Julian Assange
651 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
651 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
par Pepe Escobar
De oorlog tegen Rusland in Oekraïne en Israëls « oorlog tegen terreur » in Gaza zijn slechts parallelle fronten in één enkele wereldwijde oorlog van ontstellende proporties.
« Je hebt de boomgaarden van mijn voorouders gestolen
En het land dat ik cultiveerde
En je hebt niets voor ons achtergelaten
Behalve deze stenen…
Als ik honger heb
Het vlees van de overweldiger zal mijn voedselzijn ».
- Mahmoud Darwish, Palestijns nationaal dichter
Het is nu bevestigd dat de Egyptische inlichtingendiensten hun Israëlische tegenhangers slechts drie dagen voor de vloed van Al-Aqsa waarschuwden dat er iets « groots » broeide aan de kant van Hamas. Tel Aviv, haar miljarden kostende veiligheidsapparaat en de IDF, « het machtigste leger ter wereld », hebben ervoor gekozen dit te negeren.
Er zijn twee belangrijke vectoren ingevoerd.
1. Tel Aviv krijgt zijn « Pearl Harbor » voorwendsel om een nieuwe « oorlog tegen terreur » te voeren, evenals een soort definitieve oplossing voor het « Gaza probleem » (dat al van kracht is).
2. De Hegemon verandert het verhaal abrupt weg van de gezamenlijke, onvermijdelijke en kosmische vernedering van het Witte Huis en de NAVO op de steppen van Novorossiya — een strategische nederlaag die de eerdere vernedering in Afghanistan configureert als een Disneyland gemaskerd bal.
De totale blokkade van de« menselijke dieren » (copyright Israëlisch Ministerie van Defensie) van Gaza, in feite een burgerbevolking van 2,3 miljoen, werd afgelopen maandag opgelegd. Geen voedsel, geen water, geen brandstof, geen eerste levensbehoeften.
Het is een oorlogsmisdaad en een misdaad tegen de menselijkheid, waarbij de vier grondbeginselen van de Wet Gewapend Conflict (LOAC) met voeten worden getreden — allemaal toegejuicht of, in het beste geval, volledig genegeerd door de NAVO en de dominante media die worden gecontroleerd door de oligarchen die de NAVO steunen.
Christenen, moslims, joden en andere etnische groepen leefden eeuwenlang vreedzaam in Palestina tot het opleggen van het racistische zionistische project, met alle kenmerken van « verdeel en heers » kolonialisme.
De Nakba is een oude herinnering van 75 jaar geleden. Vandaag de dag zijn we al veel verder dan apartheid — we zijn op weg naar de totale uitsluiting en verdrijving van Palestijnen uit hun thuisland.
In januari 2023 benadrukte de Israëlische premier Netanyahu zelf dat » het Joodse volk een exclusief en onbetwistbaar recht heeft op alle gebieden van het Land Israël « .
Vandaag stuurde het Israëlische leger de VN een bevel om alle inwoners van het noorden van de Gazastrook, dat wil zeggen 1,1 miljoen mensen, volledig te evacueren naar het zuiden van de Gazastrook, in de buurt van Rafah, de enige grensovergang met Egypte.
Deze massale en gedwongen deportatie van burgers zou de opmaat zijn voor de vernietiging van heel Noord-Gaza, gekoppeld aan de verdrijving en confiscatie van voorouderlijk Palestijns land — en zo dichter bij een zionistische eindoplossing komen.
Netanyahu, een bewezen sociopaat, kan alleen wegkomen met seriële oorlogsmisdaden met de volledige steun van het Witte Huis, het Biden-combo en het ministerie van Buitenlandse Zaken — om nog maar te zwijgen van de inconsequente vazallen van de EU.
We zijn net getuige geweest van het bezoek aan Israël van een Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken — een ambtenaar met een laag IQ, overweldigd door alle problemen — die collectieve straffen steunt « ook als Jood ».
Hij zei dat zijn grootvader« gevlucht was voor de pogroms in Rusland » (dit was in 1904). Dan was er de directe — nazi-link met« mijn schoonvader overleefde Auschwitz, Dachau en Majdanek ». Dat zijn drie concentratiekampen op rij. De minister weet duidelijk niet dat de USSR deze drie kampen heeft bevrijd.
Toen kwam de link Rusland-Nazi’s-Hamas aan het licht. Alles is tenminste duidelijk.
Intern kan Netanyahu alleen premier blijven dankzij zijn twee ultra-zionistische, racistische en supremacistische coalitiepartners. Hij benoemde Itamar Ben Gvir tot minister van Nationale Veiligheid en Bezalel Smotrich tot minister van Financiën, beiden de facto verantwoordelijk voor de proliferatie van nederzettingen op industriële schaal in de hele Westelijke Jordaanoever.
Smotrich heeft publiekelijk verklaard dat« de Palestijnen niet bestaan omdat het Palestijnse volk nietbestaat ».
