Julian Assange
619 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
619 weken van vrijheidsberoving voor het vertellen van de waarheid
De Franstalige pers is vol lof over de benoeming van Alexia Bertrand tot staatssecretaris van Begroting en Consumentenzaken. Het belicht de briljante studies van deze politicus, die plotseling overstapte van de MR naar de Open Vld. Als macht het uiteindelijke doel is ten koste van het algemeen belang, hebben de mediaknechten niets anders om de opkikker te benadrukken dan zijn studie of zijn glimlach… Deze nieuwe benoeming is het zoveelste bewijs van het totale gebrek aan belangstelling van de kaste voor het volk, een kaste gereduceerd tot een kip zonder kop, gevangen in een eindeloze race om de macht.
De meest oplettende kranten onderstrepen de intelligentie van de manoeuvre. Bertrand was kandidaat voor de post van minister van Buitenlandse Zaken en was naar verluidt geschokt door de benoeming van Hadja Lahbib op die post. Zij was van 2015 tot 2019 de kabinetschef van toenmalig minister Didier Reynders en leek goed geschikt voor deze verantwoordelijkheid.
Sommigen zagen de oorlog tussen Reynders en Michellians weer oplaaien. Boucher heeft een slechte truc uitgehaald met Reynders spirituele erfgenaam.
Nu is de echte vraag: wie is Alexia Bertrand echt? Zij is de dochter van Luc Bertrand, de Belgische miljardair die jarenlang aan het hoofd stond van Ackermans & van Haeren, de in Antwerpen gevestigde multinational die een aantal ondernemingen overkoepelt, waaronder een van ‘s werelds grootste baggerbedrijven, Deme.
Maar Deme werd in Zwitserland veroordeeld voor corruptie bij een groot contract met Nigeria. Zij moest bijna 35 miljoen euro terugbetalen(1). Hetzelfde bedrijf wordt in België vervolgd in verband met een andere corruptiezaak die de FBI in Rusland heeft onthuld. 8 miljoen betaald aan Russische ambtenaren die belast zijn met de gunning van het contract voor het uitbaggeren van de Noordelijke Doorvaart(2). Alexia Bertrand was gedurende al die jaren bestuurder van Ackermans.
De Belgische Staat (via de BMI-SBI, de Belgische Investeringsmaatschappij) was ook betrokken bij Rent-a-Port in een offshore vennootschap genaamd Infra Asia Development Limited. Rent-a-port is een dochteronderneming van Ackermans & van Haeren. Dat lees je goed! De Belgische staat had een meerderheidsbelang in een offshore bedrijf. De voorzitter van de raad van bestuur van BMI-SBI was Jean-Claude Fontinoy en een van de bestuurders was Hans D’Hondt, het hoofd van de Belgische belastingdienst(3).
Fontinoy en Alexia Bertrand kennen elkaar zeer goed, omdat ze jarenlang samenwerkten in het kabinet van Didier Reynders. Fontinoy werd ervan verdacht een non-profitorganisatie, Les plus beaux villages de Wallonie, te hebben gebruikt als witwas- en corruptiestructuur. Een van de grootste donateurs was Ackermans & Van Haeren via haar dochterondernemingen Deme en Rent-a-Port. Er loopt nog steeds een onderzoek, al enkele jaren, zonder onderzoeksmiddelen.
Tot overmaat van ramp heeft de reeks bedrijven die verbonden zijn met Ackermans & Van Haeren een batterij dochterondernemingen in belastingparadijzen(4).
Ten slotte zouden we niet volledig zijn als we niet vermelden dat de echtgenoot van Alexia Bertrand een projectontwikkelaar is. Amand-Benoît D’Hondt werkt voor Fortis Real Estate Asset Management. Zij is dus betrokken bij belangrijke zaken waarbij de Belgische Staat als eigenaar of huurder betrokken kan zijn.
Hoe zou de benoeming van Alexia Bertand op de begroting het algemeen belang in België in gevaar kunnen brengen, gezien het feit dat dit departement al rampzalig is? Want zij behoort duidelijk tot de ‘clan Reynders’, die prachtig wordt beschreven in het gelijknamige boek van Philippe Engels. Vanaf dat moment zal ze alles doen om de belangen van deze Clan en het familiebedrijf te behartigen. Bovendien zal ze tijdens twee magere jaren het best mogelijke breekijzer hebben om de Belgische politiek te beïnvloeden: « Doe wat ik zeg of ik smelt het budget van uw departement. En er is heel weinig kans dat zij in de toekomst meer geïnteresseerd zal zijn in het algemeen belang dan in het verleden.
