Kairos Weekly 10

Deze zomer is het Kairos ‘Weekblad’ geschreven zodat wat we dit voorjaar in woord en beeld hadden gebracht in een nieuw formaat, onthouden zou worden. Omdat we de huidige gebeurtenissen snel vergeten, maar ons herinneren wat geweest is, helpt ons het heden te begrijpen en ons voor te bereiden op de toekomst, en er misschien zelfs aan deel te nemen.

Geen lang wekelijks verslag vandaag, maar enkele beschouwingen over enkele belangrijke elementen van de afgelopen dagen.

Ten eerste de benoeming van Hadja Labib, voormalig journaliste en tv-presentatrice van de RTBF, die de plaats inneemt van Sophie Wilmès, na haar ontslag.

Verbaasd… maar nee, Hadja, we weten al lang dat de functie van journalist als klapstoel werd gebruikt om de politiek in te gaan.

Alain Raviart, presentator bij RTL die woordvoerder wordt van het CDH.

Jurek Kuczkiewicz die, na 18 jaar trouwe dienst aan Le Soir, het team van Charles Michel vervoegt om strategisch en media-adviseur te worden van de toekomstige voorzitter van de Europese Raad.

Hij werd gefeliciteerd door Christophe Berti, hoofdredacteur van Le Soir.

En dan François Bailly die Joan Condiyts opvolgt als hoofdredacteur van L’Echo. Joan Condiyts, voorheen van Le Soir, medeoprichter en CEO van LN-24, is door de Rossel-groep aangesteld om een werkgroep informatie bij RTL te coördineren, waar hij zal samenwerken met Laurent Haulotte, directeur informatie en sport bij RTL-TVI. Laurent Haulotte, die een klacht tegen mij indiende omdat het hem niet beviel dat ik in de Hertogstraat, voor de Kanselarij, in een rechtstreekse uitzending zei dat journalisten en politici zo hecht zijn als varkens.

Joan Condiyts, ongetwijfeld binnenkort in de politiek, die in debat met mij moeite had het begrip mainstream media en belangenverstrengeling te begrijpen.

François Bailly, die ik een twintigtal keer op persconferenties heb ontmoet, en die me meermaals heeft gezegd dat ik niet meer zou kunnen deelnemen als ik dit soort vragen zou stellen, werd de woordvoerder van Alexander De Croo.

Aangezien politiek slechts een show is, is het goed om een bekend gezicht te hebben, ook al heeft de gekozen persoon geen kennis van het vakgebied. En dan 12.000 euro per maand voor Hadja Labib, dat zet je toch aan het denken?

Een boemerang… die valt toch niet? Het lanceert en komt terug. Mooie metafoor, Hadja, voor iets dat ook kan doorgaan voor een wederdienst, niet? Bovendien heeft ze het goed begrepen en weet ze de juiste woorden te vinden… sycofant.

Een uitzonderlijke eerste minister, denk je niet dat je een beetje overdrijft Hadja?

Ah shit… nog sterker. Aie, aie.

In dit spel is het een win-win situatie: de journalist wint aan macht en behoudt bekendheid, de politieke partij infiltreert subtiel in de redacties, wachtend op de toekomstige kandidaat. Hadaja Labib moet als tv-presentatrice haar MR-gasten niet te veel beledigd hebben om vandaag op deze manier onthaald te worden.

En dan blijven ze in de politiek, net als in de massamedia, hetzelfde doen: liegen. Zoals George Orwell zei: « Het politieke discours is ontworpen om leugens als waarheid te laten klinken, om moord respectabel te maken en om een loutere tocht op solidariteit te laten lijken. « En daarvoor zijn journalisten experts.

Ook de journalistieke instanties die geacht worden de persvrijheid en de ethiek te verdedigen, beschermen slechts de belangen van de heersende media, waarvan zij de directie vormen. Als het je niet bevalt, trek je je perskaart in, verlies je je subsidies en word je tijdens je werk gearresteerd zonder dat de autoriteiten daar aanstoot aan nemen. Minister van Media Bénédicte Linard besluit willekeurig de voorwaarde voor het verkrijgen van steun aan de periodieke pers te wijzigen; haar trawanten weigeren ons lidmaatschap, en dat is het! We zijn « democratisch » beroofd van het voordeel van het geld van de belastingbetaler, uw geld, dat de staat naar eigen goeddunken verdeelt, in overeenstemming met zijn belangen.

Hadja Labib bedankt Sophie Wilmès, Sophie Wilmès bedankt Hadja Labib, Alexander De Croo bedankt Sophie Wilmès… Een grote farandole, dezelfde familie, waar allen zich met dezelfde stem uitdrukken en onze voorstellingen van de werkelijkheid construeren.

