Namen: de « Glazen Kant » overgang

Namen heeft plannen uitgewerkt voor een stadsvernieuwingszone (PRU) die twee grote projecten in de stationsomgeving omvat. Aan de ene kant de ontwikkeling van het busstation op de plaat die het treinstation bedekt. Anderzijds de bouw van een winkelcentrum, Côté Verre genaamd, ter vervanging van het huidige busstation — dat zijn nut heeft overleefd — en het aangrenzende Parc Léopold.

Tot voor kort volgde het dossier zijn beloop zonder golven van protest te veroorzaken, ondanks de planning van een bloedbad met kettingzaag: dat van de majestueuze bomen van grote erfgoedwaarde die de plaats, een van de twee groene ruimten van het stadscentrum, met het Louise-Mariepark sieren. Privé-ontwikkelaar Patric Huon (City-Mall), die nog andere winkelcentrumprojecten in Wallonië in portefeuille heeft, waagde het zelfs te spreken over het bestaan van een brede consensus onder de bevolking van Namen. Maar de dingen zijn aan het veranderen. In juni jongstleden is een groep demonstranten gevormd, bestaande uit een vereniging ter bescherming van het erfgoed, de plaatselijke afdelingen van Milieudefensie en de Politieke Beweging van Groeibezwaarmakers, alsmede leden van de Adviescommissie voor Ruimtelijke Ordening en Mobiliteit, die hun bezwaren niet graag genegeerd zagen. Zij spreken in plaats daarvan van een ontkenning van de democratie en willen het openbaar debat uitlokken dat zij betreuren. Met de verkiezingen van oktober voor de deur lijkt de start van het nieuwe schooljaar een hobbelig jaar te worden voor Ecolo, de initiatiefnemer van de projecten, en haar MR-CDH partners in de uittredende meerderheid, die de PRU tijdens de laatste vergadering van de gemeenteraad heeft goedgekeurd. De PS stemden tegen op formele gronden, zonder de inhoud van het dossier in twijfel te trekken.

Arnaud Gavroy, lijsttrekker van Ecolo en schepen van stedenbouw, motiveert het project Côté Verre als volgt: « Met zijn 20.000 m² en 1.000 parkeerplaatsen is het een redelijke omvang in vergelijking met wat elders wordt gedaan; het ligt op een steenworp afstand van het station, en is dus gemakkelijk bereikbaar met het openbaar vervoer; het is veel te verkiezen boven een megacomplex op de landbouwgronden van Bouge en voorkomt het risico van een dergelijke inplanting. « En op degenen die zeggen dat ze geen van beide willen omdat ze vinden dat het commerciële aanbod in de gemeente meer dan voldoende is, antwoordt Ecolo bij monde van Georges Balon Perin, die belast is met de ontmoeting met de recalcitrante mensen die acties op het terrein zijn begonnen: « We kunnen niet verhinderen dat er een winkelcentrum naar Namen komt, dat is wat de economie wil.⁽¹⁾ Voor de tegenstanders van de groei illustreert dit argument perfect de (on-)houding van Ecolo, die is teruggebracht tot het beleid van het minste kwaad door het fatalistische discours van rechts over de aard van de economie door te geven.

In deze context klinken sommige van de prioriteiten van hun verkiezingsprogramma merkwaardig vals:« Wij willen dat Namen de groenste stad van Wallonië wordt, dat de openbare ruimten worden gedeeld en beveiligd. Wil je de openbare ruimte delen door een deel ervan te privatiseren? Wil je een stad groener maken door honderd jaar oude platanen te liquideren? Ecolo verdedigt zich door uitleg te geven over haar groene-gordelproject — een beplantingsplan langs de ringwegen — en het grote potentieel van de openbare ruimte in het stadscentrum. Maar in de ogen van de verdedigers van het Leopoldpark zullen deze vage beloften niet opwegen tegen de verwoesting van een prachtig bebost plein om er een tempel van de consumptie te bouwen, ook al heet die tempel Côté Verre.

Eddie Van Hassel