De Paus en Vaccins: Door actie en nalatigheid

Jezuïet worden is een echte intellectuele hindernisbaan. Paus Francis is een jezuïet. Hij studeerde scheikunde, theologie en filosofie. Hij spreekt vloeiend verschillende talen. Zij moeten dus in staat zijn hun gedachten duidelijk en nauwkeurig onder woorden te brengen. Ik, die noch zo’n geleerde, noch een jezuïet, noch een paus ben, slaag er goed in dit te doen (ik ben voor verplichte vaccinatie van allen die statistisch gezien het risico nemen onze ziekenhuizen te verstoppen en voor het met rust laten van de anderen, vooral van degenen onder de dertig zonder comorbiditeit). Het is niet zo ingewikkeld.

Wanneer de paus dus een pro-vaccin toespraak houdt die klinkt als de honingzoete preken van een katholieke kostschool ochtendstudie, moet men alert zijn op het feit dat de onuitgesproken woorden en toespelingen een zware betekenis kunnen hebben.

De paus sprak op 18 augustus⁽¹⁾, in het kader van een gezondheidspasje dat in Frankrijk en Italië verplicht is vanaf de leeftijd van 12 jaar, het begin van het schooljaar, tests en debatten (voorbereiding van de geesten) over de vaccinatie van kinderen vanaf de leeftijd van 3 jaar.

Laten we zijn boodschap overnemen:

« Goddank hebben we vaccins tegen covid 19, zij geven hoop om een eind te maken aan de pandemie  » het dogma van de alle-vaccin-aanpak staat vanaf het begin vast, zonder enige verwijzing naar toegang tot zorg of preventie.

 » Zich laten vaccineren met vaccins waarvoor een vergunning is afgegeven, is een daad van liefde, en helpen om de meerderheid van de mensen te laten vaccineren, is een daad van liefde. Liefde voor jezelf, familie en vrienden, liefde voor alle mensen « . We hebben het verkeerd begrepen, het is niet Paus Franciscus, maar Paus Pfizer. Laat de kleine kinderen en jongeren zonder comorbiditeit die geen risico lopen op de ziekte bij mij komen zodat ik hen tot proefkonijnen kan maken voor behandelingen die zich nog in de testfase bevinden. Vaccineer ze allemaal, en God zal de Zijnen erkennen. Wat zijn onderwerping aan de « bevoegde autoriteiten  » betreft, dit is zeker een manie bij hem.

« Liefde is ook sociaal en politiek. Er is een sociale liefde en een politieke liefde. Hier, daarentegen, is het zeer duidelijk, het wordt zelfs herhaald. Wij hadden het religieuze uit de politiek en het sociale leven verdrongen door de deur van het secularisme, en hij duwt het binnen door het raam van de liefde. En ik geloofde naïef dat we eer moesten geven waar eer toekomt, maar ik rekende niet op liefde. Welke tegenstrijdigheid kunnen we in de liefde brengen? Welke ruimte is er voor democratisch debat of wetenschappelijke twijfel? Als je er niet voor bent om « de meerderheid van de mensen in te enten « , ben je niet verliefd… Wat kun je daarop zeggen?

 » Vaccinatie is een eenvoudige maar diepgaande manier om het algemeen welzijn te bevorderen en voor elkaar te zorgen, vooral voor de meest kwetsbaren. Ik bid dat ieder van ons zijn steentje kan bijdragen, ons kleine gebaar van liefde ». Ite Missa est, iedereen, of hij nu risico loopt of niet, moet zich laten vaccineren, zelfs als dat betekent dat men op zand moet bouwen en doses moet gebruiken die misschien nuttiger zijn voor mensen in arme landen die risico lopen.

Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat als hij kinderen had gehad, als hij ook maar één keer de ongerustheid van ouders had gevoeld wanneer hun kinderen een risico lopen, hij hen zou hebben opgenomen in zijn denken over de « meest kwetsbaren « .

Dus natuurlijk, mea maxima culpa, maak ik een proef van opzet, interpreteer ik de stiltes en de vage formules. Maar nu drie vaccins (Astra Zeneca, Johnson en Moderna) twijfels oproepen over hun mogelijke bijwerkingen in de leeftijdsgroep onder de dertig, smeek ik niet om genade, maar om opheldering.

Deze Moge de « gezonde » geest hem eraan herinneren dat hij, wanneer hij deze bewust uit zijn boodschap weglaat, niet alleen tegen kinderen en jongeren zonder comorbiditeit zegt: » Ik was mijn handen ervan af.

Yvan Falys