ITALIAANSE VERKIEZINGEN, EEN DWAAS SPEL?

Mijn excuses bij voorbaat aan de Franstalige lezer, want een aantal van mijn aantekeningen en verwijzingen zijn in het Italiaans. Ik heb in het Frans nog niets definitiefs gelezen over wat er bij deze verkiezingen op het spel staat. We zijn nog steeds in de greep van de schommeling tussen de « fascistische hysterie » van sommigen die de rol van links in totalitaire regimes vergeten en anderen die hopen dat G. Meloni een antiglobalist belichaamt die het perverse en versleten spel van de instellingen vergeet.

DE RESULTATEN

Laten we tot de kern van de zaak komen.

Na het aftreden van de heer Draghi moest het volk al na twee maanden verkiezingscampagnes stemmen. Er zij aan herinnerd dat Italië een parlementaire en evenredige republiek is, zodat het de meerderheidspartij is die gedurende 5 jaar politiek bedrijft.

Een groot probleem: het meerderheidsteam is… onthouder. Het beste cijfer in de Republikeinse geschiedenis: 37% opkomst tot onthouding! Onthouding met een hoofdletter A! Wat te doen tegenover zo’n coalitie? Voorlopig niets. Iedereen weet het, maar niemand praat erover. Achter de schermen wordt er in stilte over gesproken als een vreemdheid die oprijst uit de duisternis die in alle landen steeds meer voorkomt. We komen hier nog op terug.

Centrum-rechts behaalde een absolute meerderheid (maar niet de tweederde meerderheid die nodig is om de grondwet te wijzigen door het volksreferendum te omzeilen) met 26,3% van de stemmen, waaronder 8% voor Forza Italia en 9% voor Lega, die in vier jaar tijd van 17,5% van de stemmen naar 9% is gegaan, terwijl centrum-links een recordachterstand opliep met 27%, waaronder 19% voor de PD, het aanhangen van het fanatisme van de gezondheidsbelastingen en de onderwerping aan de Europese Commissie.⁽¹⁾ die de genadeslag gaf aan een val die al goed begonnen was.

Europa met Emma Bonino en Luigi di Maio (minister van Buitenlandse Zaken) keren niet terug naar het Parlement. De doelstelling van 3% is bereikt door GroenLinks. De verloren stemmen van centrum-links verrijkten Action-Italy Viva (7,8%) en M5S (15%), twee van de verrassingen van deze verkiezingen. De partij onder leiding van Giuseppe Conte deed het beter dan verwacht, vooral in het zuiden waar mensen hun sociale voorzieningen willen beschermen. De partijen die zich « anti-systeem » noemen, zitten ver onder de in de kieswet vastgestelde drempel van 3%: Italexit is gestopt op 2%, Soeverein en Populair Italië op 1,5% en Vita op 0,7%.

Georgia Meloni kan nadrukkelijk verklaren: « De Italianen geven een duidelijke indicatie voor een centrumrechtse regering onder leiding van de Broeders van Italië ».

EEN STRATEGIE

Laten we realistisch zijn.
Concreet en ver buiten het gezicht van de nieuwe meerderheid heeft zij als erfenis de economische maatregelen die de regering Draghi heeft ingevoerd om de energiecrisis en het inflatieprobleem aan te pakken. Zo stelt de onderzoeksafdeling van de Vereniging van Ambachtslieden en Kleine Ondernemingen (CGIA) dat « de nieuwe regering die uit de stembusgang zal komen al een hypotheek heeft van 40 miljard euro en het zal bijna onmogelijk zijn om, tenminste in de eerste 100 dagen, de verkiezingsbeloften na te komen die in de afgelopen twee maanden zijn aangekondigd ».⁽²⁾ « .

In wezen gaat het niet alleen om schulden. In een context van economische maatregelen die reeds door de vorige uitvoerende macht zijn vastgesteld en die rechtstreeks door Brussel zijn opgelegd, is de manoeuvreerruimte van de nieuwe regering bijna nul. Daarom is de mogelijkheid om de in de verkiezingscampagne beloofde oplossingen, zoals verlaging van de belastingdruk en de lopende uitgaven, aan te nemen, eenvoudigweg onmogelijk. Onmogelijk in een economische zone beheerd door Maastricht, die beslist over valuta, groei en koopkracht. Ter verduidelijking: 1) het waarderingsbeleid voor de euro bepaalt de in- en uitvoerstroom van elk land, hetgeen een rechtstreekse invloed heeft op de belastingen en de prijsstijgingen, 2) de verdragen bepalen de wijze van groei volgens de vrije handel die door het mededingingsrecht wordt geregeld, 3) de koopkracht die zo onderhevig is aan tarieven, belastingen, schulden, inflatie en speculatie kan alleen maar sterk verminderen.

