De weg naar de vrijheid

De provax/antivax kloof: elementair mijn beste Watson!

Of we nu denken dat de huidige beperking van onze vrijheden te wijten is aan een akelig virus of aan het machiavellisme van de politici die aan de macht zijn, het is des te dringender een onderzoek in te stellen naar een cruciale vraag: kunnen we geloven dat de openbare en zelfs particuliere vrijheden — onze ouders bezoeken in bejaardentehuizen of in het ziekenhuis, ons vrij verplaatsen, enz. — kunnen worden beperkt om gezondheidsredenen? En als het antwoord ja is, zolang de regering beweert dat wij nog steeds in een democratie leven, zou het dan geen goed idee zijn om individuen die politici tegenspreken met argumenten van gezond verstand, niet uit te sluiten? Kan de weg naar vrijheid geplaveid zijn met vrijwillige dienstbaarheid? De vraag die reeds negatief werd beantwoord door La Boétie in zijn Discourse on Voluntary Servitude (1574) is de moeite van het opnieuw vragen waard, al was het maar omdat de tijd nog niet zo lang geleden is, zoals de foto in de kop van dit artikel illustreert, toen de nazi’s beweerden een kindervolk te heropvoeden door hun de onvoorwaardelijke gehoorzaamheid bij te brengen die hen vrij zou maken.

De reguliere media, die sinds maart 2020 de woorden van artsen en burgers die het anti-Covid-beleid van de regering in twijfel trekken, devalueren/censureren, zijn al maanden bezig met het erkennen van het bestaan van een schijnbaar groot debat: dat van de anti- en de provaxers. Rechts van mij de provax, discipelen van Pasteur, de vooruitgang en de wetenschap; links van mij de antivax, discipelen van het obscurantisme, het bijgeloof, kortom, onkreukbare, samenzweerderige en antisemitische boerenkinkels. Dit is de simplistische voorstelling die de officiële visie op het politieke nieuws in Frankrijk ons al maanden verkoopt. Het is dus de moeite waard meer te weten te komen en vooral de vraag te stellen wat precies bedoeld wordt met deze tweedeling, die in andere tijden lachwekkend zou zijn geweest, maar in de huidige context zeer verontrustend is.

De eerste constatering die moet worden gedaan is dat de demonstraties die week na week plaatsvinden in 220 steden in Frankrijk een mix zijn van pro- en anti-vax mensen die, noch voor het een noch voor het ander, zich herkennen in de binaire propaganda van de regering, propaganda die helaas wordt doorgegeven door warrige of verdwaasde loodgieters die menen op de hoogte te zijn zonder de moeite te hebben genomen in contact te komen met de demonstranten. Wat willen ze? Zij vragen juist om hun natuurlijke rechten terug te krijgen, met inbegrip van het recht om als enige te oordelen over wat goed is voor hun gezondheid; de meesten van hen herkennen zich helemaal niet in de anti-provax kloof omdat zij naar behoren zijn gevaccineerd door de verplichte kindervaccins en op een veilige manier zijn getest zodat zij al tientallen jaren vergunningen hebben om op de markt te worden gebracht. Sommigen van hen zijn dubbel gevaccineerd met anti-Covid injecties. Voor hen gaat het debat niet over de voordelen van preventieve vaccinatie, zoals een van hun leiders, Dr. Christian Perronne, herhaaldelijk heeft verklaard. Enerzijds gaat het om de mRNA-injecties die de anti-Covid pseudo-vaccins zijn, die zich nog in de experimentele fase bevinden tot 2022 of 2023, afhankelijk van het merk. Anderzijds gaat het om het discriminerende karakter van het zogenaamde gezondheidspasje, dat zij « nazistisch » noemen, omdat het een tweederangs burgerschap inluidt, iets wat sinds de val van het Vichy-regime in Frankrijk niet meer was voorgekomen. Het bewind van Macron heeft dus een groot taboe geschonden, en dat natuurlijk, zoals altijd in dergelijke gevallen, onder het mom van de beste bedoelingen ter wereld. De demonstranten, zowel gevaccineerden als niet-gevaccineerden, zagen het en stelden het aan de kaak. Zij zijn niet van plan zich te laten overtuigen door dit voorwendsel van de beste gezondheidsintenties van de regering. Dit is wat de regering en haar aanhangers niet vergeven. Hier komt de belediging van laaggeplaatste « samenzweringstheoretici », in plaats van een debat dat niet kan plaatsvinden zonder de machtsgreep op de burgerbevolking te ontmaskeren. Laten we hier een insnijding maken om de vraag te stellen hoe deze kwestie van regeringsintenties moet worden aangepakt.

