GENORMALISEERDE SCHIZOFRENIE

De redactie van Charlie-Hebdo wordt afgeslacht, criminele staatshoofden verzamelen zich aan het hoofd van de autocolonne in Parijs om de vrijheid van meningsuiting te verdedigen; Christine Lagarde, wier salaris als hoofd van het IMF meer dan 30.000 euro per maand bedraagt⁽¹⁾ hield een toespraak in Brussel op de Grandes Conférences Catholiques, en de krant La Libre, een partner van de manifestatie, citeerde zijn cynische en bedrieglijk filantropische opmerkingen:  » Je hoeft niet altruïstisch te zijn om beleid te steunen dat de inkomens van de armen en de middenklasse zal verhogen. Het is een win-winsituatie, aangezien deze beleidsmaatregelen van essentieel belang zijn om een sterkere, meer inclusieve en duurzamere economische groei mogelijk te maken « Degenen die zich hebben verzet tegen de bevelen van de Commissie en de aasgieren van het IMF en de Wereldbank in Griekenland, worden door Jean-Claude Juncker en zijn kliek gegeseld. Degene die de les leest is de voormalige premier van Luxemburg, een berucht belastingparadijs, wiens verantwoordelijkheden in de Luxleaks meer dan onduidelijk zijn, en die zal worden bedankt door in 2014 voorzitter van de Commissie te worden; Freddy Thielemans probeert de bevolking te overtuigen van de voordelen van het nieuwe mega-winkelcentrum Neo op de Heizel… en verlaat zijn mandaat als burgemeester om te genieten van de… financiële voordelen als secretaris-generaal van het Brussels Tentoonstellingscentrum⁽²⁾.

Verdediging van de vrije meningsuiting tegen de censoren, bevordering van gelijkheid in dienst van ongelijkheid, morele vermaning van een lakei van de roofbankiers, particuliere troonsbestijging georkestreerd vanuit het publiek. Zoek naar de fout!… die is er niet. Deze enkele voorbeelden zijn slechts een illustratie van de onaanvaardbare en aanvaarde arrogantie, waarvan de herauten er zeker van zijn dat de onfatsoenlijke tegenstrijdigheden van hun demonstraties en hun woorden zullen zwijgen, zozeer zelfs dat de massamedia zich bezighouden met het beschrijven van hun gesticulaties zonder ze ooit met elkaar in verband te brengen en ons te verlichten over hun inzet. Alleen al hun status verleent hen hun prestige en onaanraakbaarheid. Maar als ze aanvaard worden, is dat ook omdat onze hersenen daarop voorbereid zijn en omdat we een hele manier van denken over de wereld hebben die deze tegenstellingen onzichtbaar voor ons maakt: weinig verantwoordelijkheid, bijvoorbeeld, voor armoede wanneer volgens de mythe de enige inspanning toegang tot rijkdom zou geven; geen opstand, of zo weinig, wanneer ons verteld wordt dat een Belgische voetballer 330.000 euro per vijfdaagse week verdient, dat wil zeggen 66.000 euro per dag, dat is 8.250 euro per uur als we werkdagen van acht uur rekenen. Maar velen houden hun ogen nog steeds gericht op het scherm met de laatste wedstrijd. Normaal als de norm de afwezigheid van grenzen is. Het hoogste onfatsoen is dat men het niet eens meer ziet, en dus geen reden meer vindt om verontwaardigd te zijn.

Wat door sommigen als tegenstrijdigheden wordt opgevat, zijn echter niet de pathologische manifestaties van een gezond lichaam, maar veeleer de tekenen van de normale werking van een destructief systeem waarin sommigen strijden om hun voordelen te behouden terwijl zij blijven doen alsof zij voor het algemeen welzijn werken. Moraliteit in deze show is een spel.

Barbaarsheid komt niet, het is aanwezig en wordt steeds beter. En voortdurende onverschilligheid en acceptatie voorspelt weinig goeds. Het goede westerse denken zal altijd barbaarsheid oproepen bij de ander, hem als een monster zien en hem op zijn beurt het beeld zenden van een moderne en ontwikkelde maatschappij die de « wilden » zouden moeten imiteren. Toch is het het Westen dat het monopolie heeft op terrorisme, plunderen en moorden om een « niet-onderhandelbare » manier van leven in stand te houden.

De ander voortdurend de schuld geven, in hem de « barbaar » zien, is stilzwijgend onze positie als menselijk en verkieslijk definiëren; het is altijd weigeren te zien hoe de situatie van de ander zich tot de onze verhoudt.

Alexandre Penasse