Voltooiing

De mysterieuze Constantin Mirabel wordt hier opnieuw geïnterviewd om ons aan het denken te zetten…

Wat vindt u van de schorsing van mevrouw Martine Wonner door de Orde van Geneesheren?

Veel van onze medeburgers hebben de illusie dat gerechtigheid goddelijk van aard is. Het zou uit de lucht vallen, als tegenwicht voor de politieke macht. Erger nog, rechtvaardigheid is slechts een emanatie van de politiek. Eén voorbeeld: de rechters van de Franse staatsrechtbanken die verzetsstrijders naar de post stuurden, waren dezelfde die twee jaar later de collabo’s naar de post stuurden. De collaborerende Vichy-regering richtte in oktober 1940 de Nationale Raad van de Medische Vereniging op. Op dat moment was dit beroep in Duitsland het meest vertegenwoordigd in het Nazi-regime. De doctrine van de « raseugenetica » van artsen en biologen stond centraal: « de nazificatie van artsen vond eerder en vollediger plaats dan bij alle andere beroepen  » , aldus onderzoekers. ¹. Artsen sloten zich in 1933 en vooral in 1937 massaal aan bij de partij en waren oververtegenwoordigd met een verhouding van 3 op 1. Zij vormden verreweg de grootste groep binnen de Partij: 44,8% van hen was vóór of na 1933 lid, terwijl 9% van de mannelijke artsen die tussen 1933 en 1939 waren afgestudeerd, lid werden van de SS, waar zij zeven keer oververtegenwoordigd waren, na de advocaten. ². « . In Frankrijk was de arts Alexis Carrel, winnaar van de Nobelprijs voor geneeskunde in 1912, een prominent lid van de pro-Nazi Franse Volkspartij van Jacques Doriot. Hij was vooral een theoreticus van de raseugenetica, zoals blijkt uit zijn beroemde boek Man, That Unknown. In deze context is het begrijpelijk dat Martine Wonner kon worden geschorst, ook al heeft de geschiedenis haar nu gelijk gegeven. De Orde van Geneesheren heeft geen lering getrokken uit de geschiedenis. Hij verwart de noodzaak om zijn beroep te reguleren met steun voor een beleid dat de mens reduceert tot het fysiologische. Dat deze ideologie hem logischerwijs in staat stelt absolute macht te bereiken is allesbehalve toevallig.

Aan de andere kant maken artsen die bijvoorbeeld momenteel penissen en borsten amputeren, tieners onder chemische castratie en hormonen van het andere geslacht plaatsen, kortom meewerken aan de gruwelijke zaak van het afslachten van kinderen en tieners in het zogenaamde « geslachtsverandering »-beleid, zich op geen enkele manier zorgen over de Raad van de Orde. Natuurlijk zouden we het tegenovergestelde willen, maar onze maatschappij wordt gekenmerkt door inversie. Martine Wonner is een figuur van verzet, maar tegenover machthebbers als Olivier Véran en anderen staat zij, net als wij, machteloos. Ondanks het feit dat de feiten het ongelijk van de covidisten op alle punten hebben aangetoond, hebben de heren. Raphaël Enthoven, Emmanuel Lechypre of de angstaanjagende Claude Malhuret zwelgen en hekelen in de massamedia. Het is het schouwspel van permanente immoraliteit. Radicaal links wordt niet gespaard, met bijvoorbeeld de econocraat Thomas Porcher… « Ik ben het ermee eens dat het leven van de niet-gevaccineerden veel moeilijker moet worden gemaakt.(« Les Grandes Gueules » op Patrick Drahi’s Radio Monté-Carlo, 29 juni 2021) — die nog steeds actueel is op het Youtube-kanaal van de heer Mélenchon, De mediaen zich elders presenteert als het toonbeeld van rebellie tegen het Macronisme. In ieder geval kan men niet voor de massamedia werken zonder de facto soldaat te worden van Pfizer, de NAVO en McKinsey & Company.

Signaleren we echter geen bezwaren in de massamedia tegen de « transexuele » trend onder tieners?

De beroemde psychoanalyticus Jean-Pierre Winter beschrijft een maatschappij waarin alles gebeurt « alsof fantasie de wet is ». In dit perspectief worden allen die ons eraan herinneren dat de werkelijkheid bestaat, logischerwijs in de positie van het « reactieve » gebracht. Dit geldt zelfs voor de meest ultrafeministen die geen mannen willen die beweren vrouw te zijn in hun cenakels. Ze worden gedwongen hen eraan te herinneren dat de natuur bestaat. Ze worden dan door alle debielen verwezen naar de « natuurlijke orde » van de « fascisten ». In onze context, waar de realiteit moet wijken voor het verlangen, zijn zij noodzakelijkerwijs verliezers.

Zouden milieuactivisten niet logischerwijs voorop moeten lopen om de mensen aan het bestaan van de natuur te herinneren?