De quarantaine van kritische spraak.

Er is al veel geschreven over het contraproductieve en zelfs afwijkende karakter van het gezondheidsbeleid van de Franse regering in de afgelopen maanden. Dit is de meest gekozen analyselijn, omdat men dan het beleid kan bekritiseren zonder het risico te lopen maatschappelijk te worden uitgestoten wegens de zonde van samenzwering, of zelfs te worden beschuldigd van het belasteren van leden van de regering. Het is echter belangrijk om de problemen met deze optie te erkennen: het sluit in principe een intentie om kwaad te doen door de overheid uit, terwijl er richtinggevende teksten bestaan, zoals de 2030-agenda op de website van het Wereld Economisch Forum⁽¹⁾het manifest van de voorzitter van het Economisch Wereldforum, Klaus Schwab, bijgestaan door Thierry Malleret: Covid 19: de grote reset⁽²⁾een project van de Franse Senaat⁽³⁾- die vragen oproepen over het welwillende karakter van de intentie achter de acties van de regering. Om nog maar te zwijgen van de boeken van Jacques Attali, die al geruime tijd aankondigt dat het Westen zal toetreden tot een Nieuwe Wereldorde, een ijzeren marktorde zonder tegengewicht⁽⁴⁾. Deze teksten, die toegankelijk zijn voor het grote publiek, zijn uiterst verontrustend: zij pleiten massaal tegen al onze moeizaam verworven vrijheden in naam van een vermeende versterking van onze burgerlijke, gezondheids- en ecologische veiligheid dankzij kunstmatige intelligentie en een regime van nauwlettend toezicht op elk individu op elk moment van zijn of haar leven. Zij tonen onomstotelijk aan dat sommige machthebbers erop uit zijn de Republiek en de natuurlijke rechten van de mens en de burger te vervangen door een wereldwijd totalitair regime, een dystopie die steeds minder als zodanig kan worden waargenomen door een mensheid onder absolute technologische controle. 

Ten tweede vertraagt deze « voordeel van de twijfel »-lezing op tragische wijze de bewustwording van de burgermaatschappij van wat de regering aan het doen is, waardoor zij weerloos blijft en als het ware permanent wordt bedwelmd door een loyaliteitsconflict waarvan de spanning extreem is omdat zij bestaat uit het zich eindeloos afvragen wat te geloven van een regering die beweert te handelen voor haar gezondheid terwijl zij de economie vernietigt, solidariteit en gezelligheid — alle verplichte vaccinatiemaatregelen hebben momenteel betrekking op het gezellige sociale leven — restaurants, caféterrassen, zwembaden, TGV’s, intercitytreinen, bioscopen — en de gezondheid, met het verbod voor niet-geïnjecteerden om in het ziekenhuis te worden verzorgd — maar niet op de metro, het werk en de slaap.

Zonder de val te begrijpen die voor hen is gezet door de zenuw van de regering, die zij ontkennen, denken sommigen dat zij de progressieve optie van een vaccin verdedigen, terwijl zij in feite de regering helpen om ons allen te doen kantelen in het zwaarste totalitarisme aller tijden, aangezien het technologisch wordt ondersteund zoals geen totalitarisme uit het verleden ooit is geweest. Zij begrijpen niet dat zij, die in het engelendom zijn gevallen, op een dag op hun beurt bezorgd zullen zijn, omdat de regering niet op zoek is naar progressieven of blinde gelovigen in de Pasteuriaanse wetenschap die uiteindelijk zullen ontwaken, maar naar volgelingen met de gehoorzaamheid van lijken; Vraagt zij de burgers niet nu al om te doen alsof zij de leugens niet opmerken die zij al maandenlang verkondigt over de nutteloosheid en vervolgens de verplichting van maskers, over de deugdzaamheid van opsluitingen die geen ander effect hebben dan het creëren van infectiecentra binnen overbevolkte huizen en vandaag over de afpersing van instemming met de injecties van spikeiwitten van het virus die vermomd zijn als vrije en geïnformeerde instemming voor de naïevelingen? Een goed onderdaan van een totalitair regime is geen rationalistische progressieve, maar een individu dat zich ervan bewust is dat het regime hem vraagt zijn geweten op te offeren en dat gewillig toestemt in ruil voor bepaalde symbolische en materiële voordelen.

