School, test, Covid …

Ik wil graag getuigen, want het wordt echt tijd dat sommige dingen die voor onze ogen gebeuren, bekend worden en dat zoveel mogelijk mensen ervan op de hoogte zijn. Dit bericht gaat over wat er gebeurt op de school van mijn zoon, die 10 jaar oud is en in groep 5 zit^th primair.

De school was gesloten vanaf 19 januari, dus de lerares van mijn zoon belde me op de 18e om uit te leggen dat de school dicht ging omdat er veel gevallen van coviditeit waren. Ze vertelt me dat alle leerlingen van de school de volgende dag en 7 dagen later moeten worden getest. Ik weigerde ronduit, zij drong aan, ik moest haar drie keer zeggen dat ik niet zou gaan. We hadden een half fatsoenlijke discussie om deze leraar te laten begrijpen dat dit buitenproportioneel is, maar het mocht niet baten.

De school probeerde de volgende dag weer contact met me op te nemen en ik nam niet eens de moeite om op te nemen. De quarantaine loopt tot 29 januari (ik vernam achteraf, omdat ik contact had opgenomen met Isabelle Duchateau van de vereniging notrebondroit.be, dat de school al buiten de wet valt, want de huidige quarantaine is 7 dagen… nou ja, dat zegt het decreet). De kinderen zouden dus op 2 februari weer met school beginnen, maar op donderdag 28 januari kreeg ik een brief waarin stond dat alle kinderen die de toetsen niet hadden gemaakt, pas op 4 februari weer zouden beginnen, dus twee dagen later! Blijkbaar zijn ongeveer 50 van de 270 studenten niet gegaan.

Ik laat het er niet bij zitten en duw op de deur van de gendarmerie in mijn buurt. Ik leg de situatie uit aan deze zeer vriendelijke commissaris, die mij zegt dat hij geen goede reden ziet waarom mijn zoon op 2 februari niet naar school zou mogen gaan. Ik vroeg hem wat mijn rechten waren als de school mijn zoon afwees, en hij zei dat ik 101 kon bellen als ik dat wilde. Natuurlijk wist ik vanaf het begin dat dit niet mijn bedoeling was, maar ik wilde echt weten of ik in mijn recht stond.

Maandag 2 februari arriveert, ik breng mijn zoon zoals gepland en boem! De leraren bij de ingang blokkeren de weg van mijn zoon. Er zijn er twee. Een van hen belde mij op en zei dat mijn zoon de school niet in mocht, ik heb haar dat heel snel gezegd (want toen ik het politiebureau verliet heb ik de directrice gebeld om haar te zeggen dat wat er ook gebeurde mijn zoon er maandag zou zijn, in de hoop geen 101 te doen), dus zij werden gewaarschuwd, wat hen er niet van weerhield de ingang van de school te blokkeren, omdat zij het gevoel hebben dat zij vleugels hebben en een macht hebben gekregen die zij niet hebben.

Daarna ben ik met mijn zoon naar de directrice gegaan, waarbij ik erop moet wijzen dat ik zonder masker de school binnenkom, ik heb ruim een kwartier met haar « gepraat » en aan het eind vroeg ze me: « Wat doen we met Andrea? — Nou, Andrea blijft op school, punt uit. De details van de discussie zijn de moeite van het weten waard, maar ik zal er hier niet op ingaan.

Een half uur later ontvang ik een e‑mail van de PSE (NDLR School Health Promotion). Dit is het ultieme! Dus ik vraag hem wat de reden is van zijn telefoontje: « Om mijn bewustzijn te verhogen »… Sorry? (…)

Ik ga mijn zoon van school halen, vraag hem hoe zijn dag was en dan hoor ik dat hij geen pauze of lunchpauze heeft gehad; dat hij achteraan in de klas zit! (…)

De volgende ochtend weer. Ik ga met mijn zoon mee en zodra ik voor de school sta, komt er een politieauto aan met drie politieagenten erin. Ze vragen me mijn masker op te zetten, maar wat niemand voorzien had, was dat ik een medisch attest heb dat me daarvan vrijstelt!

Kortom, de school, met de medeplichtigheid van de gemeente en de PES, hebben hun werk goed gedaan, hun werk als medewerkers van het systeem! Moet ik hier het verlies van mijn kalmte beschrijven toen ik aankwam voor de school! Het was buitengewoon! (…)

Ik wil dat je weet dat we een gezin zijn dat niemand in de problemen wil brengen, maar ik heb het gevoel dat de situatie de laatste 11 maanden zo ernstig is geweest dat het te veel is.

Ik heb me vanaf het begin nooit laten misbruiken. Ik heb altijd de leiding genomen. Mijn oudste zoon, 14, draagt sinds het begin van het jaar geen masker meer in de klas (gecertificeerd voor astma), en hij is natuurlijk de enige.

Dit is de reden van mijn e‑mail, zodat ouders weten dat tests bij hun kinderen in geen geval verplicht zijn, ondanks de druk van de school. Laat ze stoppen met hun kinderen te testen.

Een kleine verduidelijking. Degenen die positief testten hadden meestal gastro-intestinale aandoeningen, anderen hadden lichte koorts… Veel ouders zijn positief getest zonder enige symptomen… Ik vroeg mijn huisarts of er recent gevallen van covid op scholen waren geweest; hij vertelde me dat er 15 dagen geleden een epidemie van gastros circuleerde, dus het is normaal dat het rondgaat… Echt beangstigend.

Ze wisten zelfs te zeggen dat het de nieuwe variant was die in de school circuleerde! Maar nee!

Ik zou willen dat mijn getuigenis, ook al is het anoniem, op het net circuleert.

Marilyne