Wat te onthouden van het interview met Europees parlementslid Michèle Rivasi

1. Contracten tussen farmaceutische bedrijven en de Europese Commissie zijn, op zijn zachtst gezegd, moeilijk toegankelijk:

• Het parlementslid heeft de Commissie maandenlang moeten ondervragen alvorens een antwoord te krijgen.
• Dossiers kunnen alleen in een leeszaal worden geraadpleegd, geen fotokopieën, geen extern advies toegestaan, raadplegingstijd 45 minuten.
• De leden van het Europees Parlement die verantwoordelijk zijn voor de begrotingscontrole blijven buiten beeld.

2. Ondoorzichtigheid heerst:

• De prijs van de vaccins, de plaats waar zij zullen worden geproduceerd, het leveringsschema en de hoeveelheid geld die aan de farmaceutische bedrijven (in dit geval CureVac) wordt gegeven, zijn in de contracten doorgestreept. Pfizer, dat bereid is zijn contracten openbaar te maken, heeft reeds aangekondigd dat vragen over de prijs van de vaccins en de betaalde bedragen vertrouwelijk zullen blijven.
• Twee bladzijden geschrapt over de kwestie van de aansprakelijkheid voor problemen in verband met vaccins.
• De Europese commissarissen wachten op de welwillendheid van de betrokken farmaceutische concerns om de contracten openbaar te maken. De leden van het Europees Parlement, die gevraagd wordt over noodmaatregelen te stemmen, hebben geen toegang tot informatie.
• De regeringen van de lidstaten zijn in het bezit van de contracten, maar maken deze niet openbaar.

3. Wie profiteert van het misdrijf?

• De verantwoordelijkheid voor bijwerkingen zal niet bij de farmaceutische bedrijven liggen. 
• Zij zijn vrijgesteld van voorzorgsstudies naar bijvoorbeeld milieurisico’s. Procedures worden versneld, voorzichtigheid wordt vergeten.
• Door geen prijsgegevens te publiceren, kunnen zij inspelen op geopolitieke rivaliteiten om meer winst te maken.
• Het openbaar onderzoek wordt opgegeven. Alle subsidies en intellectuele eigendomsrechten worden verleend aan bedrijven op een PUBLIEK gezondheidskwestie. 

Voor de goede orde: mRNA-vaccins zijn afkomstig van openbaar onderzoek.

• Het zijn de industriëlen die de onderhandelingen voeren. Europa is hier onderworpen aan de multinationals. De druk is enorm, de chantage is ook enorm, en het blijft onbestraft.

4. Politieke belangen in plaats van gezondheidsbelangen?

• Door mee te liften op de golf van angst, het ongekende karakter van de ziekte en de risico’s ervan, en door het vaccin als een wondermiddel voor te stellen, wedijveren de machthebbers nu om de eerste plaats als « redder van de mensheid » op het internationale toneel.
• De ontwikkelingslanden zullen van vaccinatie worden uitgesloten. Zuid-Afrika en India hebben een vrijstelling van intellectuele eigendom aangevraagd om deze vaccins te mogen produceren, hetgeen volkomen legaal is. De Europese Commissie was tegen en verdedigde de belangen van de laboratoria: Indiase concurrentie betekent lagere prijzen… niet erg gunstig voor Big Pharma!

5. Het is net een déjà vu:

• Deze kwesties zullen worden voorgelegd aan de Ombudsman en, indien nodig, aan het Hof van Justitie van de EU. Daardoor kon de glyfosaat-affaire worden geregeld, waarbij de commissie de kant van de industrie koos…

6. Hoe zit het met het vaccin?

• Het duurt gemiddeld 10 jaar om een vaccin te maken. Het Comité is het daarmee eens, maar stelt dat de huidige urgentie dergelijke vertragingen niet toelaat.
• Zelfs wanneer wordt gevaccineerd, zullen de maatregelen moeten worden gehandhaafd, in die zin dat onder meer het probleem van de besmetting niet is opgelost.
• We weten niet hoe lang de antilichamen blijven werken; misschien zullen we ons elk jaar moeten laten vaccineren.
• Nieuwe varianten, nieuwe vaccins?
• Totale verwaarlozing van kwesties van behandeling of preventie van de ziekte.
• De risico’s zijn reëel en talrijk, maar door de urgentie kan er geen rekening mee worden gehouden. Noorwegen, dat dit kan staven met autopsies (en het enige land is dat dit doet), betreurt officieel sterfgevallen als gevolg van het vaccin.
• De overgrote meerderheid van de tests van de farmaceutische bedrijven zijn niet uitgevoerd op mensen die risico lopen. Toch worden zij als eersten ingeënt. Cavia’s, wiens dood niet opgemerkt zal worden?
• Alle vaccins zijn gebaseerd op hetzelfde eiwit(spike); één mutatie ervan en ze worden allemaal in twijfel getrokken.
• De gebruikte technologie is recent en kent nog veel grijze gebieden.
• De leugen van het gratis vaccin: het mag dan gratis zijn op het moment van de injectie, maar het wordt betaald met belastinggeld.
• Vaccinatie roept, net als elk ander onderwerp, vragen op. Maar, en dit dateert van voor de covidencrisis, twijfels over deze vaccins zijn onaanvaardbaar in de meeste debatten.

7. Hoe zit het met het vaccinpaspoort?

• Discriminerend voor zwakke mensen die toch al niet gevaccineerd kunnen worden.
• Discriminerend voor ontwikkelingslanden die het zich niet zullen kunnen veroorloven.
• Een toverstaf om op reis te gaan? Nog een illusie.
• Ethisch probleem in verband met de bescherming en de vrijheid van gegevens, alsmede mogelijke ongelijkheden, het voorzorgsbeginsel, enz.
• « Zonder zekerheid is er geen vaccinpaspoort. Ook onder besluitvormers heerst scepsis. Maar in het aangezicht van druk en angst is het moeilijk om rustig te twijfelen.

8. Volksgezondheid gekoloniseerd door particuliere groepen:

• Politieke sferen, uitvoerende organen… bendevol met leden of mensen die banden hebben met big pharma.
• COVAX : een instrument dat door particuliere groepen wordt aangestuurd.
• De door de EU aangestelde onderhandelaars voor de aankoopcontracten voor vaccins zijn niet bekend bij het Europees Parlement of het publiek. De enige bekende heeft te maken met de farmaceutische industrie. Anderen worden verondersteld.
• De beursspeculatie rond aandelen in Moderna, Pfizer, heeft veel mensen rijk gemaakt.
• De lobby’s zijn te machtig. Politici zijn te vaak medeplichtig, toegeeflijk, gehoorzaam.

Michèle Rivasi’s wens

Transparante politieke macht en instellingen die de belangen van de burgers behartigen. Burgers die zelf opgeleid en geïnformeerd zijn, en die in staat zijn hun besluitvormers uit te dagen en doeltreffende tegenmaatregelen te nemen.

Een samenleving van solidariteit en gelijkheid.