Progressivisme tot stilstand

Alleen al het creëren van een statuut van niet-gevaccineerde tweederangsburgers is een teken dat miljoenen progressieve en lucide burgers in Frankrijk en Navarra de straat op hadden moeten doen gaan. Erkend moet worden dat veel burgers die één of zelfs twee doses van deze mRNA-injecties hebben gekregen, zaterdag na zaterdag massaal op straat staan, naast degenen die niet willen meewerken vanwege het gebrek aan kennis achteraf, maar ook uit overwegingen van gezond verstand over het opnieuw uitbreken van de pandemie in landen die massaal hebben geïnjecteerd, zoals Israël en IJsland. Maar de intellectuelen, de vakbonden en de zogenaamde progressieve politieke partijen hebben het volk in de steek gelaten. Ooit zal de geschiedenis deze nieuwe vreemde nederlaag in het land van de Verlichting moeten aanschouwen… De meerderheid van de geïnjecteerden wil maar één ding: het rustig genieten van de terrassen, enz… zelfs als dat betekent dat ze hun ogen moeten sluiten voor wat de injectosceptici hen al maanden proberen wijs te maken — zij die besloten hebben dat de nood in deze zaak is om af te wachten, aangezien, zoals de ambtenaren zelf zeggen, deze injecties geen bescherming bieden tegen besmetting door de nieuwe varianten en dat men, zelfs geïnjecteerd, besmettelijk blijft voor anderen in het geval van een nieuwe besmetting De terugkeer naar een normaal, vrij, gelijk en broederlijk leven is dus voor …nooit.

Zorgwekkend in deze situatie is de dogmatische, en soms fanatieke, verzekering van de vaccinologen, die de zogenaamde wet-Kouchner van 4 maart 2002 terzijde schuiven⁽⁵⁾- om er maar één te noemen — maar het is duidelijk dat het de rechtstreekse erfgenaam is van de Code van Neurenberg (1947)⁽⁶⁾- waardoor de vrije en geïnformeerde toestemming van burgers om een experimentele behandeling te ondergaan een onaantastbare scheidslijn wordt, tenzij het een misdaad tegen de menselijkheid wordt. Maar ondanks het falen van de injecties om kudde-immuniteit te creëren, pleiten de vaccinologen plotseling voor een soort volledige veronachtzaming van de nog geldende beginselen en wetten, alsof er geen twijfel mogelijk is en alsof efficiëntie moet prevaleren boven individuele vrijheid. Maar hoe doeltreffend is het als volgens de officiële Israëlische cijfers⁽⁷⁾ het einde van de vrijheden niet eens de verwachte immuniteit krijgt? Als we daarentegen kijken naar de bevredigende gezondheidssituatie in landen als Zweden en Estland, waar de individuele vrijheden nog wel een stem hebben, althans tijdelijk, dan zien we dat de passie voor vaccins … gewoon passie is en niets meer dan dat. En dat het niet serieus moet worden genomen, tenzij men zich afvraagt welke ontkenning de aanhangers ervan lijkt te bezielen: ontkenning van hun overhaaste en onredelijke wens om uit een situatie te geraken die zeker pijnlijk is, maar die niemand verplicht om vrijheid op te offeren om de dogma’s van de staat te volgen, vooral gezien het verdachte karakter van de eenzijdige propaganda die door de media wordt geactiveerd Dit is duidelijk een manier om het debat af te sluiten alvorens het te openen en het is zeer ongepast in een democratie die naam waardig.

