Poëzie: Dystopie… of niet!

In deze nomadische set zo onconventioneel Een gespannen wereld, vermengd met angst en bloed Van de fijne naald naar je gezwollen spier Het zware en trage gif verdrinkt, stinkt. Afgetuigd, gestoord, helemaal versuftJe strekt je arm uit om te geloven dat je vrij bent En dat netwerk dat door je lichaam loopt Stigma van een gebroken leven op de achtergrond. Masker in de netels, zeggen ze Je hersenen bevroren op een exquise vakantie Wanneer diep in je, een toekomst kruipt Die zo koud kan zijn als een muur. In deze marcherende set zo angstigEen monster zonder hoofd met rampzalige gevolgen Voorschot op zoetigheid als een zoet geschenk Spuit op een gouden schaal om je te verleiden. Verbijsterd, verbijsterd, alles zonder nadenken Geconfronteerd met het onaantastbare vaccin, een kniebuiging Het is tijd om de waanzin te stoppen Dat sleept je naar een sanitaire nasleep. Dystopia… of niet! Marie-Ange Herman …

Espace membre

Leden