Januari 2023: Waar staan we nu?

Een jaar is verstreken sinds de Frans-Italiaanse vergadering van 29 januari 2022 in Parijs⁽¹⁾. Meer oorlogen, bijwerkingen, ziekten, inflatie, ellende, identiteitsspanningen, ecologische rampen, bewaking en burn-outs. Het Verdrag dat wij destijds met alle deelnemers van verschillende tendensen en gevoeligheden hebben opgesteld om een unie van de volkeren aan te klagen en voor te stellen, is nog actueler. Rumble is gecensureerd in Frankrijk, hier is voor de Franstaligen⁽²⁾.

Er ontstaan twee energieën. Aan de ene kant de instelling, aan de andere kant de volkeren. Wat is de instelling? De fusie van de Staat en de Markt (publiek/privaat) om totalitair kapitalisme te vestigen. Kapitalisme in de zin dat een warenproces van rijkdomconcentratie, overheersing en onderwerping doorgaat. Totalitair in de zin dat geen enkel lichaam aan dit proces ontsnapt, en dat alle oppositie en alternatieven moeten worden vernietigd. Wat is een volk? Het is een gemeenschap die bestaat uit individuen die ernaar streven samen te leven zonder dat het instituut voor hen beslist. Het is dus noch de massa die een aanvoerder zoekt, noch de door de media gevormde publieke opinie en nog minder de massa die het individu verplettert onder het gewicht van de hoeveelheid. Geconfronteerd met volkeren die proberen te ontwaken uit hun hypnotische sluimer, « versnelt de instelling haar agenda ». Als de structuur en de doelstellingen van de instelling in het licht van de crises duidelijk naar voren komen, komen de mensen met moeite naar voren. Waarom? Het antwoord is onmogelijk te bepalen in het heetst van de strijd. Naast de zelfverklaarde sekte van het totalitaire kapitalisme nemen echter ook bepaalde energieën tussen de instelling en de volkeren deel aan de verdoving. Deze tussenliggende energieën zijn de politieke slaappil — of zelfs Rivotril. De functie van deze pijnstillers is de slaper in zijn cocon te houden, terwijl de matrix het lichaam en de ziel van de slapende schoonheid uitbuit. De technieken zijn eindeloos: « Slaap mijn kleintje… de cocon is comfortabel, de Matrix wil je goed hebben, de wereld is vijandig, je zou onze Gemeenschap niet durven verraden, de Matrix zou zo verdrietig zijn dat hij je zwaar zou kunnen straffen… slaap mijn kleintje… ».

Laten we eens kijken naar het gebied van de pijnstillers.

De vierde dosis is een fiasco, de RNA-techniek wordt een mislukking voor covidepatiënten en gezondheid, bijwerkingen exploderen onder de mensen. Ondanks deze trieste realiteit geeft de sekte niet op. Het staat klaar om nieuwe virussen te ontketenen die gepaard gaan met de mediaplaag. Hoe verontrustend het ook mag lijken voor ons westerse geweten, dat gevoed is met de rechtsstaat, het rechtssysteem blijkt een immens pijnstillend middel te zijn. Kijk hoe onze verzetsstrijders verwikkeld zijn in parlementaire en regeringscommissies, verslagen aan de Senaat, het Europees Parlement, processen van allerlei aard. Inflatie van informatie, tijd en geld. Uitputting is gegarandeerd. Een paar overwinningen hier en daar helpen het immense falen te verhullen, gezien de omvang van de misdaad. Voeg daarbij de paar medailles die worden uitgedeeld aan ego’s die erkenning nodig hebben en de beloften dat de wetenschappelijke en juridische comités zullen slagen, en het is allemaal voorbij terwijl de totalitaire racewagen presteert.