In recordtijd verdubbelen Ben-Gvir en Smotrich de kolonistenbevolking in de kantons op de Westelijke Jordaanoever van 500.000 naar een miljoen. Er zijn 3,7 miljoen Palestijnen, die de facto geen burgers zijn. Illegale nederzettingen
- die niet officieel zijn goedgekeurd door Tel Aviv — duiken overal op.
In Gaza, waar de armoede 60% heeft bereikt en de jeugdwerkloosheid enorm is, waarschuwen VN-organisaties wanhopig voor een dreigende humanitaire ramp.
Meer dan een miljoen mensen in Gaza, voornamelijk vrouwen en kinderen, zijn afhankelijk van voedselhulp van de VN. Tienduizenden kinderen gaan naar scholen van de UNRWA (Palestinian Refugee Agency).
Tel Aviv vermoordt ze nu — voorzichtig. Minstens 11 medewerkers van UNRWA werden vorige week gedood (waaronder leraren, een arts en een ingenieur), evenals minstens 30 kinderen en 5 leden van het Internationale Rode Kruis en de Rode Halve Maan.
En dan is er nog de Pipeline-hoek, d.w.z. de diefstal van gas uit Gaza.
Minstens 60% van de enorme gasreserves die in 2000 langs de kust tussen Gaza en Israël werden ontdekt, behoren wettelijk toe aan Palestina.
Een van de belangrijkste gevolgen van de definitieve oplossing die is toegepast op Gaza is dat de soevereiniteit over de gasvelden is overgedragen aan Israël, een verdere massale schending van het internationaal recht.
Geconfronteerd met het afschuwelijke vooruitzicht dat Israël de hele noordelijke helft van Gaza ontvolkt, live op televisie en toegejuicht door hordes NAVO zombies, is het niet overdreven om de mogelijkheid te overwegen dat Turkije, Egypte, Syrië, Irak, Iran, Libanon, Jemen en de monarchieën van de Golfstaten zich verenigen, op verschillende niveaus, om overweldigende druk uit te oefenen tegen de implementatie van de Zionistische Endlösung.
Bijna het hele Zuiden en de meerderheid van de wereldbevolking staan aan de kant van Palestina.
Turkije is geen Arabische natie en heeft in het recente verleden ideologisch te dicht bij Hamas gestaan. Ervan uitgaande dat Netanyahu’s huidige bende aan diplomatie zou gaan doen, zou het best mogelijke bemiddelingsteam worden gevormd door Saoedi-Arabië, Qatar en Egyptische diplomatie.
India heeft zichzelf zojuist een mes in het hoofd gestoken als ‘s werelds grootste leider: zijn leiders lijken een wrok te koesteren tegen Israël.
Dan zijn er nog de grote soevereinen: het strategisch partnerschap tussen Rusland en China.
Rusland en Iran zijn zelf verbonden door een strategisch partnerschap, met name op alle geavanceerde militaire niveaus. De door China tot stand gebrachte toenadering tussen Iran en Saoedi-Arabië heeft ertoe geleid dat Mohammed ben Salmane en Ebrahim Raissi elkaar deze week voor het eerst hebben gebeld om hun niet aflatende steun voor de legitieme rechten van het Palestijnse volk te coördineren. De Syrische president Bashar al-Assad is net naar China gereisd, waar hij met grote eer is ontvangen.
China’s kenmerkende diplomatieke verfijning — die veel verder gaat dan de Al-Aqsa vloed — komt neer op het steunen van de legitieme rechten van de Palestijnen. De hele Arabische wereld en de landen van de islam voelen dit duidelijk aan — terwijl Israël en de NAVO ongevoelig zijn voor elke nuance.
Met Rusland betreden we het terrein van de heavy metal. Eerder deze week werd de Israëlische ambassadeur in Rusland, Alexander Ben Zvi, na verschillende pogingen eindelijk ontvangen door vice-minister van Buitenlandse Zaken Michail Bogdanov. Het was Israël dat praktisch smeekte om ontmoet te worden.
Bogdanov kwam meteen ter zake: Ben Zvi was gewaarschuwd dat het plan van de IDF om Gaza letterlijk te vernietigen, de inheemse bevolking te verdrijven en deze « menselijke dieren » was « met verwoestende gevolgen voor de humanitaire situatie in de regio ».
Dit suggereert een heel goed mogelijk scenario — met even verwoestende gevolgen: Moskou lanceert, in samenwerking met Ankara, een operatie om de blokkade tegen Israël op te heffen.
Het is geen geheim — afgezien van de modus operandi — dat Poetin en Erdogan hebben gesproken over een mogelijk Turks humanitair zeekonvooi naar Gaza, dat tegen Israëlische aanvallen zou worden beschermd door de Russische marine vanaf haar basis in Tartous in Syrië en door de Russische luchtmacht vanaf Hmeimim. De inzet zou dan onvoorziene hoogten bereiken.
Wat nu al duidelijk is, is dat de proxy-oorlog van de Hegemon tegen Rusland in Oekraïne en Israëls geremixte ‘oorlog tegen terreur’ in Gaza slechts parallelle fronten zijn in één enkele wereldwijde oorlog van ontstellende evolutie.