WAT ER ECHT AAN DE HAND IS IN BOLIVIA

Ver van de propaganda van de westerse televisiezenders en kranten, hebben wij het getuigenis ontvangen van een Argentijn die in Bolivia woont. Hij vertelt ons over wat er de laatste weken is gebeurd, over de staat van dienst van Morales, maar ook over zijn afkeer om nog steeds de leugens van de westerse massamedia te horen. Niets nieuws, maar er waait overal een wind van woede.

Op 11 november, om 22.30 uur, zag ik in Buenos Aires, waar ik al 25 jaar woon, wat de Franse zender TV5 Monde zei over de staatsgreep in Bolivia. Verschrikkelijk. Er was sprake van het « aftreden » van Evo Morales, korte interviews met vreugdevolle demonstranten omdat het land eindelijk « bevrijd » was… Het is niet echt nepnieuws (valse informatie, infox) maar een visie die volledig wordt gedomineerd door een pers in dienst van het neoliberalisme, in handen van de grote economische groepen, die zonder analyse of kritiek wordt gereproduceerd.

Wat mij betreft had Morales de uitslag van het referendum van 2016 over de kwestie van de herverkiezing (51% tegen, 49% voor) moeten accepteren. In plaats daarvan stapte hij naar de rechter en kon zich uiteindelijk op 20 oktober opnieuw verkiesbaar stellen. Ik weet niet waarom het voor sociale en politieke bewegingen in de regio zo moeilijk lijkt om andere leiders voor te bereiden om het stokje over te nemen wanneer de tijd daar is. Ik denk dat Evo Morales geen lering heeft getrokken uit Venezuela, waar de oligarchische rechtse oppositie, na vele (transparante) verkiezingen te hebben verloren, deze uiteindelijk heeft gesaboteerd, voornamelijk op instructie van de VS.

Er zij ook aan herinnerd dat Morales zijn huidige ambtstermijn op 22 januari 2020, over twee maanden, zou aflopen. Dit was te veel voor de Boliviaanse oppositie, die niettemin had ingestemd met vrije deelname aan de verkiezingen van oktober, die door Morales werden gewonnen. En het probleem is dat de oppositie, van rechts, de resultaten alleen accepteert als zij winnen…

Bolivia was altijd het armste land van Zuid-Amerika geweest, een land dat sinds zijn « onafhankelijkheid » meer dan 180 staatsgrepen had meegemaakt, waaruit ook de rol van het leger blijkt. Maar sinds 2006 is er sprake van grote stabiliteit, economische groei MET een toename van het welzijn van de bevolking. Daartoe heeft Morales de exploitatie van gas, olie en lithium « genationaliseerd », zonder dat buitenlandse bedrijven het land ontvluchtten, want zij bleven hun geld verdienen. Maar zij (de « echte economische macht ») hebben hem nooit vergeven dat hij moest delen, zelfs niet een beetje.

De armoede is enorm afgenomen, het onderwijs is toegenomen, de toegang tot drinkwater, water, gas, elektriciteit is enorm toegenomen, de middenklasse is gegroeid, en omdat zij denken dat de politiek er niets mee te maken heeft, zitten zij nu in de oppositie. Zoals de voormalige Boliviaanse vice-president, de « linkse intellectueel » Alvaro García Linares, een maand geleden zei, heeft de middenklasse de vakbond in de steek gelaten en zich tot de Wahtsapp gewend (programma Brotes Verdes, zender C5N, Buenos Aires).

Iets anders dat begrepen moet worden is het diepe racisme dat in Bolivia bestaat. De provincie Santa Cruz, een van de rijkste, was na de Tweede Wereldoorlog een toevluchtsoord voor nazi’s, een provincie waar een soort apartheid bestaat. Hier komt Luis Fernando Camacho vandaan, die zich niet verkiesbaar stelde, maar plotseling de nieuwe leider werd die tegen de « dictatuur » en voor de vrijheid strijdt, met een bijbel in zijn hand. Zoals de Venezolaan Guaido, die zich op een ochtend tot president van zijn land uitroept en heel snel de steun krijgt van Trump en zijn trawanten in het subcontinent: Macri, Bolsonaro, Piñera, Lenin Moreno, Duque…, niets dan het beste. En dit is ook de bijbel waar Jeanine Añez gisteren mee zwaaide, de voorlopige Boliviaanse « president », zelf uitgeroepen door een halfleeg parlement. De Bijbel neemt de overhand, de Pachamama (Moeder Aarde) van de 60% indianen in Bolivia moet worden vergeten. Racisten hebben nooit geaccepteerd dat een Aymara president kan worden, dat Indianen mensenrechten kunnen hebben…

De rechtse en extreem-rechtse presidenten, Macri, die net de presidentsverkiezingen in Argentinië heeft verloren, Piñera, die zich verzet tegen het wijzigen van de grondwet van Pinochet in Chili, Bolsonaro, die in Brazilië aan de macht kwam na een pseudo-legale staatsgreep tegen Dilma Rousseff en de illegale detentie van Lula, Moreno, die zojuist heeft moeten terugkomen op de door het IMF gedicteerde economische maatregelen in Ecuador, sprak niet van een « staatsgreep », zelfs niet nadat een Boliviaanse generaal had aangekondigd dat de strijdkrachten, op verzoek van de politie, zouden deelnemen aan het herstel van de vrede.… en dat het zo lang zal duren als nodig is…

Dit is echt eng…

Jean dw