Wat is een vrouw?

In de 21e eeuw is in het Westen iets ontstaan wat tot voor kort voor velen als pure waan werd beschouwd, en nog steeds door degenen die niet begrijpen wat er gebeurt: seksuele onverschilligheid via de verzamelideologie van LGBTQIA+. Net als bij kritiek op de NAVO-oorlogen of het wereldwijde « anti-Covidale » beleid, komt het uiten van twijfels erop neer dat men wordt bestempeld als een ketter, in dit geval « transfoob », in het vervolg als « pro-dictatuur » (« pro-Bachar », « pro-Khadafi », « pro-Poetin », enz.) en als een complottheoreticus.

In zijn documentaire begint Matt Walsh met een vraag die voor sommige mensen (zoals de Maasai, die hij ontmoet) alleen al door het feit dat hij gesteld wordt, nieuwsgierig klinkt, maar die veel mensen in het Westen perplex laat staan. Dan zijn we aangekomen bij dat paradoxale moment waarop we graag willen geloven dat een meisje een jongen kan worden of een jongen een meisje, maar waarop we niet meer kunnen definiëren wat een vrouw is.

Matt Walsh richt zich tot school en politieke leiders:  » Jullie zijn allemaal kindermisbruikers. U aast op beïnvloedbare kinderen en indoctrineert hen in uw krankzinnige ideologische sekte, een sekte met vele fanatieke opvattingen, maar geen enkele zo gestoord als het idee dat jongens meisjes zijn en meisjes jongens. Door het opleggen van deze verachtelijke onzin aan studenten (…) U berooft deze kinderen van veiligheid en privacy en van iets wat nog fundamenteler is, namelijk de waarheid (…) Je bent vergif. Jullie zijn roofdieren. Ik begrijp waarom je probeert te voorkomen dat we praten. Je weet dat je ideeën onverdedigbaar zijn. Je legt de andere kant het zwijgen op omdat je geen argumenten hebt… « . Deze ideologie komt niet uit de hoge hoed, maar is, zoals de regisseur laat zien, het resultaat van intensieve propaganda die iets voor 1950 begon en gesteund werd door Rockefeller. Opnieuw.

En een paar jongeren die begeleiding nodig hadden, steeds talrijker, stortten zich in deze waanzinnige ideologie, gesteund door de meerderheid van de anderen, van wie velen niet durfden te zeggen dat ze het er niet mee eens waren. Ze waren er allemaal van overtuigd dat het verdedigen van haar een uiting was van haar diepste vrijheid. Als ze wisten hoe hun geest gekoloniseerd werd door andere belangen…

Maar laten we niet bang zijn om hun waanidee tegen te spreken dat het mogelijk is om van geslacht te veranderen, alsof de chromosomale structuur niet zou bestaan, alsof uiterlijk en wezen zouden versmelten, alsof er geen grenzen zouden zijn aan het subject en zijn verlangen.

Wat is een vrouw dan? De vrouw van de regisseur geeft aan het eind van de documentaire een eenvoudige, ware definitie: « Een volwassen menselijke vrouw ».

Punt.