Waarom de QR-code weigeren

De QR-code is niet hetzelfde als het hebben van een INSEE-nummer of ingeschreven zijn bij de politie. De QR-code betekent gedwongen worden in wat voormalig Google CEO en nu Pentagon beveiligingsexpert Eric Schmidt het « technologie ecosysteem » noemt. In tegenstelling tot het INSEE-nummer, dat alleen via een vrij complexe administratieve architectuur toegang geeft tot informatie over het individu, is de QR-code leesbaar door elke « smart phone » (smartphone in het Frans) die is uitgerust met de applicatie waarmee deze QR-codes kunnen worden gelezen. Dat wil zeggen dat iemand die niet bevoegd is om de identiteit van iemand te controleren, in bioscopen, musea of zelfs in de bistro, dankzij zijn smartphone met de juiste applicatie toch de QR-code van een persoon kan scannen en beslissen of hij al dan niet binnen mag komen, op het terras iets kan drinken of niet, enz. Met andere woorden, de QR-code doet zich voor als een vrijgeleide die degenen die er niet over beschikken terugbrengt naar de staat van paria’s; het gebruik van de QR-code is dus actief deelnemen aan de praktijk van de degradatie. Dit is onaanvaardbaar. Het gaat er niet om te aanvaarden dat elk individu met een smartphone potentieel, en soms daadwerkelijk, een agent van iemand anders is. Als dit geen totalitaire vooruitgang is, moet iemand ons vertellen wat het wel is. Dit is zeer ernstig.

Dus wat is het nut van het weigeren van de QR-code?

Laten we in de eerste plaats niet vergeten dat de gevaccineerden demonstreren tegen de gezondheidspas en voor het grootste deel weigeren deze te gebruiken; dit is de eerste steen in de schoen van de Staat: ondanks het beleid dat erop gericht is de anti-pas als zondebok voor de epidemie aan te wijzen, weigeren de gevaccineerden zich af te scheiden van de niet-gevaccineerden. Maar toch: het is vandaag de dag van essentieel belang dat bepaalde individuen « buiten het technologische ecosysteem » blijven en dat deze « verborgen personen » die Schmidt en alle « surveillance kapitalisten » (zoals Shoshana Zuboff het huidige stadium van het kapitalisme noemt) kunnen worden tot lastige « politieke subjecten ». De niet-QR-coders zijn een tweede kiezelsteen in het schoentje van de bewakingskapitalisten, en kunnen ook een referentie zijn voor de hele anti-QR-code beweging, zowel de ongevaccineerden als de gevaccineerden. Dit « kwarton der weigeraars », in feite gemarginaliseerd door de staat en al degenen die de QR-code gebruiken om hen de toegang tot bepaalde plaatsen te ontzeggen, vormt een ethisch probleem voor de weifelaars, de « in weerwil van zichzelf », voor degenen die geen andere keuze hadden dan de vaccinatie te aanvaarden op straffe van het verlies van hun inkomen. Dit probleem is niet neutraal; het moet aanzetten tot nadenken en tot strijd.

Omgekeerd, als iedereen gevaccineerd zou zijn, zou er geen reden zijn om niet naar de volgende fase te gaan, een kapitalisme niet van eenvoudige bewaking, maar van absolute controle, « Chinese stijl » of liever op een zeer opdringerige manier  en zeer weinig zichtbaar, via smart phones, sociale netwerken, zoekmachines, GPS, blauwe kaarten, enz. De weerspannigen zijn en blijven in de weg van de vijand, en het is aan ons, samen, om deze plaag op de Staat groter te maken door te betogen dat deze QR-code wetten ongrondwettelijk zijn, volstrekt ondemocratisch, uitsluitend, stigmatiserend, « uitzettend » zoals de minister van Onderwijs zou zeggen. Het is altijd nuttig om gestigmatiseerde mensen te hebben, en wat hier nieuw is, is dat degenen die de QR-code niet willen gebruiken, vrijwillig worden gestigmatiseerd. Het is tenslotte een politiek interessante nieuwigheid.

Het is aan ons om ons zo te organiseren dat ook de weerspannigen hun eigen ontmoetingsplaatsen, cultuur, enz. hebben, en vooral dat wij, gevaccineerd of niet, samen een politiek verzet tegen de totale beheersing van de bevolking tot stand kunnen brengen. Het weigeren van de QR-code, ook al kost ons dat vuurvaste mensen, gaat er niet om boven het strijdgewoel of « buiten » te staan; het gaat erom een sterker bewustzijn te creëren van wat totale controle over de bevolking via een instrument dat zo wijdverbreid is als de smartphone, werkelijk betekent.

Gooi uw smartphones weg (in de ‘computer’-bak bij het afvalcentrum, natuurlijk!)

Neem afstand van een Meester!

Laten we samen de plannen voor totale bevolkingsbeperking stoppen.

PS: Voor degenen die verder willen gaan, raden wij aan The Age of Surveillance Capitalism te lezen, Shoshana Zuboff, ed. Zulma, 2020, en (in het Engels), The New Digital Age, door Eric Schmidt en Jared Cohen (voor dit laatste boek, zie een zeer gedetailleerde recensie op de site  piecesetmaindoeuvre.com/spip.php?page=resume&id_article=439 of op  sniadecki.wordpress.com/2014/01/28/godard-age-digital ).

Neem contact met ons op:  groupe.huko@autistici.org