Nu of nooit!

Vrienden, goedemorgen.

Deze boodschap is voor iedereen!

Professionals in de gezondheidszorg en mensen die met mensen werken, die altijd in de « frontlinie » hebben gestaan, in praktisch ondraaglijke arbeidsomstandigheden, nu al bijna twee volle jaren!

Brandweermannen, ambulanciers, politieagenten ook. Verpleegkundigen, verzorgingsassistenten, fysiotherapeuten, ergotherapeuten, artsen en specialisten.

Ze zijn allemaal getroffen. Van heel, heel dichtbij of van wat valselijk een bepaalde afstand lijkt. En het is onmogelijk om iedereen te noemen.

Maar deze boodschap is ook voor iedereen!

Omdat we allemaal bezorgd zijn!

Het wetsontwerp betreffende de verplichte vaccinatie tegen COVID-19 voor beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg zal zeer binnenkort in stemming worden gebracht; de precieze datum is nog niet meegedeeld. Er is ook een circulaire uitgevaardigd waarin eraan wordt herinnerd dat krachtens de wet van 10 mei 2015 betreffende de registratie van ambulancechauffeurs en brandweerlui als personeel met een vergunning, zij wettelijk in dezelfde categorie vallen als « verplegend personeel » en dus ook aan deze wet zullen worden onderworpen. Hetzelfde geldt voor zelfstandigen in de gezondheidszorg, privépraktijken en thuiszorgdiensten.

Dit is een serieuze tijd! Elk moment is kostbaar. 

Want als dit wetsvoorstel door onze regering wordt goedgekeurd, is er geen weg meer terug!

De vraag is niet of wij « voor of tegen » het principe van vaccinatie zijn, zoals in dit geval toegepast op de COVID-19 pandemie. En nog minder om te beslissen of de momenteel beschikbare vaccins al dan niet doeltreffend zijn om deze pandemie een halt toe te roepen, al dan niet onschadelijk voor de algemene bevolking, in een aanvaardbare verhouding tot hun doeltreffendheid.

Want we moeten ons bewust zijn van één feit!

Na bijna twee jaar van mediahype, indringende uitnodigingen en stimulansen die zo ver zijn gegaan dat discriminerende maatregelen zijn ingevoerd, niet in beginsel maar in de manier waarop ze worden toegepast, door een verschil in behandeling te creëren tussen twee groepen waarvoor is aangetoond dat er geen bewezen wetenschappelijke basis is (de CST is bovendien vergezeld gegaan van een verplichting om te testen, ook voor gevaccineerde personen, aangezien we daar bewijs van hebben!… het werd tijd, maar « het kwaad is geschied ») en na de stigmatisering van « dit deel van de bevolking » te hebben uitgelokt en aangemoedigd, zullen de mensen die deze injectie tot nu toe hebben geweigerd, niet van gedachten veranderen!

Sommigen zullen natuurlijk, tegen hun wil, een verplichting nakomen. Om hun inkomen niet te verliezen, want daar gaat het om. Om niet het recht te verliezen een beroep uit te oefenen dat zij hebben gekozen, waarvoor zij jarenlang hebben gestudeerd, waarvoor zij zich met hart en ziel hebben ingezet, met name de afgelopen twee jaar, maar ook al daarvoor, ondanks de druk die op hun schouders rust, ondanks de zwaarte van het werk (dat overigens nog steeds niet officieel wordt erkend, wat op zich al schandalig is!), ondanks de werklast die op elk van hen rust, als gevolg van een personeelstekort dat al minstens 10 jaar toeneemt!… en waartegen geen van onze regeringen ook maar de minste doeltreffende maatregel heeft genomen.

Deze mensen, mensen die net als alle anderen in ons land, hun belastingen betalen, bijdragen aan een gezondheidszorg waarvan wij allen profiteren en waarin zij een primordiale rol spelen, deelnemen aan de instandhouding van een pensioenfonds dat onmisbaar is voor de economische overleving van onze ouderen; en zo zou ik nog wel even door kunnen gaan; Deze mensen, zij waren VERPLICHT, zowel ongevaccineerden als gevaccineerden, zonder onderscheid deze keer! om hun werk te verzekeren, zelfs als zij positief waren op de PCR-test die verondersteld werd besmetting aan te tonen met het virus dat verantwoordelijk is voor de huidige pandemie! Zij werden gedwongen hun taken uit te voeren, in sommige gevallen zelfs wanneer zij ziek waren, « symptomatisch », om een « modieuze » term te gebruiken, totdat zij het testresultaat ontvingen en zelfs daarna, als het « COVID-19 negatief » bleek te zijn. Deze mensen kregen applaus. Deze mensen waren « onze helden »!

En nu dreigt de regering om « sommigen van hen op straat te gooien »? Hen en hun gezinnen in de ellende storten door hun hun inkomen te ontnemen en hun het recht te ontnemen het beroep uit te oefenen waarvoor zij zo hard hebben gewerkt, waarin zij zo veel hebben geïnvesteerd, voor ons allen. 

Er is een dringende noodzaak om te reageren. 