Geconfronteerd met de gruwelen van de oorlog in Oekraïne en de cynische opoffering van de Oekraïners en de Europese economie, geloven de westerlingen niet meer in het verhaal dat Kiev moet worden gered. Rusland is een barbaarse natie en Westerlingen zijn paladijnen die de weduwe en de wees verdedigen. De linkse partijen schaarden zich dapper achter deze heroïsche versie, wat geen verrassing was, want enige tijd eerder schaarden zij zich achter de redding van de mensheid door Pfizer. Maar door een nieuw fiasco moest de dosis pijnstillers versneld worden. Zwijgen is goud. Als het lidmaatschap niet meer relevant is, moet er vergetelheid en onverschilligheid ontstaan. Voor het goede geweten van de slaper een extra dosis: een paar aanklachten tegen het imperialisme als een herinnering die terug zou komen. Maar pas op: op het puntje van de tong. « De politiek correcte moraal, waaraan onze revolutionairen actief deelnemen, spoort ons aan niet onbeleefd te zijn.

De BRICS winnen aan kracht en het Westen, moe van de totalitaire aanval, hoopt op een tegenmacht. We dromen van het Oosten. Welk alternatief in het Oosten? De uiteindelijke terugkeer naar goud zal alles veranderen! Maar wie kan genoeg goud kopen en in de zak zitten van speculatie met voorkennis? De Chinezen hebben geen imperialistische agenda. Praat met Afrikanen, Tibetanen en kleine landen in Zuidoost-Azië. Rusland respecteert zijn volk. Zeg het woord « oorlog » in plaats van « militaire operatie » in Moskou en laten we proberen de onvoorwaardelijke steun van Rusland aan Loekasjenko te vergeten, vooral tijdens de onderdrukking van de volksdemonstraties van 2020/21 in Wit-Rusland. Afrika, dat niet weet waar het heen moet, loopt het risico van de ene meester op de andere over te gaan — net als de Europeanen.

De inflatie stijgt, faillissementen nemen toe, de schuld, de schulden, alle schulden, moeten worden terugbetaald. En uiteindelijk verkoop je je bedrijf aan de grote concerns en bid je dat het spaargeld niet in een grote depressie raakt. We vechten voor de werkloosheidsverzekering, voor pensioenen, voor openbare diensten. Verontwaardiging, demonstraties, verklaringen voor… meer koopkracht en een belastingschild. Dus we vragen de staat om ons alsjeblieft wat van ons geld te geven en ons het recht te geven om te overleven. De fusie tussen de Staat en de Markt staat niet ter discussie. Ze geloven nog steeds in nationalisatie en dromen van de verzorgingsstaat. Of we fantaseren over kapitalisatie als een wonderoplossing van de markt. Gezond verstand wordt niet meer gedeeld: Waar komt het geld vandaan? Waar gaat het geld heen? Wie produceert de echte rijkdom? Wie beheert (verdeelt) deze rijkdom (staat of werknemers)? Ik zal het niet eens hebben over de fundamentele problemen: de relatie van uitbuiting, salarissen, winst, concurrentie, verplaatsing, productiviteit, controle, slavernij, vernietiging van het menselijk weefsel en de biotopen. Ik ga niets zeggen want dan word ik gezien als een reactionair. Laten we de belangrijkste aandeelhouders van deze pijnstiller noemen: de vakbonden.

Dit brengt ons direct bij hun buren: de groene hygiënisten. Wie wil er geen gezonde planeet? Zei je ja? Perfect! Na de gezondheidspas, de « groene pas ». Nauwelijks origineler. Controle over uw bewegingen, uw aankopen, uw werk, uw rekeningen, uw ideeën door… de plunderaars van de planeet die altijd aandelen vervuiling zullen kunnen kopen. We verkeren niet langer in een staat van cognitieve dissonantie. Tieren wordt een groepsplezier. Blijf slapen: de kapitalistische productiewijze heeft niets te maken met vervuiling. De opwarming van de aarde ben jij. Simpel gezegd. Je beheert je douche, je eten, je afval niet goed. Dus je betaalt. Duizenden tickets die moeten worden geplaatst. Nieuw genot in Davos. Nieuwe moraal: deugdzame dwang. Het digitale plan is al klaar. Alexia: « Je hebt te veel geademd vandaag. Een maandsalaris minder ». En nu is het consensuswoord van de filosofen niet langer « Ken uzelf » of « Word wat u bent », maar « Wees geweldloos ». De rechtsstaat is goed. Elke aanspraak op en capaciteit voor fysieke en ultieme macht moet worden overgedragen aan de staat als houder van legitiem geweld. En aangezien jullie kinderen zijn en wij de elite van ethiek en moraal zijn, zullen wij jullie vertellen hoe je je moet gedragen.