Over leugens gesproken, het discours brokkelt af, de zekerheden van gisteren schudden. De Franse uitvoerende macht bevindt zich in een slechte positie, aangezien veel parlementsleden weigeren de nieuwe dwangmaatregelen te aanvaarden. In de Figaro van 8 juli kon men lezen:

 » dat gegevens over de zeer geringe doeltreffendheid van het vaccin tegen de overdracht van het virus begonnen te circuleren.

Le Figaro geeft het woord aan Martin Blachier die zegt: « Er zou een reëel politiek risico zijn geweest door door te gaan met de pas »; « Olivier Véran maakte een fout door de bochten te lezen door deze te willen opleggen ». « Dit is een ernstige fout die nog jaren zijn sporen zal nalaten.

Of Dr. Alice Desbiolles, een arts en epidemioloog, die zegtWe moeten stoppen met testen omdat de indicatoren voor besmetting niet meer relevant zijn en besmet zijn op zich niet ernstig is. Te veel mensen gebruiken ze om de dreiging te dramatiseren, vertelt ze ons. De enige interessante gegevens zijn die over het aantal ernstige Covidos en ziekenhuisopnames. Het is belangrijk ervoor te zorgen dat ze betrouwbaar zijn. Het is nu bekend dat de helft van de patiënten die met Covid in het ziekenhuis worden opgenomen in feite een andere pathologie hebben die de oorzaak is van hun opname. In de eerste golven gaven de cijfers, vaak gemaskeerd, aan dat een derde van de patiënten met Covid maar niet aan Covid overleed. »

Het artikel gaat verderEen volledige evaluatie van de vaccinatiecampagnes is nog niet gemaakt, maar steeds meer onderzoekers en artsen oordelen streng over de « vaccine-for-all »-doctrine. Het is bekend dat vaccins ernstige vormen van de ziekte bij risicopatiënten hebben voorkomen, maar nu is vastgesteld dat zij de overdracht van het virus niet hebben tegengehouden, in tegenstelling tot wat aanvankelijk werd beweerd.

In Frankrijk hopen sommigen zoals Blachier dat « de uitvoerende macht de brutale beslissing tegen niet-gevaccineerde zorgverleners zal herstellen. In België denken de parlementsleden intussen, met een niet-veroordeelde ex-crimineel aan het hoofd van het ministerie van Volksgezondheid, Franck Vandenbroucke, aan verplichte vaccinatie voor verzorgers. Hoewel de kwestie niet op de agenda van de laatste parlementaire zitting van vandaag staat, stemden zij vandaag in de commissie Volksgezondheid over een wetsvoorstel tot wijziging van de wet van 22 april 2019 betreffende de kwaliteit van de gezondheidszorgpraktijk », waarachter het risico schuilgaat dat de praktijk van het kletsen in de wet wordt verankerd, waarbij elke zorgverlener kan worden onderzocht als de uitvoerende macht daarom vraagt of als er een klacht tegen hem wordt ingediend.

Je voelt het tij keren, nietwaar? Maar mensen zullen u niet vergeten, zij die moeder, vader, zus, broer hebben verloren, opgeroepen werden om naar huis te gaan en te laat terugkwamen om op de intensive care te worden geïntubeerd; opa of oma zijn alleen gestorven zonder hun geliefden te hebben gezien, de ultieme marteling. De vaders en moeders die hun kinderen verloren door een experimentele injectie die de farmaceutische industrie verrijkte, voor wie Alexander De Croo indirect werkte toen hij bij de Boston Consulting Group de jonge vrouwen die nooit meer kinderen zullen kunnen krijgen, alle anderen die lijden onder de bijwerkingen.

Er zijn geen andere woorden voor degenen die ons al twee jaar regeren: criminelen, en voor sommigen dus ook moordenaars. Want als je bewust een journalist censureert tijdens een persconferentie, als je de officiële YouTube-link van het overheidskanaal verandert om het te laten lijken alsof de censuur nooit heeft plaatsgevonden, als je fundamentele zaken als PCR-testen negeert, als je doet alsof je wereldberoemde deskundigen als Ioanidis niet kent, als je de bijwerkingen van vaccins ontkent, als je Covid-behandelingen negeert, kun je niet zeggen dat je het niet wist.

De angstmedia behoren tot de boosdoeners. Zonder hen had dit alles niet kunnen gebeuren.

Ik wil van deze gelegenheid gebruik maken om iedereen te bedanken die heeft bijgedragen aan onze crowdfunding. Dankzij jou kunnen we het nog een paar maanden volhouden. 12.000 per maand om drie salarissen, kantoorruimte, drukwerk en alle andere kosten te betalen.

Als we een groot medium in het Belgische landschap willen worden, zullen we veel meer journalisten moeten aannemen. De prijs van onze vrijheid, uw recht om geïnformeerd te worden, is alleen mogelijk dankzij u.

Stel je voor dat Kairos er die twee jaar niet was geweest. Dit is wat er kan gebeuren als we het ons niet meer kunnen veroorloven om door te gaan.

Om de originele video te zien: https://www.kairospresse.be/kairos-hebdo-10/