Heel links ontwijkt zorgvuldig de economische kwestie. France Culture kan botweg koppen « Waarom Europa afglijdt naar uiterst rechts⁽³⁾ », terwijl de Europese Commissie haar ijzeren focus niet verliest. Ursula von der Leyen, met haar legendarische zachtheid, herinnerde ons eraan dat « wij over de middelen beschikken om sancties op te leggen als de zaken in een moeilijke richting gaan⁽⁴⁾ », verwijzend naar Polen en Hongarije. Als de door Brussel opgelegde routekaart van hervormingen niet wordt nageleefd, zullen de middelen worden opgeschort. Een daarvan is zeker het PNRR (Nationaal herstelplan), waarvan de tweede tranche de afgelopen dagen is vrijgegeven. Men mag niet vergeten dat de herstelfondsen (248 miljard)⁽⁵⁾ een manier waren om Italië onder toezicht te plaatsen, waarvan de schuld voor 50% toebehoort aan de Italianen zelf⁽⁶⁾, in tegenstelling tot Frankrijk, waarvan de schuld hoofdzakelijk afhangt van Amerikaanse pensioenfondsen (Black Rock)⁽⁷⁾.

De strategie, die al zichtbaar is sinds het aftreden van de heer Draghi, is om de nieuwe regering de schuld te geven van stagflatie (nul of negatieve groei met hoge inflatie) zodat een « technocraat » terugkeert in de nieuwe kleren van de redder. En als de Italiaanse economie in het slop raakt, is er altijd nog tijd om de rouwende burgers te condoleren: « Ik heb u gewaarschuwd, ik kan niets meer voor u doen ».

Het spook van Griekenland strekt zich dus uit naar het zuiden. Denk eraan. Griekenland was niet vanwege de bankencrisis van 2008 en de redding van de ‘too big to fail’-banken, speculatie in financiële producten en vastgoed, offshoring en deregulering die Obama wijselijk negeerde. Nee, helemaal niet⁽⁸⁾. Omdat de Grieken hun belastingen niet betaalden, was er te veel corruptie, te veel ambtenaren en te veel schulden⁽⁹⁾. Kortom: het land werd slecht beheerd.
De Italianen, en binnenkort de Fransen, verwachten een stroom van verduistering en instrumentalisering — covid, Oekraïne, schulden en overgangen — en dat de bankiers, nadat ze ons tot zinken hebben gebracht, ons een hand komen bieden die nuttig lijkt.

EEN ULTRALIBERALE AGENDA

En hier zijn de hyena’s van links in beroering en van de bien-pensance die de laarzen van de haute finance likken. (Valselijk) verklaren dat je de alliantie met de farmaceutische industrie en de private banken niet wilt vernieuwen, is « fascistisch » worden. Je kunt niet eens meer doen alsof je een populist bent. En toch, als we naar het programma van de Broeders van Italië kijken, zullen we zien dat G. Meloni zijn geloofsbrieven heeft laten zien; dit toont de mate van stress van het regime. Het programma van G. Mélonie staat inderdaad veel dichter bij het versnelde neoliberale programma dan bij een project van grote openbare werken en een militie in zwarte hemden — tenzij je het liberalisme beschouwt als de voorkamer van het fascisme, maar dat is een andere discussie. Laten we enkele hoofdpunten van zijn programma nader bekijken^(10)(11)(12) (in noot: van kortste naar meest volledige).

Oorlog en soevereiniteit
Het verlangen naar vrijheid en soevereiniteit gaat gepaard met onvoorwaardelijke steun aan de NAVO en Oekraïne(Atlantismo, ferma adesione alla NATO e sostegno all’Ucraina), wat volledig in strijd is met de Italiaanse grondwet die gebaseerd is op soevereiniteit en vrede.

Opleiding en specialisatie
Een numerus clausus-programma met een « Valorisatie van technische en beroepsberoepen en afschaffing van de toelatingstest voor de medische faculteit met selectie op basis van prestaties na het eerste studiejaar » (Valorizzazione delle professioni tecniche e professionalizzanti ed eliminazione del test d’ingresso per la facoltà di medicina con una selezione fatta in base al rendimento dopo il primo anno di studi), met « meer financiële steun voor verdienstelijke studenten (Maggiore sostegno economico agli studenti meritevoli), « een hervorming van het systeem van toegang tot de geprogrammeerde faculteiten en een hervorming van de wet op de gespecialiseerde medische opleiding, via een systeem dat voorziet in selectie vanaf het tweede jaar van de opleiding » (Riforma del sistema di accesso alle facoltà a numero programmato e riforma della legge sulla formazione specialistica medica, attraverso un sistema che preveda la selezione a partir dal secondo anno di corso), waaraan een Onderwijshervorming wordt toegevoegd: « graduate students first and more interactive universities » (Valorizzazione delle scuole tecniche professionali e riforma del PCTO. Riforma della didattica: « studenti laureati prima e università più interattiva).

