Over PCR testen. Open brief aan mijn collega’s die onze regeringen adviseren

Door Prof. Dr. R. M. B. Drs. Martin ZIZI, MD-PhD, biofysicus. Voormalig Wetenschappelijk Medisch Directeur bij de Belgische Defensie, Voormalig Directeur van de Afdeling Epidemiologie en Biostatistiek, Voormalig Voorzitter van de Ethische Commissie BE Def.

Sinds iets meer dan twee weken zijn de meeste EU-landen bezig met het herbevolken van hun burgers, waarbij zij deze maatregelen rechtvaardigen als noodzakelijk om de verspreiding door de mens van een virus dat niet eens uniek is voor mensen, te beperken⁽¹⁾. Het meest verontrustende is dat deze maatregelen worden gerechtvaardigd op basis van resultaten die de aanwezigheid van het virus meten door middel van een genetische opsporingstechniek die PCR (Polymerase Chain Reaction) wordt genoemd. In de « mainstream » media horen we echter niet dat uit deze metingen, die buiten hun context worden gebruikt, geen conclusies kunnen worden getrokken op een echte wetenschappelijke of medische basis.

Alleen op basis van de resultaten van de PCR-test wordt besloten of een gebied al dan niet als gevaarlijke zone wordt beschouwd en dus « rood » of « groen » wordt verklaard. Het is ook de basis om te beslissen of iemand al dan niet in quarantaine moet worden geplaatst; het is de basis om te beslissen over het economische en sociale welzijn van de bevolking van een hele planeet. Op grond hiervan werd besloten restauranthouders, kunstenaars, theaters, kappers, manicure en een groot aantal andere ambachten buiten spel te zetten. Het is op deze basis dat beslissingen worden genomen om scholen te sluiten of te openen, en om kinderen de noodzaak te ontnemen om te spelen om te leren…

Wetenschappers hebben echter herhaaldelijk kritiek geuit op het misbruik van deze tests. Vervolgens gingen de deskundigen een even nutteloos als destructief statistisch steekspel aan, waarbij zij het hadden over vals-positieve of vals-negatieve resultaten, terwijl juist het nut van PCR-tests ter discussie staat en het grootschalige gebruik ervan voor screeningdoeleinden ons in deze belachelijke situaties heeft gebracht. Deze inperkingsmaatregelen zijn niet alleen extreem en ondemocratisch, zoals juristen en sociologen hebben opgemerkt, maar hebben ook geen echte medische of wetenschappelijke basis.

Vervolgens gingen de deskundigen een even nutteloos als destructief statistisch steekspel aan, waarbij zij het hadden over vals-positieve of vals-negatieve resultaten, terwijl het nu juist om het nut van PCR-tests gaat

Het nut van PCR in relatie tot de symptomen

Ik ben arts, moleculair bioloog en biofysicus, maar ook voormalig directeur van de Afdeling Epidemiologie en Biostatistiek van het Belgische Ministerie van Defensie. Mijn lab doet al jaren PCR’s, en ik ben het niet eens met de informatie die we sinds maart 2020 dagelijks te horen krijgen.

Daarom wordt PCR gebruikt om op COVID te testen. Deze methode detecteert echter alleen de aanwezigheid van de genen van het SARS-CoV-2-virus, maar geeft geen enkele informatie over de fysieke toestand van de geteste persoon. Voor alle duidelijkheid: de situatie en het nut van deze PCR-tests (waarmee de aanwezigheid van virale genen wordt gemeten) hangt af van de vraag of de geteste persoon al dan niet symptomen heeft. Als die persoon geen symptomen heeft, betekent een positieve uitslag niets in termen van ziekte en niets in termen van besmetting.

Deze methode detecteert echter alleen de aanwezigheid van de genen van het SARS-CoV-2-virus, maar geeft geen enkele informatie over de fysieke toestand van de geteste persoon

Een dergelijk positief resultaat kan betekenen dat de persoon drager is van het actieve virus, of dat de persoon drager is van een inactief virus — dus NIET besmettelijk, en dus niet gevaarlijk. Dezelfde persoon — positief voor PCR — kan ook ziek worden en besmettelijk zijn, of niet ziek worden en dus niet besmettelijk zijn. Omdat er een bepaald aantal virussen nodig is om ziek te worden, en PCR kan er 3 of 4, of 10 meten, wat niet voldoende is om ziek te worden. Het medisch en sociaal nut van PCR bij afwezigheid van symptomen is dus vrijwel nihil.

Als die persoon symptomen heeft, is de situatie heel anders. Een positieve PCR-test kan dan bevestigen dat de persoon ziek is van SARS en niet van een ander virus (bv. griep), of bevestigen dat meer dan één virus tegelijk aanwezig is. Dit is nuttig voor het opstellen van goede en betrouwbare medische statistieken.

Concluderend kan worden gesteld dat PCR een diagnostisch bevestigingsinstrument is en geen instrument voor massale screening. Bovendien is het zeer duur en vereist het laboratoriuminfrastructuur en gespecialiseerde technici.

