KAIROS steunt de ZAD, tegen een zieke wereld, en roept op de verontwaardiging te verspreiden

De terroristische interventies van de Franse staat tegen Notre-Dame-des-Landes zijn niet verrassend. Want wat anders werkt, de pogingen « buiten het systeem », fungeren als een spiegel die de abnormaliteit weerspiegelt van dit genormaliseerde alledaagse leven waaraan wij ons overgeven. En deze pathologische continuïteit, de kapitalistische staat wil niet dat die verandert. We moeten blijven willen consumeren, produceren, werken, privatiseren, niet delen. De Fransman moet zijn gemiddelde dagelijkse olieverbruik verspillen, rijden, eten, leven. De Belg en de anderen ook. Degenen die het niveau nog niet hebben bereikt, moeten zich alleen nog « ontwikkelen ».

De ZAD zou alle gewetens moeten treffen, ons de bril moeten geven die ons in staat stelt de werkelijkheid van onze samenlevingen te zien voor wat zij is: een zone van algemene onzin. De stad is perfect in deze rol. Laten we eens denken aan de muffe lucht die we inademen, terwijl het verkeer elke dag drukker wordt; aan degenen die schreeuwen over een belemmering van hun individuele vrijheid wanneer wordt voorgesteld om de straat één dag per maand (één dag!) voor auto’s te sluiten, of om parkeerplaatsen te vervangen door fietsplaatsen, kippenhokken, moestuinen… Ze zijn ervan overtuigd dat ze hun vrijheid verdedigen, terwijl ze alleen maar een manier van leven in stand houden die hen bij hun geboorte is opgelegd, en die ze zich eigen hebben gemaakt. Alles is hetzelfde: golven die mensen steeds zieker maken, in de beslotenheid van hun huis, terwijl de staat en de industrie, samen met de universiteiten, druk bezig zijn ons uit te rusten met 5G(de « gratis » universiteit van Brussel in het bijzonder). Dit gaat verder met de veroudering van de produkten die wij consumeren, die geprogrammeerd zijn om niet lang mee te gaan, en die dus meer werk, meer afval en meer consumptie met zich meebrengen. Dit is wat nodig is: meer weggooien om meer te consumeren en meer te werken: tot 70 jaar, 38 uur/week. Groei.

Niets gaat goed, vooral als alles lijkt te werken. Elke dag, in onze banen, onze bijbaantjes, onze onderbanen; in ons voedsel, dat ziekmakend is, met additieven en kleurstoffen; in onze supermarkten, monopsones* die producenten met elkaar laten concurreren, de een tegen de ander, vervreemdende taken creëren en ze vernietigen wanneer ze maar willen. Dergelijke banen mogen niet langer worden verdedigd, want dit werkt alleen maar in de hand dat wat schadelijk is, in stand wordt gehouden. Zinvolle activiteiten moeten worden vervangen. Wij moeten een einde maken aan onze oorlogen, die geen ander doel dienen dan de multinationals en wapenhandelaars te verrijken en de haat tegen het Westen te voeden. We zouden moeten afzien van deze zogenaamd essentiële smartphones en weigeren van digitaal onderwijs een onderwijsprioriteit te maken, omdat deze technologieën onze hersenen koloniseren en onze kinderen dommer maken. We moeten onze straten, wegen en paden veranderen, waar auto’s elk jaar wereldwijd 1,3 miljoen doden veroorzaken (de WHO voorspelt 2,3 miljoen doden en zo’n 50 miljoen gewonden tegen 2030). Wij zouden ons luchtruim moeten vrijmaken van het luchtverkeer dat horden toeristen meebrengt om de laatste maagdelijke plaatsen op aarde te koloniseren of om zich bij de geformatteerde toeristengebieden aan te sluiten, waarbij tonnen CO2 in de atmosfeer terechtkomen. Er moeten andere media zijn dan die welke geen enkele sleutel geven om de wereld te begrijpen en die toebehoren aan dezelfde mensen die de oorlogen, de banken, de supermarkten, de mode maken.

De ZAD zou alle gewetens moeten treffen, ons de bril moeten geven die ons in staat stelt de realiteit van onze samenlevingen te zien voor wat zij is: een zone van veralgemeende nonsens

« Ethiopië is langzaam stervende « , « Wij zijn de wereld, wij zijn de kinderen « … Ach, die voorstellingen die beïnvloed zijn door het goede geweten van het Westen, dat in de jaren zeventig en tachtig onze kinderen op verraderlijke wijze het idee heeft gegeven dat hongersnoden ongelukken waren, het gevolg van een gebrek aan hulp, van « ontwikkeling », terwijl wij hen vrolijk plunderden en onze reserves aan slaven en voedingsmiddelen opbouwden. Het succes van digitaal zou hen eraan herinneren dat het Westen hen waardeert en nodig heeft om onze nutteloze voorwerpen te produceren en het afval terug te winnen wanneer wij ze vervangen. Elke 5 seconden sterft een kind van de honger, laten we niet meer klagen: dit is de prijs die we moeten betalen op het altaar van de groei.

Als de ZAD van Notre-Dame-des-Landes een globale doelstelling kan dienen, dan is het, naast de onmisbare lokale strijd die zij voert, die van het niet langer tolereren van alles van deze wereld dat ons elke dag minder menselijk maakt en ons zo verwijdert van de natuur en van elkaar. De staat zal niet opgeven, hij wil niet dat dit zich uitbreidt, want privé-eigendom (van land, leefruimte, water, zaden…) is de basis van de bourgeoismaatschappij.

Maar het zal alleen zin hebben gehad als de opstand zich uitbreidt. Overal. Op al die onfatsoenlijke plaatsen en projecten, natuurlijk, maar ook, en vooral, waar we dachten dat ze niet waren: in de gebieden van de « normaliteit ».

Alexandre Penasse

* De economische situatie waarin een onderneming het exclusieve voorrecht heeft een produkt of dienst af te nemen.