Gezondheid en toezicht
Dit gaat gepaard met een reactionaire of progressieve beweging — het is niet meer duidelijk hoe deze te definiëren — die het subtielere toezichtskapitalisme versterkt dat door de EU wordt opgelegd via « een beloningsmechanisme in de toegang tot het gezondheidsstelsel met de invoering van een rijbewijs met gezondheidspunten » (patente a punti della Salute con un meccanismo di premialità nell’accesso al sistema sanitario). Als G. Meloni de intelligentie heeft om de groene pas⁽¹³⁾(gezondheidspas) te weigeren, kan deze altijd onder een nieuwe naam door het raam terugkomen. Vermeldenswaard is dat G. Meloni altijd « nee » heeft gezegd tegen de gezondheidspas, terwijl hij in parlementaire vergaderingen « ja » heeft gestemd.

Belastingen en privatisering
(« Riduzione della pressione fiscale su imprese e famiglie attraverso una riforma all’insegna dell’equità: flat tax »). « Verlaging van de belasting op arbeid door een structurele verkleining van de belasting- en premiewig, ten gunste van werknemers en bedrijven ». Afgezien van de twijfels die wij hierboven hebben geuit over de vermindering van de lopende uitgaven en de reële voordelen voor de werknemer, betekent dit enerzijds dat de ondernemingen minder winst afdragen aan de staat, en anderzijds dat er meer wordt geïnvesteerd in de particuliere sector, met name in het vervoer in het zuiden, waardoor niet alleen de openbare diensten worden verslechterd en geprivatiseerd, maar ook de rol van de multinationals en de maffia bij de plundering van de staat wordt genegeerd.

Klimaatverandering en ‑degradatie
Een verbintenis tot de controversiële klimaattransitie(Aggiornamento del Piano nazionale di adattamento ai cambiamenti climatici), die een voorstel tot exploitatie van schaliegas niet uitsluit.⁽¹⁴⁾ op het grondgebied (« Ja tegen hervergassingsinstallaties en boringen in Italiaanse gasvelden »), Sì a rigassificatori e a trivellazioni dei giacimenti italiani di gas), de invoer van kernenergie en de transformatie van Italië in een energiesorteercentrum tussen Afrika en de rest van Europa (Trasformazione dell’Italia in un hub di smistamento energetico tra l’Africa e il resto dell’Europa).

Maar… de massamedia concentreren zich liever op morele kwesties. Het moet gezegd worden dat zij zich de beroemde katholiek-fascistische slogan van Mussolini « God, Vaderland, Familie » eigen heeft gemaakt (er zij aan herinnerd dat niet alle katholieken fascisten zijn of dicht bij het Vaticaan staan, dat niet alle moslims salafisten zijn, dat niet alle joden bankiers en islamofoben zijn…), die zij heeft weten te verzachten met « de loonkloof tussen vrouwen en mannen en de goedkeuring van de Roze Belasting » (Superamento del « tetto di cristallo », quindi del diva).), die zij heeft kunnen verzachten met « de loonkloof tussen mannen en vrouwen en de invoering van de roze belasting » (Superamento del « tetto di cristallo », quindi del divario retributivo tra uomini e donne nonché della pink tax). Er zal aandachtig worden bekeken hoe de vrijheid van de vrouw en de terugkeer naar het christendom zullen worden uitgevoerd in een land dat bij grondwet seculier is, wetende dat met name op dit gebied de Italiaanse verenigingen zeer invloedrijk zijn en dat de ogen van de Europese « linksen » klaar staan om de kloof te slaan die, naar wij hopen, een even woedende blik zal werpen op de rampzalige neveneffecten van vaccins op de menstruatie.⁽¹⁵⁾.

