Nog een blunder

Door Esteban Debruelle

Hoe dramatisch het ook is, de dood van een individu⁽¹⁾ die aan de zorg van de politie wordt overgelaten, is niet één blunder te veel, nee. Dit is gewoon weer een blunder. Want in de wereld zoals hij nu is, kunnen er nooit te veel blunders zijn. Nooit te veel uitglijders. Deze feiten, media of niet, zijn systematisch. Dit betekent dat zij niet als op zichzelf staande feiten moeten worden beschouwd, maar als een geheel. Op 10 april werd een 19-jarige man gedood onder de wielen van de politie⁽²⁾. Enkele dagen later werd een jonge Soedanees ontvoerd en in een politiebusje in elkaar geslagen:⁽³⁾. Daarna werd hij uitgekleed op het Annessensplein gedumpt. Op 15 augustus jl. werden drie jonge vrouwen, die het slachtoffer waren van straatintimidatie, door een interventieteam op⁽⁴⁾ gebrutaliseerd. En sinds de deconfinitie is de lijst van politiegeweld blijven groeien.

Deze politiemishandelingen worden meestal uitgevoerd op het publiek mensen, en tegen de principes van gelijkheid tussen mannen en vrouwen. van feministische emancipatie. En de reacties van de politie of politiek, zijn de belangrijkste factoren in de systematisch van dezelfde orde: de schuld geven aan het slachtoffer of de haar versie (ze was dronken of agressief), presentatie van de de gepastheid van politieoptreden (optreden in het kader van de wet, bescherming van de openbare orde) en herinneren aan het gebruik van interne controleprocedures (de verantwoordelijken trachten eerst om hun naam te zuiveren en dan om zich achter geheimhouding te verschuilen van instructie).

Van zijn er slechts momenten om uit het geheugen gewist te worden collectief. Om de dingen weer normaal te laten worden, voor de cowboys straffeloos blijven handelen, dat de hiërarchieën hun zetels behouden en de politici hun mandaat, is het noodzakelijk om vergeet het maar. Mensen de dood van een tiener, een man en een vrouw laten vergeten kind in minder dan twee jaar. Mensen de arrestaties laten vergeten van feministische activisten op de 8 maart demonstratie. Doe vergeet de racistische opmerkingen van een politiecommissaris in de midden in de zomer. Scheidingstechnieken achter ons laten (of etnische profilering zo u wilt) die volgde in sommige gebieden van het land. Om de migranten te vergeten die om 6 uur ‘s morgens vergast werden morgen in het Parc Maximilien. Deze Afro-afkomstige vrouw doen vergeten met geweld gearresteerd en gevangen gezet omdat hij geen masker droeg bij de uitgang van de metro. Om de mensen te doen vergeten dat de politie nu in freewheelen. Ja, freewheelen.

De politici hebben de politie nodig om maatregelen af te dwingen steeds impopulairder. Bedrijven hebben de politie nodig om hun productiemiddelen en verrijking te beschermen steeds destructiever. De politie zelf heeft hun de meest gewelddadige elementen om de angst in stand te houden en een druk uit te oefenen op hen die de hervormen. En mensen die zich inzetten « om bij te dragen aan de bescherming van de rechten en vrijheden van het individu » (overeenkomstig artikel 1 van de Politiewet) worden teruggebracht tot het niveau van een stilte.

Zoals alle overheidsdiensten die onder bezuinigingen te lijden hebben, is het personeel onderbezet, onvoldoende uitgerust, slecht opgeleid en wordt het bij elke gelegenheid « opgegeten ». Vertraagd door bureaucratie die soms tot het punt van absurditeit gaat, heeft de functie ook een hoog zelfmoordcijfer en veel gewelddadige familie- en emotionele situaties. Ook al is deze realiteit het resultaat van een beleid dat wordt geleid door partijen die overheidsbegrotingen uitputten en tegelijkertijd meer middelen, meer personeel en meer veiligheid beloven, toch lijkt de racistische, seksistische en fascistische ideologie die hen kenmerkt meer dan ooit door te sijpelen in de politiegelederen. Het bewijs is te vinden in de Facebook-groep⁽⁵⁾ die door de Apache-site wordt bijgewerkt.

Zo, als je het zat bent dat mensen op het uniform spugen, begin dan met de was! Voor elke dag, het lichaam waartoe je behoort herinnert ons eraan dat we niet gelijk zijn, niet veilig en niet nog minder beschermd als je ingrijpt. Je gas en wapenstokken. Je beledigt, verdraait en breekt. Je breekt, je stikt en je bedekt het. Je bent een instrument van geweld dat we niet kunnen geen misbruiken meer tolereren. En als je niet een van hen bent, denk eraan dat « jij alle signalen hebt », zoals je zegt over jongeren in buurten. Dus de dag dat je Je hoeft niet huilend naar de politicus te komen. À In dit stadium, zal hij ook onthoofd zijn.

Tenzij

Behalve of we collectief in staat zijn om een toekomst te bieden aan de politie.

Hij Er is geen ruimte voor illusie: als de situatie ongewijzigd blijft, zal de kristallisatie van de lichamen die onze samenleving vormen zal groeiende. En, in dit geval, slachtoffers van politiemishandeling zullen blijven radicaliseren en de politie zal hun weg vervolgen naar meer repressie, en uitgangen, waaronder media, die steeds racistischer, seksistischer en gewelddadiger worden. De graad van geweld zal daarom blijven toenemen.

