EEN DOCUMENT DAT HET VERBAND TUSSEN DE ZAAK DUTROUX EN DE ZAAK VAN DE VALSE BULGAARSE VISA AANTOONT

Iedereen die nog vertrouwen heeft in de rechtsstaat zal waarschijnlijk enigszins ontdaan zijn door wat hij leest, tenzij zijn particuliere belangen hem dwingen een oogje dicht te knijpen om van de situatie te kunnen blijven profiteren, wat helaas maar al te vaak het geval is. De volgende tekst legt niets minder dan een verband tussen het netwerk van valse Bulgaarse paspoorten, dat in de jaren negentig door Myrianne Coen is ontdekt, en het « Dutroux-netwerk ». Verbindingen die mensen in de hoogste gerechtelijke en diplomatieke sferen van de regering systematisch hebben proberen te onderdrukken.

In 1996 stelt Myrianne Coen, nummer 2 op de Belgische ambassade in Sofia, Bulgarije, een visumhandel aan de kaak die op de ambassade plaatsvindt. Enkele jaren na de ontbinding van de USSR was de criminaliteit georganiseerd rond voormalige leden van de Nomenklatura en de geheime diensten, die zich bezighielden met de handel in visa in het gehele Schengengebied. In Frankrijk werd in dezelfde periode de justitiële wereld gealarmeerd door een toevloed van prostituees van Bulgaarse afkomst in Straatsburg, die ontdekte dat zij zakenvisa kregen… Op grond hiervan werden een bedrijfsdirecteur en zijn echtgenote, de persoon die de visa op het Franse consulaat in Sofia had afgegeven, alsmede de Franse ambassadeur en consul in Sofia, aangeklaagd.  » De fraude die op de Franse ambassade en in andere westerse kanselarijen is ontdekt, is klassiek: de maffia verkrijgt de kostbare visa dankzij interne handlangers die valse reisuitnodigingen verstrekken of tegen betaling « vergeten » de geldigheid van de aanvraag te verifiëren⁽¹⁾. « Het Franse onderzoek zal snel en efficiënt zijn.

Aan de Belgische kant horen we niets. Is het omdat er niets te zeggen valt? Integendeel, er werd ontdekt dat honderden visa op onregelmatige wijze waren afgegeven, waarbij het Brusselse parket jaren later toegaf dat het fraudebedrag meer dan 500.000 euro bedroeg. De smokkel zou hebben plaatsgevonden van 1992 tot eind 2000. Myrianne Coen, die deze criminele manoeuvres ontdekte, heeft Brussel herhaaldelijk op de hoogte gebracht, maar nooit antwoord gekregen. De zaak werd pas in april 1997 door het parket van Brussel onderzocht: « Gedurende 16 maanden volgden vier onderzoeksrechters elkaar op zonder dat de hoofdrolspeler, ambassadeur Koenraad Rouvroy, op enig moment werd ondervraagd⁽²⁾. « Als ze besluit een civiele zaak aan te spannen, zal dat nooit onderzocht worden. Een ander verontrustend feit is dat  » Op 7 juni 2000 heeft het Openbaar Ministerie zonder enige reden de taal van het onderzoek gewijzigd en een (zesde) rechter aangesteld, ditmaal een Nederlandstalige. Dit kan leiden tot de nietigverklaring van het onderzoek. In november erkende het Openbaar Ministerie dat tussen 1995 en 1997 ten minste 500 visa op onregelmatige wijze door de Belgische ambassade waren afgegeven. Het lijkt erop dat het de ambassade zelf was die het verkeer organiseerde⁽³⁾.  »

Wanneer wordt voorgesteld een parlementaire onderzoekscommissie inzake mensenhandel in te stellen die het beleid inzake visumverlening moet controleren, zal Louis Michel tegen de senatoren van de subcommissie Binnenlandse Zaken van de Senaat roepen: « onmogelijk!⁽⁴⁾ ». De advocaten, Jean-Maurice Arnould en de voormalige antimaffiarechter Ferdinando Imposimato, menen dat zij geconfronteerd worden met een welbewuste wil van de Belgische justitie om deze zaak niet te onderzoeken of alles in het werk te stellen omze ongeldig te maken⁽⁵⁾.  »

