De leugen over de onmisbaarheid van kernenergie

Sinds 2012 en na talrijke incidenten in verband met verouderde en steeds onbetrouwbaardere centrales is het aandeel van de Belgische reactorproductie in de verbruikte elektriciteit sterk gedaald; in 2015 daalde deze nucleaire elektriciteitsproductie tot minder dan 30% van het verbruik ⁽¹⁾.

De sluiting van de vijf oudste reactoren betekent dat we het moeten stellen zonder 4.000 MW van de 6.000 geïnstalleerde kerncentrales, wat niet veel meer is dan de 3.000 MW die België eind 2014 gedurende vijf maanden heeft moeten missen (de reactoren T2, D3 en D4), en zelfs niet de 2.500 MW die in 2015 bijna volledig verloren ging na de sluiting van de reactoren T2, D1 en D3. Het is de moeite waard hier te herinneren aan de Japanse ervaring na de ramp in Fukushima: alle reactoren (meer dan 50) werden gedurende verscheidene jaren stilgelegd. Japan bevond zich, met een nucleair aandeel van bijna 30%, in een situatie die vergelijkbaar was met die van België, met als nadeel dat het niet, zoals België, beschikte over elektriciteitsinterconnecties met de buurlanden.

Met wat kostenbesparende maatregelen kunnen we zeker onmiddellijk zonder deze vijf reactoren; en de resterende twee met meer drastische maatregelen en misschien wat problemen op een bepaald moment. Maar wat zouden zij vertegenwoordigen in verhouding tot het betrokken risico?
Francis Leboutte

- Bijdragen tot de ontwikkeling van de vereniging « Einde aan de kernenergie » en haar strijd
door lid te worden van en deel te nemen aan haar acties. Meer informatie: www.findunucleaire.be
— Ontgroening in Luik: www.liege.mpOC.be