Het tegenovergestelde is waar. De verbazingwekkende paradox is dat de politieke ecologie het speerpunt is geworden van de ontkenning van de natuur, vooral van de seksuele andersheid. Erger nog, deze institutionele ecologie is verwikkeld in haar « totalitaire impuls » om haar tegenstanders te criminaliseren. Maar we weten dat voor de muze van Europa Écologie-Les Verts, mevrouw Sandrine Rousseau, het onderscheid publiek/privaat moet worden afgeschaft — wat overigens de definitie van totalitarisme is. Volgens hem « is de particuliere sector politiek » en moet de staat er dus zijn recht aan opleggen. Daarom verklaarde het parlementslid dat ze werkte aan een « misdaad van het niet delen van huishoudelijke taken « . In dezelfde geest wil onze vertegenwoordiger in de Nationale Vergadering humor reguleren. Op het kanaal van Bouygues, dat niet anekdotisch is, legde zij uit dat « Hij maakt geen grapjes over zwarte mensen, hij maakt geen grapjes over LGBT mensen. Hij heeft geen discriminerende houding. » Wat overigens de meest racistische en « homofobe » houding is die men zich kan voorstellen; het veronderstelt dat « zwarten » en « LGBT’s » eeuwige kinderen zijn die niet geschikt zijn voor kritiek en humor (TF1, 1^er september 2021). In feite is Sandrine Rousseau de verpersoonlijking van wat Bernard Charbonneau « pre-fascistisch » noemde.

« De maatschappij is veranderd », argumenteerde een Franse rechtse figuur om zijn steun voor de opname van abortus in de grondwet te rechtvaardigen. Wat denk jij?

« Op 21 november 2022 meldde de website France Info dat het Rassemblement National voorstelde de sluierwet in de grondwet op te nemen. We knijpen onszelf bij het lezen van het nieuws, tenminste voor degenen boven de 40. In het laatste nummer van het « katholieke » tijdschrift Limite kan men deze analyse lezen: « Het politieke veld functioneert in een (…) sinistere richting, want naarmate rechtse partijen door het accepteren van maatschappelijke veranderingen (abortus, homohuwelijk, PMA en binnenkort euthanasie…) naar links opschuiven, moeten degenen die zich daartegen verzetten zich censureren of worden ze naar rechts geduwd. We komen in een ongelooflijke tijd waarin sommige standpunten van de (consequente) groeibezwaarden hen naar extreem rechts duwen! Of liever in een non-lieu. Abortus is een cruciaal onderwerp. Er moet vrijelijk over gedebatteerd worden. Door het in de grondwet op te nemen worden bepaalde argumenten gecriminaliseerd. Het is in principe een totalitaire aanpak. Reken maar dat alle Sandrine Rousseaus opnieuw vooraan zullen staan bij deze eis, samen met de Macronisten, wier inzicht in de menselijke conditie zij delen, ondanks hun feitelijke oppositie.

Is dit dezelfde verschuiving als bij het huwelijk?

Wat de linkse verdedigers van het « Huwelijk voor allen » niet begrepen, was dat achter deze eis niet de strijd tegen « homofobie » schuilging, integendeel zelfs, maar de ontkenning van seksuele andersheid. Dit is essentieel om te begrijpen en is de essentie van deze bewering. Het huwelijk voor iedereen is dus de symbolische sleutel om de doos van Pandora te openen van alle gedrochten die leiden tot het beste van alle werelden, namelijk de techno-marketing van voortplanting, PMA, GPA en andere apparaten. Dit was voorheen ook het geval met het PACS. Afgezien van de lokmiddelen was dit het pure product van het liberale kapitalisme: het reduceerde een morele verbintenis (Bouh! Reac! Patriarchaal! etc.), het huwelijk, tot een contract: « Als ik je niet meer wil, gooi ik je eruit ». De institutionele filosofe Sylviane Agacinski, die het « Huwelijk voor allen » verdedigde en tegelijkertijd haar verontrusting uitsprak over de gevolgen ervan, bevindt zich in de perfecte positie van de « verwaterde ». Het is dus niet nodig een traan te laten om de vrouw van Lionel Jospin en de aanvallen en afkeuring waarvan zij momenteel het « slachtoffer » is. Integendeel, want uit de hoge kwaliteit van de productie blijkt dat het niet anders kan dan dat zij de causaliteit heeft begrepen van de waanideeën waarvan zij terecht ontzet is. Zij is hoofdverantwoordelijk voor dit verhaal. Er wordt alleen maar gelachen om zijn klachten.

Wat wensen we voor 2023?

Als de totalitaire logica van de technologie een pauze inlast na de covide episode, laten we ons dan geen illusies maken. Het zal zijn dictaat opleggen, in een geforceerde mars, bij elke nieuwe gelegenheid. Door zijn omvang is China de onhandelbare structuur geworden die de weg wijst. Bernard Charbonneau waarschuwde voor een gevaar dat nog erger is dan de ineenstorting van de ontwikkelingsmaatschappij: de vervulling ervan. Het betekent de heerschappij van de robots, d.w.z. de vernietiging van de mens ten gunste van de heerschappij van de getallen. Dit is de beroemde « Start-up Nation » die Macron dierbaar is. Charbonneau waarschuwde ons dat de enige uitweg de dood kon zijn.

1 Nazisme en de Ideologie van de Gezondheid: Moderne Avatars van Menselijke Waardigheid André Mineau, Gilbert Larochelle, Thomas De Koninck, Revue d’Histoire de la Shoah, 1998/3 nr. 164.

2 « Wij betreuren ten zeerste dat artsen zich schuldig hebben gemaakt aan talrijke schendingen van de mensenrechten, in strijd met hun zorgplicht, en wij denken aan de slachtoffers die nog in leven zijn en aan hen die zijn overleden, en wij vragen hun vergiffenis. Deze misdaden waren niet de daden van individuele artsen, maar werden gepleegd met de medewerking van prominente leden van de Medische Vereniging.  » Verklaring van het Duits Medisch Congres, Neurenberg, 23 mei 2021.