Het Centrum voor Gelijke Kansen, dat in deze zaak ernstige vermoedens van mensenhandel zag, besloot zich bij de klacht aan te sluiten. Hij vergist zich niet, visumfraude voedt inderdaad rechtstreeks de mensenhandel en diverse maffia-activiteiten. Johan Leman, directeur van het Centrum voor Gelijke Kansen, verklaart bij die gelegenheid: « witwassen van geld, prostitutie, kinderpornografie , drugs en sigaretten » zijn de objecten van deze handel. Hij voegde eraan toe dat een handel in vlees van zeer lage kwaliteit Bulgarije ook via België voedde: vrachtwagens gingen van België naar Bulgarije en kwamen geladen met sigaretten terug. Maar de voormalige directeur onthult een groter, internationaal verkeer dat de twee landen verbond: wapens en diamanten. Dit roept herinneringen op en herinnert ons aan de diamantsector in het platte land, die profiteerde van een strafrechtelijke transactie die door de Belgische belastingdienst was opgezet. Laten we even in herinnering brengen dat de uitgebreide strafrechtelijke transactie, waarvan de georganiseerde misdaad rond de diamant profiteerde, het « Kazachstaanse trio » ook in staat stelde het genot van de ongezonde omstandigheden in de Belgische gevangenissen te ontlopen⁽⁶⁾. Wat de illegale wapenhandel betreft, wordt vermoed dat de wapens via Air Sofia werden doorgevoerd vanuit de luchthaven van Oostende, die bekend staat als een plaats waar intensief wordt gehandeld. Het zou ook via dit kanaal zijn dat de wapens die door de Libische milities uit België werden gekocht, met een deel van het rentegeld van de bevrijde Libische fondsen, later zouden worden doorgesluisd naar⁽⁷⁾.

DE REALITEIT VAN HET BELGISCHE VERKEER

« Op basis van de inspecties van het departement van Buitenlandse Zaken is het zeer waarschijnlijk dat er misbruik is gemaakt van de mogelijkheid om ambtshalve visa af te geven op basisvan collectieve uitnodigingen van Belgische bedrijven ‚ » gaf Koen Vervaeke, woordvoerder van Buitenlandse Zaken, toe aan een journalist van RTBF. Ondanks talrijke bewijzen, talrijke aanwijzingen, het feit dat het Openbaar Ministerie en Buitenlandse Zaken de realiteit van de mensenhandel erkennen, wordt in België niemand in staat van beschuldiging gesteld. De woordvoerder ontweek de vraag van de journalist, toen hij erop wees dat « de documenten destijds waren ondertekend doorambassadeur Koenraad Rouvroy, maar dat hij desondanks nooit is gestoord . Als beloning kreeg hij daarna zelfs een aanstelling op de Belgische ambassade in Zuid-Korea…

Een hoge Bulgaarse inlichtingenofficier zal de beweringen van mevrouw Coen bevestigen:  » Ik heb mijn eigen bronnen om u te vertellen dat dit visumverkeer op de Belgische ambassade al bestond lang voordat mevrouw Coen het aan de kaak stelde; onze autoriteiten waren perfect op de hoogte van wat er gebeurde in verschillende westerse ambassades (…) Zodra ze de feiten aan de kaak stelde, is het duidelijk dat ze van Myrianne Coen af wilden⁽⁸⁾.  » Toen Johan Leman inzage in het dossier vroeg, « dreigde de onderzoeksrechter de directeur van het centrum onmiddellijk met een huiszoeking in zijn woning⁽⁹⁾. « Vreemd, is het niet?