Het laatste woord: Ga stemmen! Tussen 40% en 60% onthouding wereldwijd. Allemaal idioten. « De revolutie zit in de stembus », zeiden ze vroeger ter linkerzijde. « Stem Macron tegen FN », weer op links. En toen boem, stemden we Meloni in Italië. De Spaghetti Pen. Fascisten terug of een echte soevereinist? Meer dromen. De Italiaanse regering staat in de schuld bij Europa, bewapent de Oekraïne, verwelkomt de NAVO, legt verantwoording af aan de VS, probeert anti-assemblage wetten aan te nemen, herstelt gezondheidswerkers enkele dagen voor de officieel aangekondigde datum en stelt onderzoekscommissies in naar vaccins, terwijl een van de deskundigen van de « Covid Emergency Techno-Scientific Committee » minister van Volksgezondheid is geworden en werkelijk aanklagende initiatieven worden geboycot. Laten we eerlijk zijn: de nieuwe voorzitter van de Raad heeft een buitengewoon demagogisch talent. Men moet wel in de deugden van het systeem geloven om de ogen te sluiten voor de bestuurlijke revisies, de druk van het staatsapparaat om tegenstanders te intimideren en door de EU en de VS gesteunde kandidaten te steunen, de fraude, de macht van de media in handen van dezelfde mensen, de agitatie van het rode, fascistische en samenzweringsgevaar, met een lijst die uitgebreid kan worden. Napoleon III werd in 1851 ook gekozen met algemeen kiesrecht, alleen staat nu officieel in de geschiedenis dat dit een staatsgreep was van een nieuw soort; een gekozen staatsgreep. Degenen die in het referendum van 2005 tegen de Europese Grondwet stemden, geloofden erin. Ze geloofden erin totdat men met het Verdrag van Lissabon, dat de verworpen Grondwet overnam, begreep dat het volk de rol van decor had. Deze voormalige gelovigen maken waarschijnlijk deel uit van de domme onthouders… Geconfronteerd met de anti-discriminatie reclamaties die zonder scrupules « positieve discriminatie » bepleiten die kan worden uitgebreid naar iedereen die het globalistische programma niet volgt, horen we een oud gerucht de ronde doen: het zou allemaal komen door de Joden, de islam, immigranten en Bill Gates! Het zou voldoende zijn om terug te keren naar een (tamelijk) wit, soeverein, goed geordend Europa met christelijke en universele waarden die het Rijk in zijn tijd met welwillendheid wist uit te dragen… we zouden willen dat het zo eenvoudig was… droom, droom en nog eens droom.

Het is niet gemakkelijk te bepalen welke weg in de nabije toekomst precies moet worden gevolgd, maar als men niet medeplichtig wil zijn aan een grote mystificatie, moet men ten minste rekening houden met drie tactieken van de instelling: 

1- Er wordt niets achteraf gedaan. We doen mee of niet. Grote bedrijven en politici hebben hun landing al gepland met, onder andere, bedrijfsplannen voor vergoeding van bijwerkingen, afleidingsmanoeuvres en angstzaaierij. Ze kunnen rekenen op het geld van de banken, de gehoorzaamheid van de ambtenaren en het theater van de politieke partijen. Het is tijd om te werken aan het in beeld zijn voor de volgende bewegingen.

2 - Herstelwerk is effectief. Om intellectuelen en wetenschappers van hun voeten te vegen met medailles en commissies, om potentieel subversieve ideeën terug te halen om ze precies het tegenovergestelde te laten zeggen, om het Volk te sturen in eisen die binnen het systeem worden gekaderd om elke culturele verbeelding en echte alternatieven te blokkeren.

3 - Laten we niet langer denken in termen van rechts en links, bepaald door een partijcultuur, maar in termen van ideeën, samenhang en menselijkheid. Je kunt bijvoorbeeld tegelijkertijd tegen het gezondheidsbeleid en tegen het Vichy-beleid zijn, tegen de terugkeer naar de natiestaat en tegen het globalisme, voor een meervoudige identiteit en tegen massa-immigratie, voor een cultureel Europa en tegen een monetair Europa. Zo gezegd, rechts of links?

Tristan Edelman