Toch is de boodschap van deze verkiezingen duidelijk: de mensen maken zich in de eerste plaats zorgen over hun eten, over fatsoenlijke huisvesting, over verplaatsingen zonder te moeten Big Brother naar alle uithoeken, om te kunnen rekenen op openbare diensten, om een andere politieke bestaanswijze te zoeken, alvorens vragen te stellen over euthanasie, abortus, de verplichting om foetussen te begraven, cannabis en het homohuwelijk. Kun je het ze kwalijk nemen? Vooral omdat de Italianen, die de welwillende bescherming van de mamaHet enige dat zal gebeuren is dat de soberheid van de zweepmoeder die trouw zweert aan het Vaticaan, de VS en de EU (waarvan zij de voorzitter is van de Europese Conservatieven en Hervormers) zal worden opgelegd aan de bevolking van Europa, die droomt van een presidentieel systeem naar Frans model. Kortom, een vrouwelijke Draghi die op afstand zal toekijken hoe het volk wegzakt in de ellende.

EEN ALTERNATIEF?

Bieden de drie partijen die beweren « anti-systeem » te zijn een alternatief voor dit spel van bedrog? Laten we hun programma eens nader bekijken: Vita met S. Cunial⁽¹⁶⁾, Italexit met J. Paragone⁽¹⁷⁾, Soeverein en Populair Italië met G. Colone⁽¹⁸⁾.

Als de dissidenten een sterke politieke tegenmacht willen opbouwen, moeten ze realistisch zijn. Deze kracht zal zeker niet komen van de instellingen zelf die bedoeld zijn om de burger te ageren en te gebruiken, maar zal van onderaf komen — misschien om zich via de instellingen uit te drukken.

De onafhankelijke partijen zijn het eens over vele cruciale punten, waaronder

1. Nationale soevereiniteit, wat betekent uit de NAVO, de WHO en de EU stappen.
2. De vrijheid die ontstaat door te weigeren de digitale, gezondheids- en vooral financiële dictatuur te volgen.
3. Respect voor het milieu, waaronder het behoud van lichamen en de natuur, die door GGO’s en 5G worden aangetast.

Ondanks deze gemeenschappelijke moedige standpunten zijn ze het niet eens over migratiebeleid en morele wetgeving (paren, levenseinde, cannabis).

Vita en Italexit veroordelen namelijk immigratie zonder enig voorbehoud, terwijl Soeverein en Populair Italië een specifieke immigratie veroordeelt: die welke wordt gebruikt als « kapitalistische reserve » voor dereguleringsdoeleinden. Het is altijd amusant om deze debatten te volgen, want Italië is meer een doorgangsgebied, met ongezonde en onmenselijke vluchtelingenkampen, wat niets te maken heeft met de immigratie van het kosmopolitische en koloniale Frankrijk.

Terwijl allen de propaganda van posthumanistische stromingen uit de Verenigde Staten (LGBT, Wokisme, enz.) aan de kaak stellen, wensen Vita en Italixit terug te keren naar een conservatieve christelijke traditie, terwijl Soeverein en Populair Italië zich niet uitspreekt over deze onderwerpen en de keuze aan eenieder laat.

Wat de economische voorstellen betreft, neemt Vita er genoegen mee vaag te blijven, terwijl Italexit droomt van volledige werkgelegenheid en de sociale uitkeringen wil beperken in een land waar werkloosheid en inflatie aan de orde van de dag zijn. Alleen het soevereine en populaire Italië is zich ervan bewust dat een beleid van herverdeling van de door de winsten van de op het nationale grondgebied opererende multinationals vergaarde rijkdom ten gunste van de arbeidersklasse onvermijdelijk is.

In het licht van deze situatie is het schrijnend dat het alternatief er niet in is geslaagd de minimale 3% te halen om tot het parlement toe te treden. Dit wijst op twee structurele problemen met het partijstelsel:

1. Neiging tot centralisatie in de stijl van « alles achter mij ».
2. Ontkoppeling van de basis, waardoor prioriteiten verloren gaan.

Het spreekt vanzelf dat een alliantie, verre van als verraad over te komen, zou zijn verwelkomd als een bewijs van volwassenheid en tijdsbesef, die de kunstmatige oevers van de scheidslijn tussen rechts en links reeds hebben verlaten.

DIAGNOSTIEK

Einde van de democratie.
Hoe zit het met onthouding, vooral onder jongeren? Naast de ernstige belemmeringen van het stemrecht — zoals daklozen en Italianen in het buitenland die niet op alle partijen konden stemmen — die onthouding in de hand werkten, was het vooral een verlies van vertrouwen in de representatieve democratie. Niet alleen herkennen de mensen zich niet meer in hun vertegenwoordigers, maar verontrustender is dat ze niet meer geloven dat dit partijstelsel, dat nu verbonden is met corruptie, eigenbelang en klassenverachting, uit een noodtoestand kan komen die grondwettelijk wordt. 3 oorzaken (niet uitputtend).
1) U bent een Italiaanse student die bang is voor de gezondheidsmaatregelen die 2 jaar jeugd hebben verpest, maar die ook naar de universiteit wil kunnen gaan zonder schulden te maken en die ook een goede ziekenhuisdienst voor zijn ouders wil. Daarvoor zouden we zowel links als rechts moeten kunnen stemmen, en zelfs dan kunnen we niets zeker weten tussen beloften en daden.
2) Wanneer een regering valt, zijn de Italianen gewend aan ongekozen « technische » regeringen die zorgen voor een overgangsperiode die jaren kan duren.

