Mediacorporatisme

Toespraak bij de persvrijheid-mars

Deze toespraak van Alexandre Penasse, geschreven op 28 december, werd gehouden voor het hoofdkantoor van de Vereniging van Beroepsjournalisten (AJP), in Brussel, op 29 december 2021, toen de verlenging van de perskaart van de Kairos-journalist voor de periode 2022–2026 werd geweigerd. Het ontkracht de beweringen van AJP-leiders, vertegenwoordigers van de heersende media, die zich verschuilen achter de schijnbare onafhankelijkheid van de accreditatiecommissie, die uit dezelfde mensen bestaat en beslist wie al dan niet recht heeft op de titel van journalist. Het is duidelijk dat zij dus geen voorstander zijn van degenen die hun werk durven te doen, namelijk zoeken naar de waarheid. Op 29 december waren er meer dan 300 voorstanders van persvrijheid. 

Er kunnen er 20 van jullie zijn vandaag, 50, 100. Of meer. Maakt niet uit, degenen hier weigeren de werkelijkheid te zien door het vertekenende prisma van de mainstream media. U hebt besloten de kleine stromen te volgen, die welke de overheersende informatiestroom voortdurend probeert te verbergen.

De Vereniging van Beroepsjournalisten, de AJP, voor wier hoofdkwartier u staat, als de krachten van de orde, de heersende orde, u toegang hebben verleend, wordt verondersteld « beroepsjournalisten, de kwaliteit van de informatie en de vrijheid van informatie  » te verdedigen. Maar men behoeft slechts te kijken naar de samenstelling van de Raad van Bestuur van de AJP om te begrijpen dat het niet deze vrijheden zijn die zij koesteren, maar die van de mediabedrijven die de toestemming produceren. Dezelfde mensen die deze enorme en essentiële informatiebevoegdheid hebben gekregen, bepalen wie het recht heeft om zich journalist te noemen of niet.

Degenen die werken bij de DH, RTL, Rossel, Sudpresse… besluiten dus unaniem om mijn perskaart niet te verlengen, onder het voorwendsel dat ik in 2019 acht maanden lang niet betaald werd door de ASBL Kairos en dat journalistiek dus niet mijn hoofdactiviteit was. De reden hiervoor is natuurlijk geheel gerechtvaardigd voor degenen die de beslissingen nemen, met een veronderstelde subjectiviteit… Dezelfde mensen die er het zwijgen toe deden toen mij bijna 8 maanden lang de toegang tot een persconferentie werd ontzegd; die niets zeiden toen de regering mij midden in een persconferentie censureerde; die niets meer deden toen een journalist van RTL, Dominique Demoulin, mijn vragen midden in een rechtstreekse TV-uitzending samenzweringstheorieën noemde; die niets konden vinden om te zeggen toen zij geconfronteerd werden met de onzinnige en leugenachtige antwoorden van Alexander De Croo op een persconferentie.

Martine Simonis, voorzitter van de AJP, heeft niet nagelaten mij per brief te herinneren aan de regels van de beroepsethiek, terwijl Philippe Delusinne en Laurent Haulotte, respectievelijk CEO van RTL Belgium (onlangs opgekocht door de Belgische mediaconcerns Rossel en DPG) en directeur nieuws en sport van RTL Belgium (en lid van de Raad voor de journalistieke ethiek), bij diezelfde Raad voor de journalistieke ethiek een klacht tegen mij hebben ingediend wegens uitlatingen die ik in de media heb gedaan, en directeur Informatie en Sport van RTL België (en lid van de Raad voor de Journalistieke Ethiek), heeft bij diezelfde Raad voor de Journalistieke Ethiek klacht tegen mij ingediend wegens opmerkingen die ik had gemaakt tijdens een rechtstreekse uitzending voor de persconferentie van Codeco.

De Raad voor de Ethiek bestaat uit: Martine Simonis, voorzitter van het AJP, Gabrielle Lefèvre, voorzitter van de Commissie voor Accreditatie, Bruno Godaert van het AJP en de DH, Denis Pierrard, directeur-generaal van de IPM, Jean-Pierre Jacqmin, directeur informatie en sport van de RTBF; de rest is Sud Presse, Le Vif, L’Avenir…

De Vereniging van Beroepsjournalisten, de Raad voor de Journalistieke Ethiek, de Commissie voor de Accreditatie van Journalisten, zijn dus onderling afhankelijke corporatistische structuren, waarin zowel de een als de ander zitting heeft in deze organen. Structuren die het leven van de media en de journalistieke ethiek in Franstalig België regelen (hoewel alles hetzelfde is in Vlaanderen), worden niettemin verondersteld de waarborgen te vormen tegen journalistieke excessen… Of de wolf die de schaapskooi bewaakt.

En allemaal willen ze me doen geloven dat de kern van hun beslissing een kille eerbiediging van de regels is, zonder enige censuur, zoals Gilles Milecan, advocaat van de AJP, hoofd van het tijdschrift « Journalisten » en adjunct-hoofdredacteur bij de IPM-groep, zegt…

De media-ellende, die reeds een hoogtepunt had bereikt vóór de politieke episode van Covid-19, maakte de manipulatie van de massa’s mogelijk als nooit tevoren. Met sluitingen, openingen, hersluitingen; paradoxale boodschappen onder het mom van solidariteit; een verhaal dat de figuren doorprikte naar gelang van zijn belangen en de dramatische werkelijkheid creëerde die het wilde: dramatisch wanneer de figuren voor hem dramatisch waren; dramatisch wanneer de figuren niet dramatisch waren maar het wel dreigden te worden.

Stel je voor dat deze media hun werk hadden gedaan en de werkelijkheid niet hadden gepresenteerd zoals het hen uitkwam? Als zij niet de spreekbuis van regeringen waren geweest, maar echte debatten hadden aangezwengeld, de waarheid hadden gezocht, gestoord waren? Als ze wetenschappers, dokters, verpleegsters, brandweerlui, filosofen, leraren… die anders denken, niet hadden verboden en gestigmatiseerd?

In plaats daarvan zaaiden zij angst, schuldgevoelens, veroordelingen en verdeeldheid. Zij predikten het covidisme, wierpen zich op als het hof van de inquisitie, maakten jacht op moderne ketters die hun doxa weigerden, nu aangeduid als « samenzweerders ».

George Orwell zei dat echte vrijheid van meningsuiting de vrijheid is om mensen te vertellen wat ze niet willen horen. In het Handvest van de rechten en plichten van journalisten van München staat dat een van de plichten is de waarheid te eerbiedigen, ongeacht de gevolgen voor jezelf, vanwege het recht van het publiek de waarheid te kennen.

Ik heb gevochten, wij hebben gevochten, met Kairos, al jaren om deze waarheid te bouwen. Dat levert ons vandaag de dag de beledigingen op van degenen die willen dat wij in de grot blijven, volgepropt met hun nepnieuws tussen twee reclames voor elektrische auto’s. Dit leidde tot de intrekking van mijn perskaart.

Dat is alles wat nodig is om te begrijpen wie ze zijn en wie ze dienen.

We kunnen dit niet langer accepteren.

Dank je.