrekken bij het opstellen van programmaschema’s. Aangezien dit know-how vereist en de mensen dom, onwetend en onbekwaam zijn, moeten zij worden opgeleid, anders zullen zij alleen maar naar Arte-achtige reportages en schaakwedstrijden in het Russisch kijken (waar minister Laanan en adjunct-hoofd Philippot bang voor zijn). Een tot nu toe onbekende oplossing (copyright Kairos): het « self-sustaining burger panel with a feedback loop »: je neemt een panel van burgers die documenteren, reflecteren en een nieuw programmakader voorstellen dat tot de mensen spreekt en naar hen luistert. Het werk is ononderbroken gedurende twee jaar, en daarna verlengt u dit panel met de helft. Op die manier nemen mensen deel, wordt kennis onderhouden en verfijnd, en beslissen mensen!

3) mensen bij de programma’s te betrekken. Wow, nog een re-vo-lu-tionair idee voor een publieke omroep. Mensen bij de shows, en niet alleen op de publieksbanken waar het vee wordt gevraagd te lachen en te klappen wanneer dat wordt gevraagd, maar vooral om hun mond te houden. Stelt u zich het zondagsdebat voor waarin politici plotseling moeten debatteren met het publiek, bijgestaan door deskundigen die door het publiek zijn gekozen om bijvoorbeeld de discussie waar nodig te contextualiseren. Of bemiddelingsprogramma’s met levende klagers en gegarandeerde spreektijd.

Kortom, een TV voor de mensen, met de mensen.

4) En door mensen! Neem twee uur zendtijd per week gewijd aan de uitzending van een programma (documentaire, reportage, onderzoek, fictie, klucht, enz.) gemaakt door mensen — jongeren bijvoorbeeld — met de hulp van professionals van de openbare dienst: niet nog duurder! En in plaats van de rechten te kopen om tegen extravagante prijzen internationale voetbalwedstrijden uit te zenden met 23-jarige spelers die live een infarct riskeren, of wielerwedstrijden met reclame renners wier levensverwachting minder dan 62 jaar is? Welnu, een toernooi van plaatselijke voetbalclubs uit de hele Franse Gemeenschap, georganiseerd door een RTBF-programma (de winnende club organiseert een fiesta voor alle anderen) en de uitzending van sporten die er gewoonlijk van verstoken blijven. De positievelingen zullen hoe dan ook een orgie van reclame kunnen maken in de stijl van voetbal of wielrennen op TF1 dat de bekerwedstrijden voor dezelfde prijs uitzendt. Geraamde kosten: verscheidene miljoenen besparingen voor de openbare dienst.

Wil er een publieke omroep bestaan (anderen uitvinden), dan moet deze ongetwijfeld beginnen met de reclame uit het autonome overheidsbedrijf te verwijderen, want proberen een fatsoenlijke omroep op te bouwen in een instelling die al 30 jaar door reclame en marketing wordt geteisterd, is als proberen een huis te bouwen op een mijnenveld. Voor zover wij weten, eindigen de positieve mensen die dit soort avontuur proberen in hondenvoer (in supermarkten verkrijgbaar in bakjes van 60 of 100 gram, naar keuze).

J‑B G