Schuldgevoel, stress, demonisering, uitsluiting: de Judaïsering van de niet-geïnfecteerden?

Het is goed kritiek te leveren op het zeer reële miasma van het antisemitisme dat de demonstraties tegen de sanitaire pas en tegen de vrijheidsmaatregelen doordrenkt; deze realiteit heb ik altijd als verachtelijk en tegelijk contraproduktief aan de kaak gesteld: Terwijl proletarische en burgerlijke islam-linksen en neo-fascisten samenspannen tegen hun joodse medeburgers uit dezelfde bescheiden sociale milieus, kunnen de cynische en corrupte oligarchen van allerlei origine, die zich verheugen over het feit dat het volk zijn woede opnieuw afreageert op de meest kwetsbare van de minderheden, gemakkelijk de kastanjes uit het vuur halen: de traditionele zondebok heeft zijn functie als bliksemafleider voor de elites aan de macht weer eens vervuld Vooral omdat zich onder deze gewetenloze elites ook mensen van joodse afkomst bevinden die, zoals Evelyne Tschirhart het zo treffend uitdrukt in haar laatste artikel⁽⁸⁾Ze gaan er twee dingen uithalen. Enerzijds kunnen zij door het populistische antisemitisme de vijanden van Big Pharma en de monumentale winsten van GAFAM (Google, Amazon, Facebook, Apple, Microsoft) als neonazi’s bestempelen — zij die de code van Neurenberg overtreden: grote kunst! — Anderzijds zullen zij zich de valse mening laten welgevallen dat het gezondheidsbeleid van de regering hand in hand gaat met de afwijzing van de Endlösung; kortom, dat experimentele injecties — waarvan tot op heden geen enkele definitieve vergunning voor het in de handel brengen heeft gekregen, reden waarom de fabrikanten elke verantwoordelijkheid afwijzen in geval van bijwerkingen, en overigens de Europese Commissie hetzelfde doet — die zonder vrije en geïnformeerde toestemming van de bevolking worden opgelegd, gelijk staan aan een … humanitaire maatregel !!! De intellectuele en morele verwarring is op zijn hoogtepunt!

De herinnering aan onafhankelijke joodse ex-gedeporteerden en hun kinderen: klokkenluiders voor vandaag

Uit de gelederen van de slachtoffers van de Shoah klinken echter tegenstemmen, zoals Vera Sharav of een andere Joodse overlevende van de anonieme kampen.⁽⁹⁾ die een duidelijk verband leggen tussen de mishandeling van de burgerbevolking door de bij dit beleid betrokken regeringen, waaronder die van Israël, en de premissen van de uitroeiing van de Joden in 1939–1945. Israëlische burgers demonstreren met hakenkruizen op hun borden om de genocidale aard van de « vaccinatie »-eis aan de kaak te stellen. Moeten zij toevallig als antisemitisch worden bestempeld of is het eerder zo dat de meest conformistische joden — conformisten zijn er overal — hun stem in de kiem willen smoren? 

De sociale netwerken stromen over van de angstkreten van Australische en Chinese burgers die met geweld van hun families zijn gescheiden en manu militari in de nauwe cellen van de quarantainekampen zijn geplaatst; wij weten ook dat de dood door Rivotril van vele bewoners van Ehpads, het verbod voor artsen om voor te schrijven door het beoefenen van de klassieke liberale geneeskunde, die een klinische kunst is en blijft en geen wetenschap of technologische oefening, de maskers die kinderen de hele dag op school moeten dragen, de verlaging van het niveau van de aanwervingsexamens voor leraren van het middelbaar onderwijs⁽¹⁰⁾ en zelfs de opzettelijk schokkende woordenschat van minister van Onderwijs Blanquer, die ongevaccineerde leerlingen van school wilde « verdrijven » — dit alles pleit voor een vergelijking tussen de huidige situatie en de drietrapsstrategie van het nazi-regime, zoals de Shoah-historicus Georges Bensoussan heeft opgemerkt. Eerst zeiden de nazi’s tegen de Joden: « Jullie kunnen niet langer leven zoals wij », wat officieel werd gemaakt door de statuten van de Joden, die destijds ook beschouwd werden als smaad van het goede ras, luizen, ongedierte en vandaag door het onderburgerschap van de niet-geïnfecteerden, die soms als honden voor de ziekenhuizen moeten lijden onder het voorwendsel dat ze geen sanitaire pas hebben. Toen zeiden de nazi’s tegen hen: « Jullie kunnen niet meer bij ons wonen » en werden ze opgesloten in concentratiekampen onder het voorwendsel dat het hun beter zou worden verboden de lucht van niet-joden te verontreinigen; vandaag worden overal ter wereld quarantainekampen geopend, een maatregel buiten alle proporties voor een virus dat 0,03 procent van de besmette personen doodt. Tenslotte zeiden de nazi’s tegen hen: « Jullie kunnen niet meer leven », en zij voerden hun genocidale plan uit. 

