Doden in scholen…

Wij ontvingen deze getuigenis van een jonge Belgische lerares over wat zij meemaakt en ziet in haar school. Verwoestend. Schandalig! Wat blijft er over wanneer regeringen en de media hebben deelgenomen aan de moord op hun burgers en de gevolgen onomkeerbaar zijn? Getuigen. Praat, praat, praat. 

« Ik ben leraar op een middelbare school, op een school en in een plaats waarvan ik de naam niet zal noemen. Ik ben een Belg. Onze school heeft ongeveer 1.000 studenten, en ongeveer 100 leraren.
Ik getuig vandaag op volledig feitelijke wijze omdat het dringend noodzakelijk is het stilzwijgen over het volgende te doorbreken.

Tijdens de periode van Covid « zonder vaccinatie » (d.w.z. tot juni 2021) heeft onze school geen sterfgevallen of ziekenhuisopnames meegemaakt. We hebben een mededelingenbord om ons te informeren wanneer een leerling een dramatische gebeurtenis in de familie meemaakt. Hier zien we een lichte stijging van het aantal sterfgevallen onder grootouders van leerlingen, en vooral onder overgrootouders.

In september 2021 kondigde onze directie met trots aan dat bijna 98% van de leraren en de schoolbevolking gevaccineerd was. Er waren precies 3 leraren die dat niet waren. Misschien meer, want in België kunnen we weigeren ons vaccinatiedossier openbaar te maken. Ik deed dat omdat de druk groot was, zwaar en vooral extra schuldig, zowel van de leerlingen als van de leraren.
Na september 2021 is de chaos begonnen. (Ik geef alleen de gegevens die ik heb waargenomen)
Tussen september 2021 en vandaag, 3 februari 2023:

Onder leraren :

• Wiskundeleraar — 40 jaar — hartaanval. Dood — Op de dag van de 3e dosis;
• De opvoeder, 24 jaar oud — wielrenner op hoog niveau — myocarditis tijdens training — einde van zijn carrière;
• De directeur ‑fifties ‑myocarditis-;
• 2 beroertes met remissie — 2 vrouwen ouder of jonger dan 45 — 2 aan het eind van hun carrière;
• 1 aneurysma scheur — dood — 50 jaar;
• 1 fulgurerende kanker- 37 jaar- dood;
• Borstkanker die in remissie was, niet meer in remissie, 50 jaar oud — chemo aan de gang;
• De geschiedenisleraar is ‘hart’ geworden;
• Hersenkanker « fulgurating » — dood in 7 dagen van een vader van 3 kinderen — 39 jaar oud;
• 2 mensen opgenomen in het ziekenhuis voor Covid direct na vaccinatie;
• Veel menstruerende leraren nemen menstruatieverlof;
• Het percentage langdurig verzuim onder leraren is nog nooit zo hoog geweest;
• …

Onder studenten:

• De meest brute epidemie is die van de schoolfobie. In mijn 20-jarige loopbaan heb ik leerlingen gekend die wegens schoolfobie in het ziekenhuis werden opgenomen, maar dat was zeldzaam;
• Dit jaar zitten 8 van hen in een speciaal ziekenhuis, en 4 wachten op een plaats, of zitten in een familieschool voor schoolfobie;
• De gegevens die ik heb verzameld en waartoe ik toegang heb, zijn die van de studenten van mijn cursus (dus ongeveer 200 studenten);
• 3 studenten hebben recente hartproblemen (d.w.z. na 2021), waarvan 1 ernstig;
• Een student in remissie van kanker had een terugval;
• Menstruerende meisjes met cyclusproblemen die eenmaal per maand onder doktersverklaring afwezig zijn, zijn bijna verdubbeld. En ik mag de mogelijke vaccinatiekwestie niet met hen bespreken, noch mag ik hen vertellen over het Where’s My Cycle-collectief dat hen zou kunnen informeren en steunen.

Laten we het nu hebben over de familietafel… en hier wordt het erger. Er is geen plaats meer op dit bord!

Hartaanval, beroerte, kanker, gescheurd aneurysma… bijna allemaal plotselinge sterfgevallen van ouders of grootouders (meestal mannen).
Dit jaar hebben 3 van mijn studenten hun vader verloren. 3 van de 200.
Ik had dit nog nooit meegemaakt.

Dit is een feit, en ik waag me niet aan een interpretatie van deze cijfers. Maar mag ik zeggen dat het me beangstigt?

Over de problemen veroorzaakt door vaccinatie wordt nog meer gezwegen dan over onze vaccinatiestatus.
Niet de moed hebben om te zeggen dat we voor de gek zijn gehouden door de laboratoria en de regeringen is mensen in gevaar niet helpen, zorg ontzeggen en onze menselijkheid verliezen. Elke dag zien we de leerlingen en collega’s die wegzinken in eenzaamheid en ziekte, machteloos en gemuilkorfd.

We moeten praten, we moeten elkaar helpen en we moeten getuigen.