Het ministerie van Buitenlandse Zaken wil alleen een secretaresse ontslaan, die volgens Myrianne Coen niet bij de zaak betrokken was. Het opofferen van een onschuldige ondergeschikte om de schuldige te redden is gebruikelijk… De advocaat van Myrianne Coen, Ferdinando Imposimato⁽¹⁰⁾, een naaste medewerker van rechter Falcone, die net als hij tegen de Italiaanse maffia strijdt, zal zeggen:  » een Bulgaarse ambtenaar legde op een colloquium in Brussel een verklaring af waarin hij zei: « onze Bulgaarse maffia staat in contact met ambassadeambtenaren in België. Deze verklaring is zeer ernstig, zij bevestigt wat wij al vermoedden, namelijk dat de Bulgaarse maffia een zeer grote macht heeft en actief is op het gebied van de mensenhandel. (…) De bewijzen zijn er dus, en tegenover de aanklacht van mevrouw Coen staat ook de inertie van de Belgische justitie, en die is van ongekende ernst. Het Europese Hof moet reageren op deze inertie, want deze handel gaat ook over terrorisme, georganiseerde misdaad, Al-Qaeda, tragische aanslagen, enz. Visumhandel lijkt een kleinigheid, maar als je het bekijkt, is het niet alleen visumhandel, het is ook een instrument voor andere misdaden « Dit bevestigt wat de Belgische Senaat in 1999 heeft gezegd: « de handel in documenten is de rode draad van de georganiseerde misdaad « . De voormalige rechter bevestigt dat  » de maffia koopt diplomaten, ambassadepersoneel, politici om de visumhandel te runnen, zo handig in de mensenhandel. De fraude wordt vooral gepleegd in de ambassades van België, Frankrijk, Duitsland en Italië. Het brengt tussen de 30 en 50 miljoen dollar op⁽¹¹⁾.  »

« Het bewijs bestaat dus, en tegenover de aanklacht van mevrouw Coen staat ook de inertie van de Belgische rechterlijke macht, en die is van een ongekende ernst.

Het was bekend dat terrorisme voor onze staten vooral een nieuw middel was om de repressie te verscherpen tegen organisaties en personen wier afwijkende mening buiten het door hen politiek bepaalde kader viel. Wat minder bekend is, is dat deze praktijken van de staatsmaffia, een pleonasme als er ooit een is geweest, duistere banden hebben met kinderhandel en pedofilie.

DE VERBANDEN TUSSEN DE ZAAK DUTROUX EN HET BULGAARSE NETWERK

Ondanks het feit dat autodiefstal, prostitutie, drugshandel, wapenhandel en pedofilie met elkaar verbonden zijn, geld kent geen grenzen, wilde het toenmalige parket van Luik een scheiding aanbrengen tussen wat hetzelfde leek te zijn. Zij verklaart dat het dossier 87/96 over de autohandel in de zaak Dutroux waarschijnlijk niet in Neufchâteau zal kunnen blijven. « Voor Anne Thily mag het omvangrijke dossier van kindermoorden niet onnodig worden belast door auto‑, drugs- en wapenhandel. Zij zal dus het bevel geven om het onderzoek op te splitsen, een welbekende vorm van gruwelpraktijken die het mogelijk maakt dat een onderzoek geen resultaat oplevert. Aldus werd het onderzoek zes maal herhaald, waarbij telkens van voren af aan werd begonnen en een enorme hoeveelheid kostbare tijd verloren ging. Toen een journalist aan de Belgische advocaat van Myrianne Coen, Maître Arnould, vroeg: « Denkt u dat ereenpoging wordt ondernomenomdeze zaak in de doofpot te stoppen? Wij weten dat er in België gevallen zijn met abnormale vertragingen, maar dit geval heeft een bijzonderheid: de vertraging is niet het gevolg van een zaak die nog niet is opgelost. We hebben een zaak die duidelijk is voor mij, waar verdachten bestaan, en ze zijn niet eens ondervraagd… Dus, nou, ik laat je de vraag die je stelde beantwoorden « . In deze logica wordt Myrianne Coen, die criminele daden aan de kaak stelt, naar Brussel teruggeroepen, terwijl de ambassadeur op zijn plaats blijft… Niets aan toe te voegen.