Van in deze situatie is de politicus zowel slachtoffer als verantwoordelijk. Verantwoordelijk, omdat zijn bezuinigingsmaatregelen en politieke opzet om de belangen van enkelen te beschermen de om de loyaliteit van een bepaalde groep mensen te verzekeren. gewapende macht die haar beschermt tegen de toorn van de burgers elke dag meer legitiem. Maar morgen, zal diezelfde politieke klasse slachtoffer van deze afwachtende houding. Wanneer het niet langer kan om diegenen tot de orde te roepen die misbruik maken de fundamentele rechten en vrijheden van het volk. waarden die ten grondslag liggen aan de rechtsstaat, zal het alleen keuze dan achter het geweld van de politie te gaan staan om haar belangen te beschermen.

In deze Mexicaanse impasse, de rechtervleugel en zijn racistische en xenofobische groepen doen het momenteel goed. Zoals Marine Le Pen in Frankrijk, de Belgische partijen die zich beroepen op een en xenofobie laten het afglijden doorgaan van binnen de politie gelederen. Voor de laatste hun angst en afwijzende toespraken legitimeren, toestaan de uitbreiding van hun achtergebleven ideeën en zorgen voor een Het electoraat is gerustgesteld in zijn zelfgenoegzaamheid en mentale opsluiting.

De links, niet in staat om een alternatieve vorm van politiewerk voor ons land voor te stellen. maatschappij, is bevroren in een zeurderige houding, het aan de kaak stellen van in grote zinnen, maar zonder echte overwinning. Zijn onvermogen om de oprichting te verkrijgen van een werkelijk onafhankelijk orgaan van controle over de politie is ongetwijfeld een illustratie van deze woorden zonder resultaat. Maar toch, als we ons voorstellen hoe we de politie is essentieel voor de progressieven van de 21e eeuw, omdat links van het politieke spectrum heeft de kwestie laten rotten in de handen van Liberalen, die het extreem-rechtse ongedierte binnenlieten. Dit is een onvergeeflijke fout van links en een toegeeflijkheid onverantwoordelijk rechts beleid dat nu het evenwicht van onze samenlevingen.

Hier volgen enkele gedachten die voor een openbaar debat naar voren kunnen worden gebracht:

• heroriëntering van de taken waarvoor gewapende politiemensen worden ingezet;

• diversifiëring van het profiel van de interventieteams, door integratie van
  Straatwerkers, psychologen, verpleegsters en maatschappelijk werkers;

• de taken van de vredeshandhavers uit te breiden om te kunnen reageren op specifieke
  minder intensieve interventies (geschillen tussen buren, verstoringen
  nacht, spontane bijeenkomsten…);

• om de overgang te verzekeren, politiemensen aan het eind van hun loopbaan een
  het opleiden van vredeshandhavers voor uitgebreide missies;

• alle partijen die met het publiek in contact komen, systematisch op te leiden inzake geweldloze communicatie, de risico’s van etnische profilering, en
  omgaan met situaties van huiselijk en familiaal geweld;

• opleggen van de 
  bodycam
  aan alle veldofficieren, met de verplichting het bij het begin van elke interventie te activeren;

• de overlegraden tussen buurthuizen en
  lokale politiebureaus ;

• de methoden voor het inzetten van politieagenten in het land te herdefiniëren;

• eindelijk een onafhankelijk controle- en sanctieorgaan op te richten voor agenten die verantwoordelijk zijn voor politiegeweld;

• doeltreffende sancties (schorsing, ontslag, boete en gevangenisstraf) op te leggen aan personeelsleden die een situatie van geweld of discriminatie creëren.

In zo’n gevoelig debat als de rol van de politie in onze samenleving. samenleving, kan er geen sprake zijn van eenvoudigweg om te beslissen of de politie al dan niet ontwapend moet worden. Het gaat over of alle situaties die het momenteel behandelt vereist uitsluitend gewapende mannen en vrouwen, getraind om te begrijpen, te controleren en te stoppen. Het is om te voorkomen dat onze politiebureaus wetteloze zones worden, dat onze individuele en collectieve vrijheden bedreigd worden door Ze worden niet beschermd door de politie.

Vandaag is Antwerpen een cocaïnehub⁽⁶⁾. Limburg is de Europese provincie bij uitstek voor de productie van ecstasy⁽⁷⁾. Brussel vervoert lichamen beschadigd door mensenhandel⁽⁸⁾.

Oorlogswapens⁽⁹⁾ passeren via Luik, en rivaliserende bendes⁽¹⁰⁾ opereren in Charleroi. Parallel met deze misdaad vrezen de witteboordenwerkers⁽¹¹⁾ die zich bezighouden met belastingontduiking, het witwassen van geld en de vernietiging van de natuurlijke hulpbronnen en ons solidariteitssysteem, geen invallen, vervolging of bewaking. Net als de anderen, handelen ze ongestraft, zonder zich zorgen te maken over politieoptreden.

Gezicht tegen al deze criminelen, hebben we mannen en vrouwen nodig klaar om onze democratie en haar beginselen te verdedigen om om de leden van de samenleving te beschermen en de wet te dienen. Het is niet niet waar de politie tegenwoordig voor gebruikt wordt. En weigeren dit debat te openen is slechts het risico lopen confrontatie. Want, als er niets verandert, zal de politie morgen schieten op demonstranten die boos zijn over hun straffeloosheid. In termen van geschiedenis, is dit een belofte die niets te maken heeft met fantasie.