Kunnen wij met goed fatsoen ontkennen dat de autoriteiten de behandeling van Covid-patiënten hebben verboden voordat zij de doodsdeur bereiken, d.w.z. op de intensive care, en dat zij artsen vervolgen die hun vrijheid van voorschrijven willen uitoefenen? Kunnen we ontkennen dat de autoriteiten is gevraagd euthanasie te plegen op mensen in bejaardentehuizen door Rivotril toe te dienen zonder collegiaal overleg of de toestemming van de families? Kunnen we de schade die het dragen van maskers toebrengt aan de lichamelijke, cognitieve en sociaal-emotionele ontwikkeling van kinderen fatsoenlijk verbergen? Kunnen we echt diegenen vergeten die stierven door gebrek aan zorg voor andere ziekten waarvoor het ziekenhuis, waar de laatste maanden 8.000 bedden werden geschrapt, weigerde hen op te nemen, overladen als het was met Covid-patiënten die er als laatste redmiddel terechtkwamen nadat ze thuis waren achtergelaten met een Doliprane in de eerste week van hun ziekte? En de schandelijke toestand van de stervenden, geïsoleerd zonder toestemming om hun familie te ontvangen voor een laatste afscheid? En de haastige crematie van de doden bij duizenden? Is dit een gezondheidsbeleid?

Vandaag de dag mag een soort valse religie van de Shoah niet worden gebruikt als voorwendsel om het onaanvaardbare te accepteren en te verbieden het afschuwelijke en hoogst verontrustende karakter te onderstrepen van het verlies van individuele vrijheden en gelijkheid met andere burgers van diegenen die het verhaal van de regering over Covid en het geheel van de zogenaamde « anti-Covid » maatregelen niet accepteren — en wat te denken van broederschap die door deze regering als een achterhaald scrupules met voeten wordt getreden? — en verhindert intellectuelen te denken en zich openlijk in te zetten voor democratie en menselijkheid en tegen de nieuwe barbarij die gaande is. Sinds wanneer is het een misdaad om je hersens te gebruiken voor iets anders dan het verheerlijken van de machtigen die er zijn? 

Wij weten van de Lechypre, Blachier, Moreau, Bachelot en andere vaccinators op TV dat het signaal voor een massale demonisering van degenen die zich verzetten tegen de staatspropaganda reeds is gegeven en dat het in de komende weken en maanden nog zal worden versterkt. Wij weten dat de immuunontsnapping van de pas geïnfecteerden zal worden vermomd als besmetting door de niet-gevaccineerden en dat de spiraal van medialynchpartijen nog maar net is begonnen. Ik verwacht erger als we dit accepteren. Het gaat om het vernederen en beschadigen van het gevoel van eigenwaarde van mensen die meer waarde hechten aan hun vrijheid en aan de waarheid dan aan de spin van regeringspropaganda — om iedereen te doen beseffen dat hen een vreselijk lot wacht als zij weigeren te gehoorzamen en toe te geven dat de weg naar vrijheid is door totale onderwerping aan de macht. Op die manier willen de machthebbers, via de media, de massa ertoe brengen zich van hen af te scheiden, of zelfs met de wolven mee te huilen om zichzelf veilig te stellen. Wanneer hun imago volledig is aangetast, zullen zij gemakkelijk tot zondebok worden gemaakt en daarom worden gedierlijkt of zelfs gekosificeerd, zoals die « lappenpoppen » die de nazi’s in de Joden zagen. Ze zullen niets meer zijn dan wandelende virussen. In dit geval doodt de ene gemakkelijk omdat de andere volledig ontmenselijkt is.