Johan Leman zegt over de onthullingen van Myrianne Coen: « 90% vanwat zij mij vertelde, en wat ik heb kunnen verifiëren, bleek waar te zijn . Maar voor de staat houdt controle het risico van openbaarmaking in, en er zijn implicaties.… Het hieronder weergegeven document van de ambassade bevat twee verzoeken die Marc Schulman, de beheerder van de SPRL Vidéo Promotion, destijds aan de ambassadeur van Sofia heeft gericht. In deze brieven steunt Schulman de visumaanvragen van Bulgaarse zakenlieden, waaronder Mihail Petrov Mihaylov van de Nova Telvisia-groep.

Tot nu toe, niets in het bijzonder dat buiten de reikwijdte van de visumhandel zou vallen. Maar Marc Schulman⁽¹²⁾ is interessanter dan dat. Ten eerste, door zijn broer Charles:  » Op 21 oktober 1983 arriveerde een brief van Charles Schulman in de gevangenis van Melin in Frankrijk. Charles Schulman is Belgisch hoogleraar en hoofd van de afdeling urologie in het Erasmusziekenhuis in Anderlecht. In zijn brief, geschreven op briefpapier van het ziekenhuis en gericht aan de gevangenisadministratie, pleit Schulman voor Weinsteins voorwaardelijke vrijlating. Hij belooft dat een collega-psychiater hem onder zijn hoede zal nemen in België. Het is niet bekend of dit pleidooi er iets mee te maken had, maar op 6 november 1985, na bijna tweederde van zijn straf te hebben uitgezeten, werd Weinstein vrijgelaten. Toen Schulman begin 1997 werd ondervraagd, gaf hij onmiddellijk toe dat er in België nooit sprake was geweest van psychologische follow-up. Hij verklaart dat hij de brief schreef op aandringen van zijn vrouw: Mireille, Bernard Weinstein’s zus⁽¹³⁾…  » Bernard Weinstein, een van de hoofdrolspelers in de zaak Dutroux…

 » Op 28 november 1985, drie weken na zijn vrijlating, kwam Bernard Weinstein in België aan. Mireille komt hem redden. Op 1 december werd hij in dienst genomen door Video Promotion BVBA, die toebehoort aan Schulman’s broer Joseph (« Marc »). Het bedrijf, dat is gevestigd in een niet meer in gebruik zijnde opslagplaats van Acec op 167 rue Marconi in Vorst, houdt zich voornamelijk bezig met het kopiëren van videocassettes. Video Promotion transformeerde een deel van het vervallen gebouw in een filmstudio. « Weinstein werkte daar als videokopieerapparaat in de nachtdienst, » herinnert Joseph Schulman zich, die zich verder niet veel meer herinnert, tien jaar later. « Hij was een teruggetrokken man, altijd alleen, met een absolute desinteresse voor alles wat met seks te maken had », zegt de voormalige manager, die weet waar hij het over heeft, omdat hij in de jaren zeventig het Brusselse feestcircuit frequenteerde. Schulman zegt nog steeds dat zijn bedrijven nooit pornografie hebben gemaakt, maar hij weet niet of Weinstein buiten diensttijd voor eigen rekening heeft gewerkt⁽¹⁴⁾.  »