Als deze voorbeeldige maatregel door onze regering wordt goedgekeurd, zal hij in de komende maanden zeker tot de hele bevolking worden uitgebreid. Met nog dramatischere gevolgen!

Of we het nu leuk vinden of niet, of we het nu steunen of niet, een deel van de bevolking zal dit vaccin blijven weigeren, zelfs als de regering het verplicht stelt. Wat onze mening hierover ook is, het is een simpel feit van de maatschappij!

Sommigen, en dat zullen er velen zijn, zullen zich aan deze verplichting blijven onttrekken.

Gaan we ze laten opsluiten?

Gaan we ze vastbinden en « dwingen te vaccineren »?

Gaan wij ermee akkoord dat door deze verplichting en de daaraan verbonden sancties in geval van « weigering tot naleving » tienduizenden gezinnen in ellende en illegaliteit worden gestort?

Hebben we dan niets geleerd van onze geschiedenislessen?

Het is ook dringend noodzakelijk onmiddellijk te reageren, want ook al wordt het niet tot de hele bevolking uitgebreid en ook al weigeren wij de beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg en de interventieberoepen de minste aandacht te schenken aan degenen die dit vaccin nog zouden weigeren (of een extra dosis voor degenen die de eerste twee niet hadden afgewezen), de gevolgen van een dergelijke maatregel zullen door ons allen op wrede wijze worden gevoeld!

Ziekenhuizen die toch al onderbemand zijn, zullen hun lasten niet meer aankunnen als een deel van hun personeel van zijn werk wordt beroofd. Het zal onmogelijk zijn voor « degenen die overblijven » om een extra toename van de werklast op zich te nemen. En het is de hele bevolking die de gevolgen zal ondervinden.

Als we de regering deze wet laten aannemen, zal de ondergang van ons gezondheidssysteem ieders verantwoordelijkheid zijn!

Dit is een serieuze tijd!

Dit is niet langer een tijd voor vreedzaam protest. Het is duidelijk dat een paar duizend verzorgers en brandweerlui die door de straten marcheren en zachtjes met spandoeken zwaaien, geen invloed zullen kunnen uitoefenen op het besluit van de regering om een wet te verwerpen die zij blijkbaar al heeft goedgekeurd!

Dit is ook niet de tijd voor direct geweld! Geen overloop!

In de huidige situatie is het absoluut noodzakelijk onze woede en ons onbegrip onder controle te houden! Want elk geweld dat vandaag op een directe manier wordt geuit, kan en zal tegen ons worden gebruikt!

Maar het is absoluut noodzakelijk dat ze dat niet toelaten!

De tijd is gekomen om de regering (en bij uitbreiding de hele maatschappij) te laten zien wat de gevolgen zullen zijn!

Deze boodschap is een oproep aan alle beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg, aan allen die betrokken zijn bij het beheer van levensbedreigende noodsituaties, maar ook aan alle burgers die zich bezorgd voelen over de ernst van de huidige situatie en over de dreiging die uitgaat van de maatregelen waarover onze regering op het punt staat te stemmen.

Een oproep om uzelf massaal en onmiddellijk onder dekking van een medisch attest te stellen voor een periode van minimaal twee of drie weken!

In de huidige situatie, gezien de druk die wij allen van alle kanten ondergaan en die met de dag groter wordt, gezien de tegenstrijdige boodschappen die wij al bijna twee jaar lang onophoudelijk ontvangen, zal een burn-out of een zenuwinzinking niet moeilijk te rechtvaardigen zijn. En misschien kunnen we zelfs dromen van een kans om het te erkennen als een « beroepsziekte », in bepaalde gevallen… Maar een arbeidsongeval, of een ongeval thuis, doet het net zo goed. Lumbago, epicondylitis, wees creatief!

Als we allemaal dit voorbeeld volgen, zullen er nooit genoeg keuringsartsen zijn om ons allemaal te bezoeken! In ieder geval kunnen zij geen onderzoek verrichten of vragen stellen: zij kunnen alleen nagaan of de betrokkene thuis is en eventueel een recept voor medicijnen uitschrijven. Alleen de ziekenfondsverzekering kan, na een volle maand arbeidsongeschiktheid, wettelijk een contra-expertise gelasten, waarbij de verklaring van onze behandelende arts, en bij uitbreiding zijn bekwaamheid of integriteit, in twijfel wordt getrokken.

Maar als we massaal de beweging volgen, hebben we geen hele maand nodig. Er zullen consequenties zijn, natuurlijk. Er zal « nevenschade » zijn. En ik vind het walgelijk om die term voor mensenlevens te moeten gebruiken.

Maar laten we de enige echte vraag stellen die in dit stadium nog de moeite waard is:

Zouden wij liever gedurende een beperkte periode met deze gevolgen worden geconfronteerd, omdat wij zo hebben gereageerd dat deze wet er niet is gekomen?

Of moeten we ze gelaten aanvaarden, een beetje beschaamd dat we er niets aan hebben kunnen doen, omdat de wet toch wel zal zijn aangenomen?

Pas op!

De mijne is in vrede.