Covid geval: week 56… in-hospital verlichting

We kijken hulpeloos toe hoe een heel systeem uit de hand loopt en onze leiders (kunnen we ze nog steeds onze gekozen vertegenwoordigers noemen?) lijken niet te weten hoe we eruit moeten komen… terwijl het enige wat we hoeven te doen is STOPPEN. Twee beroepsgroepen hebben de mogelijkheid (zo niet de plicht) om dat te zeggen, maar zien daar bewust van af, parlementariërs en artsen — allemaal om dezelfde reden, salaris en reputatie.

Het afgelopen jaar hebben we te maken gehad met een volstrekt onevenredige, oneerlijke en onsamenhangende reactie. Een dubbele standaard, essentieel versus niet-essentieel, pro en anti. Een systeem dat ondanks alles zijn aanhangers heeft, zelfs veel aanhangers, maar gelukkig zijn er ook mensen die het in twijfel trekken.

Weet u dat, bij wijze van spreken, de enige plaats waar sanitaire maatregelen niet worden nageleefd, het ziekenhuis is? Er zijn geen controles, boetes of intimidatie. Waarom? Maar gewoon omdat er niets ongewoons gebeurt. Wij zorgen voor mensen die meer of minder ziek zijn en die meer of minder verzadigd zijn op een terugkerende basis; verzadiging is een beheersdoelstelling. De enige verandering is de media-aandacht, zonder welke niemand zich van iets bewust zou zijn. We hebben hier te maken met een communicatiecampagne die ofwel zeer goed, ofwel zeer slecht is uitgevoerd, afhankelijk van uw standpunt. Met welk doel? De vraag is open.

In deze korte getuigenis wil ik u inlichten over de manier waarop « covid-gevallen » in het ziekenhuis worden verantwoord, en zal ik trachten een samenvatting te geven van de nieuwe procedures die in het afgelopen jaar zijn ingevoerd. Ongekend, omdat ze een paar jaar eerder nooit zouden zijn opgelegd voor een ziekte als influenza, die evenveel, zo niet meer slachtoffers eist dan covids. Zoek naar de fout.

In het ziekenhuis moet een onderscheid worden gemaakt tussen twee uitgangssituaties⁽¹⁾:

In het geval van de 1e situatie: PCR-test verplicht (kortom: geen test, geen zorg)

• indien (-) : de patiënt heeft geluk, alles gaat zoals gepland (de PCR kan (+) 2 dagen later zijn, maar dit wordt niet vermeld)

• als (+) :

- interventie geannuleerd, zelfs als er geen symptomen zijn (het hele angstsysteem is hierop gebaseerd, de asymptomatische!). Terug naar huis en in quarantaine.

- indien ziekenhuisopname noodzakelijk wordt geacht: isolatie gedurende 14 dagen met alle extra werklast van dien (en dus kosten).

De 2e situatie is onderverdeeld in 2 categorieën:

De telling is dus complex en vereist een grote nauwgezetheid om te beoordelen of de symptomen al dan niet « covid » zijn. Deze oefening wordt overgelaten aan het oordeel van de arts. Er is geen PCR-test na 14 dagen isolatie of tijdens het verblijf op de IC.

Een « covide » patiënt die 6 weken op de IC verblijft, blijft dus 6 weken het etiket « covide » dragen, ook al is hij al lang niet meer besmettelijk. Deze isolaties betekenen een enorme extra werklast voor permanent onderbezette teams en waarschijnlijk overdrijven zij de statistieken. Met welk doel? Ik weet het niet.

Afzondering op de IC is natuurlijk gebruikelijk en helpt om andere patiënten en zelfs de patiënt zelf te beschermen. Dit is nauwelijks een nieuwe manier om patiënten te behandelen, net als het op de buik leggen van sommige patiënten (buikligging), trouwens. Verrassend zijn de zware protocollen die worden opgelegd en die een duidelijke invloed hebben op de werklast, de materiaalkosten en de burn-out van het personeel.

Voor de gemiddelde burger, verpleger of arts, roept deze crisis veel vragen op. We hebben te maken met een systeem dat zijn interne kompas kwijt is. Niemand komt er meer achter. Sommigen tonen het, anderen leggen zich erbij neer, maar allen vragen zich af.

Naar mijn mening is vooral de buitensporige berichtgeving in de media nieuw, onnodig en schadelijker voor de volksgezondheid dan het virus zelf!

Om te besluiten:

• Ouderen sterven elk jaar aan griep
• Overwerkte en overbelaste verpleegkundigen zijn een jaarlijks terugkerend voorval
• Ziekenhuizen elk jaar op verzadigingspunt
• Mensen boven de 80 sterven is altijd een probleem geweest
• Patiënten elk jaar in « buikligging » in ICU
• Kinderen die hun ouders besmetten is altijd al het geval geweest
• Ons immuunsysteem is altijd effectief geweest in het bestrijden van ziekten.
• Regelmatig je handen wassen en thuisblijven als je ziek bent, is al lang een gegeven

…

• Een pandemie van gevallen en niet van patiënten, dit is een primeur en het is dit jaar
• Een dagelijkse aankondiging van het aantal sterfgevallen in het nieuws (zonder ze in perspectief te plaatsen met geboorten, bijvoorbeeld) is een primeur, en wel dit jaar
• Beelden van patiënten op de ICU, een primeur en dit jaar
• Beperking van de fundamentele vrijheden (mobiliteit, meningsuiting, vergadering) voor een ziekte die (bijna) niet dodelijk is, is een primeur en wel dit jaar
• Een mRNA « vaccin » ontwikkeld in 6 maanden, voor een gemuteerd virus, is een primeur en het is dit jaar
• Vaccinatie doorgeven als de enige manier om te overleven is een primeur, en dit jaar is het
• Een verontrustend stilzwijgen van de wetgevende en de rechterlijke macht, dit is een primeur en dit jaar
• Onze kinderen de last laten dragen van de dood van onze ouders is een primeur en dit jaar is het
• Besluiten dat sommige mensen essentieel zijn en anderen niet is een primeur en dit jaar

Moet ik doorgaan?

Julie, geëngageerd burger en ziekenhuisverpleegster