Pijn in de nek

De Orde van Geneesheren in België vereenzelvigt zich met het behoud van het imago van de geneesheer in de maatschappij.
Het doel ervan is ervoor te zorgen dat de medische gemeenschap een waardigheid en rechtschapenheid in stand houdt die de patiënt in staat stelt volledig vertrouwen te hebben in de intieme dialoog tussen arts en patiënt.

Er zij echter op gewezen dat de geneeskunde beweert de « Kunst van het genezen » te zijn, hetgeen iets heel anders is dan een preventief beleid, dat niettemin de basis vormde voor de aanzienlijke stijging van de levensverwachting, en dit vóór het tijdperk van de curatieve geneeskunde. De afwezigheid van oorlog, hongersnood, sociale hygiëne, … dat zijn de belangrijkste factoren bij de stijging van de levensverwachting.

Het is moeilijk een onderscheid te maken tussen het aandeel van de preventieve geneeskunde en het aandeel van de curatieve geneeskunde in deze stijging.
Dit werk moet worden gedaan: de patiënt is ook een belastingbetaler.

Om terug te komen op de medische raad: die is er om de patiënt te garanderen dat de arts zijn kunst in alle vrijheid beoefent, en met als enig doel het welzijn van de patiënt. Deze arts-patiënt relatie moet als uniek worden beschouwd, oneindig waardevol. Inmenging daarin moet zorgvuldig worden overwogen en beperkt. Een legalistische benadering is dat beperkingen van individuele vrijheden ten behoeve van de groep duidelijk moeten worden omschreven en in de tijd moeten worden beperkt.

Sinds begin 2020 heeft de Belgische Staat zich echter, onder het mom van de bescherming van de bevolking, ongrondwettelijke instrumenten toegeëigend, hetgeen overigens als zodanig is erkend in het kortgedingarrest van 31 maart 2021.

De Orde van Geneesheren, die zich altijd heeft opgeworpen als beschermer van de therapeutische vrijheid, heeft er helaas voor gekozen in de voetsporen te treden van de Staat, door zich steeds meer tussen de arts en zijn patiënt te plaatsen. Hij is nu de hoeder van de gehoorzaamheid van de medische wereld aan wetenschappelijke richtlijnen, of aan richtlijnen die beweren wetenschappelijk te zijn.


Tussen de instructies van sociale distantie, verplichte maskers, vermeend gebrek aan doeltreffende behandeling tegen COVID 19, sluitingen en gedeeltelijke heropening, brutale onderdrukking van de distributie van hydroxychloroquine en vervolgens de discrete herinvoering ervan, … in deze niet-uitputtende lijst van komen en gaan, is het onmogelijk om een « waarheid » te vinden.
Het College vervangt dit door het begrip « wetenschappelijke consensus ». Wetenschap is per definitie de vijand van « consensus », omdat deze systematisch in twijfel moet worden getrokken.

Hoe kan het ons verbazen dat de Orde van Geneesheren, net als de regering, in het licht van deze rampzalige incoherentie en het autoritaire karakter van de overheidsmaatregelen, slechts een oplossing kan vinden in een « vaccin » waarvan het experimentele karakter door de farmaceutische bedrijven zelf wordt bevestigd? Dit experimentele karakter is echter alleen wettelijk aanvaardbaar als er geen behandeling is voor COVID-19-patiënten, wat strikt genomen onjuist is.

Het is duidelijk dat de decennialange vermindering van het aantal acute bedden veel te maken heeft met de flessenhals op de intensive care; het opzettelijk doen alsof er geen behandeling is, brengt de medische wereld ertoe alleen symptomatische behandeling te bieden, wat ertoe leidt dat veel patiënten op de intensive care worden opgenomen terwijl zij in de gemeenschap adequaat hadden kunnen worden behandeld.

Dus het Plan is er, effectief, om de bevolking te muilkorven.

De rechtvaardiging die de regering, door de regeringen, voor al deze onwettige of ongrondwettelijke maatregelen heeft gevonden, is gebaseerd op de congestie van de acute bedden, hetgeen dus pure oneerlijkheid is. De heer Vandenbroucke heeft altijd een ernstig tekort gehad in zijn normale relatie met eerlijkheid.

Het is vreemd dat de Orde zonder enig voorbehoud maatregelen goedkeurt die zowel medisch als juridisch twijfelachtig zijn. Waar is haar officiële beleid van medische vrijheid gebleven?

Men zou zich kunnen voorstellen dat de Orde, geconfronteerd met deze sociale chaos, zou trachten alle artsen te helpen om hen in staat te stellen hun praktijk optimaal uit te oefenen. Dat is niet het geval.

Persoonlijk heb ik sinds januari 2021 herhaaldelijk vragen gesteld aan de Orde van geneesheren over specifieke punten waarop ik nooit een antwoord heb gekregen. Goed om te weten:

  1. Het standpunt van het college over behandelingsmogelijkheden.
  2. Het standpunt van de Orde ten aanzien van de naleving van de wetten van 2002 betreffende de rechten van patiënten, die voorschrijven dat de voor- en nadelen van een bepaalde medische houding moeten worden gespecificeerd.
  3. Het standpunt van het College inzake verzekerbaarheid, gezien het experimentele karakter van de « vaccinatie ». Deze verzekerbaarheid betreft zowel patiënten als beroepsbeoefenaars.
  4. Het standpunt van het College inzake nauwkeurige, onafhankelijke chemische analyse van de samenstelling van vaccins. Dat wil zeggen, buiten Sciensano, waarvan de directeur een centrale opleiding heeft als gendarme en militair, en zeer secundair als medisch administrateur. Ik kreeg een verrassende brief van de directeur zelf. Duidelijk daar geplaatst voor zijn vermogen om orders te geven en te ontvangen.

Op al deze vragen « antwoordt » het college op een stereotiepe manier, alleen door intimidatie. Sommige collega’s zijn voor 6 maanden geschorst omdat zij twijfels hebben geuit over het nut en de onschadelijkheid van « vaccins », anderen zijn gehoord wegens « samenzwering », en weer anderen omdat zij op sociale netwerken hebben opgeroepen tot « burgerlijke ongehoorzaamheid », wat bijna een plicht lijkt, gezien de minachting van de regering voor de democratie. De rechtbanken bevestigen deze bewering. Waarvan akte!
Vrijheid van meningsuiting is een grondwettelijk recht; het kan alleen onder zeer specifieke voorwaarden worden ingeperkt, en zeker niet uit naam van louter « ethiek ».

De Orde neemt enerzijds systematisch de autoritaire houdingen van de regering en de bedenkelijke houdingen van big Pharma over, maar weigert anderzijds haar standpunten aan de artsen te verduidelijken.
Integendeel, de Orde vervolgt met alle kracht allen die hun therapeutische vrijheid uitoefenen, in de volle zin van het woord. Dat wil zeggen, artsen die hun patiënten eerlijk willen voorlichten en behandelen, en misschien zelfs gewoon de wetten van 2002 willen naleven.

Artsen die vaccinaties uitvoeren zonder duidelijk uit te leggen dat zij niet in staat zijn de voordelen en risico’s van vaccinatie te beoordelen, zijn in feite illegaal.

De Orde is dus een bondgenoot van onwettige collega’s, en zet zich in om al diegenen het zwijgen op te leggen die hun patiënten, de wet, hun geweten, hun vrijheid en de eed van Hippocrates willen respecteren.

Espace membre

Leden