Een bittere smaak

Wij ontvingen deze tekst van een soldaat, waarin hij de onmogelijkheid aan de kaak stelt in onze samenlevingen om uit te drukken wat men voelt en om gehoord te worden, zonder door de machthebbers als zodanig te worden bestempeld. In onze rubriek « getuigenissen » maken wij plaats voor de woorden van burgers die dit onontbeerlijke debat op gang kunnen brengen. 

(…) De natie die gevangen zit in de keizerlijke schede implodeert langzaam van binnenuit, trekt zich soms zeker samen, wankelt, verdwaasd door de ontdekking van standing, en stort dan, juist wanneer zij zich meent te hebben hersteld, op het punt staat de existentiële Rubicon van haar politieke vrijheid over te steken, weer ineen en ondergaat de vermaningen van haar verachters. (Marc Chevrier, La rançon de Brennus)

Dit uittreksel zou geschikt kunnen zijn voor de huidige situatie. Het doet er niet toe waar het vandaan komt en of het later wordt gebruikt om de volgende bewering te « annuleren » (we komen hierop terug). Dan zijn er tenminste dingen gezegd. Het feit dat Kairos een van de weinige Franstalige media is die nog « vrij » zijn, is ook niet onschuldig, en de tijd lijkt rijp nu onze geesten lijken te neigen naar een bevrijding die nog moeilijk te definiëren is.

Wij zijn allen wezens met gevoel en verstand, maar wij functioneren ook via de fantastische emoties die voortdurend door ons lichaam en onze geest stromen. De vraag is hoe deze gevoelens te uiten. Het gaat hier natuurlijk niet om een kwestie van semantiek of retoriek, maar veeleer om het kanaal of de middelen waarmee wij uiting kunnen geven aan onze verbazing en twijfels over wat steeds meer een regeringsdoxa lijkt te zijn. En hopelijk zonder het risico van een stroom van verwijten.

Moeten we het nu al hebben over een opiniedelict? Want wanneer het uiten van je diepste gevoelens niet alleen niet in aanmerking wordt genomen, maar in het beste geval wordt bespot of in het slechtste geval met geweld wordt bestreden met dit nieuwe wapen van de « geannuleerde cultuur », dan is twijfel geoorloofd. Een wapen dat jullie politici schaamteloos hanteren, om iedereen te vernietigen die het niet met jullie visie eens is. En als het gedaan wordt in een grote media show zonder diepgang, is het nog beter. Edward Bernays zou je zeker toegejuicht hebben!

Jullie zijn geen politici meer, jullie zijn opiniemakers geworden met als enige doel de volgende verkiezingen. U mengt zich dus in het diepst van ons leven, fluistert ons voortdurend uw ideeën in het oor, wat te zeggen, wat te denken, van wie te houden, van wie niet te houden, wat te doen, wat niet te doen. Wat u het progressivisme noemt, dat voortdurend naar voren wordt geschoven, slaagt er alleen maar in ons te ontwrichten. Kijk om je heen. Kijk naar dit trieste plaatje. Kijk wat je ons hebt aangedaan! We zijn verdeeld als nooit tevoren!

U omarmt snel alle oorzaken omdat u zegt dat u zo democratisch bent. U gaat zo ver dat u de regenboogvlag laat salueren omdat uw beleid zo ultracommunitair is. Ongetwijfeld was ons motto niet bestand tegen het geheugenverlies dat u heeft getroffen. Is onze nationale vlag niet genoeg? Is er geen manier om de bevolking erdoor te verenigen? En het is niet door onze geschiedenis met voeten te treden of door toe te laten dat de voorstellingen ervan worden afgebroken, dat u de steun en het respect van de hele bevolking zult verwerven. In plaats daarvan onteert u degenen die hebben deelgenomen aan het lot van deze natie door alleen het slechte te zien en dingen uit hun verband te rukken.

Wat gebeurt er nu? Tot wie kunnen wij ons legaal wenden als wij niet meer op één lijn zitten met uw toespraken en uw politiek beleid? Helaas is er geen oppositiegroep die deze naam waardig is. Uw ‘vivaldi’ oplossingen helpen u alleen maar. Je infantiliserende toespraken helpen je alleen maar. Als de dingen niet veranderen, zullen er meer Jurgen Conings komen.

Hoe kun je het hem kwalijk nemen? Ik kan het niet.

Je hebt een deel van de bevolking verraden. Zodra er stemmen opgaan, stort u uw stroom van simplistische kwalificaties uit, waarmee u het idee van een democratisch debat de pas afsnijdt. Wij zijn op onze beurt fascisten, racisten, islamofoben, vrouwenhaters, machisten, samenzweringstheoretici, herbezweerders, extremisten, enz. Elke dag beledig je via de media een deel van de bevolking, waardoor je op je beurt de illusie wekt te bestrijden.

Ik veronderstel dat je door de geschiedenis veroordeeld zult worden voor dit alles.
Laat de wake-up call niet bitter zijn.

(…) De metamorfose van de varkens was nu duidelijk. Buiten ging de blik van de dieren van varkens naar mannen, van mannen naar varkens, en dan weer van varkens naar mannen, maar het was niet meer mogelijk ze te onderscheiden. (George Orwell, Animal Farm.)

Een soldaat, een burger onder andere.