Positieve PCR’s bij asymptomatische personen (zoals de bekende contacten die wij traceren) zijn dus geenszins een medische en wetenschappelijke maatstaf voor het gevaar voor hen of hun verwanten. Dit is geen mening, maar is gebaseerd op een hele corpus van wetenschappelijke literatuur en solide, aantoonbare feiten en daarom daag ik, om een einde te maken aan elk vals debat dat even nutteloos als schadelijk is, elke Belgische of buitenlandse wetenschapper uit om aan te tonen dat mijn uitleg over deze PCR-tests, afhankelijk van het feit of men symptomatisch is of niet, onjuist is. Laat de realiteit aan iedereen bekend worden! En kom niet aan met artikelen die onder druk van de media zijn gepubliceerd sinds maart, PCR bestaat al sinds 1985, dus de voordelen, beperkingen en nadelen zijn niet nieuw.

Geen legitimiteit om « rode zones » uit te roepen

PCR-tests hebben hun plaats in de volksgezondheid, zij meten de aanwezigheid van het virus, kunnen een diagnose bevestigen en kunnen daarom worden gebruikt als een logistiek instrument om middelen toe te wijzen, maar om ze af te doen als een maatstaf voor potentieel gevaar en daarom bepaalde gebieden, steden of landen « groen » of « rood » te verklaren, is onjuist en medisch gezien onjuist. En ze dagelijks naar buiten gooien naar een bevolking die behoefte heeft aan duidelijkheid en leiderschap draagt niet bij tot een goed risicobeheer.

Behalve dat het een gevoel van paniek, onbegrip en berusting bij de bevolking teweegbrengt en vooral in stand houdt, heeft het gebruik van PCR buiten de context van zieke patiënten geleid tot massaal misbruik ervan — een misbruik dat veel tijd en middelen kost.

De enige echte maatstaf voor het gevaar van dit virus is het zogenaamde IFR (Infection Fatality Rate), d.w.z. het sterftecijfer dat wordt berekend door rekening te houden met zowel symptomatische als asymptomatische personen, en de enige manier om deze laatsten te identificeren is door steekproefsgewijze tests bij een representatieve steekproef van de bevolking. Het is niet nodig iedereen te testen om zo’n IFR te berekenen. Deze tests moeten serologische tests zijn, geen PCR’s. De kwestie van hun timing ten opzichte van het tijdstip van besmetting is zelfs niet relevant, omdat het doel van deze tests juist is dat zij willekeurig worden uitgevoerd en dus de toestand van een populatie op een bepaald tijdstip vastleggen — of de geteste mensen ziek zijn of niet. Dit is zo simpel als het klinkt.

Na meer dan 10 maanden crisis is het legitiem de vraag te stellen of er geen ENIGE maatstaf is voor reëel gevaar, die alleen een gezond risicobeheer mogelijk zou maken. Ter informatie van de lezers: dergelijke metingen zijn reeds herhaaldelijk uitgevoerd in verschillende landen, volgens de standaardnormen en ‑praktijken op dit gebied, en de resultaten tonen de werkelijke sterftecijfers aan, en dus het gevaar dat verbonden is aan COVID, die schommelen tussen 0,3 en 0,6% en dus ver verwijderd zijn van de 3 tot 5% die worden gemeld door de hele pers en door bepaalde deskundigen die tot over hun oren in hun nieuwe mediamacht zitten⁽²⁾.

Na meer dan 10 maanden crisis is het legitiem om de vraag te stellen of er geen ENIGE maatstaf is voor reëel gevaar, die alleen een gezond risicobeheer mogelijk zou maken

Andere wetenschappers die het hoofd koel hebben proberen te houden, voor ongeïnformeerd houden, is misschien niet de beste manier voor de pers om het algemeen belang te verdedigen. Het is verbazingwekkend dat gezondheidswerkers en veel moleculair biologen over deze kwestie zwijgen. Sommigen zeiden dat ze bang waren voor de valse mediahype, wat de laatste druppel is in een democratie. Ik ben niet bang en ik heb mijn geweten als mijn gids.

Ik herhaal het nog een laatste keer: ik daag elke wetenschapper uit te bewijzen dat mijn uitleg over het gebruik van PCR-tests bij symptoomvrije mensen onjuist is — en zo niet, dan is het tijd om een fundamentele wijziging van onze aanpak te eisen om die in overeenstemming te brengen met goed risicobeheer.

Het is de hoogste tijd om met mensen om te gaan in plaats van — als gekke wetenschappers — met getallen! Het feit dat Brussel of Antwerpen meer positieve PCR’s hebben op asymptomatische mensen dan een dorp in de Gaumestreek betekent niets, absoluut niets in termen van risicobeheer. En dan heb ik het nog niet over het hoge percentage fout-positieven bij PCR, dat laat ik aan de experts over…

Het probleem is niet wie — tussen Antwerpen en Brussel — beter is in het beheersen van deze crisis. Spaar uw centen, en in plaats van PCR’s te doen op contacten die worden gevolgd, reserveer ze voor patiënten die symptomatisch zijn, zodat de artsen over nuttige statistieken kunnen beschikken om u te helpen deze crisis met intellectuele eerlijkheid en efficiëntie te beheersen.

Wie gaat de uitdaging aan?