Externe bijdrage

Nog een slachtoffer

Hallo,

Het is met een hart vol droefheid maar ook vol opstand dat ik u schrijf.

Ik heb net mijn oudste dochter Jennifer verloren op 8 april 2022, die 42 zou zijn geworden op 13 juni.

Zij besloot haar loopbaan volledig om te gooien en ging op 40-jarige leeftijd opnieuw studeren voor verpleegsterassistente.

Helaas, om haar stage te kunnen doen, moest ze geïnjecteerd worden.

Op donderdagavond 7 april bleef zij voor de televisie zitten terwijl haar partner rond 23.00 uur naar bed ging. Hij maakte zich geen zorgen dat ze niet bij hem kwam, want het was niet ongewoon dat ze voor het scherm in slaap viel. Toen hij vrijdagmorgen beneden kwam, vond hij haar zittend op de bank, haar ogen open, al een beetje koud en blauw.

In de paniek van het moment, belde hij de ambulance en begon te proberen haar te reanimeren. Helaas was er niets meer aan te doen. 

Toen ik het nieuws hoorde, had ik enige tijd nodig om aan te komen en moed te verzamelen en mijn partner en ik reden naar het huis van mijn arme dochter Jenni, ongeveer 50 km van ons huis.

Intussen waren de politie, het openbaar ministerie en de forensisch wetenschapper ter plaatse gekomen.

We kwamen rond 15.00 uur aan. De lijkschouwer was niet meer aanwezig, maar kon blijkbaar de precieze doodsoorzaak niet vaststellen. Ze stierf tussen 5 en 6 uur ‘s morgens aan « natuurlijke oorzaken ».

De politie was nog steeds ter plaatse en drong er bij ons op aan haar niet te zien omdat ze « echt niet mooi was ».

Ze lag op de vloer in de woonkamer waar de reddingswerkers haar hadden neergelegd, bedekt met een deken. Het busje van het mortuarium arriveerde om ongeveer 16.30 uur. Frank, haar metgezel, wilde nog steeds naar haar kijken. Hij vertelde ons dat het helemaal blauw was, met prominente aderen.

Jenni had geen grote gezondheidsproblemen, geen astma, geen hartproblemen, geen overgewicht, niets dan een paar huidirritaties.

De laatste 2 maanden zei ze echter dat ze hartkloppingen had, een beklemmend gevoel op de borst, haar handen en armen waren gevoelloos en koud. Haar moeder vertelde ons dat ze woensdag 3 tassen met boodschappen voor haar was komen dragen en dat alleen al het beklimmen van de trap naar de eerste verdieping haar zo buiten adem had gebracht dat ze moest gaan zitten. Dit was haar nog nooit overkomen en toch had ze de gewoonte om voor haar moeder te winkelen.

Haar klasgenoten vertelden ons dat ze plotselinge vlagen van zweten had. Ze had zelfs een afspraak gemaakt met haar huisarts en zou hem de maandag daarop zien!

Het is uiterst belangrijk te weten dat al deze kwalen begonnen vlak nadat hij de derde dosis van het Pfizer-product had ingespoten gekregen. Zoals ik al zei, voordat ze haar verplichte vaccinatie kreeg, was ze hartstikke gezond, had geen co-morbiditeiten en toen… was ze pas 41! De dokter die haar dood verklaarde zei dat ze stierf aan een hartstilstand.

Ik wilde niet om een autopsie vragen omdat ik deze artsen « onder orders » niet vertrouw (zij die hun eed van Hippocrates respecteerden, zij werden buitenspel gezet). Hoe kunnen wij zeker zijn van de neutraliteit en de nauwkeurigheid van een autopsierapport van een beoefenaar die wij niet kennen?

Ik zou graag uw mening vernemen en uw hulp krijgen om mij de weg te wijzen naar de verschillende personen en verenigingen waartoe wij ons kunnen wenden.

Mijn dochter werd gedwongen zich te laten vaccineren om een baan te krijgen… Ze zal nooit de kans krijgen om haar droom te vervullen, anderen te helpen en voor anderen te zorgen.

Dank u dat u naar me luistert.

Marc GEROMBEAU

gerombeau@gmail.com

Espace membre

Leden