Kairos tegen Google

Op 12 december zal de advocaat van Kairos zijn conclusies presenteren in de zaak Kairos vs Google.

Meer dan twee jaar geleden, in juni 2021, verwijderde YouTube ons kanaal het grote debatEen poging om een dialoog te openen te midden van Covid-19, door « officiële experts » en politici uit te nodigen, die allemaal weigerden… om met onze gasten te praten (Martin Zizi, Alexandra Henrion-Caude, Vincenzo Castronovo, Kaarle Parikka, Julie Michotte, Frédéric Goareguer, Louis Fouché).

We overtraden de « Community Rules » van YouTube, zoals hij het uitdrukte? Maar welke criteria gebruikt een platform voor het hosten van inhoud om wetenschappers en veldwerkers te censureren op basis van de « regels » van een « gemeenschap »? Welke gemeenschap? Welke regels? En wat zijn de waarden achter een platform dat beweert geen uitgever te zijn (en daarom de inhoud die het uitzendt niet selecteert)?

Later, toen Kairos midden in een juridische procedure tegen Google zat, sloot YouTube ons kanaal voorgoed, om dezelfde redenen.

Vandaag werpt het heden licht op het verleden om nog duidelijker te maken wat we toen al begrepen: alle afwijkende stemmen moesten tot zwijgen worden gebracht zodat de voorgestelde remedie (de injectie die bekend staat als een « vaccin ») wonderbaarlijk zou lijken en de illusie van een consensus zou creëren.

Maar wie kan vandaag de dag nog geloven dat YouTube-Google-Alphabet boven alles om het algemeen belang gaf? Terwijl het het allerbelangrijkste zou zijn geweest om elk woord te laten horen. Want wat draagt er uiteindelijk meer bij aan het algemeen welzijn dan vrijheid van meningsuiting?

Het is nu duidelijk dat YouTube een essentieel propagandamiddel was in het officiële verhaal van Covid en dat het platform in zijn rol als inhoudsredacteur een medium als Kairos moest censureren. Door mensen informatie te onthouden, heeft dit noodzakelijkerwijs hun gedrag beïnvloed, terwijl ze misschien anders hadden gehandeld als ze andere stemmen hadden gehoord.

Gezien de vele bekende bijwerkingen van vaccins, waaronder vroegtijdig overlijden, beroertes, hartaanvallen, turbokanker, etc., hadden deze keuzes fataal kunnen zijn.

We zullen altijd de eerste plicht van de journalist respecteren, die is vastgelegd in het Handvest van München: « De waarheid respecteren, ongeacht de gevolgen voor jezelf, vanwege het recht van het publiek om de waarheid te kennen ».

Wat er op het spel staat in deze rechtszaak is niets minder dan de persvrijheid en het recht op vrijheid van meningsuiting, dat tot het hoogste punt moet worden gedreven om ons in staat te stellen, zoals George Orwell zei, « anderen te vertellen wat ze niet willen horen ». In dit opzicht is het gemakkelijk te begrijpen waarom vaccinfabrikanten en hun propaganda-afdelingen geen belang hebben bij persvrijheid en vrijheid van meningsuiting, die schadelijk zouden kunnen zijn voor hun marketingstrategie en daarom onwelgevallig zijn voor aandeelhouders.

Hartelijk dank aan al onze supporters!

Lang leve de vrije pers!