Deze onthullingen, een detectiveverhaal waardig, houden hier niet op:  » Het kleine imperium van videobedrijven onder leiding van Joseph Schulman zal begin 1997 de belangstelling wekken van de speurders van Neufchâteau. Dezelfde Schulman was ook gedelegeerd bestuurder van de Audio Corporation BVBA, die begin jaren tachtig een opnamestudio exploiteerde aan de Molière-laan 86 te Ukkel. Het is een kleine wereld: dit is de studio waar Jean-Paul Raemaekers in 1995 zei dat er in de jaren ’80 pedofilms werden gemaakt « . Wat is er aan de hand?  » Het toeval wil dat het gebouw in 1991 werd gekocht door de Brusselse kinderarts Claude C. Hij was de arts bij wie Annie Bouty en Michel Nihoul hun kinderen lieten behandelen. Soms is de wereld nog kleiner. De Brusselse advocaat Michel Vander Elst, die net uit de gevangenis is ontslagen na zijn veroordeling voor zijn rol in de ontvoering van oud-premier Paul Vanden Boeynants, treedt regelmatig op als raadsman van BVBA Audio Corporation. In de ogen van de procureur Michel Bourlet is hij begin 1997 vooral degene die Michel Nihoul een alibi verschaft voor de ontvoering van Laetitia Delhez en bovendien duikt zijn naam verschillende keren op in de desbetreffende dossiers van de zaak Dutroux. Begin 1997 werden elf huiszoekingen verricht bij de gebroeders Schulman, hun medewerkers, de hoofdkantoren van hun videobedrijven en hun bankkluizen. In een van de bedrijven is er een zweem van belastingontduiking — via KB Lux — maar geen spoor van de aanvankelijk verdachte handel in pornografie. « Het is al goed dan… al die slechte tongen, overal pedofilie zien! Zelfs de meeste journalisten die deze zaken onderzoeken, zullen uit de verschillende getuigenissen waarbij hooggeplaatste personen betrokken zijn, meestal concluderen dat het gaat om uitingen van grootheidswaanzin of zelfbehoud.

Ah, nog een precisering: volgens onze bronnen waren de documenten die Marc Schulman naar de Belgische ambassade heeft gestuurd sinds 1997 bekend bij het ministerie van Buitenlandse Zaken, dat ze later in zijn archieven zal hebben, en justitie zou ze sinds 1998 in zijn bezit hebben. Didier Reynders, voormalig minister van Buitenlandse Zaken, heeft zich aangesloten bij het stilzwijgen en de passiviteit van zijn voorgangers.

FALSE EPILOOG

Toen wij tieners waren, waren de tragedies van de ontvoeringen die België troffen te onvoorstelbaar voor onze jonge geesten, alert maar nog vol naïviteit over de wereld die wij op het punt stonden te ontdekken. Wat we hoorden over ‘Julie en Melissa’ werd meestal uitgedrukt als ‘grapjes’. Slechte smaak, wat wij vandaag tegen onszelf zeggen, is een belediging voor de ouders die misschien wel de ergst denkbare pijn hebben geleden. Maar we waren niet gemeen, we waren humoristisch om het onzegbare te vermijden… we lachten om niet meer te weten.

Anderen willen niet meer weten, maar om andere redenen. Men kan de schuld geven aan de jongeren en de fouten, maar het is nuttiger te laten zien hoe degenen die de achterkant van de verschrikking hadden kunnen onthullen, alles hebben gedaan om ervoor te zorgen dat het zwijgen blijft, en dat België, zijn kasten, zijn misdadigers, ongestraft blijven. Achter de figuur van het monster (Dutroux) gaat een heel systeem schuil, dat zichzelf heeft geïnvesteerd om niet ontdekt te worden.

Kortom, tijdens en na de Dutroux-affaire was er niets geregeld, en de stigmatisering van degenen die durfden te twijfelen achter de trekken van de « samenzweringstheoreticus » doofde elke neiging uit om de officiële thesis in twijfel te trekken. Hoewel het vermakelijk is om naar de films met Don Corleone te kijken, is de Belgische realiteit genoeg. Zoals een van de advocaten van Myrianne Coen, Ferdinando Imposimato, die de Italiaanse maffiapraktijken goed kent omdat hij ze juridisch heeft aangevallen, het formuleerde,

de maffia is in ons land even sterk geworden als in Italië en de Belgische instellingen zijn er diep door geïnfiltreerd.

De « Dutroux zaak » is nog niet voorbij. Alles moet nog gedaan worden.

Éric Arthur Parme, Guillaume Bordde, Sacha Aspen.