Ik houd een weinig flatteuze maar waarachtige spiegel voor aan allen die de misleidende en gevaarlijke pro-/antivax-verdeling van de regering volgen, om er bij hen op aan te dringen hun zaken op orde te krijgen en te begrijpen wat hun verantwoordelijkheid vandaag is. Het gaat erom de weg terug te vinden naar begrip voor een standpunt dat niet noodzakelijkerwijs het hunne is, maar waardoor de democratie, bestaande uit kritisch denken en debatten, jaar na jaar heeft kunnen overleven. Er is geen vrijheid zonder verantwoordelijkheid. Door de ayatollahs van de experimentele injecties te blijven spelen, lenen zij zich — om redenen die slechts schijnbaar sanitair zijn — voor de criminalisering van het meningsdebat en, uiteindelijk, van de burgers die zich niet schikken en van de democratie zelf, en dit alles voor doeleinden die ver buiten hun bereik liggen, maar die zij niet de tijd nemen om te kennen of te begrijpen.

Elk demoniserend discours is een performatief discours dat gepaard gaat met een actie van sociale en vervolgens fysieke uitsluiting, zoals Colette Guillaumin aantoont in L’Idéologie raciste⁽¹¹⁾. Het is dus nauwelijks mogelijk dit demoniserende woord te bagatelliseren op het gevaar af dat de volgende stap wordt gezet. En praat ons niet over samenzwering! Er is een tijd geweest, nog niet zo lang geleden, dat degenen die de invoering van verplichte vaccinatie en de gezondheidspas voorzagen, werden behandeld als samenzweerders: het is aan hen en niet aan hun tegenstanders dat de huidige gebeurtenissen juist blijken te zijn. En zelfs als ik daardoor in een slecht daglicht kom te staan, zet ik mezelf liever vandaag voor schut in de ogen van de struisvogels door te spreken over wereldwijde genocide dan dat ik morgen medeplichtig word omdat ik liever mijn gezicht had verborgen dan mijn medeburgers te waarschuwen.

Maar ik zal te horen krijgen dat je analogie met de Shoah niet opgaat! De Joden van gisteren waren in de ogen van de nazi’s aan niets schuldig, behalve aan het feit dat zij geboren waren, d.w.z. dat zij getroffen waren door een vermeende biologische vloek, die van het ras, terwijl de tegenstanders van injecties van vandaag gemakkelijk vrede en sereniteit zouden kunnen vinden door een kleine injectie van helemaal niets te accepteren: mijn God, wat een deal! Het door de nazi’s gedefinieerde begrip « ras » was echter even onwetenschappelijk — zoals wij nu weten — als de verplichting tot mRNA-injecties zonder zicht op de bijwerkingen ervan en de buitenproportionele vrijheidsberovende maatregelen. Anderzijds maakten fanatiek hygiënisme, medische experimenten waarbij Habeas Corpus werd geschonden, euthanasie van de « nuttelozen » en de vernietiging van individuele vrijheden onder het mom van gemeenschapsbescherming, toen en nu, reeds deel uit van de ingrediënten van onderdrukking, evenals de systematische jacht op tegenstanders. Moeten we — en in de naam van wat? — weigeren het te zien en het aan te klagen? De weg naar de vrijheid is niet, en is dat ook nooit geweest, voor volwassenen, onvoorwaardelijke gehoorzaamheid aan de politieke macht ter plaatse. Het principe van een  plicht tot ongehoorzaamheid in geval van bevelen die in strijd zijn met de wet en het algemeen belang, is overigens vastgelegd in de Code voor deontologie van de politie, in de Code voor de verdediging van het leger en in de wet Le Pors van 13 juli 1983, die het ambtenarenapparaat regelt.

Nadia Lamm