3) In Italië heeft de sanitaire repressie met haar vele economische en sociale absurditeiten tijdens de covide crisis de verbeelding zo ver overtroffen in wreedheid, dat de Italianen diep begrepen hebben dat de belangen van de weinige machthebbers altijd boven die van het volk staan.

Het is tegenover deze situatie, die verder gaat dan systemische corruptie en een feit wordt van een decadente en dus autoritaire beschaving, dat Jessica Constanzo van Alternativa⁽¹⁹⁾ met zwier ontslag neemt en haar afkeer deelt van dit systeem dat de door de belastingbetaler betaalde, verborgen ambtenaren beschermt.

En in deze nutteloze tijd van routinematige afleiding doen zich hier in Turijn — en misschien ook elders — sinds augustus zonder waarschuwing stroomonderbrekingen voor. Oude mensen, jongeren en winkeliers kan men midden in de nacht horen schreeuwen van verbazing en wanhoop. Op dit moment praat niemand erover. Het doel is de mensen geleidelijk te wennen aan een sfeer van terreur; de enige vruchtbare bodem voor dictatuur. En de NAVO blijft militaire hightech inzetten in Turijn⁽²⁰⁾ en biolab in het zuiden⁽²¹⁾ en ik hoorde net over de onderwatersabotage van Nord Stream 2⁽²²⁾.

En natuurlijk blijft oorlog als grote wasmachine — of wat nu « reset » wordt genoemd — de zekerste manier om de bevolkingen angst aan te jagen door een Aziatische dreiging (China/Rusland) te versterken — zelfs te mystificeren — zodat zij alle Atlantische opleggingen tegen de eigen belangen van de Europese volkeren accepteren. En Draghi legt de lat hoog: « Er is pas een toekomst als Rusland besluit terug te keren naar de normen van 1945⁽²³⁾ « .

Einde van de rechtsstaat. Het Nationaal Bevrijdingscomité (CNL) geïnitieerd door U. Mattei heeft met Générazione Futura⁽²⁴⁾ een zelfgestuurd volksreferendum (« Resistendum ») voorgesteld over de uittreding uit de NAVO, de WHO en de EU, maar ook over valuta en digitalisering. Bij dit referendum werd een parallelle stemming gehouden zonder andere directe gevolgen dan een raadgevende stem. Maar het heeft een zekere symbolische kracht op de manier van Fullmich’s hof. Alleen het optreden van de politie en de inbeslagname van de stembussen in de stembureaus herinneren ons eraan dat niemand geacht wordt buiten het systeem te denken of te handelen. In feite is het een goede instap in de politiek in edele zin en het is te hopen dat de comités zich vanzelf ontwikkelen zonder in de piramidale en electorale logica te stappen⁽²⁵⁾.

Moeten we niet eerst de levende en werkende krachten samenbrengen? Een gevoel van allianties en prioriteiten terugvinden? Om een visie op te stellen die tot de diepten van de mens kan spreken? En in plaats van programma’s te bedenken en achterhaalde denkkaders vast te stellen om onszelf gerust te stellen, is het niet beter om de grote sprong in het onbekende van de toekomst te aanvaarden?

HET VERDRAG VAN DE FRANCO-ITALIAANSE VERGADERING

In de vrije en actieve volkslijn, samen met de Italiaanse CNL en de Franse deelnemers aan de Frans-Italiaanse Assemblee, hebben wij^(26)(27)Het Frans-Italiaanse verdrag, dat op dezelfde dag in de media werd gecensureerd, werd afgerond als reactie op het fundamentele verdrag waarover nooit wordt gesproken en dat op 26 november 2021 in Rome door Macron en Draghi werd ondertekend⁽²⁸⁾.

Ik wil met name de deelnemers aan deze vergadering bedanken, die bijna allemaal met hun pen en ideeën aan deze tekst hebben bijgedragen. Dit is het bewijs dat verschillen ons niet uit elkaar drijven. Integendeel. Het kost gewoon tijd om elkaar te leren kennen en elkaar te ontmoeten⁽²⁹⁾.

Tristan Edelman